Vergil Quotes

et iam nox umida caelo praecipitat suadentque cadentia sidera somnos

Mors aurem vellens, 'Vivite,' ait, 'venio.

Vergil preferred to give a few touches, and to allow the imagination of his readers to fill out the picture: that is one reason for his almost universal appeal. He changes each of his readers into a poet or an artist.

Nun aber weiter, mein Gast", sagte sie [Dido], "berichte uns ganz von Anfang die Listen der Danaer, den Untergang der Deinen und deine Irrfahrten [...]

You should motivate yourself, NOW!

Procul, o procul este, profani, totoque absistite luco.

But he forbade him: “Brother! do it not: Thou art a shadow, and behold’st a shade.” - Vergil to Statius

called Vergil a superstitious child of Maecenas, that inventor of a new kind of affected language, neither bombastic nor of studied simplicity, but in ordinary words and hence less obvious.

We are most fortunate, my dear Vergil, that we need not marry to ensure our posterity, but can make the children of our souls march beautifully into the future, where they will not change or die.

In the Fourth Eclogue also Vergil has still the enthusiasm of youth. Few poems are so rich in magnificent lines or in stirring hopes... His hope is for a golden age in which there shall be no toil, no commerce, no sorrow, yet he still wants a high development of the intellectual life, the speculations of science, the practical application of knowledge.

Bin beş yüz yıllık krallık tarihi, Ortaçağ, vasallık, serflik ve derebeylik Tourgue'da yoğunlaşmıştı. Giyotinde ise yalnızca tek bir yıl, 93 vardı; ve bu on iki ay, bin beş yüz yılın karşısına dikilmişti. Tourgue monarşi, giyotin ise ihtilaldi. Trajik bir karşılaştırma. Bir tarafta borç, öteki tarafta vadesi gelmiş senet. Bir tarafta anlaşılmaz ve içinden çıkılmaz gotik karmaşa; serf, senyör, köle, efendi, teba, soyluluk, kök salmış gelenekler, papaz-yargıç ittifakı, bin bir hesap, maliye, vergiler, salmalar, tuz vergileri, muafiyetler, hurafeler, önyargılar, bağnazlık, kraliyet ayrıcalıkları, taç, taht, debdebe, ilahi kudret; öteki tarafta ise o basit şey, bir satır. Bir tarafta düğüm, öteki tarafta kılıç.

Non ignara mali, miseris succurrere disco." Unglück lehrte mich, den Unglücklichen zu helfen.

O anima cortese mantoana Di cui la fama ancor nel mondo dura, E durera quanto 'l moto lontana

Tu se' lo mio maestro e 'l mio autore, tu se' solo colui da cu' io tolsi lo bello stilo che m'ha fatto onore.

A god rejoices in an odd number.

Rispuosemi: "Non omo, omo già fui, e li parenti miei furon lombardi, mantoani per patrïa ambedui. Nacqui sub Iulio, ancor che fosse tardi, e vissi a Roma sotto ’l buono Augusto nel tempo de li dèi falsi e bugiardi. Poeta fui, e cantai di quel giusto figliuol d’Anchise che venne di Troia, poi che ’l superbo Ilïón fu combusto.

1. No one can understand Vergil's Bucolics unless he has been a shepherd for five years. No one can understand Vergil's Georgics, unless he has been a farmer for five years. 2. No one can understand Cicero's Letters (or so I teach), unless he has busied himself in the affairs of some prominent state for twenty years. 3. Know that no one can have indulged in the Holy Writers sufficiently, unless he has governed churches for a hundred years with the prophets, such as Elijah and Elisha, John the Baptist, Christ and the apostles. Do not assail this divine Aeneid; nay, rather prostrate revere the ground that it treads. We are beggars: this is true.

