Sny Quotes

Wszystko od słów zależy. Jakie słowa, takie rzeczy, zdarzenia, myśli, wyobrażenia, sny i wszystko, nawet co na samym dnie człowieka. Byle jakie słowa, to byle jaki człowiek, byle jaki świat, byle jaki nawet Bóg.

The Heart-mantra of Dependent Origination (rten-'brel snying-po [རྟེན་འབྲེལ་སྙིང་པོ]), which liberates the enduring continuum of phenomena and induces the appearance of multiplying relics ('phel-gdung [འཕེལ་གདུང་] and rainbow lights, is: [OṂ] YE DHARMĀ HETUPRABHAVĀ HETUN TEṢĀṂ TATHĀGATO HY AVADAT TEṢĀṂ CA YO NIRODHO EVAṂ VĀDI MAHĀŚRAMAṆAḤ [YE SVĀHĀ] ('Whatever events arise from a cause, the Tathagāta [Buddha, "Thus-gone"] has told the cause thereof, and the great virtuous ascetic has taught their cessation as well [so be it]').

Věřím, že fantazie je silnější než vědění. Že mýty mají větší moc než historie. Že sny jsou mocnější než skutečnost. Že naděje vždy zvítězí nad zkušeností. Že smích je jediným lékem na zármutek. A věřím, že láska je silnější než smrt.

Jy maak niemand moedswillig seer nie. Jy kom niemand doelbewus te na nie. Jy gun mense om te wees wat en wie hulle is solank hulle jou nie moedswillig seermaak of te na kom nie. Jy vergewe hulle as hulle dit wel gedoen het en insien dat hulle drooggemaak het. As hulle dit nie insien nie, sny jy hulle gewoon uit jou lewe. Meet ‘n bietjie jouself, jou familie, jou gemeente daaraan en kyk hoe vaar jou bende. (Nan aan Gideon)

Když se dlouho zdržíte na jednom místě, něco tam po vás zůstane. Vaše pocity, myšlenky, naděje a sny, křivdy i nenávist – to vše se otiskne do země, po které chodíte, a rozptýlí ve vzduchu, který dýcháte. A čím víc času na tom místě strávíte, tím je otisk silnější.

První sny dívek, které jsou zamilovány nejdřív jen do lásky, bývají jako tolik věcí na světě tajemnější než tajemství zpovědní! Nikdo se o nich nedozví, protože nejsou ještě vymyšlena slova tak cudná a tak vášnivá zárověň.

Freud kdysi řekl, že lidstvo zažilo tři velké urážky: nejdříve uslyšelo, že země není středem vesmíru, pak se dovědělo, že člověk pochází z opice, a nakonec mu psychoanalytici řekli, že člověk není pánem ve vlastním domě.

Niech pan tak zagłębi się, niech pan spróbuje jakby tą pierwszą myślą, o ile to możliwe, tą nie skażoną jeszcze niczym, dotknąć świata. Przyzna pan wówczas, że to, co opowiedziane, nie odwrotnie, ustanawia to, jak było, jest czy będzie, nadaje temu wymiar, skazuje na nicość lub na zmartwychwstanie. I tylko to, co opowiedziane, jest jedyną możliwą wiecznością. Żyjemy w tym, co opowiedziane. Świat jest tym, co opowiedziane. Dlatego coraz ciężej żyć. I może tylko sny stanowią o nas. Może jeszcze tylko sny są nasze?

Su to fragmenty fantazii neznamych ludi. Spolecne prezivana halucinacia. Psychopaticke plody masovej kultury. Sny, ktore snival niekto iny a teraz patrili mne.

... sny, choć nierzeczywiste, wydają się czasem aż nazbyt prawdziwe.

Były w nim pasje, które po­szu­ku­ją dla sie­bie strasz­li­we­go uj­ścia, sny, które uczy­nią re­al­ny­mi cie­nie swego zła.

Všechno ti můžou vzít: majetek, nejkrásnější léta, všechny radosti, všechny zásluhy, i poslední košili - nikdo ti ale nemůže vzít tvé sny, a s nimi budeš moci znovu vytvořit svět, o který tě připravili.

