“
Ni nunca sabremos cuántas otras novelas, obras de arte, avances científicos, vacunas, descubrimientos o maravillas se nos quedan cada día en las interminables trincheras de este mundo, en un bando o en otro.
”
”
Santiago Posteguillo (La noche en que Frankenstein leyó el Quijote)
“
Nadie tiene elección. Todos tenemos que jugar en el bando en el que nos ha tocado nacer.
”
”
Laia Soler (Los días que nos separan)
“
We humans will never know how meadows or mountains smell, but deer and horses and pigs do. Bando sniffs deeply and shakes his head. We were left out when it comes to smelling things, he says. I would love to be able to smell a mountain and follow my nose to it.
”
”
Jean Craighead George (On the Far Side of the Mountain (Mountain, #2))
“
Yo no soy de ningún bando —repuso Fermín—. Es más, las banderas me parecen trapos de colores que huelen a rancio y me basta ver a cualquiera que se envuelva en ellas y se le llene la boca de himnos, escudos y discursos para que me entren cagarrinas. Siempre he pensado que el que siente mucho apego a un rebaño es que tiene algo de borrego.
El prisionero del cielo
”
”
Carlos Ruiz Zafón
“
–La polarización genera bandos, los bandos requieren recursos, los recursos se le quitan a otro bando por medio de la guerra, y la guerra nos aleja de la civilización. Es matemática de homínidos.
”
”
G.G. Melies (ALGOCRACIA CUÁNTICA: Las conciencias muertas de Sagitario A* (Novela de Ciencia Ficción en español))
“
Ved cómo el odio y las luchas entre familias a nada conducen, más que al miedo, la locura y la muerte y cierto es que en muchos años que combatí junto a los míos contra nuestros eternos enemigos […], jamás vi nada bueno que lo justificase, porqué las rapiñas de unos con las rapiñas de otros se pagan, y los muertos de cada bando no tienen precio, sino que como una cadena van arrastrando nuevos muertos.
”
”
Alberto Vázquez-Figueroa (Tuareg (Tuareg #1))
“
Somos enemigos, Holandesa. Una
princesa y un peón, cada uno en bandos opuestos. —Esbozó una de sus sensuales sonrisas
torcidas—. Se sentirían bastante decepcionados si supieran lo bien que nos llevamos.
”
”
Darynda Jones (Fourth Grave Beneath My Feet (Charley Davidson, #4))
“
La policía seguía existiendo, al menos los veíamos pasar de vez en cuando; pero ya no defendían a nadie que no fueran ellos mismos o sus superiores. De cualquier modo, cuando les tocaba actuar siempre lo hacían en nuestra contra. Éramos el bando equivocado".
”
”
Javier Miró (Rebelión 20.06.19)
“
Todos defienden al puro. Lo único que nos interesa es legitimar la violencia. Tiene que ser por la causa correcta. Porque está claro que queremos mancharnos las manos de sangre, pero sin mala conciencia. Es la única diferencia entre el sociópata y el militante político -al sociópata se la trae floja estar en el bando de los justos. Mata sin preliminares, es decir, sin perder el tiempo convirtiendo a su víctima en un monstruo. Pero los militantes lo hacen correctamente: primero la propaganda, y solo después la masacre.
”
”
Virginie Despentes (Vernon Subutex 3 (Vernon Subutex, #3))
“
-Yo no soy de ningún bando -repuso Fermín-. Es más, las banderas me parecen trapos de colores que huelen a rancio y me basta ver a cualquiera que se envuelva en ellas y se le llene la boca de himnos, escudos y discursos para que me entren cagarrinas. Siempre he pensado que el que siente mucho apego a un rebaño es que tiene algo de borrego.
”
”
Carlos Ruiz Zafón (The Prisoner of Heaven (The Cemetery of Forgotten Books, #3))
“
Las personas con las almas más puras son capaces de las maldades más grandes. Nadie es perfecto, sin importar lo que sean o por qué bando luchen." - Roth
”
”
Jennifer L. Armentrout (White Hot Kiss (The Dark Elements, #1))
“
e os pássaros esqueceram-se certamente de levar consigo o abandono, sempre iam em bando, sempre o suportavam melhor, deixaram-no nesta cidade em que a luz foi de um trago
”
”
Leonardo Sousa (Há-de flutuar uma cidade no crepúsculo da vida)
“
Khuda ke bando ka dil dhuka kar
Khuda ko raazi karne chale hain log
”
”
Wajid Shaikh (Sukoon)
“
Al fin, se vuelve y sus ojos se encuentran. Se miran el uno al otro sin decir nada. Ambos, no podría estar más claro, en el mismo bando, al margen del resto.
”
”
Sally Rooney (Intermezzo)
“
En pocas horas el país se dividió en dos bandos irreconciliables y la división comenzó a extenderse entre todas las familias.
”
”
Isabel Allende (La casa de los espíritus)
“
Eran tiempos de guerra y tenías que tomar un bando: malo o bueno. No había puntos intermedios
”
”
Yunnuen Gonzalez (El Despertar)
“
El problema, primer ministro, es que los del otro bando también saben hacer magia.
”
”
J.K. Rowling
“
Agora faz-se bando de aves, espalha-se pelos quatro ventos e ocupa a um tempo todos os pontos do ar e do espaço.
”
”
Victor Hugo (Notre Dame de Paris)
“
—¿Qué es un político? —Es como un espía, solo que de tu propio bando
”
”
Terry Pratchett (Regimiento monstruoso)
“
Pero desde que G. ha empezado a escribir esta novela, lo real cambia de bando: poco a poco paso de musa a personaje de ficción.
”
”
Vanessa Springora (El consentimiento)
“
Pero el tiempo es un aliado oportunista a incierto; se colocó siempre en el bando de los fuertes y deja despreciativamente en el atolladero al que confía en él sin moverse,
”
”
Stefan Zweig (María Antonieta)
“
Así te vienes como neutral 38 con intención de dirimir nuestras controversias, de detener a ambos bandos, y de hacernos creer que nos estamos peleando por estupideces y cosas inútiles.
”
”
Martin Luther (La voluntad determinada (The Bondage of the Will) (Spanish Edition))
“
En el mercado actual, encontramos toda una serie de productos libres de sus propiedades perjudiciales: café sin cafeína, nata sin grasa, cerveza sin alcohol... Y la lista es larga: ¿no podríamos considerar el sexo virtual como sexo sin sexo, la teoría de Colin Powell de la guerra sin bajas (en nuestro bando, por supuesto) como guerra sin guerra, la redefinición contemporánea de la política como el arte de la administración experta como política sin política, hasta llegar al multiculturalismo liberal y tolerante de hoy en día como experiencia del Otro sin su Otredad (el otro idealizado que baila bailes fascinantes y tiene una visión ecológica y holística de la realidad, mientras que costumbres como la de pegar a las mujeres las dejamos a un lado...)
”
”
Slavoj Žižek (Welcome to the Desert of the Real: Five Essays on September 11 and Related Dates)
“
Elegir es eso. Y uno tiene que elegir el bando que le ofrece mayores posibilidades, aunque la diferencia sea sólo de un miserable uno por ciento. Es como el ajedrez. Te dan un jaque mate, pero tú escapas. Y, mientras te estás escabullendo, es posible que tu adversario meta la pata. Por más poderoso que sea un contrincante, no puede descartarse la posibilidad de que cometa algún error.
”
”
Haruki Murakami (Hard-Boiled Wonderland and the End of the World)
“
The Brewers, feeling the crush of small-market economics and fearing injury problems, decided they couldn’t afford to keep Molitor, whom Bando regrettably referred to at one point as “just a DH.” Toronto swept in with a three-year, $13 million offer. “If Paul Molitor leaving the Brewers doesn’t show that the small markets are in trouble, nothing does,” Jim Gantner told the Milwaukee Sentinel at the time.
”
”
Bill Schroeder (If These Walls Could Talk: Milwaukee Brewers: Stories from the Milwaukee Brewers Dugout, Locker Room, and Press Box)
“
Não é suficiente que homens e mulheres conheçam o paradeiro de leões e bisões. É muito mais importante para eles saber quem em seu bando odeia quem, quem está dormindo com quem, quem é honesto e quem é trapaceiro.