From Vergil's Tenth Eclogue Verses 1-26. Published by Rossetti, "Complete Poetical Works of P. B. S.", 1870, from the Boscombe manuscripts now in the Bodleian. Mr. Locock ("Examination", etc., 1903, pages 47-50), as the result of his collation of the same manuscripts, gives a revised and expanded version which we print below. Melodious Arethusa, o'er my verse Shed thou once more the spirit of thy stream: Who denies verse to Gallus? So, when thou Glidest beneath the green and purple gleam Of Syracusan waters, mayst thou flow Unmingled with the bitter Doric dew! Begin, and, whilst the goats are browsing now The soft leaves, in our way let us pursue The melancholy loves of Gallus. List! We sing not to the dead: the wild woods knew His sufferings, and their echoes... Young Naiads,...in what far woodlands wild Wandered ye when unworthy love possessed Your Gallus? Not where Pindus is up-piled, Nor where Parnassus' sacred mount, nor where Aonian Aganippe expands... The laurels and the myrtle-copses dim. The pine-encircled mountain, Maenalus, The cold crags of Lycaeus, weep for him; And Sylvan, crowned with rustic coronals, Came shaking in his speed the budding wands And heavy lilies which he bore: we knew Pan the Arcadian. ... 'What madness is this, Gallus? Thy heart's care With willing steps pursues another there

Nobody knew how it all began, neither Homer nor Hesiod. Nor Ovid nor Vergil. But it was said that at the beginning, there was Chaos, which meant confusion & disorder, & there was Eros, which meant love. And confusion & disorder were what all those who were smitten by love [Eros] felt at the beginning & what all lovers felt when they fell out of love. Thus, it appeared that confusion & disorder [Chaos] was the flip-side of love & that Eros was the other face of chaos. And, thus, Eros & Chaos were in fact one. And the poets saw other aspects of Eros, such as Himeros[Passion or Desire], Anteros[Reciprocal or Mutual Love] & Pothos[Longing]. And they also saw other aspects of Chaos, such as Phobos[Fear] & Deimos[Terror]. And that since Eros & Chaos were one,all these aspects of the two were the aspects of love.

All the same, we should excuse ourselves," Vergil said. "Although I am wondering if the meeting was already well concluded when we intruded." He gave Nathaniel a deep look on the last sentence that made Charlotte's caution prickle. She saw the big brother in him, thinking that a private chat with this man was in order. Bianca still had not picked up the cue. "You are making plans regarding the petitions?" "I trust that a petition came up at some point in the visit," Vergil said dryly. "Correct, Knightridge?" Charlotte wanted to die. "Indeed one did," she said. "Mr. Knightridge is proving to be a great help in the cause." Bianca beamed. "I always knew that the two of you would find common ground in something." "Yes, we have discovered that we think alike in one small area," Nathaniel agreed. Charlotte wanted to hit him. "Indeed," Vergil muttered.

Du bist immer allzu bescheiden gewesen, Vergil, doch kein Mann falscher Bescheidenheit; es ist mir klar, daß du deine Gaben absichtlich schlecht machen willst, um sie uns schließlich hinterrücks zu entziehen.' Nun war es ausgespochen, ach, nun war es ausgesprochen – unbeirrbar und hart ging der Cäsar auf sein Ziel los, un nichts wird ihn hindern, die Manuskripte zu rauben: 'Octavian, laß mir das Gedicht!' 'Sehr richtig, Vergil, das ist es ... Lucius Varius und Plotius Tucca haben mir von deinem erschreckenden Vorhaben berichtet, und gleich ihnen wollte ich es nicht glauben ... gedenkst du tatsächlich deine Werke zu vernichten?' Schweigen breitete sich im Raume aus, ein strenges Schweigen, das fahl und dünnstrichig konturiert in dem nachdenklich strengen Gesicht des Cäsars seinen Mittelpunkt hatte. Im Nirgendwo klagte etwas sehr leise und auch dies so dünn und geradlinig wie die Falte zwischen des Augustus Augen, dessen Blick auf ihn ruhte. 'Du schweigst', sagte der Cäsar, 'und dies heißt wohl, daß du dein Geschenk tatsächlich zurückziehen willst ... bedenke, Vergil, es ist die Äneis! deine Freunde sind sehr betrübt, und ich, du weißt es, ich rechne mich zu ihnen.' Plotias leises Klagen wurde vernehmlicher; dünn aneinandergereiht, betonungslos kamen die Worte: 'Vernichte die Dichtung, gib mir dein Schicksal; wir müssen uns lieben.' Das Gedicht vernichten, Plotia lieben, Freund dem Freunde sein, seltsam überzeugend fügte sich Verlockung an Verlokkung, und doch war es nicht Plotia, die daran teilnehmen durfte: 'Oh, Augustus, es geschieht um unserer Freundschaft willen; dringe nicht in mich.' 'Freundschaft? ... du sprichst, als ob wir, deine Freunde, unwert wären, dein Geschenk zu behalten.

