Ece Quotes

bir insan bir insanda başka bir hayatın kapısını görünce aşık olur. ne mutluluktur öte yandaki, ne de tadıyla meraklandıran bir acı. aşk diye buna denir: bir insan bir insanda tekinsiz bir ev görür. insan yarası yarasına denk geleni seviyor demek ki.

Dünyayla başa çıkabilen ama kalbiyle baş edemeyen bir kadındı.

Sende kudretimi değil, aşkımı deneyeceğim, yemin ettim. Bana en kıymet bilen kalbinle gel.

Ne zaman elleri zambaklı padişah olursam Sana uzun heceli bir kent vereceğim Girilince kapıları yitecek ve boş!

Hava bir tuhaf. Hayal kurmaya yönelik bir tutum var havada. Kaçmaya müsait bir bulutluluk. Bir balkon olsa şimdi. Kimsenin seni tanımadığı bir şehirde. Kahvenin içine konyak kendiliğinden düşse, kocaman bir hırkanın içinde olsan. Bir şeyi terk etmiş olsan. Mesela bir şehri. Mesela kendini, yüzünü filan mesela.

Silgiler silerken silinirler de!

Today, the voice of populist infantile politics is amplified by social media allowing the ignorant to claim equality with the informed.

Oysa ben hikayesini ilk kez anlatırken dikkate alınmayan insanların aniden ölebileceğinden korkarım.

The final takeover does not happen with one spectacular Reichstag conflagration, but is instead an excruciating, years-long process of many scattered, seemingly insignificant little fires that smolder without flames. —Ece Temelkuran

Ah! Tanrılar, kendi hikayesini yazabilen ölümlüleri eşitleri gibi severler.

Diyorum ki, bir gün sen de devrimci ve dans eden bir kadınla bayağılaşmadan konuşabilirsen, işte sizin devrim de ancak o zaman tamamlanır.

Aşk, kadınlar yorulunca biter. Kadınlar bir adamı değil, bir mezarlığı terk eder.

Ay; gecikmiş ağı, yosun yeşili bir canavar. İlerlemiş gece; kanatsız yarasalar, ıslanmış silahlar. Devrilmiş bir tramvay caddede. Bunlar, kargınmış bir ilkyazın simgeleri. Büyük uçurtmamı çalmışlar deliliğimden, mor gözlü çocuk ölüsü bir pazar, onu bulamıyorum.

Birbirimize dokunmalarımız korkak kelebeklerdir, dokununca renkleri yıkılan.

Aşk örgütlenmektir bir düşünün abiler

Sometimes there happens to be a particularly determined person in the audience who asks, ‘So where is the hope?’ My answer is always the same: ‘Follow the young women.

Prima che fossimo scesi completamente dalla macchina, Marley scorse gli altri cani riuniti con i loro padroni sull'asfalto. Un party! Ci scavalcò con un balzo, saltò giù dall'auto e se la squagliò, tirandosi dietro il guinzaglio. Passò velocemente da un cane all'altro, annusando parti intime, perdendo pipì e facendo volare in aria una quantità di sputi. Per Marley era un festival degli odori - così tanti genitali, così poco tempo - e stava cogliendo il momento, attento a mantenersi davanti a me mentre gli correvo dietro. Ogni volta che l'avevo quasi raggiunto, si allontanava ancora un po'. Infine l'ebbi quasi sotto tiro e compii un balzo gigantesco, atterrando con entrambi i piedi sul suo guinzaglio. Questo lo ece arrestare così bruscamente che per un momento pensai di avergli spezzaro il collo. Scattò indietro, cadde sul dorso, si girò e mi guardò con la serena espressione di un eroinomane che si è appena fatto la dose.

People. And the brutal things we do to one another. The fence shakes against my cheek and I turn, careful to keep my gaze lifted. I don't have it in me to look at her again. Bishop is grasping the chain-link with both hands, knuckles white, his eyes closed. His whole body is wound tight as a spring, like if I reached for him he would simply break apart at the joints, splinter into a hundred pi8eces. I don't try to touch him. He lets out a yell and then another and another, loud and wild and out of control. He shakes the fence hard with both hands. His anger and frustration are more potent somehow because they are unexpected. When his scream fades into silence, he rests his forehead against the metal. "Sometimes," he says, voice raw, "I hate this place." He twists his neck and looks at me, hands still hooked in the fence above his head. "I know," I say, barely a whisper. "Me, too.