”
”
Yuval Noah Harari (Sapiens: A Brief History of Humankind)
“
[...] experimentaram o que era estar num purgatório, uma longa espera inerme, uma espera cuja coluna vertebral era o desamparo, coisa muito latino-americana, aliás, uma sensação familiar, uma coisa que se você pensasse bem experimentava todos os dias, mas sem angústia, sem a sombra da morte sobrevoando o bairro como um bando de urubus e espessando tudo, subvertendo a rotina de tudo, pondo todas as coisas de pernas para o ar.
”
”
Roberto Bolaño (2666)
“
Na escola, a mediocridade vem regada à busca de novas teorias pedagógicas (normalmente com baixíssimo impacto ou possibilidade de verificação de suas premissas); na universidade, vem vestida de burocracia da produtividade e corporativismo de bando; na arte, nos discursos contemporâneos sobre a "destruição da forma". Modos distintos de "fazer nada" ocupando tempo e gerando institucionalização e papo-furado cheio de jargão técnico.
”
”
Luiz Felipe Pondé (Guia politicamente incorreto da filosofia)
“
Una vez que todo da igual, todo está perdido y se ha ido al diablo, ¿por qué no actuar guiados por el más triste e iracundo de los cinismos y sumarse personalmente al bando de los demonios? ¿Por qué no participar plenamente mientras resuena una carcajada burlona en nuestro interior?
”
”
Sebastian Haffner
“
A los que Crowley no podía soportar era a ésos que se llamaban a sí mismos satánicos. No sólo por lo que hacían, sino por la manía que tenían de achacárselo todo al Infierno. Se les ocurría alguna idea vomitiva que no se le pasaría a un demonio por la cabeza ni en un millón de años, alguna atrocidad oscura y descerebrada que sólo una mente humana hecha y derecha podría concebir, y luego gritaban: «¡El Diablo me empujó a hacerlo!», y se quedaban con los jueces cuando lo cierto es que el Diablo nunca empujaba a nadie a nada. No le hacía falta. Y eso a los humanos les costaba entenderlo. El Infierno no era ningún gran depósito de mal, no más de lo que, según Crowley, el Cielo era una fuente de bien; eran sólo bandos en una gran partida cósmica de ajedrez. Y era en la mente humana donde se hallaba la verdadera fuente de la bondad verdadera y de la verdadera maldad de infarto.
”
”
Terry Pratchett (Good Omens: The Nice and Accurate Prophecies of Agnes Nutter, Witch)
“
Karim felt like home. Which, if I was being completely honest, scared the shit out of me because how many other men had I made a home in, thinking they were a safe place to land, but they were more like a bando—shot out shells of nothingness. I saw the potential though. I always saw the potential. The “what could be”.
”
”
Nicole Falls (Smitten (Accidentally in Love, #2))
“
Si todos los españoles hubiéramos aceptado, en un proceso personal que ha de comenzar en la educación infantil, no la culpa, sí la responsabilidad de los crímenes cometidos en nuestro nombre, hoy todos los ciudadanos sentirían como propias a todas las víctimas y a todos los verdugos de los dos bandos de la Guerra Civil.
”
”
Hermann Tertsch (Días de ira (Actualidad) (Spanish Edition))
“
Fecho os olhos e vejo um bando de pássaros. A visão dura um segundo ou talvez menos; não sei quantos pássaros vi. Era definido ou indefinido o seu número? [...] Se Deus existe, o número é definido, porque Deus sabe quantos pássaros vi. Se Deus não existe, o número é indefinido, pois ninguém conhecerá ao certo a sua conta.
”
”
Jorge Luis Borges
“
Siempre se está metiendo con él, insinuando que no tiene tanto talento como yo, que es vanidoso y egocéntrico. Yo creo que Jean-Felix cree que un día conseguirá que yo cambie de bando y caiga a sus pies. Pero no se da cuenta de que con cada comentario insidioso y cada maldad que sale por su boca me empuja más a los brazos de Gabriel.
”
”
Alex Michaelides (The Silent Patient)
“
Los sentimientos de injusticia que podrían ser aprovechados para conseguir una mayor igualdad se reorientan hacia las manifestaciones más claras del consumismo, y se dividen en miríadas de quejas individuales que se resisten a la agregación o a la combinación, y en actos esporádicos de envidia y venganza dirigidos contra otras personas de su propio bando.
”
”
Zygmunt Bauman
“
INSÔNIA
Envelhecem as horas,
Entontecem ponteiros
como punhais vazando insaciáveis relógios.
O sono é um vidro
onde se guardam cansaços
de antes de termos nascido.
Piso estilhaços desse vidro,
tropeçam-me os olhos nas pestanas:
um tropel de luz
assusta um bando de aves sem asas.
A noite, em mim,
ganhou diurno vício:
uma outra vez,
tomei luar na veia.
”
”
Mia Couto (Tradutor de Chuvas)
“
Olavismo. 1. Estilo de pensamento filosófico muito peculiar, que substitui o argumento pelo xingamento e o conceito pelo palavrão. 2. Fruto da expansão dos meios tecnológicos de informação, que, utilizando selfies e vídeos autoproduzidos, deixam aparecer na rede pessoas como se fossem “professores” e “intelectuais”, posando nas telas ao terem no fundo estantes decoradas com livros mal lidos e mal compreendidos. 3. Nome de uma corrente de fake-pensamento. "4. Expressão oriunda da composição de “Olá” e “revanchismo”, combinando alguém que chega de repente para dar a ideia aos governantes sem ideias de en-direitar o país com rifles e rifas e quem se sentiu a vida toda complexado por nunca ter conseguido entender o que é uma ideia e muito menos uma filosofia. 5. Nome da corrente ideológica que seduz, encanta e lidera o bando de ressentidos do país. 6. Uma forma bem específica de saudosismo: saudades da era medieval, saudades da teocracia, saudades de D. Pedro, saudades dos bons costumes. 7. Modo borrágico de expressar opiniões que procuram, em tese, chocar o senso comum, mas que nada mais fazem além de corroborar o pior dos sensos (o qual, infelizmente, muitas vezes é comum e quase sempre predominou ao longo da história). 8. Movimento de desespero final de quem quer encontrar uma identidade para chamar de sua e um líder para chamar de seu. 9. Espécie de fanatismo religioso que cultua o ódio e a intolerância travestidos de intelectualismo. 10. Seita seguida por pessoas particularmente vulneráveis a uma retórica violenta e macabra, mas perigosamente sedutora. 11. Doutrina do ter-razão-em-tudo quando não se tem razão em nada. Atribuindo a base dessa doutrina do ter-razão-em-tudo ao filósofo alemão Arthur Schopenhauer, é fácil constatar como olavistas não possuem o menor conhecimento nem de alemão e nem de filosofia, tendo (mal) entendido o próprio nome de Schopenhauer como “chope raro”, que, bebido, gera mal-entendidos dos princípios básicos da erística e da dialética. Com bases em erros fundamentais, o olavismo derivado desse “chope raro” (confundido com Schopenhauer) desenvolveu uma errística dislética, que se vale de argumentos nefastos (do latim nefas que significa ilícito) para destruir as questões mais lícitas do pensamento, da sociedade e da cultura. 11. Tradução google para o português bolsonarista da tradução google para o inglês trumpista da tradução google russa do resumo dos clássicos da extrema direita europeia, assinada por Dugin, ideólogo de Putin.
”
”
Luisa Buarque (Desbolsonaro de Bolso)
“
I gave too much to people.... So much selfish people in life.
”
”
Victoria Bando
“
Perto do limite do terceiro compartimento do sétimo círculo os Poetas encontram outro bando de almas de sodomitas, no qual se destacam três ilustres compatriotas de Dante. Reconhecendo-o, falam da decadência das virtudes políticas e civis de Florença. Chegam, depois à orla de outro precipício, onde a um sinal de Virgílio, sobe, voando pelos ares, uma figura estranhíssima.
”
”
Dante Alighieri (30 Obras-Primas da Literatura Mundial [volume 1])
“
Mover esa tacita altera el juego de relaciones de toda la casa, de cada objeto con otro, de cada momento de su alma con el alma entera de la casa y su habitante lejana. Y yo no puedo acercar los dedos a un libro, ceñir apenas el cono de luz de una lámpara, destapar la caja de música, sin que un sentimiento de ultraje y desafío me pase por los ojos como un bando de gorriones.
