Zorg Quotes

Ik schrijf geen boeken, maar zorg voor fantasysche belevenissen.

Echte zekerheid is weten dat je geen zekerheid hebt, want dan zorg je er wel voor dat je elke dag alles uit het leven haalt.

De zin van het bestaan zit in de zorg voor andermans geluk. En die zin is tegelijk het fundament waar we zelf op staan. We zijn op deze aardbol gesmeten, door een reeks van toevalligheden. Het enige wat we kunnen doen is er iets zinvols van maken.

We moeten als maatschappij de verantwoordelijkheid nemen om te zorgen voor patiënten die zelf niet om goede zorg vragen.

Zorg voor mooi webdesign in combinatie met een goed functioneel ontwerp.

Bij het woord bejaardenhuis begon men zich allengs ongemakkelijk te voelen. 'Bejaarden' werden 'ouderen'. Het bejaardenhuis werd een verzorgingshuis. Het verzorgingshuis werd een zorgcenrum. En sinds kort ben ik aangesloten bij een marktgerichte serviceorganisatie voor belevingsgerichte zorg op maat. Ik snap nu wel waarom de zorgkosten de pan uit rijzen.

Ik weet niet wat het is met ons,' zei hij gelaten toen ik een week voor zijn dood de nacht naast hem doorbracht. 'We doen het er niet om maar op de een of andere manier vallen wij overal buiten. Heb je dat ook gemerkt? Word jij ook wel eens beslopen door het gevoel er niet bij te horen zonder dat je zou kunnen zeggen waarbij? Dat je rebels wordt genoemd alleen maar omdat je niet het riedeltje van Koekoek Eenzang zingt? Zorg daarom dat je zelf je plan trekt, ook als ik er niet meer ben, anders word je verpletterd door de horden. Het belangrijkste in het leven is zelfredzaamheid. Dan komt er een hele tijd niets, en dan komt voetje voor voetje de zachtheid aangeslopen. Zachtheid en zelfredzaamheid, daar gaat het om. Maar die zachtheid moet natuurlijk wel verdiend worden, dus daar moet men uiterst spaarzaam mee omgaan. Niet vergeten.

Moedig Belgisch volk, jullie hebben op beslissende wijze overwonnen! Zorg er nu voor om voordeel uit die overwinning te halen, jullie vijanden zijn verstomd, laten we geen moment verliezen, laten we ons verenigen rond het voorlopig bewind, dat er dankzij u is gekomen, twijfel er niet aan dat de brandstichters, die jullie zo vernederend uit jullie hoofdstad hebben verdreven al nieuwe misdaden beramen. Gedaan met aarzelen en ontzien, we moeten voorgoed de moordenaars uit ons huis verjagen die hier te vuur en te zwaard te werk zijn gegaan, hebben verkracht en vernield. We dienen onze moeders, onze vrouwen, onze kinderen en onze eigendommen te redden, wij moeten leven als vrije mensen, of ons begraven onder een berg van as. Laten we eendrachtig zijn beste landgenoten, dan zijn wij onoverwinnelijk, de ware orde, ze is onontbeerlijk om onze onafhankelijkheid te behouden. Lang leve België!

Het was niet het opzet van de eerste christenen om zich van het jodendom af te scheiden. De enige Jezus die we echt kennen, de Jezus is die wordt beschreven in het Nieuwe Testament, dat niet als objectief wetenschappelijke geschiedenis bedoeld was. Er zijn geen andere contemporaine bronnen over zijn missie en dood. Zelfs de reden voor zijn kruisiging valt niet met zekerheid vast te stellen. De evangeliën wijzen erop dat men dacht dat hij de koning van de joden was. Er werd gezegd dat hij de spoedige komst van het koninkrijk van God had voorspeld, maar ook had duidelijk gemaakt dat die niet van deze wereld zou zijn.[...] De leden van de Jezusbeweging bleven leven als vrome, orthodoxe joden. Net als de essenen hadden ze geen privébezittingen, deelden ze hun bezittingen gelijkelijk en wijdden ze hun leven aan de laatste dagen. Jezus heeft vermoedelijk zijn volgelingen vrijwillige armoede en bijzondere zorg voor de armen opgedragen en hun voorgehouden dat loyaliteit aan de groep belangrijker was dan familiebanden en dat kwaad moest worden beantwoord met geweldloosheid en liefde.