Toplum hali, insanların emeği kendi gereksinimlerinden fazlasını sağladığı sürece ayakta durabilir.” “Genel giderler, kaynakları ne kadar aşarsa, yurttaşların yükü o kadar ağır olur. Bu yükün ağırlığını ölçerken, vergilerin tutarından çok, çıktıkları ellere dönmek için geçmek zorunda oldukları yolu ölçmek gerekir. Bu dolaşım çabuk ve düzenli olursa, verginin az yada çok olması önemli değildir; halk her zaman varlıklı, devlet hazinesi her zaman yolunda demektir. Tam tersine halk ne kadar az vergi öderse ödesin, vergi eline dönmüyorsa, durmadan vergi ödediği için elinde avucunda bir şey kalmaz olur; devlet de hiçbir zaman varlıklı olamaz ve halk hep yoksul kalır. Halkla hükümet arasında uzaklık ne kadar artarsa vergiler de o ölçüde ağırlaşır. Bundan ötürü halk, demokrasilerde en hafif vergi yükü altındadır; aristokraside daha ağır, monarşideyse en ağır yükü taşır.” “Özgür devletlerde her şey ortak yarara harcanır, Monarşi ile yönetilen devletlerdeyse, kamu gücü ile kişilerin gücü birbirini karşılıklı olarak etkiler; birinin güçsüzlüğü, öbürünün gücünü artırır. Zorbalık yönetimi ise, uyrukları mutlu etmek amacıyla yönetecek yerde, yönetmek amacıyla yoksul duruma sokar anları.” “Halkın nüfusu az olan memleketlerde zorba yönetime en elverişli memleketlerdir. Yırtıcı hayvanlar ancak çöllerde hüküm sürer.” “Her şey eşit olmak koşuluyla, dışarıdan katılmalar, yurttaşlığa alınmalar ve sömürgeler olmadan, yönetimi altında yurttaş sayısının arttığı hükümet şüphesiz ki en iyi hükümettir.” “Issızlık yarattıkları yerde barış var diyorlar” “İnsanoğlunu gerçekten mutlu eden şey, dirlikten çok özgürlüktür.” “Tiran, hakka ve yasalara aldırış etmeksizin zorbaca yöneten krala denir. Tiran haksız olarak krallık gücünü eline geçiren kişidir. O halde egemen gücü zorbalık ve düzenle kendine mal edene de despot denir. Tiran yasalara göre yönetme hakkını yasalara aykırı olarak kendine mal eden kimsedir. Despot ise kendini yasaların üstüne çıkaran kişidir.” “İnsanın yapısı doğanın eseridir. Devletinkiyse insanın ürünü.” “Yasama gücü devletin yüreği, uygula gücü de beynidir; bütün öbür parçalara canlılık sağlar.” “Devlet yasalarla değil yasama gücüyle yaşar.” “Kamu görevi yurttaşların en başta gelen işi olmaktan çıktığı ve yurttaşlar kendileri çalışacak yerde paralarıyla hizmet görme yolunu seçtikleri zaman devlet yok olmaya yüz tutar. Tembellikleri ve paraları onlara sağlasa sağlasa yurdu köleliğe sürükleyecek askerlerle onu satacak temsilciler sağlar.” “Paranızı bağışlayın çok geçmez köle olursunuz. Gerçekten özgür bir devlette yurttaşlar her şeyi parayla değil, kol gücüyle yaparlar. Ödevlerinde kurtulmak için değil de tam tersine onu kendileri yapmak için para verirler.” “İyi yasalar daha iyilerinin yapılmasına yol açar, kötülerde daha kötülerinin.” “Bir kimse devlet işleri için neme gerek dedi mi devleti yok olmuş bilmeli” “Bir ulus kendine temsilciler seçer seçmez özgürlüğünü de varlığını da yitirmiş olur.” “Yurttaşlar toplum sözleşmesi gereğince birbirlerine eşit olduklarından, hepsinin yapması gerekeni hepsi isteyebilir. Oysa hiç kimsenin kendi yapamadığı bir şeyi başkasında istemeye hakkı yoktur. Hükümeti kurarken egemen varlığın hükümdara verdiği hak, politik bütünü yaşatmak ve yürütmek için gerekli olan bu haktır. Yönetim işi halk ile halkın seçtiği başlar arasında yapılan bir sözleşmedir. Taraflardan birinin ne gibi koşullar altında buyruk vereceği, ötekinin de boyun eğeceği saptanır.” “Devlette yalnız bir tek sözleşme vardır, o da ortaklık sözleşmesidir. Sadece bu başka her türlü sözleşmeyi olanaksız kılar. Bunun dışında ne türlü sözleşme yaparsanız yapın bunu bozar.” “Dünyanın bütün hükümetleri, kamu gücünü bir kez ellerine geçirdikten sonra, aynı kolay yoldan egemen gücü de er geç ellerine geçirirler.