İnsanların hikayelerini yazanlar evvela şunu bilmeli: Kaderini yazıyorsun yalnız olacaksın. Hem de hep.

birini sevmek de işte, kendi kanadından, uçmaya yarayan o tek bir kemiği çıkarıp başkasına vermektir, gönül rızasıyla, gülerek, korkmadan.

Gönlü kurakları biçeceksin ki kökünden, daha da kimseye zarar veremesinler. Yara açmaları mümkün olmasın bizim gibilerde.

Tanrı bizi sevmese bile cesur bir anne bize yetebilirdi...

Sevmek”i öğrenmek için sevmek istedi. Bir kadın ona “Senin kalbin yok” dedi. Ya, kalbi yoktu. İlk şüphe doğru işte.

Adalara, gemilerin binde bir uğradığı, insan ayağının binde bir bastığı adalara benzer Ece Ayhan. Bir de Ortaçağ kalelerine, şatolarına, o surlar, hendekler, kuleler, mazgallar, asma köprülerle çevrili, nerden ve nasıl gidileceği belli olmayan, bu yüzden de yanına pek yaklaşılmayan ancak karşıdan görülen, bakılan Ortaçağ kalelerine, şatolarına. Gerisinde yol iz bırakmamıştır çünkü, görünmek yetmiş gibidir. Hem niçin bıraksın? Kendisi de öyle gelmemiş midir buraya. Kimsenin elini tutmadan, kimseye yaslanmadan, yalnız kendi külünü yaka yaka.

çünkü her kambur biraz şair bir ailedendir toparlarsak kendi kendinin çırağı da olabilir ölü sözcüklere ve çocuklara can vermek için hangi marş iki kez çalınırsa yeryüzünde unutmayın hem usta hem çırak bir kambur içindir

Mısır'lı Maryam : "Sanki... İnsanların iki paralel hayatı var. Ciddiye almıyorlar hiçbir şeyi aslında ve hepsi benden daha ciddiye alırmış gibi görünüyor. Devrimi de, aşkı da, örtünmeyi de, Allah'ı da, ölümü de... Ne gibi hissediyorum biliyor musun? Azizim bir sahne var, bence durumumu gayet açık anlatıyor. İşte o sahneyi düşündükçe kendime ağlayasım geliyor. Ömrümün tamamına. Apartmanın merdivenlerini yıkıyor kapıcı. Bize dedi ki... Çocuğuz, herhalde sekiz yaşındayım, 'Haydi siz de yardım edin.' Benim üzerimde de... Misafirliğe mi gidecektik neydi, beyaz bir elbise. Bir coşkuyla yapışmışım süpürgeye, haldır haldır yerleri süpürüyorum. Suç sıçrıyor üzerime, farkında değilim. Çılgın gibi temizliyorum. Sanıyorum ki, diğer çocuklar da, kapıcı da benimle birlikte. Kan ter içindeyim ve üstümde berbat. Bir baktım çocuklar oyun oynuyor, kapıcı sigarasını tüttürüyor... Sonrası da öyle... Hep öyle. Anladın mı?

alara, sen neleri terk ettin annen gibi yenilmek için? biz ne zaman annemiz gibi olduk? aslında babamız olan o adamları nasıl bulduk? yenildiğimiz bir maçın rövanşı bu, alara dikkatli ol. o adamlarda babanı öldürebildin mi? ihtimal öldüremedin. yenildin

ben de söz vermiştim. biz balım, biz o sözleri verirken sizin ne kadar hakikatle dinediğinizi bilmiyoruz.

Rakı içilir mi hiç çiçeksiz

It might benefit all of us to realise that systematically forcing the individual to misplace their attention is a hallmark of fascism

Hangi çocukların neye imrenmesi yalınayak şiirdir?

Başka kadınların çaresizliklerine öfkelenen kadınlar muhakkak kendi çaresizliklerine öfkeleniyordur.

Truth is not mathematical concept that needs to be proved with equations. Its singleness demands an intact moral compass, with certainties about what is good and bad.

