Oor Quotes

... Basically, we live a short, disappointing life; and then we die. We fill up oor lives wi shite, things like careers and relationships tae delude oorsels that it isnae aw totally pointless.

Well... you could be bisexual? o-or something else! There are lots of sexualities other than gay and straight Anyway, you don't have to work it out, like, immediately I didn't just wake up one day like Oh look, guess I'm gay now!

We make the choice . . . and then the choice makes us

Ek is meer bekommerd dat daar nie meer bome vir papier is nie as wat ek bekommerd is oor die toekoms van Afrikaans.

Zoals er tonen zijn die zo hoog zijn dat ze niet meer waarneembaar zijn voor het menselijke oor, zo is er een pijn die geen pijn meer doet.

Entitlement is always bad, but never as bad as when those in power cry victim

Het zal nog jaren duren voordat ik oor krijg voor die wijsheid van het lichaam, dat me met een hardnekkige trouw laat weten dat het er is en dat me herhaaldelijk iets probeert te vertellen waar ik wat aan zou kunnen hebben, als ik het maar versta. Maar ik verstond het niet, nog niet. Het kostte me moeite mezelf te koppelen aan mijn eigen vlees en bloed. Voor de boodschappen van mijn huid, hart en hersenen, van mijn lever, darmen, nieren en van die jammerende, zeurende organen in mijn vrouwenbekken, was ik stokdoof.

Why are you always filming people?” “I’m busy documenting a thousand stories about Johannesburg.” “Oral histories?” “No, stories. People don’t always speak the truth.

Let your community be your testimony

Dié tyd kom vir ons ook nader. En ons weet so min.” Sy antwoord baie sag: “Sy moet oorstap oor die rivier, maar sy sal nie weet waar sy is voor sy nie daar is nie. Dit hinder my nie dat ons nie weet nie.

Ek is nie seker wat die antwoord is nie, maar ek dink dit sal baie help as ons kan leer om kerk te wees saam met dié wat MIV-positief is, die werkloses en die weeskinders – en nie net uitreik na hulle nie . . .

n Bietjie harder werk is nodiger as om bloot ’n paar versies oor ’n saak te Google en dan aan te haal. Die kerkgeskiedenis is vol stories van wreedhede wat met Bybelversies verdedig is. Elke ketter het sy letter.

This is Africa, my friends … These folks do things differently.” Sven Taxel, who regards himself as an expert on South Africa because he has read Wilbur Smith, Rian Malan and André Brink, tries to calm his fellow congregation members.

Een van die kerk se grootste uitdagings in die poging om ’n vredemaker te wees, is om ruimte te skep vir konflik. As ons regtig wil luister (en hoor), sal ons moet leer om nie net spanning te probeer oplos nie, maar ook om spanning te verdra.

Je bent niet in de natuur, de natuur is in jou en jij bent net zozeer sapstroom, bloei, begeerte, verval en ontbinding als de bomen, struiken en de dieren om je heen. Leg je oor tegen de bast van een beuk en je hoort zijn bloedsomloop ruisen.

Ah don’t really know, Tam, ah jist dinnae. It kinday makes things seem mair real tae us. Life’s boring and futile. We start aof wi high hopes, then we bottle it. We realise that we’re aw gaunnae die, withoot really findin oot the big answers. We develop aw they long-winded ideas which just interpret the reality ay oor lives in different weys, withoot really extending oor body ay worthwhile knowledge, about the big things, the real things. Basically, we live a short, disappointing life; and then we die. We fill up oor lives wi shite, things like careers and relationships tae delude oorsels that it isnae totally pointless. Smack’s an honest drug, because it strips away these delusions. Wi smack, whin ye feel good, ye feel immortal. Whin ye feel bad, it intensifies the shite that’s already thair. It’s the only really honest drug. It doesnae alter yer consciousness. It just gies ye a hit and a sense ay well-being. Eftir that, ye see the misery ay the world as it is, and ye cannae anaesthetise yirsel against it.

Sy druk die klip styf teen haar oor vas, soos mens met ’n skulp maak. StormJana hoor die gesuis van water in die klip se stilte, ’n groot waterval wat van ’n vreeslike afgrond afstort; sy hoor die suising van wind deur die bome. En die soet, hoë note van ’n fluit.