”
”
Julio Cortázar (Bestiario)
“
Velhos e adultos, sabemos que não devemos intrometer-nos nos assuntos do bando. Há muito que eles tomaram de assalto este cantinho do mundo, com ânsia por tudo aquilo que possa ser deles. Vou-me mantendo na berma da existência destemida destas criaturas indomáveis, por vezes encantado com o que a juventude sempre nos encanta, por vezes enojado com o que a ignorância faz dela.
”
”
Maria Isaac (Quantos Ventos na Terra)
“
Hace ya mucho que no le escribo, señora Milena, y también hoy le escribo por una casualidad. En realidad no tengo que disculparme de mi silencio, usted ya sabe cómo odio las cartas. Toda la desdicha de mi vida – no quiero con esto quejarme, sino hacer una observación de interés general- proviene por así decir de las cartas o de la posibilidad de escribirlas. Las personas casi nunca me han traicionado, pero las cartas siempre, y en verdad no las ajenas, sino justamente las mías. En mi caso es una desgracia muy especial, de la que no quiero seguir hablando, pero al mismo tiempo es una desgracia también general. La sencilla posibilidad de escribir cartas debe de haber provocado -desde un punto de vista meramente teórico- una terrible desintegración de almas en el mundo. Es en efecto una conversación con fantasmas ( y para peor no sólo con el fantasma del destinatario, sino también con el del remitente) que se desarrolla entre líneas en la carta que uno escribe, o aun en una serie de cartas, donde cada una corrobora la otra y puede referirse a ella como testigo. ¿De dónde habrá surgido la idea de que las personas podían comunicarse mediante cartas? Se puede pensar en una persona distante, se puede aferrar a una persona cercana, todo lo demás queda más allá de las fuerzas humanas. Escribir cartas, sin embargo, significa desnudarse ante los fantasmas, que lo esperan ávidamente. Los besos por escrito no llegan a su destino, se los beben por el camino los fantasmas. Con este abundante alimento se multiplican, en efecto, enormemente. La humanidad lo percibe y lucha por evitarlo; y para eliminar en lo posible lo fantasmal entre las personas y lograr una comunicación natural, que es la paz de las almas, ha inventado el ferrocarril, el automóvil, el aeroplano, pero ya no sirven, son evidentemente descubrimientos hechos en el momento del desastre, el bando opuesto es tanto más calmo y poderoso, después del correo inventó el telégrafo, el teléfono, la telegrafía sin hilos. Los fantasmas no se morirán de hambre, y nosotros en cambio pereceremos.
”
”
Franz Kafka (Letters to Milena)
“
A continuación, Arreguín-Toft varió ligeramente la formulación de la pregunta. ¿Qué sucede en las guerras descompensadas cuando el bando más débil hace como David y renuncia a luchar del modo en que prefieren los más fuertes, y emplea tácticas poco convencionales o de guerrilla? La respuesta: en esos casos, el porcentaje de victorias del contendiente más débil asciende del 28,5 por ciento al 63,6 por ciento. Para
”
”
Malcolm Gladwell (David y Goliat. Desvalidos, inadaptados y el arte de luchar contra gigantes)
“
Grosso modo, una ideología es una concepción general del mundo, y el choque entre esas concepciones produce un tipo de enfrentamiento radical. Cada bando siente que el contrario le ofende, no solo en la economía, por ejemplo, sino de modo total, que su mera presencia destruye lo que da sentido a la vida social y personal, a sus esperanzas vitales y a los sentimientos que le permiten identificarse con su sociedad.
”
”
Pío Moa (Por qué el Frente Popular perdió la Guerra Civil)
“
Então", concluiu certa manhã, "essa gente não é o que parece ser."
"De jeito nenhum, na maioria das vezes são excelentes em seus trabalhos. Mas quanto ao resto são ávidos, sentem prazer em fazer mal, estão do lado dos mais fortes e se encarniçam contra os fracos, formam bandos para combater outros bandos, tratam as mulheres como cadelinhas de passeio, assim que podem lhes dizem obscenidades e lhes metem a mão, exatamente como em nossos ônibus daqui.
”
”
Elena Ferrante (The Story of the Lost Child (Neapolitan Novels, #4))
“
Žmogus silpnas, todėl visada bando nuo savęs nuslėpti didžiąją Mirties tiesą. Jis nesuvokia, jog tiktai ji skatina gyvenime atlikti pačius didžiausius darbus. Žmogus bijo nuklysti į tamsą, jį siaubingai gąsdina nežinomybė, ir tą baimę įmanoma įveikti tik nepamirštant, kad jo dienos suskaičiuotos. Žmogus nesupranta, jog, susitaikęs su Mirtimi, sugebėtų ryžtis didesniems darbams, pasiekti nepalyginamai didesnių pergalių savo kasdienėje kovoje, nes neturi ko prarasti - Mirtis neišvengiama.
”
”
Paulo Coelho (The Pilgrimage)
“
¿Qué dirigente es más sabio y capaz? ¿Qué comandante posee el mayor talento? ¿Qué ejército obtiene ventajas de la naturaleza y el terreno? ¿En qué ejército se observan mejor las regulaciones y las instrucciones? ¿Qué tropas son más fuertes? ¿Qué ejército tiene oficiales y tropas mejor entrenadas? ¿Qué ejército administra recompensas y castigos de forma más justa? Mediante el estudio de estos siete factores seré capaz de adivinar cuál de los dos bandos saldrá victorioso y cuál será derrotado.
”
”
Sun Tzu (El Arte de la Guerra: El libro de estrategia militar y de guerra mas importante de la doctrina taoista)
“
Pero solo era una cuestión de tiempo. La ambición regresaría. Las luchas por el poder. Los conflictos. Esta etapa pasaría y los problemas seguirían allí. Solo que ahora, cada bando tendría un ejército más grande con armas más fuertes.
Cuando sucediera, comprenderían que no todos estaban dispuestos a proteger a los inocentes, defender a los débiles y luchar por la justicia. Se percatarán de que algunos prodigios son más fuertes por un motivo. Más valientes por un motivo. Algunas personas siempre estuvieron destinadas a ser héroes.
Al igual que algunas personas siempre estuvieron destinadas a ser villanos.
”
”
Marissa Meyer (Supernova (Renegades, #3))
“
Todos los baluartes habían caído, era imposible cualquier tipo de resistencia colectiva y la oposición individual era una mera forma de suicidio. Nos habían perseguido hasta llegar a los últimos recovecos de nuestra vida privada, en todos los ámbitos reinaba un estado de desbandada, una huida confusa de la que no se sabía dónde iba a terminar. Al mismo tiempo todos los días nos instaban no ya a rendirnos, sino a pasarnos al bando contrario. Bastaba un pequeño pacto con el diablo para dejar de pertenecer al equipo de los prisioneros y perseguidos y pasar a formar parte del grupo de los vencedores y perseguidores.
”
”
Sebastian Haffner (Historia de un alemán (Áncora & Delfín) (Spanish Edition))
“
Pero solo era cuestión de tiempo. La ambición regresaría, as luchas por el poder. Los conflictos. Esta etapa pasaría y los problemas seguirían allí, Solo que ahora, cada bando tendría un ejercito más grande con armas más fuertes,
Cuando sucediera, comprenderían que no todos los prodigios estaban dispuestos a proteger a los inocentes, defender a los más débiles y luchar por la justicia. Se percatarán de que algunos de los prodigios son más fuertes por un motivo. Más valientes por un motivo, Algunas personas siempre fueron destinadas a ser héroes.
Al igual que algunas personas siempre estuvieron destinadas a ser villanos.
”
”
Marissa Meyer (Supernova (Renegades, #3))
“
Tucídides el ateniense relató la guerra entre los peloponesios y los atenienses describiendo cómo lucharon unos contra otros, y se puso a ello apenas fue declarada por considerar que iba a ser grande y más famosa que todas las anteriores; se fundaba en que ambos bandos estaban en muy buena situación para ella gracias a sus preparativos de todas clases, y en que veía que el resto de los griegos se aliaba a uno u otro partido, unos inmediatamente y otros retrasando el momento. Pues fue éste, efectivamente, el mayor desastre que haya sobrevenido a los griegos y a una parte de los bárbaros, y, por así decirlo, a la mayoría de los hombres.