Sen kader ağacı değilsin -nedeni bu Tutkularına bırak kendini Bir soluk var yaşıyor uzak uzak Bu daha ölmemişsin demektir

ve kahin, "elektrik direklerini dikin," dedi, "zamanı gelince, çarmıha gerilecek şehrin bütün suçluları!" işte bu kadar çok elektrik direği, bu yüzden vardı...

Devletin ve tabiatın ortak ve yanlış sorusu şuydu: - Maveraünnehir nereye dökülür? En arka sırada bir parmağın tek ve doğru karşılığı: - Solgun bir halk çocukları ayaklanmasının kalbine!dir.

Tanrı'yı, hepimizi seven, sevimli bir dede olarak tasavvur etmek varken niye asabı bozuk, ürkütücü, sürekli bizi izleyen bir ahlak bekçisi olarak hayal ederler? Bu onları sadece mutsuz ederken...

Ljubav dolazi u trenutku oklijevanja. Jedno malo spoticanje i gotove ste. Godine iskustva, sve pobjede jednog života...Ljubav čeka vaše maleno oklijevanje, a onda se ruši palača koju ste sagradili.

Aklını, böyle serbest bıraktığında, öyle bırakacak zamanı bulduğunda, günlerden bir gün hiçbir şey günü olduğunda, bırakabilirsen yani aklını öylece, göreceksin ki gitmek istediği yere gidecek fikrin.

1. Atlasları getirin! Tarih atlaslarını! En geniş zamanlı bir şiir yazacağız 2. Harbi karşılık verecek ama herkes Göğünde kuş uçurtmayan şu üç soruya: 3. Bir, Yeryüzünde nasıl dağılmıştır Tarihi düzünden okumaya ayaklanan çocuklar? 4. İki, Daha yavuz bir belge var mıdır ha Gerçeği ararken parçalanmayı göze almış yüzlerden? 5. Üç, Boğaziçi bir İstanbul ırmağıdır Nice akar huruc alessultanlarda bayraksız davulsuz? 6. Nerede kalmıştık? Tarihe ağarken üç ağır yıldız Sürünerek geçiyor bir hükümet kuşu kanatları yoluk 7. Çocuklar! ile bile muhbirler! ve bütün ahali! Hep birlikte, üç kez, bağırarak, yazınız 8. Kurşunkalemle de olabilir Yort Savul!

After all the job of a troll is relatively mundane. Their mission is not to discuss a topic or refute an argument but to terrorize the communication space with unprecedented hostility and aggression in order to force opposing ideas into retreat.

Yoksulluğunu hep unuturdu. Sanki karnı hep tok, parası, işi gücü varmış gibi yaşardı. Pek söz etmedi denebilir yoksulluğundan. Bir defasında yoksulluğunun üstüne basa basa; onu görmüyormuş gibi konuştu:'Ben zenginim' dedi. Öyleydi, elbet. Bu giderek bir onur oldu onun için. Yeryüzündeki yerine öyle baktı. Haklı da çıktı. -İlhan Berk'ten ECE AYHAN

A good leader turns individuals into stars; A great leader turns teams into constellations.

Ustvari, svi mi živimo živote koje smo uspjeli ostvariti....kojih smo se manje bojali. Živote kojima smo bili zadovoljni.

Sahi, daha az severek kendini delirmekten kurtarabilir miydi insan?

Bir kilise babasıyla, bir türbe babası. BİR GEÇERLİLİK handikap mıdır yoksa? YOKSA HOŞGÖRÜ AYAĞI MI?

KİMSEDEN BİR ŞEY İSTEMEMEK, -İSTEMEDİ. İNSAN DELİRSE BİLE, ADAM GİBİ DELİRMELİ.

Deve derisinden yapılmıştı, dövülerek, kök boya kullanılarak ve su verilerek ve ateşle pişirilerek. İnsan biçiminde kuklalar... sayın insanlar...

Sonra korkunç gülümsemelerde bitti sonra hiç kimseyi göremedim herkes beni arıyordu bir ölü macar cambaz buldu beni buldu beni sam yeli esiyordu denizden.

Senin niçin dua ettiğini unuttuğun gibi sonradan bir peygamber de yalnız kalmaktan korkuyor üçlü bir iskambil oyununda mesele ama şimdi adam öldü.