As she spoke, her bottom lip looked like it might burst. “Oor Louise has special needs, and her school has donkeys. Does yer school have donkeys?” “No.” “Well, ah think ye should go to her school because it has donkeys.” She took a satisfied tug on the foamy beer.

Au!' zeg ik. 'Weet je eigenlijk wel wat een beul je bent?' Nu lacht ze van oor tot oor. Als het mogelijk was, zouden haar mondhoeken helemaal opkrullen. Ze leunt naar voren. 'O, dat weet ik heus wel. En ik weet ook dat jij het lekker vindt.' Sam gniffelt. Mij kan het niet schelen. Ik vind het inderdaad lekker.

Tot ze bij Kai kwam en hij zijn armen rond haar middel sloeg en haar kuste. Hij smaakte naar citroenglazuur... 'Waar was dat voor?' fluisterde Cinder vlak bij zijn oor. Kai sloeg zijn arm rond haar schouders en begeleidde haar de privévertrekken van de koningin uit. 'Ik dacht gewoon aan de positieve toekomst,' zei hij. 'De versie waar jij ook in voorkomt.

Anybody who has survived his childhood has enough information about life to last him the rest of his days.” – FLANNERY O’CONNOR

Think out of the box, dream, speak out, criticize and protest if necessary . . . but more important, create what you wish existed.

That it is nobler to suffer than to inflict suffering, is the most difficult and profound Jesus idea.

The only injustice that can stop evil is called "grace

Don't hate the haters.

Fear is the most dangerous contagious disease

n Welgestelde kerktannie het sekerlik iets om te gee vir ’n oumatjie in die plakkerskamp wat na ’n klomp weeskinders omsien. Maar sy het veral baie om by haar te leer.

Lelike dinge het al gebeur in die naam van goeie teologie.

Die teologie het deur die eeue ’n manier om vir die teoloog belangriker te word as mense. Dit is ironies, want Jesus het sy lewe gegee vir mense.

As Paulus ’n rassis was, was nie een van ons vandag ’n Christen nie.

When you fight evil with evil, the outcome is certain: evil will win

Jy kan nie jou lewe vir Jesus gee sonder om dit vir die wêreld te gee nie.

The Holy Land is everywhere

The thing is, Bill, and you know this – wealthy men make mistakes. Working-class men commit murder. Then they get hanged. Not as a deterrent tae murdering women, noh, they have little reason tae try and deter that – fear ay that and rape helps keep women in oor place, it’s why they hardly ever convict them firrit. They killed that man to warn the great unwashed – to warn other working-class men – watch yer fucking step ay. We can just fucking hang your kind!

Jesus het nie gekom om ons in te perk nie, maar te bevry. Nie om ons te beskerm teen die wêreld nie, maar juis om ons in die wêreld in te stuur. Die wêreld is so min die vyand van die kerk as wat die see die vyand is van vissermanne.

I think of human existence as being like a two-story house. On the rst oor people gather together to take their meals, watch television, and talk. e second oor contains private chambers, bedrooms where people go to read books, listen to music by themselves, and so on. en there is a basement; this is a special place, and there are a number of things stored here. We don’t use this room much in our daily life, but some- times we come in, vaguely hang around the place. en, my thought is that underneath that basement room is yet another basement room. is one has a very special door, very di - cult to gure out, and normally you can’t get in there—some people never get in at all. . . . You go in, wander about in the darkness, and experience things there you wouldn’t see in the normal parts of the house. You connect with your past there, because you have entered into your own soul. But then you come back. If you stay over there for long you can never get back to reality.

Ek het gedink Ek het gedink dat ek jou kon vergeet, en in die sagte nag alleen kon slaap, maar in my eenvoud het ek nie geweet dat ek met elke windvlaag sou ontwaak: Dat ek die ligte trilling van jou hand weer oor my sluimerende hals sou voel … Ek het gedink die vuur wat in my brand het soos die wit boog van die starre afgekoel. Nou weet ek is ons lewens soos ’n lied waarin die smarttoon van ons skeiding klink en alle vreugde terugvloei in verdriet en eind’lik in ons eensaamheid versink.