THERE are only two sources of any value for the story which charges Richard with the murder of the two princes in the Tower of London. The first in importance, The History of King Richard III, is generally ascribed to Sir Thomas More. The second is Anglica Historia by Polydore Vergil, an Italian author who was hired by Henry VII to write a history of England. The Vergil version follows that of More in most respects but departs from it in many important omissions. The histories which were published later during the Tudor period, with few exceptions, did not deviate from what More had set down,

tv'nin ekonomi programlarını daha kolay idrak etmek, faizler-vergiler-yatırımlar ve işsizlik arasındaki ilişkileri daha kolay çözüp makro iktisadi gibi konularda fikir yürütmek isteyenlere ve final döneminde olan yeni iibf öğrencilerine bir kıyak. özel bir çalışmamla, harika bir modelle çok basite indirgenmiş bir şekilde bir ekonomi bakanı seviyesinde ekonomi öğreneceksiniz... mehmet şimşek de bundan fazlasını bilmiyor.

Vergil waited no longer. He took Boris’s sword and plunged it into his chest. Boris went limp gently, as if he were drifting into a nap. Vergil held on to the sword for a second, and then pulled it out of the fallen angel, clutching it with fervor. Sadly, I realized that this wouldn’t be the last time great force would have to be used against my fellow angels. I had no words for the rest of them in the Fellowship Hall. My optimism was very low and I saw no sign of the situation getting better. God’s angelic host was divided. My friends, scattered. Lucifer’s army was intimidating and many of his soldiers were dispersed among us, ready to strike at our most vulnerable moments. I myself was unsure how we were going to succeed. But one thing I did know - we all needed to pray. Unlike Lucifer, I needed God in my life.

Kimse hatırlamak, söylemek istemiyordu, ama eskiden Tarla- başı bir Rum-Ermeni-Yahudi ve Süryani mahallesiydi. Taksim’in arkasından Haliç’e inen ve ortasından, her mahallede başka bir ad alan (Dolapdere, Bilecikdere, Papazköprü, Kasımpaşa Deresi), ama üstü betonla kapatıldığı için adlarıyla birlikte unutulan bir dere akan vadinin diğer yanı olan Kurtuluş, Feriköy sırtında altmış yıl önce, 1920’lerin başında sadece Rum ve Ermeniler yaşardı. Cum- huriyet’ten sonra Beyoğlu’nun gayrimüslimlerine ilk darbe 1942 yılındaki Varlık Vergisi’yle indirilmiş, II. Dünya Savaşı’nda Alman etkisine iyice açık olan hükümet Tarlabaşı’nın Hıristiyan ahalisi- nin çoğuna ödeyemeyecekleri kadar yüksek vergiler salmış, ödeye- meyen Ermeni, Rum, Süryani ve Yahudi erkeklerini de tutuklayıp Aşkale’deki çalışma kamplarına yollamıştı. Mevlut, vergisini öde- yemediği için dükkânını Türk çırağına devredip çalışma kampına giden ya da sokaklardaki aramalara yakalanmamak için aylarca evinden çıkmayan eczacıların, mobilya ustalarının, ailesi yüzler- ce yıldır buralarda yaşayan Rumların hikâyelerini çok dinlemişti. 1955’in 6-7 Eylül’ünde Yunanistan ile Kıbrıs kavgası sırasında eli 258 sopalı ve bayraklı kalabalıklar tarafından kiliselerin, dükkânların yağmalanıp tahrip edilmesinden, papazların kovalanıp kadınların ırzına geçilmesinden sonra Rumların çoğu Yunanistan’a gitmiş, gitmeyenler de 1964’te hükümetin bir kararnamesi ile evlerini, ül- keyi yirmi dört saatte terk etmek zorunda kalmışlardı.

Tempus fugit.