Ey orta ikiden ölerek ayrılan çocuklar! aslında başlayan askerler tabiatta hâlâ tramvaydan Sirkeci'de mi inerler? süsüne kaçılmamış bir cenaze törenine gitmek için.

Çünkü burada insanlar bir yanlışlık gibi ölüveriyor. Sen bir yanlışlık olamayacak kadar güzelsin

İnsan çok yalnızken, bir tane daha kendinden doğuruyordu içinde, ‘Korkma!’ desin diye…

Kadında zaman geçmez. Sakın günün birinde iyileşmek için zamana güvenme.

Buraya bakın, burada, bu kara mermerin altında / Bir teneffüs daha yaşasaydı / Tabiattan tahtaya kalkacak bir çocuk gömülüdür / Devlet dersinde öldürülmüştür

Geography means destiny.” – Ibn Khaldun

Feeling nothing was now a badge of honour.

Dilini bilmediğin bir yerde ağlamak fenadır. Çünkü seni, senin dilinde susturacak kimse yoktur.

Bugün kimse sana dokunmasa mesela. Öyle dursan. Kimse “Neyin var?” diye sormasa. Çünkü insanın hiçbir şeyinin olmadığı günler de olur. Hiçbir şey günleri...

Öyle ölüme düşkündü ki biyoloji sıfır bir şarkı yiyor şimdi şapkalarını orospular eksiliyor. Ama yok ne olur ağlama böyle ama yok şunun şurasında taramvaysız, çocuk olmak turunç olmak...

Bir Doğu kocakarısı, böğürüyor. Ayapera! Dudu'nun içini açamazlar! Uzaklaşmaktadır ağzı, gökgözleri. Bir arkebüzle ateş ediyor, ıssızlıksız resimlere. Yeraltında basılan bir derginin pazartesi kapağı.

The global attack on women, and the connected attempt by right-wing populism to reshape them into characters from The Handmaid’s Tale, excludes no nationality, no social class, no religion and no privilege.

when people's needs are urgent it's not hard to convince them that instead of fighting for social equality it makes more sense to show loyalty to a political party in return for a daily loaf of bread and a few lumps of coal.

Bir kere teslim olursam ihtiyarlayıp ölürüm. Biri bana sarılırsa ayakta duramam. Çünkü… Çünkü kalbim ablukada kalır o vakit. Düşmana teslim olmak daha kolay. Onurun kırılır en fazla, ama beni seven birine teslim olursam… Esir düşerim.

önceleri bir ad koyarsın yaşamaya. gün geçtikçe, şarkı sözlerini bile duymaz insan. biriyle karşılaşırsın, geyikleri anlatır sana, destanları, aşık geyiklerin boynuzlarından kilitlenip öldüklerini duyarsın. insan olmak, o kadar da önemli gelmez artık. mazurka yapmayı bilmez kimse bu yüzyılda. o yüzden, tek başına kalırsın. ama yine de tek başına olduğuna inanamazsın bir türlü. hep ararız yani. hep sanarız. ... hiçbir şey beklemediğini söyleyenler en çok bekleyenlerdir aslında.

Yıllardır şairlerle devletin arası açıktır. Atatürk şairleri hariç. İktidarla şiir bağdaşmaz. Zira iktidar nötralize eder. Sivil şiir resmi kültürde yer alamaz. Zaten askeri şiire alışılmış bu ülkede. Ben kendi payıma şiirin iktidar olmasını istemem.

A woman’s image, and sometimes her soul, is moulded and unmoulded, shaped according to the regime’s taste and used as a store mannequin to promote the prevailing political power’s concept of the ideal female citizen. Every regime, without exception, starts building its ideal citizen by tampering with its women.

Hakikatte kadınlar, bu alem içinde başka bir alemde yaşarlar. İçine aşklarını ve büyülerini üfledikleri bir alemdir bu. Erkekler biteviye o alemi hırpalar, yıkar. Kadınlar ise yeniden üfleyerek nefesleriyle kurarlar o alemi. Kadınlar, erkekleri de üfleyerek var ederler. Bir erkek, bir kadının nefesi kadardır; başka bir şey değildir... Pek nadiren bir erkek çıkar, bir kadının nefesiyle var ettiği alemde sadece hayret etmekle mesul olduğunu anlar... Yazık ki o nadir rastlanan erkeklerin de hep peşinden gidecek bir şeyleri vardır. Bir savaş, bir tanrı, bir hikaye... Muhakkak onları sürükleyip götüren bir şey... Ve biz onları bekleyecek değiliz.

