Psu Quotes

We've searched our database for all the quotes and captions related to Psu. Here they are! All 12 of them:

Kad vjerna žena prevari, kad vjeran prijatelj iznevjeri, kad rođeni brat omahne, kad otac zaboravi, pas neće. Čudo je pravo kako ni u knjigama, ni u priči, ni u pjesmi velike pohvale psu nema.
Derviš Sušić (Čudnovato)
Matti mentality baby.
thinkingofthoughts (Even the Playing Field (PSU, #1))
Zachować honor lub go stracić możesz jedynie wobec kogoś równego sobie. Nikt przy zdrowych zmysłach nie oczekuje honorowego zachowania ze strony doulosa czy kratistosa. Wobec silniejszego zachowujemy się tak, jak pozwala nam jego Forma; słabszym sami ustalamy Formę zachowania. Pies może być ci wdzięczny i możesz być dla psa łaskawa, ale nie sposób złożyć psu przysięgi.
Jacek Dukaj (Inne Pieśni)
Če se dotakneš drevesa, ni nič drugače, kot če se dotakneš kakšnega drugega živega bitja, pravzaprav je še lepše. Zakaj? Če recimo potrepljam psa po glavi, res da zatipam nekaj toplega in trepetavega, vendar zmeraj čutim, da je zraven še nekaj, kar mu odvrača pozornost, bodisi da mu kruli v želodcu, bodisi da se mu toži po nekomu, bodisi da se samo spominja hudih sanj. Razumeš? V psu je preveč misli in preveč potreb, tako kot pri čoveku. Ali bo lahko miren in zadovoljen, ni odvisno samo od njega. Pri drevesu pa je drugače. Od takrat, ko vzklije, pa do takrat, ko umre, nepremično vztraja na istem mestu. Med vsemi bitji sega s koreninami najbližje srcu Zemlje, s krošnjo pa najbližje nebu. Sokovi v njem se pretakajo od zgoraj navzdol in od spodaj navzgor. Širi se in krči, kakor mu veleva dnevna svetloba. Čaka na dež, čaka na sonce, čaka zdaj na ta letni čas, potem na naslednjega, čaka na smrt. Od vseh stvari, ki mu omogočajo življenje, ni prav nobena odvisna od njegove volje. Obstaja in to je vse. Ali zdaj razumeš, zakaj je božati drevesa lep? Ker so trdna, ker dihajo tako počasi in umirjeno, tako globoko.
Susanna Tamaro (Pojdi, kamor te vodi srce)
Raz w przedwieczornej mgle w Londynie Ulicznik jakiś mnie zaskoczył Podobny był do mej jedynej Ze wstydu więc spuściłem oczy W spojrzeniu jego czując drwinę Zły chłopak szedł i całą parą Gwiżdżąc w kieszenie ręce włożył Ja za nim domy nad tą parą Jak rozstąpione fale morza On Hebrajczycy ja Faraon Niech cegły zwalą się lawiną Jeślim cię miła fałszem karmił Władcą Egiptu i władczynią Jestem i ciurą jego armii Jeśli nie jesteś mą jedyną W rogu ulicy która płonie Ogniami wszystkich swoich fasad Runami mgieł w nieutolonej Krwawiącej skardze wszystkich fasad Kobieta szła podobna do niej Ten wzrok nieludzki i niewierny Ta blizna tuż pod szyją gołą Pijana szła przez próg tawerny W tej samej chwili gdy pojąłem Każdej kochanej fałsz bezmierny Kiedy przytułał się z daleka Ulisses mądry d przystani Drgnęła staremu psu powieka I za przędziwem cienkich tkanin Żona na powrót męża czeka Do Sakontali syty chwały Wracał małżonek-król po walce Oczy miłością jej pałały Czekała blada a jej palce Samca gazeli sierść głaskały Ledwie wspomniałem szczęście króli Tu nieprawdziwa tam niedobra W której wciąż kocham się najczulej Dwa cienie które los mi dobrał Zderzyły się by zjątrzyć ból mój Żal się już piekłem na mnie wali Otwórz się niebo niepamięci Za pocałunek jej zuchwali Królowie życie z własnej chęci Nędzarze cień by swój sprzedali Zazimowałem w swej przeszłości O słońce wielkanocne grzej i Niech ciepło w sercu mym zagości Bo zmarzło tak jak w Cezarei czterdziestu męczenników kości Pamięci o mój piękny statku Czy nam już nie dość podróżować Po fali wód o przykrym smaku Od zórz po zmierzchy od różowych Aż po te smutki na ostatku Szalbierko żegnam twój kobiecy Cień pomylonych dwóch postaci I tej z którą zwiedzałem Niemcy Jam ją w ubiegłym roku stracił I nigdy nie zobaczę więcej O Drogo Mleczna płyń siostrzyco Białych strumieni ziem Chanaan Kochanek białych w mgle zachwyceń Zgrajo topielców niekochana Ciągnijmy za nią ku mgławicom Pamiętam jak innego roku Kwietniowy świr zwiastował wiosnę Śpiewałem radość u jej boku Śpiewałem miłość męskim głosem Gdy rozkwitała miłość roku
Guillaume Apollinaire
