Sven Lindqvist Quotes

You already know enough. So do I. It is not knowledge we lack. What is missing is the courage to understand what we know and to draw conclusions.

In my dream I see the sea, the utterly calm sea. I see the coast, the utterly calm coast. When this utterly calm sea meets the utterly still coast, huge breakers are suddenly thrown up. Two sorts of stillness touch one and other and explode in roars and foam.

Exterminate all the Brutes, Sven Lindqvist

Can we feel contrition for other people's crimes? Can we feel contrition for crimes we have not committed personally, but have subsequently profited from? How can we formulate the criteria for contrition to make them applicable to collective responsibility for historical crimes? Perhaps like this: We freely admit that our predecessors have done wrong and that we are profiting from it. We ask forgiveness of those who were wronged and of their descendants. We promise to do our best to make amends to those who were wronged for the effects that still remain. The larger the collective, the more diluted the personal responsibility. The less intimate the contrition, the greater the risk that it will just be hollow ceremony.

The Norweigian philosopher Tonnesen said that to think about anything but death is evasion. Society, art, culture, the whole of civilisation is nothing but evasion, one great collective self delusion, the intention of which is to make us forget that all the time we are falling through the air, at every moment getting closer to death.

If a sigh is heard over a mobile phone anywhere on earth, it will also be heard in Alice Springs.

In the evening as I sit waiting for the news on the hotel owner’s radio, I hear a sea moving in the rise and fall of the interference. Above me, filled with a wonderful cool, roll the huge roaring breakers of space.

I am in good company, simply following those in front of me and knowing others are following behind. We are on our way up a narrow staircase. The bannister is a thick rope suggesting safety. The stairs go around and around inside a church tower; or perhaps it is a minaret? The whorls of the staircase grow narrower and narrower, but as there are so many people behind there is no longer any possibility of turning around or even stopping. The pressure from behind foeces me on. The staircase suddenly stops at a garbage chute in the wall. When i open the hatch and squeeze my way through the hole, i find myself on the outside of the tower. The rope has dissappeared. It is totally dark. I cling on to the slippery, icy wall of the tower while vainly trying to find a foothold in the emptiness.

Přesně toho jsem se bál. A přesně po tom jsem toužil.

Even in the most authentic documentary there is always a fictional person—the person telling the story. I have never created a more fictional character than the researching “I” in my doctorate, a self that begins in pretended ignorance and then slowly arrives at knowledge, not at all in the fitful, chancy way I myself arrived at it, but step by step, proof by proof, according to the rules.

Too many Europeans interpreted military superiority as intellectual and even biological superiority.

Oli yksinkertaisesti ymmärrettävä, että tie kulttuurin lopulliseen päämäärään kulki kaasukammioiden kautta

Nykyajan kapitalismi viis veisaa uskonnosta ja ihonväristä, kunhan ihmiset ovat käytettävissä joko asiakkaina tai työntekijöinä

Krótkie życie nie powinno nas paraliżować, przeciwnie - chronić przed powierzchownością i chaosem naszej egzystencji. Zadaniem śmierci jest zmuszenie człowieka do czegoś istotnego.

Człowieczeństwo Tasmańczyków nie było dla nich żadną ochroną. Zostali zmieceni z powierzchni ziemi w ciągu trwającej pięćdziesiąt lat, wyniszczającej wojny prowadzonej przez najeźdźców z Europy. Jakie więc mamy prawo skarżyć się, gdy ten sam rodzaj wojny prowadzą Marsjanie przeciwko nam?

Afryko! Bóg musiał być w złym humorze, kiedy tworzył ten kontynent, jak inaczej wytłumaczyć fakt zaludnienia tej ziemi populacją skazaną na to, by zastąpiły ją inne, przybywające ze świata rasy?

Bóg, który stworzył takich jak my - czy nie był przypadkiem szaleńcem?

(...) w momencie przybycia Kolumba Amerykę zamieszkiwało mniej więcej tyle samo ludzi, ile było ich w Europie - ponad siedemdziesiąt milionów. W ciągu następnych trzech stuleci ludność świata wzrosła o dwieście pięćdziesiąt procent. Najwyższy wzrost nastąpił w Europie, bo aż o czterysta do pięciuset procent. Liczba ludności w Ameryce natomiast spadła o dziewięćdziesiąt do dziewięćdziesięciu pięciu procent.

Sam Meksyk, w chwili przybycia Europejczyków w 1519 roku, mógł mieć dwadzieścia pięć milionów mieszkańców. Pięćdziesiąt lat później liczba ta spadła do dwóch milionów siedmiuset tysięcy.

