Yan Lianke Quotes

For complexity does not inevitably heighten a story's verisimilitude, or its power to convince; sometimes simplicity and economy make for a more vigorous exposition, propelling the drama forward.

When graves are robbed of treasure, there’s not enough treasure to go around. When graves are robbed of coffins, there are too many coffins to be found.

Cause and effect were clear: what you plant in spring, you harvest in the autumn. You reap what you sow.

Nestali su iz grada brže nego što jesenski vjetar odnosi otpalo lišće. Vjerojatnost da se moja obitelj ikad više vrati u selo Ding bila je jednaka vjerojatnosti da lišće sa zemlje iznova skoči na stablo s kojega je otpalo. Na stablo nema povratka.

5) All books and ink shall be collected. Thou shall not read or write unnecessarily, nor think unnecessarily.

People live like dogs in this society. I dream of being able to bark out loud in my books, and of turning my barking into exquisite music.

... books were still books - printed words on paper, like any other commodity that can be thrown away after being used. A book's fate is like a person's life, and no one can escape this inexorable path toward death...

If you truly want to leave, there will always be a way.

Kör, dedi ihtiyar, ikimiz birlikte yaşamalıyız, ne dersin ha? Biriyle birlikte yaşayınca hayatın tadı da bir başka oluyor be.

Gençlik ne güzel şey , dedi , vücudunda derman, geceleri de yatağında kadın olur. Kadın eğer zekiyse, tarladan eve döndüğünde su getirir sana, yüzün terliyse bir yelpaze uzatır, kar yağdığında yatağını ısıtır. Gece iyi uyuyamadıysan, sabah kalkınca, bütün gece yoruldun, hadi biraz daha uyu, der sana.

Ağlama, dedi ihtiyar, öldükten sonra eğer bir sonraki hayatımda bir hayvan olarak yeniden doğarsam, sen olarak doğmak isterim, eğer sen de bir insan olarak yeniden doğacak olursan, benim oğlum olarak doğabilirsin. Böylece birlikte yaşamaya devam edebiliriz.

Yetmiş iki yaşındayım,diye düşündü ihtiyar,benim geçtiğim köprüler sizin yürüdüğünüz yollardan daha uzundur.- Günler Aylar Yıllar

Sen körsün ama mışıl mışıl uyuyorsun,ben görüyorum ama gözüme bir gram bile uyku girmiyor.

Gençlik ne güzel şey , dedi , vücudunda derman, geceleri de yatağında kadın olur. Kadın eğer zekiyse, tarladan eve döndüğünde su getirir sana, yüzün terliyse bir yelpaze uzatır, kar yağdığında yatağını ısıtır. Gece iyi uyuyamadıysan, sabah kalkınca, bütün gece yoruldun, hadi biraz daha uyu, der sana.” -Günler Aylar Yıllar

Kör, dedi ihtiyar, ikimiz birlikte yaşamalıyız, ne dersin ha? Biriyle birlikte yaşayınca hayatın tadı da bir başka oluyor be.- Günler Aylar Yıllar

Ağlama, dedi ihtiyar, öldükten sonra eğer bir sonraki hayatımda bir hayvan olarak yeniden doğarsam, sen olarak doğmak isterim, eğer sen de bir insan olarak yeniden doğacak olursan, benim oğlum olarak doğabilirsin. Böylece birlikte yaşamaya devam edebiliriz.-Günler Aylar Yıllar

Sen körsün ama mışıl mışıl uyuyorsun,ben görüyorum ama gözüme bir gram bile uyku girmiyor.- Günler Aylar Yıllar