Ek dink as ek vandag na Bob Dylan se 'Mr Tambourine Man' moet luister, sal al die hartseer van die afgelope paar jaar saamkoek in my hart soos staalwol. Die skerp draadkrulle sal my hart kneus en sny en die pyn sal ondraaglik wees.

Samotność - odwieczny refren życia. Nie gorszy i nie lepszy od paru innych rzeczy. Za dużo się o tym mówi. Człowiek zawsze jest sam i nigdy sam nie jest. Nagle pojawiły się skrzypce, nakładając się gdzieś na półmrok. Jakiś ogród na wzgórzach otaczających Budapeszt. Ciężki zapach kasztanów. Wiatr. I sny jak młode sowy, siedziące skulone na ramieniu, o oczach coraz jaśniejszych o zmierzchu. Noc, która nigdy nie staje się nocą. Pora, w której wszystkie kobiety pięknieją. Duże brązowe motyle skrzydła wieczoru.

- Nie o to mi chodzi. Mówię filozoficznie. Nigdy nie myślisz o takich rzeczach? Na przykład co się z nami dzieje po śmierci? - Na litość boską, Jake, jest druga po południu. - Ja myślę, że zasypiamy - ciągnął Jake. - Musimy tylko pomagać w śnieniu tego świata. Tak że wszystko, co się dzieje na ziemi, w s z y s t k i e te niesamowite historie typu wybuch wulkanu, to zbiorowe sny wszystkich ludzi,którzy kiedykolwiek żyli na tym świecie.

A není nové země, příteli, žádného nového moře; poněvadž město půjde pořád s tebou, navěky budeš bloudit po stejných ulicích, na stejných předměstích ducha ustydnou tvoje sny a v stejném domě pak i zešedivíš - město je vězení. Odejít nelze nikam, vždycky se ocitneš znovu na tomto místě, a žádná loď tě neodveze od tebe samotného. Pošetilče, tys ještě nepochopil, že jak jsi promarnil svůj život tady na tomto kousku světa, je stejně promarněný i všude jinde - na celé širé zemi?

Jasně že to vydržíme." "Jak si můžeš být tak jistá?" Přítelkyně zmlkne a na okamžik se kousne do rtů. Hledá odpověď. "Protože chci věřit." Ani jedna už nic neříká. Mezi prsty jim uniká věk, v němž si člověk myslí, že jen stačí něco si přát a ono se to samo od sebe vyplní. Když je člověk malý, sny se podobají jídelnímu lístku v restauraci: ukážeš, na co chceš, a budoucnost ti to naservíruje na stříbrném podnose. Potom dětství uplyne a život se vydá nečekanými zákruty. Ke stolu přijde číšník a řekne, že kuchyň už zavřela.

Ksiądz I na cóż ból rozdrażniać w przygojonej ranie? Synu mój, jest to dawna, lecz słuszna przestroga, Że kiedy co się stało i już się nie odstanie, Potrzeba w tym uznawać wolę Pana Boga. Gustaw (z żalem) O nie! nas Bóg urządził ku wspólnemu życiu, Jednakowa nam gwiazda świeciła w powiciu, Równi, choć różnych zdarzeń wykształceni ciekiem, Postawą sobie bliscy, jednostajni wiekiem, Ten sam powab we wszystkim, toż samo niechcenie, Też same w myślach składnie i w czuciach płomienie. Gdy nas wszędzie tożsamość łączy niedościgła, Bóg osnuł przyszłe węzły, (z żalem największym) a tyś je rozstrzygła! (mocniej, gniewny) Kobieto! puchu marny! ty wietrzna istoto! Postaci twojej zazdroszczą anieli, A duszę gorszą masz, gorszą niżeli!... Przebóg! tak ciebie oślepiło złoto! I honorów świecąca bańka, wewnątrz pusta! Bodaj!... Niech, czego dotkniesz, przeleje się w złoto; Gdzie tylko zwrócisz serce i usta, Całuj, ściskaj zimne złoto! Ja, gdybym równie był panem wyboru, I najcudniejsza postać dziewicza, Jakiej Bóg dotąd nie pokazał wzoru, Piękniejsza niżli aniołów oblicza, Niżli sny moje, niżli poetów zmyślenia, Niżli ty nawet... oddam ją za ciebie, Za słodycz twego jednego spojrzenia! Ach, i gdyby w posagu Płynęło za nią wszystkie złoto Tagu, Gdyby królestwo w niebie, Oddałbym ją za ciebie! Najmniejszych względów nie zyska ode mnie, Gdyby za tyle piękności i złota Prosiła tylko, ażeby jej luby Poświęcił małą cząstkę żywota, Którą dla ciebie całkiem poświęca daremnie! Gdyby prosiła o rok, o pół roka, Gdyby jedna z nią pieszczota, Gdyby jedno mgnienie oka, Nie chcę! nie! i na takie nie zezwolę śluby.