En er rees in him een vreemde verwondering op, een verwondering, dat een mens steeds zichzelve, steeds zijn eigen individu was, zonder zich ooit te kunnen verwisselen in de persoonlijkheid van een ander. Dikwijls, zonder de minste aanleiding, doemde die verwondering bij hem op, te midden van de vrolijkheid der anderen en vulde zij hem met een grote verveling bij de gedachte aan het onherroepelijke noodlot, dat hij steeds Vincent Vere was en wezen zou, dat hij nimmer herboren kon worden in een geheel ander schepsel, dat ademde onder geheel andere omstandigheden in een geheel anderen kring. Hij zou graag verschillende gemoedslevens hebben doorleefd, in verschillende eeuwen hebben bestaan, en in telkens wisselende metamorfozen zijn geluk hebben willen zoeken. En dat verlangen scheen hem tegelijkertijd zowel zeer kinderachtig, om de bespottelijke onmogelijkheid, als zeer verheven, om de grootse onbereikbaarheid, die het omvatte, en hij meende, dat niemand dan hij zulk een verlangen koesterde en gevoelde zich zeer hoog boven andere mensen geplaatst... In die mijmering van hem, of de drie anderen zeer ver van hem waren, als van hem gescheiden door den nevel van rook... Een gevoel van lichtheid doorzweefde eensklaps zijn hersenen; het werd, of hij elk voorwerp met heller kleuren zag, hun gelach en gepraat harder hoorde klinken in zijn oor, als op een plaat van metaal, den geur van de tabak, vermengd met een aroom van gestorten wijn, in meer scherpte rook, terwijl de anderen in zijn slapen en zijn polsen klopten, alsof zij barsten zouden...

That's richt. When we were campaignin' wi' Marlborough oor lads had mony time to sleep wi' the canon dirlin' aboot them. Ye get us'd to't, as Annalpa says aboot bein' a weedow woman. And if ye hae noticed it, Coont, there's nae people mair adapted for fechtin' under difeeculties than oor ane; that's what maks the Scots the finest sogers in the warld. It's the build o them, Lowlan' or Hielan', the breed o' them; the dour hard character o' their country and their mainner o' leevin'. We gied the English a fleg at the 'Forty-five,' didnae we? That was where the tartan cam' in: man, there's naethin' like us!

there was Elisha, speaking from the �oor, and his father, silent, at his back. In his heart there was a sudden yearning tenderness for holy Elisha; desire, sharp and awful as a re�ecting knife, to usurp the body of Elisha, and lie where Elisha lay; to speak in tongues, as Elisha spoke, and, with that authority, to confound his father. Yet this had not been the moment; it was as far back as he could go, but the secret, the turning, the abysmal drop was farther back, in darkness. As he cursed his father, as he loved Elisha, he had, even then, been weeping; he had already passed his moment, was already under the power, had been struck, and was going down.

Ek het al dikwels gesien hoe mense wat ons Echo-gemeenskap besoek, aanvanklik heel beïndruk is, maar gou ’n mate van ontnugtering beleef as hulle ons eers beter leer ken. Daar is dalk liefde en selfopoffering, maar daar is ook baie chaos en konflik. Ek wonder soms, wat het hulle verwag, St Franciscus se happy band of brothers? I wish!

I enjoyed practicing corporate law, and for a while I convinced myself that I was an attorney at heart. I badly wanted to believe it, since I had already invested years in law school and on-the-job training, and much about Wall Street law was alluring. My colleagues were intellectual, kind, and considerate (mostly). I made a good living. I had an oce on the forty-second oor of a skyscraper with views of the Statue of Liberty. I enjoyed the idea that I could ourish in such a high-powered environment. And I was pretty good at asking the “but” and “what if” questions that are central to the thought processes of most lawyers. It took me almost a decade to understand that the law was never my personal project, not even close. Today I can tell you unhesitatingly what is: my husband and sons; writing; promoting the values of this book. Once I realized this, I had to make a change. I look back on my years as a Wall Street lawyer as time spent in a foreign country. It was absorbing, it was exciting, and I got to meet a lot of interesting people whom I never would have known otherwise. But I was always an expatriate.