... Eenmaal in de tuin merkte ze dat ze al haar kleren uittrok. Het verbaasde haar een beetje haar handelingen zoveel eerder plaatsvonden dan haar gewaarwording ervan. Al haar bewegingen leken een volmaakte expressie van luchtigheid en gratie. 'Kijk uit,' zei een deel van haar. 'Doe voorzichtig.' Maar het was hetzelfde deel dat ook waarschuwde wanneer ze te veel dronk. Op dat moment was het zinloos. 'Gewoonte,' dacht ze. 'Altijd als ik op het punt sta gelukkig te worden, klem ik me vast in plaats van me te laten gaan.' Ze schopte haar sandalen uit en stond naakt in de schaduwen. Ze voelde hoe er een vreemde intensiteit in haar werd geboren. Toen ze de rustige tuin rond keek had ze de indruk ze voor het eerst sinds haar jeugd voorwerpen duidelijk zag. Opeens was het leven daar, ze stond er middenin, en zat er niet door een raam naar te kijken. De waardigheid die ze ontleende aan het gevoel deel te hebben aan de kracht en de grootsheid van het leven, kwam haar vertrouwd voor, maar het was jaren geleden dat ze voor het laatst gevoeld had. Ze stapte in het maanlicht en waadde langzaam naar het midden van de vijver. De bodem was glibberig door de klei, het water kwam tot haar middel. Toen ze zich helemaal onderdompelde, dacht ze: 'Nooit word ik meer hysterisch.' Ze voelde dat ze dat soort spanning, die mate van zorg om haarzelf, nooit meer zou bereiken in haar leven. (p. 180-181)

De nabestaande moet worden aangemoedigd 'te gaan zitten in een zonnig vertrek', bij voorkeur met een open haard. Er mag eten, maar 'in zeer kleine hoeveelheden', worden aangeboden op een dienblad: thee, koffie, bouillon, wat toast, een gepocheerd ei. Melk mag ook, maar alleen warme: 'Koude melk is slecht voor iemand die toch al onderkoeld is.' Wat de overige voeding betreft: 'De kok kan iets voorstellen wat doorgaans heel lekker wordt gevonden - maar er dient heel weinig tegelijk te worden geserveerd, want de maag mag wel leeg zijn, de tong verwerpt de gedachte aan eten, en de spijsvertering laat zeker te wensen over.' De rouwende wordt aangeraden zuinig aan te doen bij de aanschaf van rouwkleding: de meeste reeds bestaande kledingstukken, en ook leren schoeisel en strohoeden, 'laten zich volmaakt zwart verven'. De te maken kosten moeten vooraf worden berekend. Tijdens de begrafenis dient er een vriend achter te blijven in het huis. Deze moet ervoor zorg dragen dat het gelucht wordt, dat verplaatst meubilair weer wordt teruggezet en de haard wordt aangestoken om de familie te verwelkomen. 'Het verdient ook aanbeveling wat thee of een soepje klaar te maken,' laat mevrouw Post ons weten, 'en dat dient hun bij thuiskomst te worden gebracht zonder eerst te vragen of ze het believen. Mensen die veel verdriet hebben willen niet eten, maar als ze het krijgen voorgeschoteld zullen ze het automatisch aannemen, en iets warms om de spijsvertering op gang te brengen en de gebrekkige bloedsomloop te stimuleren is wat ze bovenal behoeven.

Soms wou ik, dat alles voorbij was. Dit zijn vreemde dagen. Je beleeft de geschiedenis uit de eerste hand, de dingen die later in de geschiedenisboekjes zullen staan. Maar van dichtbij lossen ze zich op in zorg en angst.

Het geluk stroomt over de rand, zozeer wil ik leven...en dan krijg je ineens last van die droefheid...' 'Ah! Dat is de tol voor het vuur van Prometheus! Die treurigheid moet je niet alleen verdragen, maar zelfs liefhebben, je moet respect krijgen voor je twijfels en vragen: die zijn een luxe, een bewijs van overvloed en ze verschijnen vooral op momenten van volmaakt geluk, wanneer er geen grote wensen meer zijn; die ontstaan niet in het alledaagse leven: waar zorg en nood heersen, is voor hen geen plaats; de meeste mensen lopen voort en kennen deze mist van twijfel, die melancholie van vragen niet... Maar wie er ooit mee kennis heeft gemaakt, die weet dat ze geen last zijn, maar dierbare gasten.

