Zwarte Piet Quotes

The Netherlands, for all its faults, was happier than Britain, more efficient than France, more tolerant than America, more worldly than Norway, more modern than Belgium and more fun than Germany.

Harlem was named after the Dutch city of Haarlem, Brooklyn after the small town of Breukelen, and Flushing after the southern Dutch city of Vlissingen. Wall Street was originally De Waal Street and Broadway was once better known as Breede Weg. Several other Dutch words also made it into the American vocabulary: cookie, waffle, noodles, brandy, coleslaw.

Het condoom fungeert als keppeltje van Zwarte Piet.

Venz hagelslag, alleen geschikt voor Zwarte Piet met Sinterklaas.

Closer to home, the Netherlands’ colonial history was evident on the country’s dining tables and restaurant menus, with Indonesian cuisine offering a rare bright spot among otherwise dire food options. It was common for family celebrations or corporate events to involve a rijsttafel (‘rice table’), a lavish banquet consisting of dozens of gelatinous Indonesian dishes displayed on a vast table. Just as no British town could be complete without an Indian curry house, most Dutch towns had at least one restaurant offering peanut soup, chicken satay and spicy noodles. Nasi goreng (fried rice) and bami goreng (fried noodles) were as well known to Dutch diners as chicken masala and naan bread were to the British. After centuries of trade with Indonesia, the Dutch had developed an abiding obsession with coffee, with an expensive coffee machine an essential feature of even the scruffiest student house. Surinamese food, which I’d never even heard of before moving to the Netherlands, was also popular. The Dutch had left their mark on the world, and the world had returned the favour.

The Dutch famine of the ‘Hunger Winter’ of 1944 had helped spur the creation of a beneficent welfare state that provided cradle-to-grave security for citizens, and perhaps helped shape Dutch attitudes to work and family. Even the Dutch love of bicycles was rooted partly in the planning decisions taken during post-war reconstruction. To understand the Netherlands, then, one had to understand the war.

Het begon eigenlijk pas nadat mijn boek Het zwart-witdenken voorbij vorig jaar een geweldig succes werd. Daarin schreef ik onder meer over Johan Maurits, en het boek verscheen precies in de periode dat het Mauritshuis begon te twijfelen aan de naam van het museum, omdat gesuggereerd werd dat het verleden van het Mauritshuis was ‘gepasteuriseerd’. Daarom stelde de uitgever voor om mijn Geschiedenis van de Nederlandse slavenhandel te actualiseren en opnieuw uit te geven.

Ik blijf me daarover verbazen. We zijn ontzettend boos geworden toen de stad Palmyra, Syrië, door IS vernietigd werd omdat de stad herinnerde aan de pre-mohammedaanse tijd, zal ik maar zeggen. En ik zie die oproepen om namen te veranderen die gelinkt zijn aan slavenhandel in het verlengde. Het is onzin om te denken dat je een verleden dat niet bevalt kunt uitwissen.

Het zou kunnen zijn dat als je zwart bent je andere dingen in de geschiedenis ziet dan wanneer je blank bent. Dat geef ik graag toe. Ik wil daar echter niet over spreken. Als de onderzoeker niet kan worden ingewisseld vindt er een soort geschiedschrijving plaats waar ik geen deel aan wil hebben. Of de onderzoeker nu zwart of blank is, je hebt bronnen en je probeert een zo goed mogelijk objectief beeld te geven. Ik begrijp dat er een andere geschiedschrijving bestaat, maar die wil ik er niet bij betrekken.

Ik geloof best dat de wetenschap niet volkomen van subjectiviteit vrij is, maar je moet absoluut streven naar objectiviteit. Ik vind het belangrijk dat als water bij honderd graden kookt, of iemand nou blank is of zwart, dat iemand ziet dat het bij honderd graden kookt.

One Dutch MEP even once proposed that the government introduce a ban on banning things.

Vincent had uien en ik heb mandarijnen als traktatie.

Theo van Gogh was well known in the Netherlands, both as a descendant of the famous painter who shared his surname and as a critic of Islam even more provocative than Fortuyn.

As a people, the Dutch were healthy, creative, curious, friendly, worldly, always willing to chat with strangers or help out a friend. The mythical ‘work–life balance’ for which others strived in vain seemed to come naturally to them. Compared to citizens of almost every other country, they worked fewer hours, took longer holidays, spent more time with their children, but enjoyed a higher standard of living. In an era when much of the world was cynical and pessimistic, most Dutch remained tolerant, internationalist and open-minded. Challenges like immigration and economic stagnation meant that some freedoms were being trimmed, but I couldn’t help thinking that if the Dutch could preserve even a fraction of their distinctive, happy-go-lucky outlook in the coming years, then the future of orange looked very bright indeed.