Van kunstenaars onthield men dat ze de beschaving de rug toekeerden om beschaving te creëren, het waren kluizenaars, ze sneden hun oor af of ziftten kleuren uit de Stille Zuidzee. Dichters wikkelden hun woorden in de wolken, ze spraken in nevels zoals nebulisten hun penselen dipten in de dichtste misten, en componisten, god ja componisten, ook daar mankeerde vast iets aan.

Maar hier staan Klipman, hy’t niks oorgekom van dit nie. En hierie man van my, dink ek terwyl ek grot toe loop, is ’n annerlike man, want vuur en klip is nie owerste oor hom nie, nee. Dis annersom. Hy is die owerste oor vuur en klip, ahê”. Klipman se arm is nog steeds om my, hy hou my nog allie tyd vas. Sal nie weer teensukkel teen hom nie, dink ek. Hy’t my nou mooi saggebak. Ek is nou ‘n gaar skilpadjie, hy kan my maar afdop.

Ek het nog altyd na die fluisterstem in my kop geluister en nou het dit skryf jou storie, Alda, skryf jou storie, agter my oor kom fluister. Wie is ek om te stry? Somtyds is dit net 'n ligte gewaarwording, maar partykeer is dit helder en duidelik nie altyd in die stilte van die nag nie, maar meermale ook sommer helder oordag. Dan weet ek ek moet luister. Luister, luister, wie daar fluister.

Probeer dit rijk te regeren, en het zal je tot slaaf maken,' fluisterde een geest van de Wilde Regenlanden in mijn oor. 'Word er deel van, en je gaat een nieuw leven tegemoet.

Revolution?” Arno laughed. “What happened wasn’t a revolution. It was a deal. The creation of a new bunch of entrepreneurs who could be more easily manipulated by international capital.

So I am not exactly sure what I imagine and what I remember. Is there a difference? Not much, if you ask me.

En zo is het natuurlijk. Een weg inslaan die je leuk vindt, resulteert niet per definitie in een geweldig leven. Follow your dreams. Het zijn altijd dezelfde mensen die deze lijfspreuk gebruiken. De mensen met succes. De CEO’s van bedrijven, de influencers die het wél is gelukt boven te komen drijven, en de mensen die inderdaad het geluk hebben gehad om van hun passie een succesvolle baan te maken. Maar had je Vincent van Gogh destijds gevraagd of het volgen van je passie aan te raden is, dan zou hij zonder twijfel hebben geantwoord dat je je geen oor moet laten aannaaien (padoem patsss).

De uitdrukking "van oor tot oor" was niet dekkend voor de gapende wond in haar keel. Het was eerder van de ene kant van haar ruggengraat naar de andere. Zoals wanneer je een conservenblik openmaakt en een klein stukje vast laat zitten om het deksel open te kunnen trekken.

Toe sien ek, die ou tannie met die swak teologie wat drie weeskinders in haar plakkershuis inneem, doen meer as sewe goeie teoloë . . .

we'd rather look better and feel better, than become better - this is the great compromise that keeps us from growing spiritually...

Kom ons reël 'n braai, dan moan ons bietjie oor hoe sleg dit gaan in die nuwe Suid-Afrika.

Dis asof ons onsself nie kan help nie. Ons raak maklik deurmekaar. Ons kompliseer eenvoudige waarhede wat bloot geleef moet word, en oorvereenvoudig komplekse dinge waaroor ons eerder moet stilbly.

Elke nou en dan moet ek myself herinner: ’n Metafoor, ons beste poging om oor geestelike dinge te praat, sê iéts oor ’n bepaalde saak, maar nooit álles nie. Van die grootste krisisse in die kerkgeskiedenis het gebeur toe die wilde God se mense op ’n metafoor verlief geraak het.

Dalk moet ons nie so verbaas wees wanneer ’n prostituut, ’n dwelmverslaafde en ’n hawelose ’n erediens bywoon nie. Dalk moet ons eerder verbaas wees omdat so baie welaf mense wat vir hulleself leef en net nou en dan krummels vir die armes gooi, so tuis voel in ons eredienste.