Złóż głowę — śpiącą, kochaną, Ludzką — na moim ramieniu Niewiernym; w myślących dzieciach Czas trawi śpiesznym płomieniem Urodę, każdemu z nich daną Inaczej, i zżera je lękiem; Ale ja chcę do świtu w objęciach Mieć to żywe stworzenie, pełne Winy, niestałe, śmiertelne, Lecz dla mnie skończenie piękne. Bez granic jest dusza i ciało: Kochankom, kiedy w omdleniu Conocnym leża pod okiem Łagodnej planety Wenus, Jej blask śle wizje nietrwałe Wszechwładnej miłości, obrazy Nadziei wiecznie wysokiej; Sny, w abstrakcyjnej wersji Budzące i w chudej piersi Pustelnika zmysłowe ekstazy. Pewność, wierność nie trwa nawet Doby — zgaśnie przed północą Jak cichnący dzwonu głos, Znów modni maniacy wzniosą Swoją pedantyczną wrzawę I wróżba z kart nas postraszy: Trzeba spłacić każdy grosz Kosztów, długów i rachunków; Lecz skarb nocnych pocałunków Wartości rankiem nie straci. Piękność, północ, przywidzenia — Wszystko niknie; niech wiatr brzasku Nad twą głową, która śni, Zbudzi dzień tak pełen blasku, By wzrok i puls śpiewał pean Światu, który pędzi w śmierć; Znajdziesz i w pustyni dni Mannę mimowolnych mocy, Znajdziesz i w zniewadze nocy Miłość wszystkich ludzkich serc.

Historie, podobnie jak ludzie, motyle, jajeczka dzikich ptaków, ludzkie serca i sny to także rzeczy ulotne. Składa się na nie zaledwie dwadzieścia sześć liter alfabetu i garść znaków przestankowych. Albo słowa rozbrzmiewające w powietrzu, złożone z dźwięków i idei - abstrakcyjne, niewidzialne, które znikają gdy tylko zostają wypowiedziane. Czy może być coś bardziej ulotnego? Lecz niektóre historie, krótkie, proste, opowiadające o przygodach i ludziach dokonujących niezwykłych wyczynów, historie o cudach i potworach przetrwały wszystkich, którzy je opowiadali, a niektóre nawet krainy, w których powstały.

Stastie sa da vidiet len v spatnom zrkadle. Zajtrajsok? Pozri nan. Uz je tu. Masakruje nase nadeje, prinasa marnost do buducnosti, gniavi nase sny. Modlil som sa za nas, Gaby, modlil som sa tolko, kolko som vladal. Cim viac som sa modlil a cim viac nas Boh opustal, tym silnejsie som veril v jeho moc. Boh nas skusa, aby sme mu dokazali, ze o nom nepochybujeme. Hovori nam, ze najvacsia laska sa rodi z dovery. Nesmieme pochybovat o krase sveta, ani pod burlivou oblohou. Ak ta neprekvapi kikirikanie kohuta ci svetllo nas hrebenmi hor,ak uz neveris v dobro svojej duse, tak uz nebojujes, to akoby si uz bol mrtvy.

