Uitmaken Quotes

Ze loodst me langs een slapend dier - ik kan niet uitmaken wat voor dier het is, het ligt helemaal opgerold, het heeft een pels - en overal lopen mensen gearmd. Ze zegt: "Ik denk dat alles goed komt." "Waarmee?" "Met u.

(M)isschien zet dat ons ertoe aan om romans en kronieken te lezen en films te bekijken, het zoeken naar de analogie, naar het symbool, het zoeken naar de herkenning, niet naar de kennis. Vertellen misvormt, het vertellen van de feiten misvormt de feiten en verdraait ze en loochent ze bijna, alles wat men vertelt wordt onwerkelijk en approximatief ook al is het waar, de waarheid is niet afhankelijk van het feit dat de dingen bestaan hebben of gebeurd zijn, maar van het feit dat ze verborgen en onbekend blijven en niet verteld worden; zodra ze worden verhaald of uitgesproken of getoond, ook al is het op de manier die de werkelijkheid het dichtst benadert, op de televisie of in de krant, in wat men werkelijkheid of het leven of zelfs het echte leven noemt, gaan ze deel uitmaken van de analogie en de symboliek, en dan zijn het geen feiten meer, dan gaat het om herkenning. De waarheid is nooit lichtend, zoals de formule wil, want de enige waarheid is de waarheid die niet wordt gekend of overgebracht, die niet wordt vertaald in woorden noch beelden, de verborgen en niet achterhaalde waarheid, en misschien wordt er daarom zoveel verteld of wordt alles verteld, om iets door het te vertellen niet gebeurd te laten zijn.

De hel van de levenden is niet iets wat zal zijn; als er een is, dan is het de hel die hier al is, de hel die wij dag in dag uit bewonen, die we vormen door onze samenleving. Er zijn twee manieren om er niet onder te lijden. De eerste valt velen makkelijk: de hel aanvaarden en er deel van gaan uitmaken tot je op het punt bent gekomen dat je hem niet meer ziet. De tweede is riskant en vereist ononderbroken aandacht en studie: zoeken en weten te herkennen wie en wat er, temidden van de hel, geen hel is, dat laten voortduren, en er ruimte aan geven.

Ze zullen zeggen dat ik me aanstel, dat ik flauw doe, dat ik er toch ook om kan lachen, dat ik kleinzerig ben, hypersensitief, vermoeiend, zeurderig, klagerig, jammerend, muggenzifterig, ze zullen gaan bekvechten over definities en over pietluttige woorden struikelen, ze zullen zich beroepen op de onontkoombaarheid en universaliteit van racisme, ze zullen betogen dat het genetisch is, zelfs, ze zullen bagatelliseren en nuanceren, ze zullen mij uitmaken voor een ophitser, voor racist, voor een abject sujet, ze zullen mij beschuldigen van wij-zijdenken en polarisatie, ze zullen zeggen dat ze het nóóit zo bedoelden, ze zullen zeggen: hoe zit het met jouw vooroordelen dan en hoe racistisch ben jij eigenlijk, ze zullen beginnen over Turkije, over de Koerden, de Armenen, ze zullen zeggen dat het erger is in de Verenigde Staten, ze zullen zeggen dat ik ze om de oren wil slaan, dat ik moraliseer, dat ik een gutmensch ben, ze zullen al hun energie en denkkracht stoppen in het bedenken van een relativering, ze zullen tot in den treuren bakkeleien en kissebissen over intenties, ze zullen de hakken in het zand zetten, en de kont tegen de krib gooien en ze zullen de prei in hun oren steken die ze toevallig in hun rugzak hebben zitten. Ze zullen die ene situatie uit hun eigen leven aanhalen als tegenvoorbeeld, die ene keer op 3 oktober om 13.41 uur om precies te zijn, in 1995, toen ze op Schiphol ook zonder reden uit de rij werden gehaald. Ze herinneren het zich nog als de dag van gister, maar ze beginnen er niet over om een brug naar je te slaan en om te zeggen dat ze zich dat vervelende gevoel goed kunnen inbeelden, nee, ze beginnen erover om de claim van etnisch profileren te ondermijnen, om je te vertellen dat je niet zo moet zeuren en niet zo vermoeiend moet doen en dat je er ook om kunt lachen.