”
”
Tucídides, (History of the Peloponnesian War)
“
Postado no topo do mastro de meu navio durante um alvorecer que avermelhava o céu e o mar, vi certa feita um vasto bando de baleias no oriente, todas rumando para o sol; em dado momento, vibraram conjuntamente as caudas arvoradas. Pareceu-me naquele instante que tão grandiosa mostra de adoração dos deuses jamais fora vista, mesmo na Pérsia, a terra dos adoradores do fogo. Como Ptolomeu Filópator testemunhou com frequencia ao elefante africano, testemunho pois com relação à baleia, declarando-a o mais devoto de todos o seres. Pois, de acordo como o Rei Juba, os elefantes de guerra da antiguidade saudavam frequentemente a manhãcom as trombas erguidas no mais profundo silêncio."
Pg. 450
”
”
Herman Melville (Moby-Dick or, The Whale)
“
V'erano anche gli indulgenti: Gentil, il quale aveva detto: «Voto per la reclusione. Creare un Carlo I vuol dire creare un Cromwell»; Bancal, che si era pronunciato: «Voto per l'esilio, vorrei vedere il più grande dei re dell'universo condannato a scegliersi un mestiere qualsiasi per campare»; Albouys che aveva sostenuto: «Il bando! Questo spettro vivente se ne vada errando da un trono all'altro!»; Zangiaconi, che si era espresso in questo modo: «La detenzione. Teniamo il Capeto nelle nostre mani, ci servirà di minaccia»; Chaillon avreva gridato: «Che viva. Io non voglio un morto che Roma tramuterà in un santo». Mentre uno dopo l'altro questi giudizi erano pronunciati da voci intransigenti e passavano alla storia, nelle tribune, donne scollacciate seguivano la votazione tenendo in mano un elenco e segnando con un colpo di spillo ogni voto.
”
”
Victor Hugo (Ninety-Three)
“
-¿Te das cuenta? Es cierto lo que dice. Si sólo hubiese ordeñado cabras, quizá habría muerto de viejo, como tu abuelo, y no de cárcel y abandono. Habría disfrutado de su hijo y de su mujer, habría visto crecer a sus nietos. No le perdonaron los sueños.
-Habría ido a la cárcel de igual manera. Tuvo la desgracia de elegir el bando de los perdedores.
-Pero él no era peligroso, Víctor. A Miguel Hernández hombre no lo temían, condenaron al escritor. Eran sus versos los peligrosos, su sueño de ser poeta lo que le hizo odioso a los ojos de los que no pensaban como él.
-Si no hubiese ordenado su sueño no estaríamos aquí, no habríamos disfrutado sus versos, no leeríamos un poema dedicado a él [...]. Nosotros somos los herederos de su sueño, los que mantenemos vivo su recuerdo.
-Sí, eligió ordeñar un sueño, con todas sus consecuencias.
-Y nunca se sabe adónde nos lleva el camino que elegimos.
”
”
Rosa Huertas (Mala Luna)
“
Quem mais do que tu, sentiu, amou, estremeceu, corou, quis, venceu? Quantas lágrimas causaste! Quantas loucas palpitações! Quantos desejos para ti voaram como bandos de pombas! Quantas vozes perdidas te chamaram! Quanta fé fizeste renegar!
Quanta altivez fizeste sucumbir! E tanta vida, tanta ação, tanta vontade, um tão grande centro vital como tu foste, um grumete amarra-lhe duas balas aos pés e atira com ele ao mar! E aqui jaz o ruído do vento, e aqui jaz a espuma da onda! De que te serviu o ser, o que fizeste ao sangue, á vontade, aos nervos, ao pensamento, que trouxeste do seio da matéria? Que ideia deixaste, que memória, que piedade? Que foste tu mais do que um corpo belo, desejado e fotografado? Fizeste parte, durante a vida, daquelas insensíveis belezas naturais, que o homem usa e arremessa. Foste como uma camélia, ou como a pena de um pavão. Foste um adorno, não foste um caráter. Nunca tiveste um lugar definido na vida, como não terás um túmulo certo na morte! Adeus pois para sempre, oh doce efémera! o teu destino é a dispersão! Por isso aqui estás só! Os que te amaram onde estão?
”
”
Eça de Queirós (O Mistério da Estrada de Sintra)
“
Da terra despedaçada pelo fogo e embebida em sangue surgem espíritos que não se deixam encantar com o silêncio dos canhões; em vez disso, influenciam de um modo estranho todas as valorizações existentes e dão-lhes um sentido modificado.
Tivessem uns reconhecido isto como uma recaída numa barbárie moderna, tivessem-no outros saudado como um banho de aço — o mais importante é ver que um afluente novo e ainda indomado de forças elementares se apoderou do nosso mundo. Sob a segurança enganadora da ordem envelhecida, que é apenas possível enquanto ainda existir o cansaço, estas forças estão demasiado próximas, são demasiado destruidoras, de tal modo que o simples olhar as poderia abarcar. A sua forma é a da anarquia, que, nos anos de uma assim chamada paz, surge nos bandos ardentes como um vulcão à superfície.
Quem aqui ainda acreditar que este processo se deixa domar através de ordens de velho estilo pertence à raça dos vencidos, que está condenada ao aniquilamento. Dá-se antes a necessidade de novas ordens em que esteja incluído o extraordinário — de ordens que não estejam calculadas para a exclusão do que é perigoso, mas criadas por um novo casamento da vida com o perigo.
”
”
Ernst Jünger
“
Depois do 25 de Abril, por exemplo, tornámo-nos todos democratas. Não nos tornámos democratas por acreditar-mos na democracia, por odiarmos a guerra colonial, a polícia política, a censura, a simples proibição de raciocinar: tornámo-nos democratas por medo, medos dos doentes, do pessoal menor, dos enfermeiros, medo do nosso estatuto de carrascos, e até ao fim da Revolução, até 76, fomos indefectíveis democratas, fomos socialistas, diminuímos o tempo de espera nas consultas, chegámos a horas, conversámos atenciosamente com as famílias, preocupámo-nos com os internados, protestamos contra a alimentação, os percevejos, a humidade, os sanitários, a falta de higiene. Fomos democratas, Joana, por cobardia, pensou ele vendo um bando de rolas poisar num olival, agitar a tranquilidade do olival com o rebuliço do seu voo, tínhamos pânico de que nos acusassem como os pides, nos prendessem, nos apontassem na rua, pusessem os nossos nomes no jornal. E demorámos a entender que mesmo em 74, em 75, em 76, as pessoas continuavam a respeitar-nos como respeitam os abades nas aldeias, continuavam a ver em nós o único auxílio possível contra a solidão. E sossegámos. E passámos a trazer dobrados no sovaco jornais de direita. E sorríamos de sarcasmo ao escutar a palavra socialismo, a palavra democracia, a palavra povo. Sorríamos de sarcasmo, Joana, porque haviam abolido a guilhotina
”
”
António Lobo Antunes (Knowledge of Hell)
“
- "...Intelectual marginal que no negociaba principios ni cedía terreno ante las presiones de una sociedad mediocre y deshonesta..."
- "Si hay algo que nos ha enseñado el Maestro es que todo esto es un sueño, una ilusión, ilusión sobre ilusión, y que la única realidad, el único sustrato que vale la pena defender, es la potencia espiritual de la vida, esa fuerza avasalladora que trasciendo toda materialidad"
- "¿Y qué era Cristo?¿Un revolucionario, un profeta que deseaba liberar al pueblo judío en contra del imperio romano? No, era un pensador que anhelaba, de manera radical, que nadie estuviera por debajo de otro, que nadie se arrogara el derecho de sentirse superior a otros y que terminara oprimiéndolos, explotándolos, esclavizándolos. ¿se rodeó Jesús de prestamistas, comerciantes y aristócratas? No, estuvo rodeado de pescadores humildes, carpinteros y prostitutas. ¿y no dijo acaso, que era más fácil que un camello pasara por el ojo de una aguja a que un rico entrara al reino de los cielos? ¿A qué se refería con esa frase tan dura y excluyente? A que su mensaje liberador no lo podían entender quienes aplastaban y oprimían a los demás, sino los del bando contrario: los que no tenían con qué comerciar, los que carecían de techo seguro para dormir. Por eso, un auténtico cristiano está muy cerca del anarquismo y encuentra en él quizás el último humanismo posible.