Kiedy sny powtarzają zdarzenia z przeszłości, kiedy ją międlą, zmieniają w obrazy, przesypują przez sita znaczeń, zaczyna mi się wydawać, że przeszłość tak samo jak przyszłość na zawsze pozostanie nieodgadniona i nieznana. To, że coś przeżyłam, wcale nie znaczy, że poznałam tego znaczenie. Dlatego tak samo boję się o przeszłość, jak i o przyszłość. Niechby się okazało, że coś, co znałam i uważałam do tej pory za stałe i pewne, mogło się dziać z zupełnie innej przyczyny i w sposób, jakiego nie podejrzewałam. Że prowadziło mnie ku czemu innemu, a ja nie odkryłam kierunku, że byłam ślepa, że spałam. Co pocznę ze swoim teraz?

Poszedłem sobie na Rynek, usiadłem na ławce i wyjąłem jednego z paczki. Był niewyraźny i wykruszony. Smakiem przypominał te wszystkie stare papierosy, które palili dorośli mężczyźni. Wawele, dukaty i giewonty w kiepskich bibułkach, w opakowaniach przypominających nieudolne sny o dalekim świecie. Podkradaliśmy je albo podnosiliśmy niedopałki. Na brzegach były trochę brązowe i pociemniałe od śliny. Dorosłość smakowała bardzo dosłownie. Nasza ślina łączyła się ze śliną mężczyzn. Bardzo możliwe, że działało to jak szczepionka, jak rodzaj egzystencjalnej homeopatii, strzegącej nas potem przed zbyt gwałtownym upadkiem w dojrzałość.

Jeżeli to z miłości, będzie nam wybaczone, pozostaną za nami łóżka niepościelone i napoczęte miasta, rozchylone zasłony, ledwo dotknięte rzeczy i trochę brudnych naczyń. Jeżeli to z miłości, nie pozostanie po nas pustka, jest taka wrodzona gramatyczna niezgodność, pustka nie może zamieszkać w miejscach przez nasze ciała naznaczonych, wyjdą natomiast z nich dzieci, kraje i wszelkie kolory. Jeżeli to z miłości, staną po naszej stronie zwierzęta, psy porzucone. One wybacza nam tę nieruchomość i ten zagubiony gdzieś w sobie wzrok. Będziemy leżeć i będą po nas chodzić dni i przeciągi. Zbudują na nas miasto i wolne elektrony będą nad nami się roić, warczeć, i sny, sny będą nasze na zawsze.

W tej właśnie komnacie przyszedłem na świat. Z odmętów długiej nocy, która miała pozór, lecz nie była nicością, wyłoniłem się po to, aby wkroczyć nagle w krainę baśni, w pałacowe przepychy fantazji, w dziwaczne dziedziny myśli i wiedzy klasztornej. Nie dziw tedy, że przerażonym a płomiennym wzrokiem badałem świat dookolny, że dzieciństwo spędziłem wśród ksiąg, a młodość roztrwoniłem na marzeniach; lecz zastanawia ta okoliczność, że gdy lata upływały i południe dojrzałego wieku zastało mnie jeszcze żywcem w gnieździe mych przodków — zastanawia, powtarzam, ta okoliczność, że bijące źródła mojego życia zaprawiły się nagłym zastojem, że w kierunku najwłaściwszego mi myślenia stał się przewrót zupełny. Zjawiska rzeczywistości potrącały o mnie jak sny i tylko jako sny, podczas gdy szaleńcze pomysły z krainy snów stały się w zamian nie tylko strawą mego codziennego istnienia, lecz stanowczo jedynym i całkowitym istnieniem w samym sobie.

