Rijden Quotes

Ik constateer dat iedere minuut van je leven zit de staat om het hoekje, je stapt nog maar in je auto, je moet je veiligheidsgordel aan doen, decreet van de staat, je mag maar 120 per uur rijden, decreet van de staat, maar je mag wel 33% BTW betalen, aan de benzinepomp mag je wel 80% aan de staat afdragen, op ieder sigaret heb je weer staat, ik rook 7 pakjes per dag dus ik onderhoud de staat.

Had ik het geweten, dan had ik ‘Moneytron’ en ‘Vive le Republique’ op de bodemplaat van de bolide van Gachot geplakt. Zijn wagen hing meer met de wielen van de grond dan dat hij aan het rijden was

Zo doen mensen dat tegenwoordig. Ze kopen op krediet, rijden in elektrische auto’s en schakelen vaklieden in zodra ze een gloeilamp moeten verwisselen. Ze leggen van die klikvloeren en hebben elektrische open haarden en zo.

Toen de fiscus alles had aangeslagen, heb ik noodgedwongen met een Rolls moeten rijden. Vreselijk was dat. Zo ne lompen bak die om de vijf minuten kapot is. Ik kon er met moeite 200 kilometer per uur mee halen. Ik heb hem uiteindelijk verkocht, want ik ging nog liever te voet dan met die Rolls te moeten verder rijden.

Wat ons hier achter de IJzer nog overblijft, is niet veel meer dan een streep grond die amper te verdedigen valt, wat nat gezeikte loopgraven rond platgeschoten dorpen, kapotgebombardeerde wegen waarover geen voertuig meer rijden kan, een krakende, door onszelf moeizaam meegesjouwde paardenkar

Goed geregeld, Henk, de treinen rijden stipt op tijd.

Ieder idioot kan met een trein rijden. Het is altijd rechtdoor.

we rijden door de nacht het licht schijnt voor ons uit het ronken van de motor is meer stilte dan geluid.

Hoe hij zich voelde, wist hij nog niet. Straks misschien, als hij door de nacht ging rijden, als hij niet meer tegen zichzelf zou praten, als hij nergens meer aan dacht, als hij zich weer durfde herinneren wie hij eigenlijk was, of wilde worden.

Tuincentrum Osdorp Ik weet het: iedereen zijn eigen hel. In leven blijven, naar je werk toe tijgen, de hele week verkookte koffie prijzen, onder collega's lijden, loon opstrijken, op zondag naar een tuincentrum toe rijden, daar in dat tuincentrum een plant bevoelen, de koffie proeven (samen lelijk worden), een broodje delen en het weer bespreken, 's nachts onder je pc je zaad opvegen. In elkaar, uit elkaar. De daad heet het. Zo tuur je maar wat naar bewegend vlees. Je veegt je zaad op en vergeet het. Ik zou wel willen dat het anders was. Dat is het ook. Je mist iets en verpleegt het.

Je kan je niet inbeelden hoe rijke mensen in elkaar zitten. Om vier uur ’s nachts belden ze me uit m’n bed. ‘Heb je het gezien? De Nasdaq is gecrasht.’ Ik had geen leven meer. Ze maakten zich ook constant zorgen over me. Mijnheer Van Rossem, zo snel rijden met de auto, ik zou dat toch niet doen. Ik denk dat niemand ooit voor meer verzekerd is geweest dan ik. Ik was hun moneymaker, ze waren als de dood dat mij iets zou overkomen.

Mijn leven hangt samen van onwaarschijnlijkheden. Ik was amper 20 toen ik met m’n klein autootje – een Honda – naar Parijs reed. Bij het binnenrijden van de lichtstad zag ik een mooie witte Rolls-Royce in panne staan. Die wagen bleek van weduwe Van Cleef (red. eigenares van het juwelenimperium Van Cleef § Arpels) te zijn. Ik stopte en kreeg de wagen aan de praat. ‘Mag ik als beloning er eens mee rijden?’ vroeg ik aan haar chauffeur. Zo legde ik contact met één van de rijkste mensen van Frankrijk. We praatten over literatuur en kunst en het klikte. Ze nodigde me bij haar thuis uit en ik ben er 14 dagen gebleven. We gingen samen op stap, ze kocht kleren voor me en ging met me in de chicste Parijse restaurants eten. Daar leerde ze me de beginselen van de etiquette. Ik was een gestampte boer, ik had nog nooit een wijnkaart gezien, maar dronk wel als een echte seigneur Chateau Petrus. Natuurlijk heeft alles z’n prijs. Op een avond wou ze met mij naar bed. Dat was niet simpel: ik was 20, zij 70. Maar toen ik thuiskwam stond er wel een Ferrari 250 LM voor m’n kot. En toen is het begonnen. Ik ging met die auto naar school en zette me op de parking van de proffen. Ineens kon ik elk wijf krijgen.

Vrouwen kunnen niet auto rijden. Een derde van de auto ongelukken wordt door een vrouw veroorzaakt.

Ik denk dat dat ik er nog wel mee blijf rijden tot de volgende keuring, dus tot 2018. En daarna, dan wil ik kijken wat eventueel de mogelijkheden zijn om met lage kosten nog een jaar te kunnen rijden.

De term Nederlander heeft wat mij betreft te veel verschillende categorieën. Je hebt Nederlanders die zich moeten houden aan artikel 1 van de Nederlandse grondwet, Nederlanders die met een tractor de deur van een gemeentehuis stuk mogen rijden en Nederlanders die zich niet tegen racisme mogen uitspreken. Er zijn Nederlanders die, als ze heel erg bezorgd zijn, het dorp in brand mogen steken zodat er geen azc komt en er zijn Nederlanders die normaal moeten doen. Er zijn Nederlanders wier opa's en oma's automatisch herdacht worden bij nationale herdenkingen en Nederlanders die hiervoor moeten vechten. Er zijn Nederlanders voor wie er direct een Amber Alert wordt ingezet en Nederlanders bij wie nog even gewacht kan worden. Nederlanders die met rust gelaten worden wanneer ze op basis van hun geloofsovertuiging een politieke partij oprichten en Nederlanders die, wanneer ze dit doen, op het matje worden geroepen wegens identiteitspolitiek. Al die Nederlanders zijn niet dezelfde Nederlander en daarom streef ik ernaar om mezelf zo min mogelijk in verwarring te brengen.

Een Koning die 's nachts uit rijden gaat, het moet maar normaal zijn.

We rijden naar de grenspost bij Rafah. We horen onze namen afroepen en moeten daarna in de bus gaan zitten die door het niemandsland naar de grens met Egypte rijdt. 'Dag sido.' 'Dag engel.' Ik besefte niet dat ik mijn opa heel lang niet terug zou zien. Nu, achteraf, bedenk ik dat mijn sido dat wel besefte, maar dat hij het niet liet merken om het afscheid voor ons niet nog moeilijker te maken. Lieve sido ... Ik kom zeker terug, dacht ik.

Ik zal mijn land nooit meer zien, het mooiste land ter wereld als je geen rekening houdt met de kapotgeschoten huizen en de platgebrande olijfbomen. Ik zal nooit meer met mijn auto over deze weg rijden. Ik zal mijn ouders nooit meer zien.