Podstawowy jednak powód tak wysokiej śmiertelności to ich liczebność. Było ich po prostu za dużo, żeby mogli przedstawiać sobą jakąś wartość ekonomiczną w ramach społeczeństwa zdobywców.

Początkowo wierzono w ingerencję boską. 'Tam, gdzie Anglicy zamierzają się osiedlić, tam boska ręka toruje im drogę przez porywanie lub usuwanie Indian w wojnach międzyplemiennych czy też przez spowodowanie jakiejś śmiertelnej choroby (...)

Skoro nawet każdy z tych najmniejszych i najmniej znaczących gatunków [fauny i flory] w przyrodzie unicestwił tysiące innych - dlaczegóż my, panowie stworzenia, nie mielibyśmy tego czynić?

Nocne orgie zastąpiono pieśniami religijnymi.

Czyżbyśmy wykończyli Hotentotów i buszmenów? Sądzę, że tak; wkrótce będą przedstawiani jako osobliwości; jeden z nich, wypchany, znajduje się jako eksponat w Anglii, inny w Paryżu, jeśli się nie mylę... Krótko mówiąc: znikną szybko z powierzchni ziemi.

W swoim przemówieniu kapitan Gordon Pim podkreślił, że zabijanie tubylców miało charakter filantropijny - w masakrze, powiedział, jest coś z miłosierdzia, mercy in a massacre.

Przyszłość zachowa czarnych we wdzięcznej pamięci. Przyjdzie taki dzień, kiedy siedzące pod palmami młode damy ze łzami w oczach czytać będą powieść Ostatni Murzyn. A Niger stanie się równie romantyczną rzeką jak Ren. THE END.

(...) zwykłe chwasty odnoszą największe sukcesy w życiu i najszybciej też się rozmnażają.

Jestem pewny, że w Albert Hall, w czasie mowy lorda Salisbury'ego, nie było dziewięcioletniego Adolfa Hitlera. Nie musiał tam być. Wszystko to wiedział. Powietrze, którym on i ludzie żyjący w latach jego dzieciństwa na Zachodzie oddychali, było nasycone przeświadczeniem, że imperializm jest biologicznie koniecznym procesem który zgodnie z prawami natury prowadzi do nieuniknionej zagłady ras niższych. To przekonanie kosztowało miliony istnień ludzkich, zanim Hitler wniósł w ten proces swój bardzo osobisty wkład.

Europejczycy unicestwiają z okrucieństwa i głupoty.

Kiedy nadeszła pora deszczowa, patrole niemieckie odkryły ciała leżące wokół suchych jam głębokich na dwanaście do szesnastu metrów. Wygrzebany zostały przez Hererów próbujących dokopać się do wody. Bezskutecznie. Cały naród - około siedemdziesięciu tysięcy ludzi - zginął na pustyni. Pozostało jedynie kilka tysięcy skazanych na karną pracę w niemieckich obozach koncentracyjnych.

Dopiero gdy tubylec, służący rasie wyższej, a więc dla jej korzyści i dla własnego postępu, nauczy się wytwarzać jakiekolwiek wartości, otrzyma moralne prawo istnienia.

Istnieje jednak zasadnicza różnica między tymi mordami a mordami na Żydach. Spośród Rosjan nieżydowskiego pochodzenia tylko określone grupy, przede wszystkim intelektualiści i komuniści, miały zostać zgładzone doszczętnie. Spośród pozostałych Rosjan - według planów kilkanaście milionów, a resztę miało pozostawić się przy życiu jako niewolniczą siłę roboczą dla Niemców. Naród żydowski natomiast miał zostać wytępiony w całości.

Reszta uciekła lub została wypędzona. wielkie skupiska żydowskiej ludności występowały w Polsce (milion osiemset tysięcy) i Rosji (pięć milionów). Z praktycznego punktu widzenia ułatwiało to Hitlerowi realizację planu eksterminacji, wystarczyło bowiem napaść i zdobyć oba te kraje.

Najważniejszym celem podboju nie było bynajmniej mordowanie ludności żydowskiej, tak jak nie było intencją osiedlających się Amerykanów mordowanie Indian. Zamierzano poszerzyć przestrzeń życiową. Rosyjscy Żydzi zamieszkiwali tereny, które Hitler właśnie planował zdobyć.

Biurokracja niemiecka mówiła o "odżydzeniu" (Entjudung) jako metodzie usunięcia "nadwyżki konsumentów".

His last words were: “Oblivion that has no end.”135