“
Omawiałam gdzie indziej (Stearns, 1988) użyteczność nadania wysokiej wartości biernej postawie w silnie rozwarstwionym, złożonym społeczeństwie, w którym olbrzymia większość ludzi musi zostać poddana socjalizacji, ązeby stała sięposzłuszna i wyzbyła się inicjatywy. Gdy istnieje taka hierarchia, ci którzy są na górze drabiny społecznej, mogą być nakłaniani do przekształcania smutku w złość (White, 1998). White cytuje europejską opowieść średniowieczną, zalecającą szlachcicowi przekształcenie emocji: "Przestań płakać [...] jeśli jego śmierć budzi twój żal, pomścij ją [...] [obróć ich radość] w żal". (s.141). W XI i XII wieku, kiedy sytuacja w Europie była dość stabilna, złość coraz częściej spostrzegano jako niezbędny przywilej sprawujących władzę, a u niemających władzy uznawano ją za niestosowną i śmieszną (White, 1998; Freedman, 1998; Buhrer-Thierry, 1998). Zatem historycznie rzecz biorąc, w Europie smutek był albo aktywny, albo bierny, zależnie od klasy społecznej, do której należał dany człowiek.
”
”