Wekker Quotes

Decolonial feminism arrives at a similar conclusion that gender is not an innocent concept. This school of thought points to gender as a colonial introduction. As a concept gender did not exist among indigenous and black people; more fluid categorisations prevailed

We can, as Martha Nussbaum (2010) suggests, benefit from the enlarged and varied imagination that literature, films, and other cultural products afford us to start to occupy different positionings than we usually occupy.

Zò ongeveer moet een vulkaan zich voelen als zijn hele binnenste in brand staat doordat de vurige lava ineens zin heeft gekregen om zich een weg naar buiten te banen. Een hele stoet uitschot met gloeiende fakkels en sikkels, ziedend slijk en kokend pek, werkt zich omhoog naar de keel. Deze keel is hiervoor nog veel te klein en begint dadelijk om hulp te schreeuwen. Niet de besmeurde lakens en dekens, niet het bezwete lichaam, niet de kletsnatte nachtpon, niet de zure lucht die nog dagen in de kamer zal hangen, niet de brandende slokdarm, niet de opengereten keel, niet de kleverige handen, niet het plakkende haar, niet de ondergespatte wekker, niet de vreemdsoortige, bonte plak op het Perzische tapijt vervullen haar met ontzetting. Het zijn Pappa en de moeder die met onverholen verbijstering en afkeer staan te staren naar de scherven die recht uit het stinkende braaksel omhoogsteken. Pappa die zegt: 'Dit heb ik mijn hele leven nog niet gezien', en de moeder die zegt: 'Wie gaat dit opruimen?

Questioning this most dearly held core of the Dutch sense of self not only is felt as a direct attack, it also means that the nonbeliever, the antiracist killjoy, is putting himself or herself above “us,” which in itself again runs deeply counter to another strand in the Dutch sense of self: “gelijke monnikken, gelijke kappen” (literally, equal monks, equal cowls), which invokes the deep egalitarian strand in Dutch self-representation. Critical self-reflection, moreover and ironically, is a scarce commodity in a culture that delights in imagining itself as “nothing,” “just normal” (Ramdas 1998), without specific characteristics, much less infused with deep racializations. The point of not knowing, racial ignorance, and innocence has long passed.

In het eindeloze van de nacht telt de wekker de gang van de tijd - elke tik een steentje afgenomen van de toekomst, en achterover in de put van 't verleden geworpen.