Ulit Ulit Quotes

karapatan kong madapa at bumangon sa buhay nang walang tatawa, magagalit, magtatanong, o magbibilang kung ilang beses na 'kong nagkamali at ilang ulit ako dapat bumawi

Alam mo ba kung gaano kalayo ang pagitan ng dalawang tao kapag nagtalikuran na sila? Kailangan mong libutin ang buong mundo para makaharap ulit ang taong tinalikuran mo.

Nalaman kong habang lumalaki ka, maraming beses kang madadapa. Bumangon ka man ulit o hindi, magpapatuloy ang buhay, iikot ang mundo, at mauubos ang oras.

I love you. Yung pagmamahal ko sayo kasing lalim ng pinakamalalim na dagat sa buong mundo. I love you. Yung pagmamahal ko sayo kasing laki ng pinag sama samang planeta. I love you. Yung pagmamahal ko sayo mas matagal pa sa forever. I love you. Yung pagmamahal ko sayo hinde na mapapalitan ng kahit sino. I love you. Kahit ilang beses pa kitang kelangan pakasalan gagawin ko. Kahit na sa lahat ng simbahan sa buong mundo, gagawin ko. I love you. Kahit na ipagtabuyan mo ko, kahit na mag sawa ka sakin, kahit na iwanan mo ko, ikaw at ikaw parin ang mamahalin ko. Hahanapin kita kahit san ka magpunta. At pag nahanap kita, hinde na kita ulit papakawalan pa. I love you. Kahit gaano kasakit, kahit gaano kahirap hinde kita iiwan. I love you. Yung pagmamahal ko sayo, hinde na mawawala. I love you, Athena. I love you, I love you, I love you.. UhnJaeNa, YongWonHee.

Isang beses lang tayo makapipili ng daan at pagkatapos noon, paulit-ulit na tayo sa daan na iyon- paikot-ikot, habang kinukumbinsi natin ang sarili na umuusad naman talaga tayo, na nagpapatuloy tayo, na mayroon tayong pinatutunguhan- kahit wala nga, wala naman talaga, paikot-ikot lang tayo sa iisang daan na noon, noong hindi natin alam, noong wala tayong kamalay-malay, ay nagpasya na pala tayo’t pinili nga ito.

Tulad ng damit, may sukat din ang mga libro. Kung hindi kasya sa utak mo sa unang basa, subukan mo ulit sa ibang panahon... baka hindi ka na tanga.

Niyakap ko siya nang mahigpit, kung maaari lang na ibaon ko siya sa dibdib ko. Siya na mataas pa nga sa'kin pero kailan lang ay isang sanggol na kalong ko at ipinaghehele. Higit kailanman ay ngayon ko nadarama ang mga trahedya ng maging ina. Hindi pala natatapos ang hirap at kirot sa pagsisilang ng anak, may mga sakit na libong ulit na mas masakit kaysa mga oras ng panganganak. Bakit gano'n, hindi mo maangkin ang mga dinaramdam ng anak mo. Bakit gano'n, wala kang magawa kundi iyakan ang mga pagdurusa niya!

Ang unang kasal namin sa barko ay nagpapatunay na pakakasalan ko siya kahit hindi pa naaayos ang lahat, kahit walang nakakaalam at kahit halos walang bisa. Ang pangalawang kasal namin ay nagpapatunay na kaya ko rin siyang pakasalan, hadlang man ang lahat at sa gitna ng mapanuring mga mata. Ang pangatlong kasal namin ngayon ay nagpapatunay na kaya ko rin siyang pakasalan ulit habang pinapakawalan ang lahat ng sakit ng nakaraan.

Sana maalala mo munang maghilom ang mga sugat mong mag-isa bago ka sumubok ulit, Huwag mo muna ipilit, kung di ka pa handa.

Naniniwala ako na kapag gusto mo ang isang bagay, walang mahirap para sa'yo. Kada semplang... Pagpag, bangon, sugod lang. Magkakamali ka ng paulit-ulit pero magpapatuloy ka parin, dahil minsan kailangan nating madapa para sa mas tamang paraan ng pagtayo.'PADAYON LANG!

Sumulat ako ng plano sa eroplanong papel. Pinalipad ko ito, pero bumagsak lang sa sahig. Pinulot ko ulit, pinalipad sa himpapawid. Alam kong babagsak lang sya sa sahig. Kaya hindi na masakit. Duon ko naisip na kahit ilang beses man syang bumagsak sa sahig. Nakalipad sya,kahit na sandali. Nag bigay ng kasiyahan sa aking mga mata. Sinabayan ng kaunting ngiti, sa aking labi. Napagod ako at nilukot ang eroplanong papel. Subalit ang plano ay nakalagay na sa pag-iisip. Ang tanging masasabi ko lang salamat Paginoon. Dahil binigyan ninyo kami ng papel sa napakagandang mundong ito. -Aron Micko

Iwasan mong ulit-ultin sa isipan mo ang mga pangit na nangyari, na wari mo’y isa kang sirang plaka. Higit sa lahat, huwag mong hayaan ang sarili mong mairita, mainis, maging hysterical, o maawa sa sarili.