Hakikatte kadınlar, bu alem içinde başka bir alemde yaşarlar. İçine aşklarını ve büyülerini üfledikleri bir alemdir bu. Erkekler biteviye o alemi hırpalar, yıkar. Kadınlar ise yeniden üfleyerek nefesleriyle kurarlar o alemi. Kadınlar, erkekleri de üfleyerek var ederler. Bir erkek, bir kadının nefesi kadardır; başka hiçbir şey değildir.

He gave them something solid to hate, and they gave him their votes. And once he started speaking in the name of we – as has happened many times over the course of history – they were ready to sacrifice themselves. As Americans know very well from their own constitution, the words ‘We, the people’ can build a new country and bring empires to their knees.

Trump knew one simple fact about people that many of us choose to ignore: that even though individualism as a concept has been elevated for many decades, the ordinary man still needs a shepherd to lead him to greatness. He knew how diminishing and disappointing it can feel to realise that you are only mediocre, in a world where you have constantly been told that you can be anything you want to be.

renkli balıkların şımarıklığından geçip, küçük balıkların doğuştan şaşkınlığından, yosunların yılışıklığından; kurbağa yavrularının gayretine hayranlıkla ve su yılanlarının kaçısına minnettarlıkla, vardım suyun kuytu sığınağına. akıntının mahmurlaştığı yuvasına. yarı uykulu, dalgın bu tabakada rastladım suyun başlangıcından beri orada olan bir balığa. dokunmadım hiç bu balığa. dokunulamaz balıklara. çünkü tutabilmek için bir balığı, gövdesini sıkıştırmalı. gövdesi tutulan balıkların çabucak kesilir soluğu. körpe ve iyi niyetli olsa da, çırpınarak kovar balık, kendi için açılmış her avucu. balık, ancak bakarak bilenlerin, görmekle yetinenlerin dostu. durduk balıkla yan yana. ancak yan yana durulabilir bir balıkla. karşısına geçip telaşını durdurmaya çalışacağına... arkasına geçip kuyruğunun dalgasında hırpalanacağına.. üstünde altında dolaşıp balığı şaşırtacağına.. sadece yan yana durulabilir bir balıkla. böylece bakabilirsin balığın neye baktığına. .... ben de baktım balığın baktıklarına. durdurup zihnimin işleyişini iyice, çalıştım aklımı saydam kılmaya. söyleyecek sözüm kalmayacaktı az daha. biraz daha dursam böyle kalakacaktım balıksı bir zamanda. yumuşaktı doğrusu, akıl dönüşüyordu suya. kendini diyemeyecek kadar duraksız bir akışta. derken bir kaplumbağa böldü duruşumuzu. ... balık baktı bana. sonra kaplumbağaya. şaşarak bir aklın bu kadar etten olmasına ve bir gövdenin zamanın bütün yaralarını taşımasına. balık unuttu anladığını, suyla birlikte aktı. daha biraz önce burada, bir şey anlamaktaydı. anlamın kendi gelmeden anladığından uzaklaştı. yeterince sudan biri olamadığımdan belki, su için fazla dilli, kaplumbağa beni suyun ötesine doğru çekti. aklım yeniden ete döndü. nihayetinde ben insandım, balık olup akamadım. tastamam kendimden ibaret olamadım. giderek hızlanarak ve suyun boğuk gürültüsüne kapılarak...

Albert Camus, que en cierta ocasión dijo: «Un hombre con el que no se puede razonar es un hombre al que hay que temer.»

La brillante escritora turca Ece Temelkuran cuenta una anécdota significativa en su ensayo Cómo perder un país. Los siete pasos de la democracia a la dictadura. En 2016, a raíz de un fallido y extraño golpe de Estado, ella dio una conferencia en Londres para explicar que en Turquía un gobernante populista había eliminado el régimen democrático. Una mujer del público, consternada, le hizo la pregunta típica: ¿qué podemos hacer por usted? La escritora era vista como una víctima necesitada de ayuda, lo que la irritó, pues le pareció que la trataban como un bebé panda en busca de ser adoptado. Ece Temelkuran se burló de la confianza que su público británico tenía en la inmunidad de su país frente al malestar político que arruinó a Turquía en 2016, y les dijo con rudeza: “Lo crean o no, lo que sea que le haya pasado a Turquía también los amenaza a ustedes. Esta locura política es un fenómeno global. Así que, en realidad: ¿qué puedo yo hacer por ustedes?