Pobratimstvo lica u svemiru Ne boj se! nisi sam! ima i drugih nego ti koji nepoznati od tebe žive tvojim životom. I ono sve što ti bje, ću i što sni gori u njima istim žarom, ljepotom i čistotom. Ne gordi se! Tvoje misli nisu samo tvoje! One u drugima žive. Mi smo svi prešli iste putove u mraku, mi smo svi jednako lutali u znaku traženja, i svima jednako se dive. Sa svakim nešto dijeliš, i više vas ste isti. I pamti da je tako od prastarih vremena. I svi se ponavljamo, i veliki i čisti, kao djeca što ne znaju još ni svojih imena. I snagu nam, i grijehe drugi s nama dijele, i sni su naši sami iz zajedničkog vrela. I hrana nam je duše iz naše opće zdjele, i sebični je pečat jedan nasred čela. Stojimo čovjek protiv čovjeka, u znanju da svi smo bolji, međusobni, svi skupa tmuša, a naša krv, i poraz svih nas, u klanju, opet je samo jedna historija duša. Strašno je ovo reći u uho oholosti, no vrlo srećno za očajničku sreću, da svi smo isti u zloći i radosti, i da nam breme kobi počiva na pleću. Ja sam u nekom tamo neznancu, i na zvijezdi dalekoj, raspreden, a ovdje u jednoj niti, u cvijetu ugaslom, razbit u svijetu što jezdi, pa kad ću ipak biti tamo u mojoj biti? Ja sam ipak ja, svojeglav i onda kad me nema, ja sam šiljak s vrha žrtvovan u masi; o vasiono! Ja živim i umirem u svjema; ja bezimeno ustrajem u braći.

La parenté de l'égyptien ancien et du berbère n'est plus à démontrer. Bien que les affinités lexicales entre ces langues sœurs aient été profondément affectée par le temps, des dizaines de vocables peuvent encore y être mis en parallèle sur le double plan phonétique et sémantique. Citons-en quelques-un : sin et sny (deux) ; ashem et shem (s'en aller) ; awey et iyw (venir, apporter) ; mmis-n et ms-n (fils de) ; ighs et qs (l'os) ; sew et syw (boire); ishirr et shri, ou aherrud et hrd (enfant) ; fud et pd (genou). Mais ce sont les pronoms et les particules - les mots outils en quelque sorte - qui témoignent bien de la communauté de souche entre l'égyptien et le berbère ; nekk et ink (moi, je) ; i et i (moi, à moi) ; k et k (toi, à toi) ; s et s (lui, à lui, elle, à elle) ; n et n (nous); sn et sn (eux, à eux) [...] Des comparatistes ont observé que le dialecte berbère le plus proche de l'égyptien ancien est le touareg. De fait, il est plus conservateur en raison du confinement séculaire des Targuis dans leur isolat montagneux au cœur du Sahara. Curieusement, les Touaregs aussi bien que les oasiens de Siwa se disent originaires du Maghreb. Il s'agit là, à notre sens, des réminiscences d'un passé très lointain dont l'image s'est inversée. (p45) [21] - Gustave Lefebvre , Grammaire de l'égyptien classique, pp 55, 116, 238, 240, 361, 384, 391 (Elements Lexicaux Berbères in Mohammed Chafik, من أجل مغارب مغاربية بالأولوية - Pour un maghreb d'abord maghrébin)

A když běžím těch posledních deset kilometrů, opět už pod noční oblohou, běžím obklopený celým týmem, který je tu, aby mě doprovodil a pomohl mi splnit tento sen, a uvědomuju si, že hranice nejsou v mém těle, v mých nohách. Vidím, že jsem mohl běžet mnohem rychleji během celé trasy, že jsem mohl běžet rychlostí, kterou běžím teď. Co mě to brzdilo? Byla to moje mysl, která mě rozptylovala a demotivovala. Kladla mi do cesty překážky a dokázala rozostřit obraz cíle, zmátla mě, ztratil jsem směr a ztratil jsem právě to rozhodnutí dokázat to. Tlačila mě, abych si myslel, že to nepůjde. Ale nejsem smutný, naopak, zjistil jsem, že hranice fyzických sil pro naše tělo neexistují. Na nich závisí pouze rychlost a síla, ale opravdové hranice, ty, které ovlivní, zda to vzdáme, nebo budeme pokračovat a bojovat, ty, které nám umožní splnit si své sny, nezávisí na našem těle, nýbrž na naší mysli, naší motivaci a na chuti uskutečnit své sny.