”
”
Mario Mendoza (Buda Blues)
“
Mas, logo ao outro dia, seus parceiros,
Todos nus e da cor da escura treva,
Decendo pelos ásperos outeiros,
As peças vem buscar que estoutro leva.
Domésticos já tanto e companheiros
Se nos mostram, que fazem que se atreva
Fernão Veloso a ir ver da terra o trato
E partir-se co eles pelo mato.
É Veloso no braço confiado
E, de arrogante, crê que vai seguro;
Mas, sendo um grande espaço já passado,
Em que algum bom sinal saber procuro,
Estando, a vista alçada, co cuidado
No aventureiro, eis pelo monte duro
Aparece e, segundo ao mar caminha,
Mais apressado do que fora, vinha.
O batel de Coelho foi depressa
Polo tomar; mas, antes que chegasse,
Um Etíope ousado se arremessa
A ele, por que não se lhe escapasse.
Outro e outro lhe saem; vê-se em presa
Veloso, sem que alguém lhe ali ajudasse,
Acudo eu logo, e, enquanto o remo aperto
Se mostra um bando negro descoberto.
Da espessa nuvem setas e pedradas
Chovem sobre nós outros, sem medida,
E não foram ao vento em vão deitadas,
Que esta perna trouxe eu dali ferida;
Mas nós, como pessoas magoadas,
A reposta lhe demos tão tecida,
Que em mais que nos barretes se suspeita
Que a cor vermelha levam desta feita.
E, sendo já Veloso em salvamento,
Logo nos recolhemos pera a armada,
Vendo a malícia feia e rudo intento
Da gente bestial, bruta e malvada,
De quem nenhum milhor conhecimento
Pudemos ter da Índia desejada
Que estarmos inda muito longe dela.
E assi tornei a dar ao vento a vela.
Disse então a Veloso um companheiro
(Começando-se todos a sorrir):
"Oula, Veloso amigo, aquele outeiro
É milhor de decer que de subir.
”
”
Luís de Camões (Os Lusíadas)
“
Fiz a descida toda no escuro. Agora via-se a Lua entre nuvens ralas de rebordos claros e a noite estava perfumada, ouvia-se o ruído hipnótico das ondas. Já na praia tirei os sapatos, a areia era fria, uma luz azul-cinza alongava-se até ao mar e depois espalhava-se pela extensão trémula da água. Pensei: sim, a Lila tem razão, a beleza das coisas é uma caracterização, o céu é o trono do medo; estou viva, neste momento, aqui a dez passos da água e na verdade isso não é belo, é aterrador; faço parte, juntamente com esta praia, com o mar, com o fervilhar de todas as formas animais, do terror universal; neste momento sou a partícula infinitesimal através da qual o terror de cada coisa toma consciência de si; eu; eu que oiço o ruído do mar, que sinto a humidade e a areia fria; eu que imagino Ischia inteira, os corpos abraçados de Nino e Lila, Stefano a dormir sozinho na casa nova cada vez menos nova, as Fúrias a favorecerem a felicidade de hoje para alimentarem a violência de amanhã. Sim, é verdade, tenho muito medo e por isso desejo que tudo acabe depressa, que as imagens dos pesadelos me comam a alma. Desejo que desta obscuridade saiam bandos de cães raivosos, víboras, escorpiões, enormes serpentes marinhas. Desejo que enquanto estou aqui sentada, à beira do mar, surjam da noite assassinos que me martirizem o corpo. Oh, sim, que eu seja castigada pela minha inadaptação, que me aconteça o pior, algo tão devastador que me impeça de fazer frente a esta noite, ao dia de amanhã, às horas e aos dias que me confirmarão, com provas cada vez mais esmagadoras, a minha constituição inadequada.
”
”
Elena Ferrante
“
Las dos Españas. Era una división que llevaba décadas siendo la coartada perfecta para que los partidos que representaban a cada bando ignoraran el interés general, se entregaran al clientelismo para beneficiar a sus fieles y eludieran cualquier regeneración. ¿Para qué, si el origen de todos los problemas estaban en el bando contrario?
”
”
David Jiménez (El director)
“
Lo indicado no habrá dejado ya duda en el lector sobre la opinión del autor de estas páginas: desde el principio hasta el final he sostenido que, una vez inmovilizados los ejércitos principales en Francia, la verdadera política de guerra para ambos bandos consistía en atacar a los aliados más débiles de la combinación opuesta, con la mayor rapidez y con el máximo esfuerzo. Con arreglo a este punto de vista, Alemania no procedió con prudencia al atacar a Francia en agosto de 1914 y especialmente no fue prudente invadir a Bélgica para hacerlo. En lugar de ello, debió haber puesto fuera de combate a Rusia, dejando que Francia gastara sus fuerzas contra las fortalezas y las trincheras alemanas. De este modo, probablemente habría evitado la guerra con el Imperio británico, por lo menos durante la primera fase de la lucha, que era, para ella, la más importante. La decisión inicial de atacar al más fuerte llevó a Alemania a las derrotas del Marne y del Yser, y la dejó parada y aturdida frente a la fuerza creciente de un Imperio británico implacable. Así terminó 1914.
”
”
Winston S. Churchill (La crisis mundial. Su historia definitiva de la Primera Guerra mundial 1911-1918)
“
Pero, en 1915, Alemania se lanzó a la segunda alternativa, y su decisión fue coronada por grandes éxitos. Dejó a los franceses y británicos gastarse contra sus líneas de trincheras de Francia. A la vez, Alemania, acompañada de sus aliados, marchó contra Rusia y consiguió, al llegar el otoño, conquistar territorios enormes. Además, todo el sistema de fortalezas y de ferrocarriles estratégicos rusos se hallaba en sus manos, los ejércitos rusos se encontraban en gran medida destruidos y el Estado ruso gravemente herido. El único medio para que los aliados pudieran ayudar a Rusia era forzar los Dardanelos, único contraataque que podía ser realmente efectivo. Si se hubiera logrado, se habría establecido contacto directo y permanente entre Rusia y sus aliados occidentales y se habría eliminado de la guerra a Turquía, o por lo menos a la Turquía europea, además de ofrecer la posibilidad de unir contra Austria y Alemania al conjunto de los estados balcánicos: Serbia, Grecia, Bulgaria y Rumanía. Así, no solo habría recibido Rusia un socorro directo, sino que habría experimentado además un enorme alivio por la presión que habrían ejercido instantáneamente los estados balcánicos sobre el Imperio austrohúngaro. Por desgracia, la visión limitada y estrecha de los almirantes y generales británicos y del Gran Cuartel General francés había obstruido esta brillante maniobra. En lugar de ser una concepción estratégica clara, vestida y armada con todo lo que podían proporcionar los conocimientos de los estados mayores y la autoridad de los mandos, había resultado víctima de resistencias, obstáculos e inanición de medios, hasta que se la dejó consumir del todo. El tiempo que ganó con este desbarajuste y la situación creada por las derrotas rusas permitieron a Alemania, en septiembre, dar un paso más en su estrategia de atacar al más débil. Falkenhayn organizó un ataque contra Serbia. Se ganó a Bulgaria para el bando alemán, se conquistó a Serbia y se estableció contacto directo entre los imperios centrales y Turquía. Así el fracaso y abandono final de la campaña de los Dardanelos sellaba el destino, no solo de los estados balcánicos, sino también de Rusia, en el mismo momento en que las desastrosas batallas de la Champagne y de Loos demostraban que el frente alemán era irrompible en el Oeste. El contacto directo entre Alemania y Turquía, establecido a través de Bulgaria, vivificó al imperio otomano y abrió el camino hacia Oriente. Así pues, el año 1915, fue de grandes triunfos para Alemania, y Falkenhayn podía pretender con justicia que, entre las faltas de sus enemigos y su política de guerra de atacar al más débil, había logrado reparar la desastrosa situación en que se había encontrado su país a fines de 1914. Alemania poseía de nuevo la oportunidad y la iniciativa; a ella le tocaba ahora jugar de nuevo y el año 1916 empezaba en una espera ansiosa de cuál iba a ser su próxima jugada.