Die 'ons mense eerste'-evangelie staan radikaal in teenstelling met die evangelie van Jesus, want selfsug is die teenoorgestelde van liefde.

Ons is geneig om te soek na bewyse wat ons angstigheid regverdig. Ons doen dit, dikwels onbewustelik, deur die stories wat ons vrese bevestig ernstig op te neem, en dié wat die teendeel bewys met agterdog te beluister. Onbekend is onbemind. Die enigste teenvoeter vir groeiende vooroordele en die vrese wat daarmee saamgaan, is dat ons dit doelbewus nader aan mekaar waag, en dat ons leer om met ons ore te luister en nie met ons ego’s nie.

We need a change of attitude, because, lets face it, no one’s going to change color

Die alternatief vir krummels-gooi vir die armes is nie om brode te gooi nie, maar om 'n maaltyd te deel.

n ronde gebou met 'n toring en 'n hoender op is eintlik 'n aardige hok vir 'n alomteenwoordige God ('n ouditorium ok)

Jy kan iemand in allerhande mense in allerhande situasies indwing, maar jy kan niemand dwing om vry te wees nie.

We have most to learn from those who are different from us

Life’s boring and futile. We start oaf wi high hopes, then we bottle it. We realise that we’re aw gaunnae die, withoot really findin oot the big answers. We develop aw they long-winded ideas which jist interpret the reality ay oor lives in different weys, withoot really extending oor body ay worthwhile knowledge, about the big things, the real things. Basically, we live a short, disappointing life; and then we die. We fill up oor lives wi shite, things like careers and relationships tae delude oorsels that it isnae aw totally pointless.

What does his lordship dae? He buys up a bunch o' islands in the Hebrides; carts in the native crofter population to Stornoway; runs them through a sapple o' Sunlight Soap, cuts their nails; learns them the English language; gets them an eight-'oors day, and starts them fishin' on scientific principles. Stornoway becomes the Port Sunlight of the North; every man has a nice wee red-tiled cottage, and a picture palace at the door, and the cod fish is fair worried oot o' its life.

Dis ’n vroom herfsoggend. Dweperig. Soos Maart is. Sy hou haar voor as somer, maar daar’s ’n winter in haar mou. Sy vang ons nie onkant nie. Ons ken haar so. Sy maak groot bohaai, gooi donder, slaat bliksem, blaas wind en stoot oplaas enkele vermoeiende druppels oor ’n dor Pretoria uit. Daarna speel sy weer somer tot die son sak. Jy weet nie hoe jy dit met haar het nie. Jy hoop vir meer, sprei jou palms oop onder die son, dan kom spoel sy haar voshaarkwas af in jou tuin en beweeg aan. Net so.

Alles wat leef en beef is vreemdelinge op hierdie blou kluit. Dieaarde verdra lewe, maar sy het dit nie gebaar nie. G’n wonder jy kan nie jou sit kry nie. G’n wonder jy voel nooit tuis nie. G’n wonder jy wil heeltyd uit- en wegvlieg. Styg maar op en bespied die wydtes: jy sal geen vaderland vind nie. Daar is spore in die sand en stories oor die spore en verder net verlange en wind. (Buys se woorde aan 'n vlieg)

En skryf – vir ons – ’n gedig oor: “Die herinnering aan ’n aand is ’n appel”; en verbind dit met Adam-en-Eva se appel; en eet die appel aan die einde; en vra dan: En nou? Jy sal weet hoe. Ek is nie ’n digter nie.

In verskillende mooi ontwikkelde persoonlikhede, indiwiduele bevoegdhede in die gemeenskap, kom die dieper skeppingskrag van die lewe, die universele vormingskrag tot persoonlike uiting; en omdat ons Afrikaners nie in 'n kleurlose benede-kultuurlikheid wil bly wegskuil nie, maar ons kultuur-persoonlikheid tot die volheid van sy ontwikkeling wil bring, hier binne ons geografiese grense, daarom wil ons 'n eie Afrikaanse kultuur hê, nie 'n nageaapte vorm-dooie ding, 'n vliesdun vel wat ons oor die geraamte van 'n Wes-Europese land se beskawingsvorm getrek het nie, maar 'n eie, vollewende skepping wat die tekens van ons ervaring, ons geskiedenis dra.