Siirden pek anlamiyor. Sureya'yi seviyor, ama anlamiyor bence. O guzel, yumusacik siirlerin ne tur bir aci yuzunden yazildigini anlamiyor. O saglam cunku, yaralanmamis.

Ece Ozen MD did some of her rotations in MD-Anderson Cancer Center, Memorial Sloan Kettering Cancer Center, Cleveland Clinic.

hani bazen olur ya, ağlamak yetmez. ağlamanın hiçbir türlüsü yetmez. bağırmak da yetmez. çekip gitmeye bile gerek yoktur. garip bir gülme kaplar göğsünüzü. çünkü acı öyle büyüktür ki, bedeninizi kaplar. bedeniniz acı olur. acı yabancı değildir, batmaz. gülersiniz. gülüyorum. bütün gizlenmiş, yatıştırılmış, bütün yasaklanmış gülmelerimi gülüyorum.

Bude tako neobično. Kao da si turist u vlastitom gradu. Postaneš netko drugi kad ne odeš kući, nego odeš u hotel. Kao da si u svoj život ušao kroz neka druga vrata...

Zašto da provodim revoluciju kad neću moći plesati?

A znate li zašto se jasmini koji se stavljaju u stručke beru rano izjutra, kada su još zatvoreni?" "Jer tako jasmini ne zaboravljaju svoje snove. Ako ih donesete kući i stavite u srebrnu posudu, polako se otvaraju, sjećaju se noći i šapću vam bijele snove.

Veliki plesači uistinu pate. I pokret je u njihovim očima. Posebice dok su zatvorene. Na pozornici mora biti grijeh. Moraju biti skršeni jer su htjeli pridružiti se tome grijehu. Zbog toga što su pali na koljena, moraš ih natjerati da se osjećaju krivima kao što nikad prije nisu. Zbog toga što te gledaju, jer su zadivljeni, jer te nisu mogli uhvatiti i odvesti iz toga svijeta...Nikad im ne smiješ oprostiti.

Mislim da u početku svi pisci pišu kako bi bili junaci romana. Ali kasnije pišemo kako ne bismo mogli biti junaci romana.

Kutsal kitaplar bile söz etmemişse bizden, mutlaka bir bildiği vardır göklerin. Her bir şeyin varlığını tarif eden kutsal kitaplar bile bize dair bir cümle sarf etmekten kaçınmışsa, demek ki yerimiz yok yeryüzünde. Çünkü tanrı bile biliyor işte, ruhumuzun ayazıyla dondurup buza çevirebileceğimizi bütün masalları. Sonra bu buzdan masal kulesine bir tekme atıp yerle bir edebileceğimizi bütün inanılacak hayalleri, üstelik en kalpten üzülecek biz olsak bile, yeryüzünde tutunacak hiç bir masalın kalmayışına.

It’s clear we’re after something difficult. If we were to make a little list to describe it, it might be something like this: •A movement that is not an organisation •A force that is not authority •A cooperation without hierarchy •A presence that prefers to be unnamed •Unpremeditated agency •Unique individuals who yearn for affinity •A resilient language and rhetoric that don’t solidify concepts •Fury that is obligatorily manifested as a carnival

Sonra kız bir kilim dürmüş sırtlıyor. Kilim onun eviymiş.

kimse aramasın birbirini geçerken belirli bir denizi...