”
”
Winston S. Churchill (La crisis mundial. Su historia definitiva de la Primera Guerra mundial 1911-1918)
“
Gelli, un rico e influyente empresario. Gelli tenía un oscuro pasado a su espalda. En su juventud había sido camisa negra con Mussolini, había luchado en España apoyando al bando franquista y más tarde fue colaborador de los nazis. Era un hombre sin escrúpulos y no le importaba cambiar de bando si aquello le resultaba beneficioso, por lo que años más tarde incluso trabajó para el KGB y finalmente la CIA. A mediados de los años sesenta, Gelli se
”
”
Javier García Blanco (Historia negra de los papas (ENIGMAS Y CONSPIRACIONES) (Spanish Edition))
“
camuflagem
uma das soluções que encontrou a cidadania republicana para se livrar do passeio, do fuzilamento, da depuração administrativa, do rapado público de cabelos, do expediente de responsbilidades políticas, da apreensão de bens, das sanções económicas, das sovas na escola ou das inabilitações foi passar, de uma ou doutra maneira, ao bando franquista: ir voluntário à frente, afiliar-se à falange, à secção feminina, voltar à missa diária, informar sobre vizinhos indiferentes e opositoras vizi-nhas. por isso devemos governar com máximo cuidado a documentação que mostre adesões ao regime.
com o mesmo máximo cuidado que devemos interpretar os testemunhos desculpadores oferecidos por mulheres maltratadas
”
”
Susana Sánchez Arins (Dicen)
“
Yo sé que crecí dividida entre bandos y que mi forma de plantarme en el mundo es una constante negociación entre dos polos.
”
”
Alaíde Ventura (Entre los rotos)
“
Dos sentados en una cafetería tomando el aperitivo.
- ¿Y a ti qué te parece que se retiren reconocimientos a víctimas de la Guerra Civil?
- ¿De qué bando?
”
”
José Manuel Puebla (No está todo reído)
“
Las personas, al fin y al cabo, se unen a bandos políticos con los que comparten narrativas morales, y una vez que han aceptado una narrativa particular, se ciegan a otros mundos morales alternativos.
”
”
Jonathan Haidt (La mente de los justos: Por qué la política y la religión dividen a la gente sensata)
“
Tucídides el ateniense relató la guerra entre los peloponesios y los atenienses describiendo cómo lucharon unos contra otros, y se puso a ello apenas fue declarada por considerar que iba a ser grande y más famosa que todas las anteriores; se fundaba en que ambos bandos estaban en muy buena situación para ella gracias a sus preparativos de todas clases, y en que veía que el resto de los griegos se aliaba a uno u otro partido, unos inmediatamente y otros retrasando el momento. Pues fue éste, efectivamente, el mayor desastre que haya sobrevenido a los griegos y a una parte de los bárbaros, y, por así decirlo, a la mayoría de los hombres.
”
”
Tucidides (Historia de la Guerra del Peloponeso (Spanish Edition))
“
The Zen sect had been favored by the Ashikaga shogunate and had, during the Ashikaga (Muromachi) and the earlier Kamakura periods, supervised commercial and cultural relations with China through the famous Tenryūbune (Tenryūji ships) sponsored by the Tenryūji branch of the Rinzai school in Kyoto. Zen temples played an important cultural role with their schools, the so-called terakoya, and they controlled the celebrated Ashikaga College (referred to by Xavier as the "University of Bando"), a major center for classical Chinese learning. At the beginning of the Tokugawa period, the temples still had important administrative and diplomatic privileges, for instance in the issuing of passports (Boxer 1951, 262). Only later in that period did Zen suffer a setback owing to the rising tide of Confucian orthodoxy.
”
”
Bernard Faure (Chan Insights and Oversights)
“
La sociedad, crecientemente politizada, se hallaba escindida en dos bandos cada vez más intransigentes: derechas, predio de burgueses y ricos, e izquierdas, refugio de los parias de la tierra y desheredados en general. Católicos de toda la vida azuzados por la Iglesia, por un lado; agnósticos, muchos de ellos recientes, por el otro. Sombrero flexible, casino, club y Círculo de Labradores por un lado; gorra menestral, taberna, blusón y alpargatas por el otro. Y cada bando considerando al opuesto como una amenaza intolerable.
”
”
Juan Eslava Galán (Historia de España contada para escépticos (Historia para escépticos) (Spanish Edition))
“
Dado que el país era más fértil en analfabetos y hombres de acción apasionados y montaraces que en caviladores y contemplativos, el bagaje ideológico de cada bando se redujo a media docena de consignas fáciles de recordar. Los del bando republicano, muchos de ellos personas regladas que acataban, por convicción y costumbre, la moral cristiana, fueron acomodándose, no sin cierta íntima resistencia, a los principios del amor libre; al propio tiempo, muchos derechistas de suyo disolutos volvieron a usar el escapulario y acataron, al menos externamente, el magisterio de la Iglesia. Eran contradicciones que, como el personal tenía poca costumbre de pensar por su cuenta, no fueron cabalmente advertidas por los interesados
”
”
Juan Eslava Galán (Historia de España contada para escépticos (Historia para escépticos) (Spanish Edition))
“
El político catalán Francesc Cambó, que había vislumbrado la posibilidad de obtener la independencia de Cataluña al amparo de los Catorce Puntos de Wilson (por eso meses antes había dimitido como ministro de Fomento de España, dispuesto a ser «el Bolívar de Cataluña»), se persona en Versalles para entrevistarse con el americano, pero se encuentra con que el presidente del gobierno español, Romanones, se le ha adelantado y ya ha obtenido seguridades de Wilson de que eso de la independencia de los pueblos sólo afecta a los del bando perdedor en la guerra. Cambó regresa a Barcelona con las manos vacías. Dos años más tarde volverá a ser ministro del gobierno español, esta vez en la cartera de Hacienda.
”
”
Juan Eslava Galán (La primera guerra mundial contada para escépticos)
“
España,
en esta casa tuya no hay bandos.
Aquí no hay más que polvo,
polvo y un hacha antigua,
indestructible y destructora
que se volvió y se vuelve
contra tu misma carne
cuando te cercan los raposos.
Vuelan sobre tus torres y tus campos
todos los gavilanes enemigos
y tu hijo blande el hacha
sobre su propio hermano.
”
”
León Felipe (Nueva Antología Rota)
“
Por qué habéis dicho todos
que en España hay dos bandos,
si aquí no hay más que polvo?
En España no hay bandos,
en esta tierra no hay bandos,
en esta tierra maldita no hay bandos.
No hay más que un hacha amarilla
que ha afilado el rencor.
Un hacha que cae siempre,
siempre,
siempre,
implacable y sin descanso
”
”
León Felipe (Nueva Antología Rota)
“
Casi todo tiene aún que ver con la Guerra, Juan, de un modo u otro. Ojalá llegara a ver el día en que eso ya no fuera así, me temo que no lo veré. Ni siquiera creo que lo vayas a ver tú, con tus muchos años menos, y aunque a ti lo ocurrido entonces te suene casi tan lejano como la Guerra de Cuba o las Carlistas o incluso la invasión napoleónica. Si es así te equivocas, ya lo verás. Seguirás oyendo hablar de la insoportable Guerra durante más tiempo del que te imaginas. Sobre todo a los que no la vivieron, que serán los que la necesiten más: para encontrar un sentido a su existencia, para rabiar, para apiadarse, para tener una misión, para convencerse de que pertenecen a un bando ideal, para buscar venganza retrospectiva y abstracta a la que llamarán justicia, cuando póstuma no la hay; para conmoverse y conmover a otros y hacerlos lagrimear, para escribir libros o rodar películas y ganar dinero con ella, para obtener prestigio, para sacar provecho sentimental de los pobres que murieron, para figurarse sus penalidades y sus agonías que nadie puede conocer aunque las haya oído contar de primera mano; para reclamarse sus herederos. Una guerra así es un estigma que no desaparece en un siglo ni en dos, porque lo contiene todo y afecta y envilece a la totalidad.