出乎意料之外的是，當劉蓮這時完全赤裸在光明和一個男人的面前時，她女人的尊嚴和自己是師長夫人的氣勢，卻又完整無的回到了她的臉上。

她雖然一絲不掛，可她仍然是師長的妻子。他雖有穿有戴，可他依然是師長家的炊事員兼著的公務員。

他就把頭勾下去，默了一會，用蟲鳴一樣的聲音輕輕地說，劉姐，我怕呀。她說，怕誰？ 他說，怕師長，還怕黨組織。 她冷冷笑了笑，說就是不怕我，是吧？

吳大旺拿著那信怔了怔，打開來，見那信的最上邊精簡節約地寫著那樣一句話： 有什麼困難了就寫在這紙上，是需要錢了把錢數和郵寄地址寫上去。 就在那雪花飄飛的大門口，吳大旺朝門裏望瞭望，站在那兒沒有動，臉上僵了一層無奈的半青半白的怨。過一會，他把那信疊起來，裝進信裏，接著從大衣裏邊的哪兒摸出那塊紅綢包住的扁牌兒，半寸厚、三寸寬，一尺二寸長，像特製的禮品煙，他把那塊匾牌兒遞給那哨兵說，你把這交給劉蓮就行了。 然後，他就轉身走掉了，慢慢消失在了雪天裏。 三天後，已過中年的劉蓮對司令員和她的兒子說，我想回揚州娘家看一看，父母不在了，可想回去看看兄弟姐妹們。然而這一走，她卻連一個電話也沒有打回來，當司令員把電話打到揚州時，才知道劉蓮並沒有回揚州。 劉蓮就這樣消失了。 誰都不知道她去了哪，一周、半月、一個月，杳無音訊，無蹤無跡，如一粒雪花樣從這個軍區大院的一號院落消失了；又如一片桂花般，隨風而去，不知飄到了哪，只有一股淡極淡極的香味留在她存在過的人世上。 2004年8月17日

個當兒，他們已經說了許多話兒，彼此的眼淚，都早已流盡。他們誰也沒有注意自己是什麼時候止了淚水，愛情的波濤什麼時候在各自的內心開始逐漸地退潮，一種偉大的神聖，開始變得日常起來，就像一塊聖潔的白布，終於踏上了成為抹布的旅途。或者說，一張白紙上，開始有了不為繪畫而精心表現的隨意的塗抹。墨跡的顏色，已經取代了白紙的光潔，成為白紙的主角。

好像他當兵這幾年來，就沒有見過這麼美妙浩瀚的夜空，沒有在夜晚聞到過如此清新純淨的空氣，沒有獨自在如此靜謐的夜空下走過。好像只有在十幾歲的少年時，有一夜因為家裏放的綿羊丟了兩隻，他和父親、母親半夜裏分頭在山脈上找羊時，他才看見過這樣的夜晚。看見過銀白的月亮裏，散發著金黃金紅的光芒，懸在天空，無牽無掛，不沾不連，仿彿隨時都會掉下來一樣。 害怕月亮從天空掉下來，在吳大旺已經不是第一次。第一次擔心月亮從空中砰然地掉落到地上，是在他的父親病逝時，第二次是在他新婚那天的半夜裏，他模糊感到婚姻的沒有意義時。現在，他又有這種感覺了。他不知道這次突來的感覺，在他的命運中預示著什麼樣的人生和不測。

那一刻，他只想穿好衣服立馬衝到樓上去，去看看她到底要他幹什麼，弄明白為人民服務木牌之後的暗號和隱藏。

真的沒啥兒了不得，憑著你的白皮膚，潤臉兒，條身材，細腰兒，挺乳兒、白牙兒，大眼兒、細腿兒和邊走邊扭的豐臀子，難道就能讓我一個革命戰士上鈎嗎？師長你也是，身經戰的革命家，老英雄，高級幹部，咋就找這麼一個女人呢？

以今天的經驗去看待那時的生活，會發現那時的生活是浮淺的，並沒有那麼深刻的矛盾和意義。複雜，在許多時候，只在寫作者的筆下，而不在人物的頭腦裏。喜劇，在更多的時候，呈現的是淺顯，而不是深邃。

I was reminded how so-called dreamwalking is really a result of the way in which whatever you are thinking about during the day becomes engraved in your bones, so that after you go to sleep at night you continue your thoughts in your dreams.

事情的一切，就這麼簡單和籠統，似乎省略了太多的過程和細節。而事實上，這樁情愛故事的發生和結束，也就這麼簡單和直接，少許多應有的過程和細節。而細節並不總是有力和偉大，有時候，省略會更加有力和確鑿，更加能推動事物的發展和變化。

沒人能夠知道這時候的吳大旺，腦子裏是如何的紛亂和複雜，沒人能夠記錄這時候他的腦裏都想了什麼，映像了什麼，思考了什麼。

Morían, como hojas que caen de un árbol, se extinguían como una luz que se apaga.