Hayattan ders veriyor diye öğretmenleri kızdıran Tuzu bir bulmuş çocukları saklamadan güldüren dünyaya Su kaçırmaz bir eşeğin sesine açıktır penceresi Bir sınıfın, batı son dersinde, kuşluk vakti Meşeler yapraklanınca bir tuhaf olurlar işte Koparılmış kürt çiçekleri, hatırlayarak amcalarını Azınlıkta oldukları bir okulda bile, sorarlar soru Neden feriklerin ve eşeklerin memeleri vardır? En arka sırada çift dikişliler, sınavda en öne İntihara ve denizde nasıl boğulmaya çalışırlar Yalnız Orta Doğu'da el altında satılan bir atlas Kim demiş on sekiz yaşından küçükler okuyamaz Bakıldı ki kum saati, ters çevrilmiş, çıt, usul isa asi olmuş İkinci karnede babası yarısını silahıyla dışarda bırakıp Öyle öğretildiği için saygılı, sınıfa giren parmak çocuğun Boş yerine, girilmeyen bir dersin denizi, gelip oturmuş Açık kalmış atlası, deniz taşmıştır, darılmasın Fırat ama Hayatın orta öğretmeni sustu, dondu gülmeleri çocukların Bir cenaze töreninde daha ölümü karşılamaya götürüleceğiz Efendiler! Eşekler susabilirler Ne yani çocuklar hiç gülmeyecekler mi?

Biz ölünce-siz susuyorsunuz ya,biz ondan ölüyoruz işte-ölünce biz,karşısında durup susacağınız kimse olmayacak.Silahlarınızla yalnız başınıza kalacaksınız. Hoşça kalın.

ECE increasingly is the recipient of others’ decisions, leaving it reactive to others’ change agenda.

Consistently high quality ECE relies on the collective competence of its practitioners

Aşk, yoklukla oynanan bir oyundur. Yokluğunun ne kadar derinden hissedileceğine ne kadar güven duyuyorsan o kadar iyi bir oyuncu olabilirsin.

Tanrıya inanıyorsanız onun, insanın kalbine dokunmak için başka şeyleri değil sözü seçtiğini bilirsiniz. İnanmıyorsanız sözün tanrı gibi sınırsız bir büyüyü yaratacak kadar büyük olduğunu bilirsiniz

Bilin ki büyük hayatlara niyet edenler büyük günahların kefaretini göze almalı..

Gördüm sevenleri... Başlarına gelecekleri görmeyeceklerini gördüm... Aşık oluşlarını gördüm... Anlamadım... Anlayamadım... Sonra sen çıkageldin... Sonra sen... Aşıkları gördüm... Acemilerdi... Ben dedim "Olamam böyle"... Sonra sen çıkageldin... Sonra sen...

İnsan, yarası yarasına denk geleni seviyor demek ki...

e n d i ne l a ik d i y en b ir d e v l e t in u y r u k l a r ı n d an b a z ı l a r ı nı " M ü s l ü m an F r a n s ı z" s ı f a t ı y la t a n ı m l a m a s ı nı ve s a d ece k e n di d i n i n d en b a ş ka b ir d i ne m e n s up o l d u k l a rı için b a zı h a k l a r ı n d an y o k s un b ı r a k m a s ı nı a s la a n l a m ış d e ğ i l i m . ..

Όταν φτιάχνεις αγάλματα από πάγο δεν έχει νόημα να ασχολείσαι με το τσιμέντο.

Από χθες ο νους μου κάνει τα ίδια.Μόλις αφήνεται ελεύθερος,απομακρύνεται κολυμπώντας πρόσθιο,χωρίς να θολώνει το νερό.Εκεινη τη στιγμή γλιστράει ακατάπαυστα,για να με κάνει να ξεφύγω από την πραγματικότητα

Ben bu ülkeyi çok sevsem bile ya ülke artık beni sevmezse? Korktum. O zaman insan hâlâ devam eder mi ülkesini sevmeye? Ait olmak bu kadar derin bir ihtiyaç demek ki, dedim o günlerde kendime. Öldürseler bile seni, geri o eve dönmek istiyorsun. Neresi olursa olsun ev, yansa kül olsa da, bir evin olsun istiyorsun. Hrant haklıydı. Ev seni bıraksa bile sen evi bırakamıyorsun. Dönüp dönüp yine kalbin, o kalbi kül edecek Anadolu'ya vermek istiyorsun. Kederli bir mecburiyet bu. Ülkeni seviyorsun.

In a world where more people are talking, but fewer are being heard, they wanted to tell the rest of humanity, through their bodies, that regardless of our differences we can, and indeed must, come together to find collective answers to our age of disintegration, otherwise everything will fall apart.