”
”
Javier Marías (Así empieza lo malo)
“
como un acto que arrojaba sal en las llagas y provocaba un incontrolable escozor que se manifestaba con memorias ofendidas e incapaces no ya de olvidar, sino de perdonar y procurar la redención posible, la concordia constructiva. Como en cada ocasión crítica, los cubanos se dividían y no importaban las cantidades que se agruparan en cada bando: lo notable era la división y las descalificaciones que se lanzaban, el resentimiento que supuraban, las agresiones que se prometían. Estás conmigo o contra mí. Y tuvo más ingredientes para alimentar su pesimismo. ¿Quién cedería? Los que más gritaban, como resultaba previsible, eran los que reclamaban no ceder jamás.
”
”
Leonardo Padura (Como polvo en el viento (Andanzas) (Spanish Edition))
“
Fermín iba a decir algo, pero se mordió la lengua. —¿Por qué cree que su padre nunca le habló de la guerra, Daniel? ¿Acaso cree que él no se imagina lo que pasó? —Si es así, ¿por qué se calló? ¿Por qué no hizo nada? —Por usted, Daniel. Por usted. Su padre, al igual que mucha gente a la que le tocó vivir aquellos años se lo tragaron todo y se callaron. Porque no tuvieron más narices. De todos los bandos y de todos los colores. Se los cruza usted por la calle todos los días y ni los ve. Se han podrido en vida todos estos años con ese dolor dentro para que usted y otros como usted pudiesen vivir. No se le ocurra juzgar a su padre. No tiene usted derecho.
”
”
Carlos Ruiz Zafón (El prisionero del Cielo)
“
—Yo no soy de ningún bando —repuso Fermín—. Es más, las banderas me parecen trapos de colores que huelen a rancio y me basta ver a cualquiera que se envuelva en ellas y se le llene la boca de himnos, escudos y discursos para que me entren cagarrinas. Siempre he pensado que el que siente mucho apego a un rebaño es que tiene algo de borrego.
”
”
Carlos Ruiz Zafón (El prisionero del Cielo)
“
El «paraíso» esfumado El «paraíso» libanés se esfumó de repente, después de unas cuantas balas y obuses. Pocos meses después de mi episodio carcelario, con cerca de trece siglos de una destacada coexistencia étnica, un Cisne Negro, salido de la nada, transformó el cielo en un infierno. Se inició una terrible guerra civil entre cristianos y musulmanes, incluidos los refugiados palestinos, que se unieron al bando musulmán. Fue algo brutal, ya que los combates se libraban
”
”
Nassim Nicholas Taleb (El cisne negro: El impacto de lo altamente improbable)
“
palacio de los libros ofrecía hospitalidad a los dos bandos adversarios. Sus anaqueles crearon uno de esos insólitos espacios de armisticio donde las hostilidades cesan, los enemigos se rozan en la promiscuidad de los estantes, las fronteras se difuminan y la lectura se convierte en una forma más de reconciliación.
”
”
Irene Vallejo (El infinito en un junco)
“
Most famous poetries and lines of Wajid shaikh
1. Waqt khraab tha isme sawaal kaisa
Apne hi gair the isme malaal kaisa
2. Be-basi hain ek chuban si hain
Khush hain par ek ghutan si hain
3. Hoti rahegi mulakaatein tumse
Nigaaho se durr ho dil se nahi
4. Khamoshi se matlab nahi matlab nahi
Matlab baato se hain,din toh guzar hi jaaege masla rato se hain
5. Chaand khud apne ujaalo ka nahi
Tu khaakh hain kare,gumaan kaisa
6. Yeh kisne kaha ke woh tujhe dil se chah raha hain
Kisi ko bhoolne ke liye woh tere pass aa raha hain
7. Phir har chiz se dil uth gaya
Phir wahi uljhane humaari hain
8. Khwaab pasand hain mujhe
Aksar wahi humari mulaaqat hoti hain
9. Khwaab hi aasra hain mulaaqaat ka
Hui muddat ab khwabo mein bhi na mile
10. Kitna humne samjha hain naa hi aaj humne jaana hain
Aasmaan ke aage bhi ek duniya hain,waha bhi ek zamaana hain
11. Khuda ke bando ka dil dhuka kar
Khuda ko raazi karne chale hain log
12. Kuch logo se mil kar mene yeh jana
Kuch logo se na milo toh behtar
”
”
Wajid Shaikh (Sukoon)
“
Benjamín era el único animal que no se alistó en ninguno de los dos bandos. Se negó a creer que habría más abundancia de comida o que el molino de viento ahorraría trabajo. «Con molino o sin molino —dijo—, la vida seguirá como siempre ha sido, es decir, un desastre».
”
”
George Orwell (Rebelión en la granja con anotaciones (traducción actualizada). Incluye: La libertad de prensa (George Orwell): Versión letra grande, lectura fácil para mayores (16 pt) (Spanish Edition))
“
La guerra, no importa por el bando que luchemos, es siempre una guerra perdida
”
”
Bruno Polack (La ciudad que no existe)
“
I don't know if Bando believed in an afterlife...so I don't know if I'll be seeing him again. But he have me a memory of peace and beauty..that I'll carry with me...as I walk the road to Hell.
”
”
Jo Duffy (Wolverine Classic, Vol. 5)
“
uma história de humilhação para o Exército brasileiro, derrotado em três expedições consecutivas por um bando de jagunços e sertanejos pobres e mal-armados, sob a liderança messiânica de Antônio Conselheiro,
”
”
Laurentino Gomes (1889)
“
Ridículo resulta quien hoy en día dice algo contra la muerte: lo mismo que alguien que no bebiera leche pero comiese ratas y gusanos. La muerte está de moda. Se la busca. Y también viene por sí sola. Es honrosa. Está del lado de la patria: ¿y qué puede ser más sagrado que la suma de padre y tierra? Va acorazada. Es explosiva. Alcanza las mayores velocidades. Se adelanta a todo el mundo. Lucha en todos los bandos. Sólo conoce patrias, y no es partidista. Dios ha sellado una vieja alianza con ella. La contrata de vez en cuando para que le haga de ángel. La muerte es formal. Ejecuta órdenes. Antes ella misma las impartía. Es puntual, ha sellado un pacto con el reloj. Sólo es sobornable en apariencia: quien mira con detenimiento no podrá negar que finalmente todo siempre acaba igual. Cede como la goma. Pero ¿de verdad ha cedido? Alguna vez tuvo un corazón, que en ocasiones se puede remendar. Pero es ella quien llama a quienes lo cosan. Está de buen humor porque todos la temen, incluso los patriotas. Nada hay más divertido que dar miedo: se dice de ella que surgió del temor así como el amor surgió del mar. Está en contra del horror; cuando se presenta de manera horrorosa, sólo lo hace para atenuar el espanto y convertirlo en temor. Acostumbra a los hombres a la vida y les enseña a amar hasta el horror. Se alegra también porque es gratuita. Todo lo demás está tan lleno de sentido. Lleva pantalones chillones a cuadros para familiarizar con los frecuentes cambios. Toca la flauta nasal, porque es silenciosa y a veces ha de atraer con algún reclamo. Tiene muy largos los dedos de los pies, pero sin uñas, porque la gente se las ha arrancado en los estertores. Sus tacones son pezuñas; en los codos tiene dientes largos como dedos. Come por delante y por detrás y también por los lados, y cuando lo hace no está para bromas. No se deshace de nada, ¡oh muerte, dónde están tus intestinos! Los parientes aguardan los restos dondequiera que puedan aparecer, los aceptarían, los acogerían, los guardarían, los cuidarían, los besarían; pero ella es avara y no va de vientre. Sólo oye por un oído para poder ser sorda del otro. Sus ojos tintinean suavemente con las pestañas para acompañar a la flauta nasal. Sus pelos están siempre chamuscados y se le caen en mechones rojos y hediondos.
”
”
Elias Canetti (Il libro contro la morte)
“
Mira –dijo–, yo pertenezco al Legado Científico. El Partido. ¿Entiendes? Fue decisión mía; es el bando que he escogido. El dolor y la enfermedad son algo que debe ser erradicado, no comprendido. No hay otra vida y Dios no existe, salvo quizá bajo la forma de una extraña perturbación de la ionosfera que está jodiendo mi equipo en esta montañita de mierda. Si cuando muera descubro que me he equivocado, alegaré como circunstancias atenuantes mi ignorancia y el hecho de que me educaron mal. Mientras tanto, me interesa mucho más proteger mis cables y eliminar la interferencia que no mantener largas conversaciones con ese tal Yah.