[...] ima dojam da je ljudski par stvoren tako da njihova ljubav bude a priori gore vrste nego što može biti (barem u najboljem slučaju) ljubav između čovjeka i psa, taj bizarni odnos u povijesti čovjeka, koji Stvoritelj vjerojatno nije planirao. Ta ljubav je bez interesa - Tereza ništa ne traži od Karenjina. Ne traži od njega ni ljubav. Nikad sebi nije postavljala pitanja koja toliko muče ljudske parove: voli li me? Je li volio nekoga više od mene? Voli li on mene više nego što ja volim njega? Možda sva ta pitanja što se postavljaju u ljubavi, koja je mjere, ispituju, proučavaju, saslušavaju, u stvari u samom početku uništavaju ljubav. Možda nismo u stanju voljeti se upravo zato što želimo biti voljeni, to jest zato što od onoga drugog tražimo nešto (ljubav), umjesto da mu prilazimo bez zahtjeva i želimo samo njegovu prisutnost. I još nešto - Tereza je prihvatila Karenjina onakvog kakav je bio, nije ga htjela mijenjati prema svom liku, unaprijed se suglasila s njegovim psećim svijetom, nije mu ga pokušavala uzeti, nije bila ljubomorna na njegove tajne interese. Trudila se oko njega ne zato da ga promijeni (kao što muž želi promijeniti svoju ženu, a žena muža), nego samo zato da ga nauči elementarni jezik koji će im omogućiti sporazumijevanje i zajednički život. Naposljetku, ljubav prema psu je dobrovoljna, nitko joj je nije nametnuo. [...] Glavno je, međutim, da ni jedan čovjek ne može donijeti drugom idilu na poklon. To može samo životinja, zato što nije bila istjerana iz Raja. Ljubav između čovjeka i psa je idilična. U njoj nema konflikta, nema mučnih scena, nema razvoja. Karenjin je okružio Terezu i Tomaša svojim životom zasnovanim na ponavljanju i očekivao je od njih isto. Da je Karenjin bio čovjek, a ne pas, sigurno bi već odavno rekao Terezi: "Molim te, više me ne zabavlja svaki dan nositi kiflu u zubima. Zar ne možeš za mene izmisliti nešto novo?" U toj je rečenici obuhvaćena čitava sudbina čovjeka. Ljudsko vrijeme se ne okreće u krugu, nego juri po ravnoj crti naprijed. To je razlog zašto čovjek ne može biti sretan, jer je sreća čežnja za ponavljanjem.
Milan Kundera (The unbearable lightness of being)
En Finlandia entendieron que el objetivo de la educación no es que algunos niños logren sacar altos puntajes en pruebas estandarizadas, como el SIMCE o la PSU, sino permitir que cada estudiante se desarrolle integralmente al máximo.
Anonymous
Solo el 1 por ciento de los alumnos que ingresaron a estudiar pedagogía en 2010 obtuvo más de setecientos puntos en la PSU.
Mario Waissbluth (Se acabó el recreo: La desigualdad en la educación)
Ime LimundoGrada by Limundo Kupac će biti obavešten da sa Vama… Na sajtu treba da im pošaljete… Po mnogo povoljnijim cenama.… Za međunarodnu saradnju. #blog… Aukciji još 12 sati! #dobrojutro Vašem psu ne bude stresna. #blog Svoju prodaju! #etrgovina I pokrenite kako biste zaradili!…
Vladan L.L. Kuzmanovich
Nie wiadomo, co myśli pies. Chyba że akurat wiadomo. Oboje wiecie, że zaraz pójdziecie na spacer albo wejdziecie do auta; oboje wiecie, że psu zaraz dostaną się resztki. Faktycznie przez większość czasu nie wiem, co zwierzak myśli. Przez większość czasu nie wiem też, co myśli moja żona, jak bardzo mnie kocha ani co by chciała na kolację. Może mi to powiedzieć albo pokazać. Miłość i kolacja to również psie sprawy, ale ich możliwość opowiadania o nich jest ograniczona. Zdolność okazywania odrobinę lepsza. Ale tak czy inaczej, myślą to, co myślą. Posiadamy jednak wspólną walutę, te kilka słów i gestów, zaufanie i uczucia, wystarczające do wspólnego życia.
Carl Safina (Beyond Words: What Animals Think and Feel)
Pas nema mnogo prednosti pred čovjekom, ali jedna od njih je vrijedna spomena: u njegovu slučaju eutanazija nije zakonom zabranjena; životinja ima pravo na smrt iz milosrđa. Karenjin je hodao na tri noge i sve više vremena provodio ležeći u kutu. Cvilio je. Supružnici su se slagali u tome da ga ne smiju pustiti da nepotrebno pati. Samo, suglasnost s tim načelom nije ih oslobađala od, strepnjom ispunjene, neizvjesnosti - kako prepoznati trenutak kad patnje postaju nepotrebno velike? Kako odrediti trenutak kad više nije vrijedno živjeti? Da barem Tomaš nije bio liječnik! Tad bi se mogao sakriti iza nekog trećeg. Mogli bi otići do veterinara i zamoliti ga da psu da injekciju. Zaista je strašno preuzeti ulogu smrti! Tomaš je dugo tvrdio kako mu sam nikakvu injekciju neće dati, da će pozvati veterinara. Ali onda je shvatio da može Karenjinu dati privilegiju kakvoj se ni jedan čovjek ne može nadati: smrt će mu doći u liku onih koje voli. Karenjin je cvilio cijele noći. Kad ga je Tomaš ujutro opipao, rekao je Terezi: - Nećemo više čekati.
Milan Kundera (The unbearable lightness of being)
On an 11-to-2 vote, board members authorized using sworn police officers as part of the PSU security force. The proposal to use armed police on campus has brought demonstrations and emotional public debates to Oregon’s largest university.
Anonymous