Nasa pakiramdam lang ang pagiging hiwalay sa iba. Paulit-ulit itong sinasabi ni Daniel sa sarili nang maisip isang araw na baka nga may sarili siyang mundo.

Langit at...impyerno, pero hindi 'yung impyernong may kumukulong lawa ng apoy. Kun'di ay underworld. Ganun. Sa Kamurawayan ay binibigyang pagkakataon ang mga kaluluwa na maging masaya, matupad ang mga gusto nila noong nabubuhay pa sila bilang sukli na rin sa mga naging kabutihan nila bago sila isilang muli. Samantalang sa Gagamban naman pinararanas sa kanila ang kasalanang nagawa nila nang paulit-ulit hanggang makita ni Asuang ang tapat na pagsisisi sa kanila.

LOVE THE SKIN YOU'RE IN!!!! I ain't sucking in, waist-training, eye-lashin', derma-brasioning, lipo-suctioning nuthin. I earned every wrinkle, stretch mark, belly jiggle, thigh rub, fat knee, cell and ulite on this body and I'm gon' own that ish like a finely aged grandma who done done some thangs in her life.

Paulit-ulit mo man akung saktan ng ganito. Paulit-ulit mo man akung sabihan na itigil ko na ang kahebangan ko sa iyo. Heto pa rin ako, lumalaban sa mundo at sa sakit na nagawa mo. Dahil ang alam ko nang dahil sa’yo nagmamahal ako ng ganito.

Mamahalin kita, Rei. Mamahalin ulit... Mamahalin sa mas malalim na paraan. Mamahalin... ng tama.

Ang utak ang kabán ng aking mga pangarap, ang buóng aklat ng aking buhay. At doo’y nakatitik ang aking mga ligaya na inuulit-ulit kong mulíng danasin sa pangarap. At doo’y lagì kong iníingatang huwág ulíng mabuklat ang mga dahon ng aking mga kalungkutan. Mula sa Dugô at Utak ni Cornelio S. Reyes

Tila nagiging mga episode na raw ng SpongeBob ang mga nangyayari, paulit-ulit. Ngunit iyon naman daw talaga ang kahulugan at pagsubok ng pag-ibig: kung patuloy kang manonood o papatayin mo na ang inyong palabas. —Mula sa Sa Mga Naiwan ni Sheila Abarra

Gumagalaw tayo sa isang abot-tanaw na malabo at tiyak. Malabo, sapagkat hindi natin lubusang masasakyan ang abot-tanaw at lalo na ang mga detalye. Tiyak, palibhasa malinaw sa atin na, kahit patisud-tisod ang ating paghahagilap, at kahit na paulit-ulit nating iniiba at iwinawasto ang ating mga pag-aakala, meron pa rin mga katiyakan na umiiral at mapagkakatiwalaan.

Wala kang lubos na pag-unawa sa bigat ng landas na ako lamang ang nakayapak— landas na tinahak ng punit na talampakan, ng pusong paulit-ulit ginugupo ng unos, ng kaluluwang laging kinikiliti ng pangamba. Ang iyong mga mata’y nakamasid lamang, ngunit hindi kailanman sumilip sa kailaliman ng aking katahimikan— kung saan ang bawat ngiti’y bantay lamang sa sugat na ayaw lumantad, at ang bawat luha’y pumapatak kahit bago pa man dumampi ang liwanag ng umaga. Hindi mo batid ang mga laban na isinugal ko nang walang saksi; ang mga pangarap na nilamon ng gabi, at muling itinaguyod ng isang paghinga sa gitna ng pagkawasak. Kaya bago mo ako sukatin at husgahan, isuot mo muna ang aking pagod na hakbang, lakbayin ang dilim na minsan kong niyakap nang walang katiyakan kung may bukas pa. At saka mo sabihin kung sino ang mali, kung sino ang tama— kung sino ang marapat tawaging buo at kung sino ang marapat tawaging durog. Ito ang aking buhay— hindi maringal, hindi malinis, ngunit totoo at hindi kailanman huwad. At sa bawat paglakad, sa bawat katahimikang tila bangin, sa bawat paghinga na parang huling pagkakataon, naroon ang pasya kong magpatuloy. Dahil sa huli, ang pagpapatuloy mismo— kahit sugatan, kahit pagod, kahit wasak— ang pinakamatinding anyo ng aking tagumpay.!