“
Guggenheimer nam een slok. Ik zuip koffie als de Kolibrie gigantische dauwdruppels, dacht hij. Ook niet té veel koffie drinken. Dat is niet goed voor maag en darmen en hoe heet het, galblaas voor mijn part. La Blaze de galle. Ik zal nog wel ’ns veranderen in iemand die te pas en te onpas patois spreekt. Hij had zin om z’n voorhoofd tegen het oppervlak van de tafel te rammen, de darmen van een of andere aanwezige uit diens lijf te rukken, en zich pirouetterend naar de horizon te bewegen. Weer kon hij de rust bewaren zonder dat er in z’n omgeving ongelukken op het programma stonden.
”
”