Opstanding Quotes

Lang geleden had Paul pasta en rijst aan het menu toegevoegd, zijn opstand tegen het regime van aardappelen. Al hield hij zelf ook het meeste van aardappelen, je moest je ertegen verzetten. Je werd er simpel van.

Nee, ik geloof niet dat geluk mogelijk is, maar wel rust. Daarom onttrek ik me aan wat me ergert. Ik ben ongezellig. Dus mijd ik gezelschap en ik vaar er wel bij. Een reisje naar Parijs is een zware onderneming voor me geworden. Zodra ik de kruik schud, stijgt de droesem omhoog en vertroebelt alles. De geringste dialoog met wie dan ook brengt me buiten mezelf, omdat ik iedereen stompzinnig vind. Mijn rechtsgevoel komt voortdurend in opstand. Er wordt uitsluitend over politiek gepraat en op wat voor manier! Waar is de schaduw van een idee te vinden? Waar moet je je aan vastklampen? Op welke zaak kan je je nog met hartstocht werpen?

De mens is uit noodzaak een kuddedier. Sinfs de dagen van de eerste holbewoners hebben mensen - onbehaard, zwak en hulpeloos - weten te overleven door groepen te vormen; zij wisten, evenals veel andere eetbare diersoorten, dat het veiliger was om met velen te zijn. En die wetenschap, die in onze genen schuilt, ligt ten grondslag aan de heerschappij van het gepeupel. Want uit de groep stappen, laat staan er tegen in opstand komen, betekende duizenden en duizenden jaren lang een wisse dood voor degene die het waagde. Teneinde op te kunnen staan tegen een menigte had je meer nodig dan doodgewone moed; daar had je iets voor nofig dat tegen het menselijk instict indruist.

Het slapengaan werd uitgesteld. Aanleiding daartoe waren: de Muggen. De horren konden de beestjes niet tegenhouden. Er zaten overal gaatjes in. Dus werd gebruik gemaakt van een wondermiddel, 'citronelle' genoemd. Het werd royaal over de kussens gesprenkeld en, zo beweerden de volwassenen, de muggen zouden hen nooit meer bijten. Doch de muggen bleven de kinders steken. En elke ochtend opnieuw zaten ze vol met jeukende gezwellen. De citronelle had na een paar dagen haar magische werking verloren. Het kinderbloed was zoet en in overvloed aanwezig. Men ging dan over op azijn. Het gebeurde weleens dat een van de kinders in opstand kwam en verklaarde niet te zullen gaan slapen alvorens de laatste mug gedood was. Er begon dan een systematische verdelgingingsjacht. De muggen werden tegen het behang geplet, dan viel op hoeveel in vroeger jaren gedode beestjes hun sporen daarop al hadden achtergelaten. Alleen was het spatje bloed niet zo rood meer als van de vers-gedode beestjes. Het zag nu zwart-bruin. De muggenjacht was steeds een jolige aangelegenheid die de kinders nogal opwond en er werd door zijn moeder dan ook radicaal een eind aan gemaakt. Ze zouden nu vast en zeker allemaal dood zijn. Ze hadden er op z'n minst wel twaalf gevangen. Doch het mocht niet baten. 's Anderendaags had hij een gezwollen lip, zagen de benen van Nicole eruit als de Alpen en zat ook zijn moeder weer vol. Ze had een te kinderlijk bloed bewaard. Jeannot had medelijden met haar en met hen. Maar muggen maakten deel uit van de vakantie, daar was nu eenmaal niet aan te ontsnappen.

As jy kwaad is, kan ek jou nou verseker jy is nie kwaad genoeg nie. Hoeveel keer moet jy deur die ore genaai word om dit te besef? Waar is jou verset? Hoekom kom jy nie in opstand nie?..... ..... Word kwaad. Woedend. Tel 'n klip op, twee miskien, en begin aanstap. Doelgerig. Kwaad onthou. Kwaad omdat hulle met jou kop gesmokkel het, met jou brein gemors het, aan jou derms getorring en jou knaters probeer knot het. Nou gaan jy hulle wys.

Als de overheden, onder allerlei valse voorwendsels, verder gaan met het inperken van de rechten van de burgers, zodat ze enkel nog lijfeigenen zijn van een handvol multinationals, dan is een globale opstand van de gewone mens tegen het superkapitalisme zeker niet ondenkbaar".

Er zijn Godzoekers, er zijn volkzoekers, meestal zoeken beiden levenslang vergeefs.

Overal ter wereld wordt geprotesteerd en komen mensen in opstand. Wat echter opvallend achterwege blijft, is een consistent links antwoord hierop. Er wordt geen poging ondernomen om deze eilandjes van chaotisch verzet om te zette in een positief programma voor sociale verandering. De woede die in vandaag de dag overal in Europa tot uitbarsting komt, is een machteloze en onbeduidende, aangezien bewustzijn en gecoördineerde acties voor de huidige samenleving geen haalbare kaart meer lijken te zijn. Nog nooit eerder hebben we te maken gehad met een situatie die zoveel gelegenheid bood voor een revolutie. En nog nooit in ons leven hebben we er zo machteloos bijgestaan. Nog nooit zijn de intellectuelen en de militanten zo stil geweest.

Probeert u zich hier eens op te concentreren, probeert u eens met die allereerste gedachte als het ware, voor zover dat mogelijk is, met die nog door niets aangetaste gedachte de wereld aan te raken. U zult dan moeten toegeven, dat het vertelde, en niet andersom, bepaalt hoe het was, is of zal zijn, dimensie geeft, tot het niets of tot opstanding veroordeelt. En alleen het vertelde is de enige mogelijke eeuwigheid. We leven in wat wordt verteld. De wereld is wat wordt verteld.

De opstand gaat niet verder dan het doden van mensen; de revolutie moet mensen èn beginselen vernietigen. Om deze reden kan men ook zeggen dat de geschiedenis nog geen revolutie gekend heeft; er kan er nl. maar één zijn en dat is de definitieve, allebeslissende revolutie. Werd tot dusver een revolutie afgesloten door het optreden van een nieuwe regering, dan lagen in deze nieuwe regering alweer de kiemen van een nieuwe revolutie. De anarchisten, Varlet in het bijzonder, hebben duidelijk gezien dat revolutie en regering twee zaken zijn, die elkaar in letterlijke zin niet verdragen, omdat ze in verschillend vlak liggen. 'Er ligt een tegenstrijdigheid in de bewering', aldus Proudhon,'dat een regering ooit revolutionair zou kunnen zijn. Dat kan ze nooit zijn om de eenvoudige reden, dat ze een regering is.' De ondervinding heeft alleen maar geleerd dat een regering alleen maar revolutionair kan zijn tegenover een andere regering; om die reden zijn revolutionaire regeringen dan ook meestal gedwongen, oorlogsregeringen te zijn. De regering die uit de beweging van 1789 is voortgekomen, voerde oorlog ten behoeve van Europa; die van 1917 strijdt voor de wereldheerschappij. De totale revolutie eist ten slotte, we zullen nog zien waarom, het totale wereldrijk.