Wil Je Niet Kwijt Quotes

Gemis slaat een gat zeggen ze, maar dat is het geloof ik niet helemaal. Eerder opent gemis je de ogen voor gaten die er al waren; pas als je iemand kwijt bent wil je haar plots heel hebben: vertel me meer, tante, over oma’s tijd bij de telefooncentrale, haar avonturen in Genève of hoe ze altijd voor iedereen klaarstond!

Moet ik iets geworden zijn? Kan ik niet gewoon niets blijven? Tegen identiteit zijn? (...) Maar ik ben niks. Ik ben leeg en vormloos, een parasiet die zich vastbijt in de wensen van anderen, de vorm aanneemt die een ander voor me gedroomd heeft. Ik was bereid alles van Albert te incasseren, zolang hij maar bij me zou blijven, zolang ik mijn voeding maar niet kwijt zou raken en weer gereduceerd zou worden tot niets. Nou, het is zover hoor. Nu zit ik hier met jou. Heb je er eigenlijk over nagedacht waarom dat is? Dat lijkt me duidelijk. Dit is de hel. Waar niemand wil zijn, maar de meeste mensen toch belanden. Met de deuren naar verleden en toekomst stevig op slot.

Ik vertelde dat taal me boeit, en dat ik niet wist waarom. Maar na wat er vandaag op school gebeurd is, weet ik heel zeker waarom taal zo belangrijk voor me is. We hadden les van een nieuwe leraar en moesten onszelf aan hem voorstellen. Toen het mijn beurt was, zei ik: 'Dag allemaal, ik ben Malak Habroundahman. Ik woon al vijf maanden in België. Ik heb twee broers en een zusje. Ik ben geboren in Gaza, Palestina. 'Israël, onderbrak de leraar me. 'Je bent geboren in Israël. Gaza is Israël. Palestina is geen erkende staat. Ik werd boos. 'Palestina is mijn land! U weet niet wat Israël met mijn land doet! U weet niet waarom wij uit mijn land moesten vluchten!' Ik werd bozer en bozer en struikelde over mijn woor-den. 'En van u mag ik daar niet over praten? Als mijn verhaal u niet boeit, dan ga ik gewoon slapen tijdens uw les. De andere leerlingen reageerden nauwelijks. Ook de leerkracht zweeg. Na een tijdje zei hij: 'Zeg buiten wat je wilt, maar hier in de les telt alleen de waarheid: Gaza is Israël. Toen was ik mijn Nederlands kwijt. Ik wilde zo veel zeggen, over dat ik mijn baba drie jaar niet gezien had, over de bombardementen, over de voortdurende angst, over dat ik me hier niet thuis voel, over hoe erg ik mijn sido mis, en Alaa ... Maar ik kon niet meer spreken. Daarom is taal zo belangrijk voor mij. Ik wil kunnen spreken, ook als ik boos ben, heel erg boos.

Ik vertelde dat taal me boeit, en dat ik niet wist waarom. Maar na wat er vandaag op school gebeurd is, weet ik heel zeker waarom taal zo belangrijk voor me is. We hadden les van een nieuwe leraar en moesten onszelf aan hem voorstellen. Toen het mijn beurt was, zei ik: 'Dag allemaal, ik ben Malak Habroundahman. Ik woon al vijf maanden in België. Ik heb twee broers en een zusje. Ik ben geboren in Gaza, Palestina. 'Israël, onderbrak de leraar me. 'Je bent geboren in Israël. Gaza is Israël. Palestina is geen erkende staat.' Ik werd boos. 'Palestina is mijn land! U weet niet wat Israël met mijn land doet! U weet niet waarom wij uit mijn land moesten vluchten!' Ik werd bozer en bozer en struikelde over mijn woorden. 'En van u mag ik daar niet over praten? Als mijn verhaal u niet boeit, dan ga ik gewoon slapen tijdens uw les.' De andere leerlingen reageerden nauwelijks. Ook de leerkracht zweeg. Na een tijdje zei hij: 'Zeg buiten wat je wilt, maar hier in de les telt alleen de waarheid: Gaza is Israël.' Toen was ik mijn Nederlands kwijt. Ik wilde zo veel zeggen, over dat ik mijn baba drie jaar niet gezien had, over de bombardementen, over de voortdurende angst, over dat ik me hier niet thuis voel, over hoe erg ik mijn sido mis, en Alaa ... Maar ik kon niet meer spreken. Daarom is taal zo belangrijk voor mij. Ik wil kunnen spreken, ook als ik boos ben, heel erg boos.