Uitzicht Quotes

Halverwege de bergen is het uitzicht ook al mooi

Als ik niet meer zou kunnen vissen, zou ik een grote voorraad morfine aanleggen en diep het bos intrekken. Ik zou een afgelegen plek kiezen waar niemand ooit mijn lijk zou vinden en van waaruit ik een prachtig uitzicht zou hebben. Ik zou met mijn gezicht naar dat uitzicht gaan liggen - en mijn morfine nemen.

Ik vind het doodzonde van mijn tijd om me te verdiepen in de organische geesteswoekeringen van een dichter die me niets beters te melden heeft dan het niets, de leegte, het onverstaanbare. Het onverstaanbare heb ik thuis ook, als ik door de WC-deur heen probeer te praten met mijn vriendin. Het onzegbare, dat roeren wij thuis door de muesli. Ik wil poëzie die me meeneemt naar een wereld die ik nog niet ken, naar een inzicht dat ik nog niet had, naar een uitzicht dat ik nergens anders had kunnen vinden. Ik wil een gedicht dat zo goed is, dat ik bijna vergeet dat het, zoals elk gedicht, een taalbouwsel is – een volmaakt bedrieglijke travestie waar het grote niets doorheen schijnt, een van zijn eigen leugenachtigheid getuigende leugen van inkt. Ik wil een gedicht als een huis, dat me op één steen na laat geloven dat ik er werkelijk in zou kunnen wonen.

Soms vlogen een troep kleine-burgerhuisjes van de een of andere gemeente voorbij, met hun nog schaarse lichtramen. Van welke gemeente kon ik niet zeggen. Ze kwamen me alle bekend voor; ze gelijken immers ook allemaal vreselijk op elkaar of toch in elk geval weer op zoveel andere. Hun namen ken ik ook wel maar ik heb nooit naam en uitzicht vast aan elkaar kunnen verbinden, hoewel ik al sinds mijn kinderjaren door dit landschap trein. Dat moet ook een gevolg van vrij dromerige natuurliefhebberij zijn. Ik geloof niet dat het op onverschilligheid wijst, maar veeleer een vorm van liefde is, die de wijde omarming van het geheel, boven de aanbidding van een bijzonderheid verkiest.

Het Pieter Baan verschaft hem uitzicht op een goede baan.

Ik wachtte tot Hekabe zou spreken, maar ze zei niets. Misschien dat ze, oog in oog met dit uitzicht, woorden zo'n gedevalueerd ruilmiddel vond dat ze het als verloren moeite beschouwde ze nog te gebruiken.

(In een draaiend restaurant ziet hij steeds een ander uitzicht). “Ja, dan ga ik nadenken, hé. Ik wel. En toen dacht ik: dit kan volgens mij twee dingen betekenen. Of het restaurant draait of de aarde draait. Een van de twee. Volgens het foldertje dat op mijn tafeltje lag draaide het restaurant. Maar dat klopt niet met Galilei. Volgens Galilei draait de aarde, niet het restaurant. Nee, zei Galilei, de aarde draait, want de aarde is rond. O, daar was hij van overtuigd. De tijdgenoten van Galilei dachten dat de aarde plat was, maar dat is niet zo. De aarde is rond, net als een pannenkoek…

Maar de zee is eeuwig, rein en onberoerd door het kinderlijke en akelige spel van de mensen. Men heeft uitzicht in de wijde oneindigheid van hemel en water en vergeet. De wind, die de hakenkruisvlag laat wapperen, heeft geen weet van haar. De golf waarin ze weerspiegeld wordt kan niet helpen dat ze wordt ontwijd. Zo dwaas zijn de mensen dat ze zelfs in het aangezicht van deze eeuwigheden niet tot ontzag worden gedwongen.

Als er een uitweg is, een andere uitweg dan de dood, dan loopt de ontsnappingsroute via de woorden. Maar woorden helpen eerder om 'een' geest te verlaten dan dé geest, en ze geven ons de bouwstenen om een nieuwe geest op te bouwen, identiek maar beter, vlak bij de oude maar met een steviger fundament en heel vaak ook een beter uitzicht.

De pendeldienst brengt u, allen, reeds vroeg naar een prachtig uitzicht op de vaste kamer!