Die hart is 'n erdwurm - jy kan hom nie volg nie, jy sny net stukke wurm af, aspris of per ongeluk, en hulle sukkel blind aan.

Samomluva a mlčení prozrazují stav skupiny stejně jako sny.

Sny nigdy nie są snami, Mademoiselle Celio. Są naszymi najskrytszymi marzeniami i najmroczniejszymi sekretami, zdradzanymi jedynie pod osłoną nocy. Dzięki nim możemy poznać nasze prawdziwe oblicze.

Dzisiejsze sny, po tej nocy nieprzespanej, będą cudne — bo oczy patrzące stały się figurami ludne, które się niełatwo zatrzeć dadzą.

Domek mały, chata skąpa: Polska, swoi, własne łzy, własne trwogi, zbrodnie, sny, własne brudy, podłość, kłam; znam, zanadto dobrze znam.

Sny i rzeczywistość mieszały mi się tak skutecznie, że nie dość, że byłam skłonna mu zaufać, to jeszcze marzyłam o tym, żeby go pocałować.

Bo takim, jak my, śmierć tylko sprzyja. Ani Bóg, ani jaśnie pan, ani nasze sny mozolne, tylko jedna śmierć.

Nejsou malé a velké sny, jsou sny.

Po niektorých ľuďoch tu ostávajú iba gestá, pózy, grimasy. Niekto ich odkukal a nosí ich ako šaty.

Znova jsem se octl v tom velkoměstě připomínajícím hrobku a byl mi protivný pohled na lidi spěchající ulicemi, aby se navzájem okradli o trochu peněz, aby zhltli hnusoty, které si ukuchtili, vyzunkli nezdravé pivo a snili své hloupé a bezvýznamné sny. Pronikali do mých myšlenek. Byli to vetřelci, jejichž poznání života mi Šlo na nervy jako předstírání něčeho, co neexistuje, neboť jsem s naprostou jistotou cítil, že v žádném případě nemohou znát to, co jsem poznal já.

- Czy to dlatego przespałaś się ze swoim terapeutą? - To była terapia. Według Freuda seks jest królewskim gościńcem do nieświadomości. -Freud mówił, że marzenia senne są drogą do nieświadomości. - Seks, sny - masz zamiar znowu się mnie czepiać?

normative influence (SNI)—versus individuals who are not as easily influenced by others’ opinions (low SNI).

Každý voják měl sen… Tři sny… Tři vojenské sny: koupit matce šátek, přítelkyni kosmetiku a sobě slipy, protože tehdy slipy ve Svazu nebyly. Tak taková to byla válka.

To jest koszmar wszystkich ludzi, wszystkich mieszkańców miasta - że tropi ich coś, przed czym nie ma ucieczki. Cały świat jest kryjówką [...]. I dopóki człowiek ucieka, dopóty jest ścigany. [...] Gdy tłumaczę sny, mówię ludziom, mówię tym ściganym - zatrzymaj się i odwróć twarz do swojego prześladowcy, pozwól przystawić sobie lufę do czoła, wystaw pierś na ostrze strzały, odsłoń szyję błyskowi noża - wtedy przestaniesz się bać.

Wystarczy zasnąć i się obudzić, by wyrazistość przeżyć gwałtownie przygasła, i we wspomnieniach trudno już odróżnić marzenia od autentycznych wydarzeń, które stają się równie wyblakłe jak sny, jak myśli o przyszłości czy możliwej przeszłości.

Ale to zacházíme příliš daleko, která země nemá ve starých sklepeních staré démony, která země nemá své obchodníky se zbraněmi a se sny o věčnosti, který lid nemá ve svých kostech nějaký ten gen pošramocený dějinami, který lid nemusí čelit chaotickým hnutím života a která církev nebyla zasažena bleskem nečekaného vědeckého osvícení? Lidstvo je jen jedno, nejsou jich desítky, a zlo má v sobě, v morku kostí.