After Nero, the sources are silent until the short reign of Julian the Apostate (361–363 CE). He put it to the college to find out whether the auspices were in favor of a campaign against Persia. The answer was negative, but Julian was already on his way. While Julian invaded Persia in the spring of 363 and was killed, the temple of Apollo on the Palatine burned down. The Sibylline Books were saved, only to be destroyed a generation later by Stilicho, the Christian general in charge of the West. The omen of 363 CE had come to pass, and even Julian’s attempted pagan reforms could not prevent Christianity’s triumph. Prudentius, known as the Christian Vergil, noted that the Sibylline Books would no longer prophesy.33 The pagan Sibyl fell silent as the Judeo-Christian one began to speak. Like her pagan sister, she spoke Greek.

The linguistic root of Carmentalia is carmen (song, magic utterance), and it is also akin to Camena (Muse).29 In Vergil’s epic, Carmentis is a prophetess who foretold Rome’s glory.

In the Aeneid, Vergil depicts Cleopatra as a frenzied queen (regina) holding a rattle (sistrum).62 The rattle is a trademark attribute of the goddess Isis, and so, without saying it, Vergil linked the Egyptian queen with the goddess. Since the expulsion of the last king (rex) from Rome and the formation of the Republic in 509 BCE, rex, the sources tell us, was a loathed term as monarchy was a reviled form of government. The feminine form of rex is regina. Using regina in this passage, Vergil, without any need for elaboration, suggests deep aversion. This new Isis opposed the Roman gods, especially Apollo, whom Augustus chose as his guardian deity. In Vergil’s passage, Dionysian fury opposes Apollonian rationality; or Marc Antony’s excesses and un-Roman behavior stood in opposition to Augustus’ temperance and behavior grounded in the mos maiorum.

Natural love is "the desire each creature has for its own perfection," and it is by definition without error. Elective love involves free will; it can err by having a wrong object ("per malo obietto") or by being pursued with too much or too little vigor, but it avoids being the cause of sinful pleasure ("mal diletto") when it is directed to the Primal Good (God) or to secondary worldly goods in moderation ("ne' secondi sé stesso misura" [17.98]). Thus, Vergil concludes, love is the cause of every virtue or vice in man (17.103-5).

There was also a bottom shelf piled up with cheap editions of detective novels. Chips enjoyed these. Sometimes he took down Vergil or Xenophon and read for a few moments, but he was soon back again with Doctor Thorndyke or Inspector French.

The Renaissance did not diminish, indeed, it strengthened the awareness of the spiritual chasm that divided Europe from the rest of the globe. When the Reformation sundered the continent politically, its cultural unity was maintained by the Respublica litterarum, the European community of educated men who rose above the religious fanaticism of the masses and were largely independent of the various ecclesiastical organizations. They shared a culture based on the great Aryan literature and thought of Antiquity. From Spitzbergen to Palermo, every man who could consider himself literate had at least read Vergil, Horace, and Ovid, Cicero, and Livy, and read Homer, Plutarch, Lucian, and the Planudean anthology in Latin translations, if his education had not been sufficient to make him at home in Greek, while men who could claim to be learned had read far more extensively in both of the learned. Latin of Classic quality was the language of scholarship and of international communication until it was partly supplanted by French in the Eighteenth Century.

In patriarchal societies, the conception of life and death is often seen to be linear rather than circular. Because of a societal fear of death, death figures in patriarchal Indo-European cultures became horrific. Further, in these societies both the feminine divine and the mortal female became subjugated to the males and devalued. Many Indo-European female monsters carry bird and snake iconography. Baltic witches, raganas, take the shape of crows, and they have snakes in their hair. The Roman poet Vergil, in the Aeneid, gives snaky associations to Furies, Dirae, Sirens, and Harpies. Many of these fearsome figures are winged as well. Medusa was one of many monstrous figures who received this iconography.

Verginin vergisi derken yüzde 189'u bulduTÜRKİYE bir konuda daha dünya rekoru kırdı ve motor silindir hacmi 2.000 cc üzerindeki otomobil ya da ciplerde 100 bin TL'lik arabaya 189 bin TL vergi ödüyoruz. NE mi?  Ne olacak, otomobil ve ciplerin 2014'de alımında ödenen vergiler! Diyeceksiniz ki “inanılır gibi değil!..” Haklısınız.. inanılır gibi değil. Dünyada da örneği yok.

Vincet amor patriae. (Vergil Aen. 6.823.)