Atilla Ilhan Quotes

Kalbim bakır bir mangır gibi boynuma asılmış Ondan kurtulmak için sürgünlere gitmeye razıyım Nehir gemilerinde maçoluk etmeye ölmeye Seni terketmeye razıyım parasız pulsuz çekip gitmeye Kur'andaki bütün belâlara tevrattaki bütün belâlara Ibranice öğrenmeye razıyım hapis yatmaya Kalbim yüzünden mademki ellerimi parçaladım Kalemimi kırdım hayatımı çiğnedim ağladım Mademki en büyük düşmanım kalbim benim kendimin Onu inkâr ediyorum kalbimi inkâr ediyorum Geceleri benim için dua etmelisiniz Üçüncü paralelde eski bir dünya gibi batacağım.

Atilla ilhan diyor ki : ‘’Öyle nesiller yetiştirmeliyiz ki, Atatürk’ün büyük ‘Nutuk’ isimli eserini, lügata bakmadan okuyup anlayabilecek bir dil zenginliğine sahip olsunlar.

.... ben dolu tabancayım o dalgalı bir deniz camlar sabah oluyor bütün gece seviştik hâlâ duman tütüyor kalçalarından ....

Çünkü biliyorsunuz, ben Sokaktaki Adam'ım. ... Bütün yeteneksiz sanatçılar ve politikacılar başıma üşüşürler. Halbuki ben, onlarsız da, politika ve sanatım.

Bizde basın Türk değildir.

ne kimse onu bekliyor ne de o kimseyi daha sonra kara trenler ışıksız trenler uçuşur ateş böcekleri asker sigaraları savaş henüz başlamamış eli kulağında herkes kimi öldüreceğini tasarlıyor

tut ki gecedir ihbarlar birer sansar bir telefondan bir telefona atlar yeraltı örgütleri tetik üstünde adres değiştirmiş silah kaçakçıları fahişeler birbirinden kuşkulanıyor tut ki gecedir kaatiller huzursuz hırsızlar sinirli hainler ürkekçedir elleri telefona kendiliğinden uzanıyor ihanete gece müthiş bir gerekçedir ihbarlar birer sansar bir telefondan bir telefona atlar ihanet bir bilmecedir

hafif oynatmış mıdır yoksa yalnızlıktan mı kendi kendine konuşur o vahim orospu

bu çocuğu tanıyordum yıllardır yalnız yaşıyor bütün mektuplarını okudum kimseyle anlaşamıyor cinayeti otele duyurdum telefonlar üst üste çalıyor sabah karşı başladı sorgum polis öleni ben sanıyor

ıslak bir gazetede tobruk nihayet düşmüştür haydarpaşa'dan beri her yolcunun okuduğu niğde'de elma sarılmıştır üstüne çay dökülmüştür nedir tren düdüklerinin çığlık çığlığa sorduğu bir şehri terk ederken susmak bu kadar güç müdür kadere dönüştüren nedir sıradan bir yolculuğu

yarın o pavyon kızı ölesiye sevdiğim onu neden sevdiğimi bir türlü anlamıyor ağzı temmuz sıcağı bakışları sonbahar sanki saman ateşi için için yanıyor

biraz bulut saklamıştım geçen sonbahardan mehtabın yaldızladığı bir deniz kenarı koyduğum yeri unutmuşum fakat görebilseydiniz n'olur çabuk gelin manzara dağılmadan fazla uzun sürmez hayallerimin ayarı size bu akşamı hazırladım ayıp mı oldu dersiniz

an gelir ömrünün hırsızıdır her ölen pişman ölür hep yanlış anlaşılmıştır hayalleri yasaklanmış an gelir şimşek yalar masmavi dehşetiyle siyaset meydanını direkler çatırdar yalnızlıktan sehpada pir sultan ölür son umut kırılmıştır kaf dağı'nın ardındaki ne selam artık ne sabah kimseler bilmez nerdeler namlı masal sevdalıları