Daar moet je het niet voor doen, hoor. Het zou me verbazen als ik er meer dan een paar duizend euro aan overhoud. Ik moet de afrekening van Het zwart-witdenken voorbij nog krijgen.

Er is ook emotionele literatuur over de bezettingstijd. Die oorlog was niet vrolijk in Nederland, maar in mijn schooltijd is alles zo geweldig overdreven, vooral de rol van het verzet. De feiten werden opzijgeschoven en als dat door was blijven gaan, waren we nooit tot nieuwe inzichten gekomen. Als we ons blind hadden gestaard op Anne Frank, dan hadden we nooit kunnen ontdekken dat Nederland in die tijd helemaal geen heldenrol gespeeld heeft.

Jan Pronk, voormalig minister voor Ontwikkelingssamenwerking, legde onlangs een rechtstreeks verband tussen het slavernijverleden en de huidige achterstanden in Afrika. Een onzinnige constatering. Slavernij kwam ook in Azië voor. Waarom zie je die enorme achterstanden nu niet ook in Azië terug? Het was ook maar een minderheid van de slaven die door de Europeanen naar de nieuwe wereld werd gebracht. De meerderheid werd in Afrika zelf verhandeld of ging naar het Midden-Oosten.

Het waren de in Europa woonachtige Europeanen die de slavenhandel wilden afschaffen. Zij wilden er over de hele wereld een eind aan maken. Dus ook ín Afrika en ook in het Midden-Oosten. Het was alleen wel belangrijk om argumenten te verzinnen om zo’n afschaffing te rechtvaardigen. Een van de argumenten die toen bedacht werden was dat door onze slavenhandel hele landen vervormd dreigden te raken. Maar dat argument is, naar nu blijkt, historisch onjuist. Als je naar de hoeveelheden kijkt en naar het feit dat slavernij al lang bestond voordat de Europeanen daar aan de kust verschenen, en dat die zelfs is doorgegaan nadat de Europeanen ermee waren opgehouden, dan zie ik op dit ogenblik geen wetenschappelijke argumenten om de slavenhandel voor de huidige economische positie van Afrika in de wereld eerste verantwoordelijkheid toe te kennen.

De kachel in een goede garage rust in een pijp, die uitmondt vanuit vies, vuil zwart slootwater, door regen gesmeerd.

The Dutch ruled over an empire stretching from the Caribbean to East Asia, founded the city of New York, discovered Australia, played the world’s best football and produced some of the finest art and architecture in Europe. Everywhere one goes in the world, one can always find Dutch people. A country half the size of Scotland, with a population of just seventeen million or so, claims to have invented the DVD, the dialysis machine, the tape recorder, the CD, the energy-saving lightbulb, the pendulum clock, the speed camera, golf, the microscope, the telescope and the doughnut.

Ga nu maar rap naar huis slapen,’ zei Sinter-Klaas tot Ceciliatje, ‘we brengen seffens het schip....’ Het kind ging naar huis, maar 't sliep niet, en zat onder den schoorsteenmantel met het kussen op zijn armkens, naar de nederdaling van het schip te wachten. De maan zag juist in het arm-triestig plaatsken. Hé, wat zag Ceciliatje ineens! Ginder op een blinkenden manestraal klabetterde het ezeltje omhoog, met op zijn rug Sinter-Klaas; en Zwarte Piet liet zich meeslijpen met den staart van 't ezeltje vast te houden. De maan ging open; een zacht groot licht viel in vonkelende regenboogkleuren over de besneeuwde wereld, Sinter-Klaas groette naar de aarde, trad binnen, en weer was het gewone groenmaneschijne nacht. Ceciliatje meende te gaan weenen. Zwarte Piet of de goede Heilige hadden het schip niet gebracht. 't Lag niet op het kussen. Maar zie! Wat geluk, het schip ‘de Congo’ stond daar, daar in de koude assche, zonder kneus of berst, glanzend van zilver, en wel voor 7½ centen witten wat smorend uit zijn twee schouwpijpen! Hoe kon het zijn! Hoe was dat zoo stil gebeurd?.... Dat weet nu juist niemand, dat is de kundigheid en 't glanzend vernuft van Zwarte Piet, en dat leert hij aan niemand voort.