ŽIVOT Blago li si vama, što ste prvi pali Na ždrijelu s očma punim sanje žarke! Nestade vas, a da niste nikad znali Ni poraza zbilje ni pobjede varke. Jedino su vama dosudile Parke Život i smrt liepu. Sni su vaši sjali Kao sunca ladji svrh hole katarke: Pali su, a nisu tužno zapadali. A mi, koje život niti satre niti Htjede da nas kruni svojim lovorima, Mi stojimo još u zadnjim redovima. Dok nas, sreće gladni i gorčine siti, Ne bude nestalo šutke i u tmici, Nikad pobiedjeni, nikad pobjednici.

- Wiesz, jaką funkcję zdaniem wielu naukowców pełnią sny? - spytałam. Pokręciła głową. - Mają odrzeć nasze wspomnienia z emocji. Sprawić, że nasz umysł będzie pamiętał o tym, co nam się przydarzyło, ale nie będzie tym obciążony. - Sensowne. - Bardzo, jeśli uświadomisz sobie, że ilekroć zasypiasz z jakimś problemem, rankiem wydaje ci się on przynajmniej o połowę mniejszy - odparłam. Przy zespole stresu pourazowego ta funkcja szwankuje. - Coś o tym wiem. - W normalnej sytuacji koszmar pełni więc rolę oczyszczającą - ciągnęłam. - W moim nie. W naszym? Chyba tak powinnam to ująć. - Mózg próbuje to jakoś naprawić, więc powtarza cały proces. Wyświetla koszmarne obrazy, które mają sprawić, że dojdzie do oczyszczenia, ale rezultat jest zupełnie odwrotny. - Tak jakby system włączył się cały czas na nowo, z nadzieją, że się zresetuje? - Coś w tym stylu.

každé umelecké dielo zasahuje človeka v jeho vnútre. zasahuje ho hlbšie a záludnejšie než každá rozumová propozícia, nech už ide o presvedčujúci dôkaz alebo o sofizmus. zasahuje totiž človeka dvomi strašlivými zbraňami, intuíciou a krásou - a to v jedinom koreni všetkých jeho energií, rozumu a vôle, predstavivosti, emócií, vášne, inštinktov a temných tendencií. ide o to, ako tvrdil Léon Bloy, netĺcť tichšie než srdce. umenie a poézia prebúdzajú sny človeka a jeho nostalgie, odhaľujú mu niektoré z priepastí, ktoré si v sebe nesie. umelec o tom vie. ako sa k tomu postaví?

Takže tu byla otázka co psát. Ale byla tu taky otázka proč psát. Do určitého věku člověk prostě dělá to, co mu jde, protože je to nejsnazší způsob, jak něčeho dosáhnout. Jenže mně už bylo skoro pětatřicet. Najednou se kolem mě objevovali lidé, kteří se stali přesně tím, čím chtěli být, a žili přesně tak, jak chtěli žít, akorát najednou zjistili, že to nic neznamená. Že je to k ničemu. Splnili si své zvětralé sny, které možná ani nebyly jejich vlastní, a teď si s nelíčeným překvapením uvědomili, že si před patnácti nebo dvaceti lety postavili žebřík k úplně špatné stěně.

Sprawia mi radość przeciw wytyczonym drogom Ciskać światy na przekór starczym, dawnym bogom!

Wchodzi w świątynię, w sile swej potęgi męskiej, By tych, co nad nim władną, postrącać z ołtarzy.

Gdy pękniesz, przeciw ciosom stali nieodporne: W pył cię rozbiją pięści mej gromy potworne!

Bogi zmarły... Powraca ku drzwiom świętokradca I lęk go zdjął, że kiedy otworzy wierzeje, Ujrzy świat przerażony... bo tam skonał Władca!