”
”
Philip K. Dick (La invasión divina (VALIS Trilogy, #2))
“
O poder dos pastores no Brasil é somente mais um capítulo de uma longa busca por poder, que passou pelas mãos de imperadores, reis e genocidas. Todos colocando uma camada, e usando nos seus servos. A Bíblia é o primeiro caso de startup do mundo. Alguém, os romanos, viram um bando de idiotas, os judeus, com um livrinho e estorinhas, a bíblica canônica (Cânone bíblico). Eles viram que funcionava para controlar idiotas, que é a massa. E escalaram o protótipo. Em pouco tempo, com muita chicotada nos lombos, preto estava rezando para um Deus branco, e agradecendo por seu dono ser bondoso com ele.
”
”
Jorge Guerra Pires (Seria a Bíblia um livro científico?: Por que a Bíblia Sagrada não deve ser levada a sério e como argumentar contra ela (Estudos Bíblicos para ateus 2) (Portuguese Edition))
“
No passado, os movimentos jovens quebraram a unidade da luta pela humanidade lhe contrapondo as mulheres divorciadas queimando seus sutiãs, os negros miliciados em bandos de panteras e os homossexuais rebelados exigindo a revelação de sua condição. Hoje os jovens precários padecendo de uma juventude interminável, de uma educação permanente, mas capazes de inventar as novas relações que constituem o mundo cansaram de ser objeto da promessa de ganhos mirabolantes escondidos ao final de grandes maratonas. Gostam de compartilhar, querem colaborar livremente entre seus coletivos e exigem que lhes seja devolvida a franqueza com que se relacionam com os estados, as corporações e as instituições. Se as condições para o jogo da franqueza social são o anonimato e o vazamento, eles estão dispostos a inundar as ruas e as praças, sobrecarregar as redes sociais e informacionais exigindo honestidade e transparência na governança, condições mínimas para aceitação da governamentalidade.
”
”
Henrique Antoun (A internet e a rua)
“
let us not love with words or tongue but with actions and in truth.
”
”
Victoria Bando
“
el único pecado que no se perdona en España es el de no tomar bando y resistirse a unirse a un rebaño u otro. Y donde hay rebaños de borregos siempre aparecen lobos hambrientos.
”
”
Carlos Ruiz Zafón (El laberinto de los espíritus)
“
Se não fossem a bexiga, o tifo, a malária, o analfabetismo, a lepra, a doença de Chagas, a xistosomose, outras tantas meritórias pragas soltas no campo, como manter e ampliar os limites das fazendas do tamanho de países, como cultivar o medo, impor o respeito e explorar o povo devidamente? Sem a disenteria, o crupe, o tétano, a fome propriamente dita, já se imaginou o mundo de crianças a crescer, a virar adultos, alugados, trabalhadores, meeiros, imensos batalhões de cangaceiros - não esses ralos bandos de jagunços se acabando nas estradas ao som das buzinas dos caminhões - a tomar as terras e dividi-las? Pestes necessárias e beneméritas, sem elas seria impossível a indústria das secas, tão rendosa; sem elas, como manter a sociedade constituída e conter o povo, de todas as pragas a pior? Imagine, meu velho, essa gente com saúde e sabendo ler, que perigo medonho!
”
”
Jorge Amado (Tereza Batista: Home from the Wars)
“
Los cargos que contenía era como siguen; "Que eran enemigos y perturbadores del comerico; que habian producido conmociones y bandos en la ciudad, y se habían ganado un partido a sus opiniones peligrosísimas en desacato de la ley de su Príncipe.
”
”
John Bunyan
“
La sonrisa en sus labios era prueba viviente de que ella aún no se daba cuenta de que sus ojos inocentes estaban presenciando un espectáculo que llevaba cientos de años sucediendo en el Castillo Bancroft: La lucha entre el Bien y el Mal, protagonizada por dos enemigos del mismo bando.
”
”
Melisa S. Ramonda (Vigilante nocturno)
“
Mentre nei selamlík, nei caffè, nei bagni, nei luoghi di ritrovo della provincia, il mondo moderno (vale a dire tutti quelli che leggevano giornali, che possedevano un modesto tesoro di vocaboli stranieri, che invece della vecchia fantasmagoria turca detta "karegöz", avevano veduto a Smirne o a Stambul un paio di commedie francesi e avevano udito qualche volta il nome di Bismarck e di Sarah Bernhardt), mentre queste persone colte, questo mezzo ceto progredito si faceva incondizionatamente seguace della politica armena di Enver, ben altrimenti avveniva presso gli uomini semplici del popolo turco, contadini o basso ceto cittadino. Spesso il Müdir si stupiva nei suoi giri, quando in un villaggio dove aveva proclamato il bando vedeva radunarsi Turchi ed Armeni per piangere insieme. E si meravigliava, quando davanti a una casa armena si raccoglieva singhiozzando la famiglia dei vicini turchi e agli infelici, che irrigiditi e privi di lagrime uscivano dalla loro vecchia porta senza guardarsi attorno, non solo gridava un «Allàh vi sia misericordioso», ma dava anche provvigioni per il viaggio e regali vistosi, una capra, perfino un mulo. E il Müdir poté anche vedere questa famiglia di vicini accompagnare i dolenti per parecchie miglia. E poté vedere alcuni dei suoi propri compatriotti gettarglisi ai piedi, supplicandolo: «Lasciali con noi! Non hanno la vera fede, ma sono buoni. Sono nostri fratelli. Lasciali qui con noi!
”
”
Franz Werfel (Die Vierzig Tage Des Musa Dagh)
“
Conozco algo la política, sé que tiene dos fines alternativos: uno es el entendimiento, el otro el conflicto. El entendimiento se alcanza cuando uno de los bandos finge que se traga las trolas que le cuenta el otro bando.
”
”
Andrzej Sapkowski (Lux perpetua (Trylogia husycka, #3))
“
Las personas con las almas más puras son capaces de las maldades más grandes. Nadie es perfecto, sin importar lo que sean o por qué bando luchen.
”
”
Jennifer L. Armentrout (Bitter Sweet Love (The Dark Elements, #0.5))
“
Lembramos que as unidades políticas (os Estados), assim como as pessoas e os grupos dos mais variados tipos, são fundamentalmente egoístas, e movem-se por razões de interesse próprio, pessoal, de grupo ou de bando, e nacional, e não por qualquer causa nobre ditada pela solidariedade.
”
”
José Alberto Loureiro dos Santos (A Guerra no Meio de Nós – A Realidade dos Conflitos do Século XXI)
“
Biz Çanakkale'ye gittiğimiz zaman, henüz Anafartalar muharebeleri olmamıştı. Mustafa Kemal yarbaydı. Fakat, ilk kahramanlığını göstermiş, Seddülbahir'in şimalinde ve Anafartalar'ın cenubunda İngilizlere ilk zapartayı atmış ve onları Arıburnu'nda dar bir yere mıhlamıştı.
Arıburnu kumandanı Yanyalı Vehip Paşa'nın ağabeyi Esat Paşa idi. Arıburnu'na geldik. Orayı gezerken birdenbire İngilizlerin bir yaylım ateşi, yâni bombardımanı ve aynı zamanda kulağımıza bir de mızıka sesi geldi.
Esat Paşa'ya sordum:
-Paşam bu ne? Mızıka başladı, İngilizlerde de yaylım ateş?
Cevap verdi:
-Dikkat edin, bütün mermiler, şu üst tarafımızdaki Cesaret Tepesi'ne müteveccihtir. Her gün öğle zamanı oldu mu, oranın Fırka Kumandanı Mustafa Kemal, askerine bando ile yemek yedirir ve İngilizlerin, kıyıya dar bir yere mıhladığı için, mızıka sesini duyan gemileri, Mustafa Kemal'e ateşle cevap verirler. Yemek bitince bando kesilir, İngilizler de, sırf hiddetlerinden açtıkları ateşe nihayet verirler.
”
”
Ali Canip Yöntem