Berdly Quotes

Als ik mijn mening te berde breng, is dat om te laten zien hoever mijn blik reikt, niet wat de reikwijdte van de dingen is.

This Absolon gan wype his mouth ful drye; Derk was the night as pich, or as the cole, And at the window out she putte hir hole, And Absolon, him fil no bet ne wers, But with his mouth he kiste hir naked ers Ful savourly, er he was war of this. Abak he sterte, and thoghte it was amis, For wel he wiste a womman hath no berd; He felte a thing al rough and long y-herd,

Want niet alleen God is voor de wereld verloren gegaan, maar ook de duivel. Zoals het kwaad op verwensbeelden wordt geschoven, zo wordt het goede geschoven op wensbeelden die men vereert omdat ze datgene doen wat men zelf ondoenlijk vindt. Men laat andere mensen zwoegen terwijl men vanaf een zitplaats toekijkt, dat is de sport; men laat mensen de eenzijdigste overdrijvingen te berde brengen, dat is het idealisme; men schudt het kwaad van zich af en degenen die ermee worden bespat, dat zijn de verwensbeelden. Zo krijgt alles op de wereld zijn plaats en zijn ordening, maar deze techniek van heiligenverering en zondebokkenmesterij door afschuiven is niet ongevaarlijk, want ze vervult de wereld met de spanningen van alle onuitgevochten innerlijke conflicten. Men slaat elkaar dood of verbroedert zich zonder ooit zeker te weten of men dat in volle ernst doet, omdat men immers een deel van zijn wezen buiten zichzelf heeft, en alle gebeurtenissen schijnen zich half vóór of achter de werkelijkheid te voltrekken, als een spiegelgevecht van de haat en de liefde. Het oude geloof in demonen, dat voor al het goede en het slechte waarmee men te maken kreeg de hemelse of helse geesten aansprakelijk stelde, werkte veel beter, accurater en netter, en men kan slechts hopen dat wij daar met de voortschrijdende ontwikkeling van de psychotechniek weer naar terug zullen keren.

Have do," qoud she, "come of, cand speed the fase, Lest that oure neighbores thee espie." This Absolon gan wype his mouth ful drie. Derk was the nyght as pich, or as the cole, And athe wydnow out she putte hir hole, And Absolon, hym fil no bet new wers, but with his mouth he kiste hir naked ers Ful savourly, er he were war of this. Abak he stirte, and thoughte it was amys, For wel he wiste a woman hath no berd. He felte athyng al rough and long yherd, And seyde, "Fy! allas! what have Ido?" "Tehee!" qoud she, and clapte the wyndow to, And Absolon gooth forth a sory pas. "A berd! A berd!" qoud hende Nicholas,...

În ciuda obiceiurilor puritane care domneau în Berd, nu-și refuza mici amantlâcuri. Iubea femeile, - până la istovire și uitare de sine -, se lăsa fermecat cu entuziasm, era gelos și le idolatriza, iar la sfârșitul relației le dăruia câte-o podoabă ieftină, dar frumoasă.

She’s harmless,” he said. “She just wanders around. She’s a little strange, but I suppose that makes sense, since she wasn’t always human.” Wasn’t always human? “What was she?” I asked, immediately fascinated. “A hummingbird.” I blinked blankly at him. He picked one of the many gold figurines off the mantel and tossed it to me. “Like this.” I looked down at the image of the bird in my palm — the pointed wings and long beaks. We had them in Threll, too, though of course the Thereni word was different. My nose scrunched up. “A huhm-ing-berd,” I repeated, practicing the word. I got the distinct feeling he was teasing me. “Yes,” Max replied, a little too casually. “She wanted to be a person, so I made her into one.” “You made her—” “Yes.” “You can—” “Yes.” I glanced at the figurine, then at Max, who looked far too pleased with himself. “You are lying,” I said. “Making joke.” “Me? Never. I’m thoroughly humorless.” He yawned. “Anyway, I’m sure we’ll see her here more often. She likes the flowers. Understandable, I suppose.

La línea de árboles, amarillo neón; la carretera del naranja de los filtros de los cigarrillos; el coche del berde fantasmagórico que aparece en las películas de terror.

The concern this raises, as Berding highlights, is that there is a famine of God’s Word even in the church; we are starving ourselves to death. Instead of following the admonition to meditate on God’s law day and night (Joshua 1:8; Psalm 1:2; 119:97), we take a haphazard approach to internalizing the Word in our lives.