W rzeczy samej, na obecnym etapie naszej wiedzy na ten temat, sny mogą być jedynie oparami naszej wyobraźni. Jak powiedział Bertrand Russell: "nie wierzę, że teraz śnię, ale nie mogę dowieść, że tak nie jest". Morał z tego taki, że w naszych nocnych podróżach jest więcej sensu, niżby się nam mogło wydawać.

Edgar Allan Poe widział kruka jako starego, brzydkiego, złowrogiego ptaka. W zachodniej literaturze wiele jest takich negatywnych odniesień. Jednak z symbolami jest tak, jak z innymi rzeczami w życiu człowieka: co dla jednego jest zbawieniem, dla drugiego może być gwoździem do trumny.

W Sta­nach nie­za­leż­nie od po­li­tycz­ne­go roz­da­nia rzą­dzi więc kilka po­tęż­nych or­ga­ni­za­cji lob­by­stycz­nych. Naj­waż­niej­sza z nich to Wall Stre­et, a więc banki i in­sty­tu­cje fi­nan­so­we. Drugą jest sek­tor mi­li­tar­ny oraz bez­pie­czeń­stwa. Wy­jąt­ko­wo groź­ny dla resz­ty świa­ta, co po­ka­za­ły wy­pad­ki sprzed de­ka­dy. Trze­ci blok to po­tęż­ne lobby izra­el­skie. Potem jesz­cze lobby gór­ni­czo-naf­to­we. Szcze­gól­nie wpły­wo­we od cza­sów Geo­r­ge’a W. Busha, który po­sta­wił wieu naf­cia­rzy na czele po­wią­za­nych z rzą­dem ogra­ni­za­cji zaj­mu­ją­cych się śro­do­wi­skiem. Na tym przy­kła­dzie do­brze widać, jak dzia­ła ta „neo­li­be­ral­na de­re­gu­la­cja”. To zna­czy naf­cia­rze w imie­niu rządu re­gu­lu­ją swój wła­sny sek­tor. I niech pan zgad­nie, w któ­rym kie­run­ku to re­gu­lu­ją! Oczy­wi­ście robią to w taki spo­sób, żeby więk­sza część kosz­tów ich dzia­łal­no­ści zo­sta­ła prze­rzu­co­na na in­nych. W tym przy­pad­ku na śro­do­wi­sko. W ten spo­sób ich pro­duk­ty mogą być śmiesz­nie tanie. A sek­tor ban­ko­wy? Do­kład­nie ta sama hi­sto­ria. Po­zwo­lo­no ban­kom w imię wol­no­ści ro­snąć do roz­mia­rów, gdy stały się zbyt duże, by upaść. I teraz rząd musi je ra­to­wać za każ­dym razem, gdy wpad­ną w kło­po­ty. I to nie tylko po­przez ba­ilo­uty. O wiele czę­ściej od­by­wa się to w spo­sób dużo bar­dziej za­ka­mu­flo­wa­ny. Przez dłuż­szy czas Fed mu­siał wpusz­czać w go­spo­dar­kę cięż­kie mi­liar­dy do­dat­ko­wych do­la­rów. W efek­cie na Wall Stre­et pa­nu­je nie­spo­ty­ka­na hossa. A re­al­na go­spo­dar­ka jak tkwi­ła, tak tkwi w kło­po­tach. Na rynek we­wnętrz­ny to się w ogóle nie prze­kła­da. To nie jest żadna de­re­gu­la­cja. To jest sa­mo­re­gu­la­cja.

Fantazie a sny jsou začátkem mnoha skutků a nic by nebylo horší než je podceňovat a snícímu brát odvahu k nim. Jde o to, jaký druh fantazií máme - zda nás vedou vpřed, anebo zda nás drží v řetězech neproduktivnosti.

Nevědomí je přirozené bytí a jako takové je amorální, neboť obsahuje všechny negativní, destruktivní a ohavné stránky přírody. Nemá žádný důvod, aby je stydlivě zahalovalo, a tak o nich vypovídá zcela nepokrytě - pokud má vědomí odvahu těmto stránkám čelit, místo aby příslušné sny prostě vytěsnilo.