“
Er kwam orde, de stukjes vielen weer op hun plaats, niet omdat ik eindelijk gebukt had om de puzzelstukjes die over de rand van de tafel waren gevallen op te rapen, maar meer omdat il al wekenlang bezig was het op te geven, de machteloze pogingen op te geven om mezelf te repareren, zonder handleiding bouten weer vast te schroeven , mezelf te lijmen en de kapotte stukjes weer op hun plek te leggen, ik had er weken voor nodig gehad, op mijn rug in mijn bed, had s nachts voor het open raam gezeten en langzaam maar zeker nieuwe stukjes neergelegd, hele puzzels , ik had het uiteindelijk helemaal opgegeven en pas nu, hier precies hier, begon het de goede kant op te gaan, begon ik met nieuwe stukjes te puzzelen, en die zagen er beter uit dan de vorige.
”
”