Uitgeput Quotes

Je merkt pas hoe hard je hebt gewerkt, hoeveel je van jezelf hebt gevraagd, hoe uitgeput je bent, als er iemand achter je gaat staan en zegt: "het is goed. Laat je maar vallen. Ik vang je wel op".

Alles bestaat maar en gaat maar door, op iedere zomer volgt een nieuwe zomer, op iedere nacht een dag en weer een nacht, bloemen zijn nauwelijks uitgebloeid en uit de zaden groeien alweer nieuwe, ieder mens krijgt een kind en dat krijgt weer een kind en dat op zijn beurt ook weer een kind, het maakt niet uit wat jou overkomt, want er is in jouw plaats altijd een ander, even goedgelovig en vermeend bijzonder en vervangbaar als jij, en die hele aardse tredmolen draait zo maar door, tot in de eeuwigheid der eeuwigheden. Het laat hem niet meer los, dat gevoel van verdovende herhaling tot in het oneindige. Hij valt in slaap, het is er ’s ochtends nog steeds en de dagen en de nachten daarna. Er is niets om voor wakker te worden, om voor op te staan. Het is alsof hij uitgeput tegen een muur wil leunen, en telkens als hij een stap in zijn richting doet, wijkt de muur terug. Eindelijk begrijpt hij waarom Eliza May bij haar volle verstand voor de naam Emery en de vloek koos. Het was geen keuze voor de dood, het was een keuze juist voor het leven, hartstochtelijk en kort. Alles verliest zijn waarde als het er altijd is, alsof je langzaamaan blind wordt.

Je weet dat je van een aangeplant aspergeveld ongeveer 10 jaar goed kan oogsten en daarna wordt de opbrengst steeds kleiner en de kwaliteit slechter. Wat heb je aan bekwame mensen? Bekwame mensen zijn als een uitgeput aspergeveld. Ze worden lui en dan komt er alleen maar onkruid uit hun mond.

Tegen een baantje bij een bank of de een of andere industrie waar ik in plaats van Papillon gewoon Henri Chappière zou zijn, een aangepast burger gehoorzaam aan de wetten gemaakt door andere mensen die ze toepassen op de anderen en maar al te blij zijn dat ze er zelf gemakkelijk van kunnen afwijken omdat ze tot de bevoorrechte klassen horen? Is er veel geld nodig om je hele leven gelukkig te zijn als je gezond bent? In plaats van een vette bankrekening kun je beter een vlam in je hart hebben, een rekening die nooit uitgeput raakt als hij je de begeerte geeft om te leven, te leven, steeds en altijd weer intens te leven.

Is een labyrint met een gids nog wel een labyrint? Wat zou mijn paniek geweest zijn als de oude gids er niet bij geweest was? Het meest essentiële aan een labyrint is de verwarrende, bedrieglijke keuze: ga ik rechts, ga ik links, ga ik door, ga ik terug? Daar hoort geen gids bij. Ik zie mijzelf zonder die man, ik begin vol goede moed maar kan bij de eerste tweesprong al falen, na vijf minuten weet ik niet meer wie ik ben, na een uur ben ik uitgeput, vind mijn sporen terug die ik dan ook weer verlies, na twee uur schreeuw ik tegen mijn eigen echo's, na een tijd weet ik niet meer of het in het daarbuiten, waar ik vroeger bij hoorde, nacht of dag is en wacht ik alleen nog maar tot die andere vergelijking, die met de dood, tot het grote, zwarte monster dat hier woont en dat mij opwacht, zich zal laten zien. Labyrint, nu weet ik dat dat iets is wat gesloten is, iets waarin de tijd tegen zijn eigen richting in kan lopen. Alweer een woord dat niet meer zomaar gebruikt kan worden.