Hij zei: ‘Ik ben helemaal niet dichterlijk, ik lees niet graag.’ ‘Dat komt nog wel,’ antwoordde zij, ‘iedereen bereikt een leeftijd waarop hij ziet dat in zijn leven zich alles eindeloos herhaalt, het is niet interessant. Daarentegen kun je, met enige zorg, je boeken zo kiezen, dat je nooit hetzelfde leest. Er zijn zoveel boeken geschreven, dat iemand die zijn best doet, er nooit toe hoeft te komen hetzelfde te lezen, want daar is een mensenleeftijd te kort voor. Geloof mij maar.

Maak me gek' betekent nooit: zorg dat ik in een psychiatrisch ziekenhuis terechtkom. Idem voor 'mij krijgen ze niet gek'.

De Weerafdeling, WA genaamd, draagt als vanouds, zorg over al het weder.

Zul je goed zorgen voor de broertjes die we waren, dan zorg ik voor de broertjes die we zijn

Luciano is me even dierbaar als mijn eigen kind... Ik wil dat je hem alles leert wat je hem leren kunt. En zorg dat hij niet vermoord wordt. - Rodolfo

Ik zorg dat mijn team wint. Het maakt mij niet uit in welke positie, als we samen, maar hebben gestreden en mogen meedoen.

De oude hond Prins lag vanmorgen dood in zijn mand. Een zorg minder voor Katrien, of een verdrietje meer.

Zo breek je verzet, kreeg ik te horen, door het mooiste wat mensen bindt te gijzelen, hun liefde en toewijding, zorg en trouw te vermorzelen alsof het iets verderfelijks was. Door familiebanden en vriendschappen te laten veranderen in mijnenvelden. Dit alles opdat iedereen die naar vrijheid verlangt en daar iets me wil zichzelf niet anders kan zien dan een tikkende tijdbom, een permanente dreiging voor zijn naasten. Hoe menselijker je was, hoe dichter je bij schoonheid, waarheid en al hun nuances wilde komen, bij rechtvaardigheid en menselijke waardigheid, hoe groter het ontploffingsgevaar. Als je weet dat je met één woord het leven van je kind kunt ruïneren, bedenk je je wel honderd keer voordat je in een koppige verzetsbui iets zegt. Dan houdt je je mond.

De deur dichtdoen en de gang in een doolhof veranderen: het is een manier om de kosten te beperken, maar het is natuurlijk ook om te huilen.

Maar uitersten zijn als een loep: ze helpen je het midden scherper te zien.

Mensen kunnen helpen, binnen een rechtstreeks contact, is een van de zaken die ons het meest gelukkig maken. Zorg voor onszelf loopt via zorg voor de ander, bij uitbreiding, via zorg voor de gemeenschap.

Onszelf leren kennen als deel van een groter geheel, samen met anderen, zal borg staan voor een betere zelfzorg die niet los gezien kan worden van zorg voor de ander. Wellicht komt er dan ook meer ruimte voor intimiteit.

Koffie drinken met mijn vrouw, samen slapen, afspreken met vrienden, geluk bestaat uit de verbintenis met de mensen om je heen. Het leven is een illusie van onsterfelijkheid. Het afscheid komt ooit, zorg voor zo veel mogelijk mooie herinneringen.

Charlie draaide zich met een ruk om naar June. 'Wat doe je nou weer?' ging hij tekeer. 'Ik zorg dat er over mij wordt gepraat.' 'Stop met je billen te showen en trek je broek op!

Eis van jezelf geen woord dat onze vormeloze ziel volkomen inlijst en in vuren letters haar verlicht en schittert als een crocus verloren in een grasveld grijs van stof. De man te zijn die in zekerheid wandelt, bevriend met de anderen en met zichzelf, zijn schaduw is het een zorg wat de hondster stempelt op een bladderende muur. Vraag niet om de spreuk die werelden opent, maar om een lettergreep, knoestig en droog als een tak. Slechts dit kunnen wij je zeggen vandaag: dat wat wij niet zijn, dat wat wij niet willen. vertaling Jan Emmens

Boomwerken en boomverzorging zijn iets dat u best door een expert laat doen! Wij bieden diensten aan zoals: bomen snoeien, bomen vellen, bomen uitdoen, bomen aanplanten, bomen verplanten, bodemverbetering, bomen klieven voor brandhout, bomen (her)knotten, bomen (her)kandelaren, boomstronken verwijderen/uitfrezen. Geef uw bomen de best mogelijke zorg – elke boom is goud waard. Wij zijn dé boomexperts in Antwerpen en omstreken. Altijd bereikbaar voor een gratis offerte.

Bomen zijn mij altijd verdomd dierbaar geweest, ik kan gerust zeggen dat zij het zout waren van mijn ziel, ik kan mij bijvoorbeeld verliezen in het delicaat verlatene van een tak tegen een winterhemel zo grauw als een schar als geen die ik ken en kende. De bomen van mijn jeugd, voor het slaapkamerraam, behoren dan ook tot mijn allerdiepste herinneringen, ze zijn vervlochten met koorts, droefenis, zorg en zacht bewegende schaduwen op het behang. Ook aan maanverlichte nachten heb ik de beste herinneringen, als het te heet was om te slapen en ik de vreemde schaduwen over de muur zag kruipen naar het plafond om ten slotte mijn raam donker te bevleugelen. Om nog maar niet te spreken van het herfstlicht, dat als geen ander een eik kan doorschieten met roodhete stralen, of glanst over een olm als over een rots in zee, of zich slaperig verstrikt in een wilg.

De zorg van Thebe gaf genade met washandjes van 10 Cent.

Op zoek naar een hoogwaardige zorg- of mantelzorgwoning? UnitDirekt is uw ideale partner met ruim 35 jaar ervaring. Onze woningen bieden comfort, veiligheid en kwaliteit op maat. Of u nu een volledig aangepaste woning zoekt of een woning die kan worden aangepast, wij hebben de expertise om u te helpen. Neem vandaag nog contact met ons op en ontdek hoe wij u kunnen helpen bij het maken van de juiste keuze voor uw dierbaren.

Ah! Dat is de tol van het vuur van Prometheus! Die treurigheid moet je niet alleen verdragen, maar zelfs liefhebben, je moet respect krijgen voor je twijfels en vragen: die zijn een luxe, een bewijs van overvloed en ze verschijnen vooral op momenten van volmaakt geluk, wanneer er geen grote wensen meer zijn; die onstaan niet in het alledaagse leven: waar zorg en nood heersen, is voor hen geen plaats; de meeste mensen lopen voort en kennen deze mist van twijfel, die melancholie van vragen niet... Maar wie er ooit mee kennis heeft gemaakt, die weet dat ze geen last zijn, maar dierbare gasten.

Wist u, dat de kwaliteit van de zorg te Zweden, het hoogst van Europa is? En zij schreeuwen het niet trots van zich af. Terwijl in dit land, doden vallen in deze sector, per ongeluk, eh expres.

De vroeg-christelijke gemeente was ijverig in het breken van het brood en het gebed. Ik ben er diep van overtuigd, dat wij het bidden even hard nodig hebben als eten en drinken. En eten en drinken doen we zeker drie keer per dag en dan zijn er ook nog allerlei tussendoortjes. Waarom zou ons gebedsleven deze regelmaat niet hebben? We hebben het gewoon nodig. Zoals we ons lichaam verzorgen, hebben we ook de nodige zorg aan ons geestelijk leven te besteden.

Ik ben blij, hulpverleners als mens, niet te hoeven begroeten. Laat maar zitten. Laat maar lopen, laat maar lopen!

Als ik in de zorg had gezeten, had ik bijna geen enkele cliënt gehad.

Ik ben blij, gelukkig en vrij, dat ik de overheid nooit danken hoef, zo goed voor me te hebben gezorgd.

Ik ben ervan overtuigd dat een grote meerderheid van de mensen oprecht begaan is met het wel en wee van het land. Meer zelfs: ik meen dat het onder het volk minder vaak voorkomt dat deze zorg gepaard gaat met enig eigenbelang, zoals dat bij de hogere klassen wel het geval is.