Alina, ik heb geen enkele twijfel bij deze beslissing,' fluisterde Taragon in het oor van zijn dochter. 'Ik heb meer vertrouwen in jou dan in enig ander mens. Jij bent nu de koningin van Dragonië

Dis oor julle almal verwag ’n kind moet soos die baba Jesus wees,” het sy gesê, “en eintlik is ’n kind ’n manipulerende, selfgesentreerde wesentjie wat jou sommer oornag van al jou fiemies en vitterigheid, en veral van jou ongeduld genees.

Er is mij eens iets grappigs overkomen in een herberg in Tirol. Professor Cotta en ik hadden er juist onze intrek genomen en zaten te dineren toen een kamermeid hem in zijn oor kwam fluisteren. Ze vroeg of het wel zin had mij een bed met schoon linnengoed te geven, aangezien het toch helemaal zwart zou worden wanneer ik ging liggen. De professor wuifde het wicht weg. We hebben er samen hard om gelachen, maar 's nachts overviel me een enorme mensen-moeheid. Alsof ik mijn leven lang door een moeras gewaad heb zonder een meter vooruit te komen. Dat zijn voor mij de angstige momenten, wanneer ik het vechten liever op zou geven. Met het ouder worden nemen die in frequentie en hardnekkigheid eerder toe dan af.

But Sara has spent enough time in the darkness to know that you often have to remain there for a long time before you’re ready for the light again.

He thought how easy it would be to write an entire book on Johannesburg violence. The strike leader Pickaxe Mary, after whom Mary Fitzgerald Square was named, who attacked her enemies with a pickaxe handle. The trenches dug into the streets of Fordsburg during the 1922 miners’ strike. The cannons of the government aimed at the poor whites of Vrededorp. The murdered woman in the 1960s whose head was found in the Zoo Lake and whose torso was discovered in a suitcase in Wemmer Pan. Jan Smuts, who wanted to bomb striking workers with aeroplanes. The countless schoolchildren shot during the 1976 uprising. The fifty-three supporters who were shot down in the street outside Shell House, the ANC headquarters. The huge bomb that went off shortly before the first democratic election and made a whole row of shops kneel down on the pavements of Bree Street. The commuters, in the early 1990s, killed by pangas or who jumped to their deaths from moving trains to escape their Portuguese-speaking attackers. The murderess Daisy de Melker, whose third husband survived only because she was caught in time. The violent home invasions, rapes and hijackings he read about in the newspapers every day.

hete kole kan hou deur eers in die laaste periode vir hulle die klasposisies te sê. Saartjie en Anna kyk vlugtig oor hul skouers na Lina. Sy knipoog vir hulle en hulle knipoog terug. Hierdie drie maats is Lynnekom se Drie Muskiete. Saartjie Baumann is altyd die voorbok wanneer dit by hierdie meisies se kaskenades kom. Op die oomblik is haar gesig

Opsoek na ‘n “geheime wapen” om jou besigheid te help groei? Brei Jou Besigheid Uit met Resultaat Gedrewe Bemarking Strategië! Word deel van ‘n Groep Suid-Afrikaanse Entrepreneurs wat met jou die vaardighede en hulpbronne deel om beter en groter besighede te bou. Verkry wenke oor wat werk en wat nie sodat jy 'n beter en groter besigheid kan bou! Indien jy te besig is of nie tyd het nie kan ons jou help met implementering ook want... Ons help besighede en entrepreneurs met suksesvolle bemarking idees om beter en groter besighede te bou.

A few hours noo, Wullie,” the little man wailed, “and she’ll be gane. We won her, Wuklie, you and I, won her fair: she’s lit the house for us; she’s softened a’ for us – and God kens we needed; she was the ae thing we had to look to and love. And noo they’re takin’ her awa’, and ‘twill be night again. We’ve cherished her, we’ve garnished her, we’ve loved her like oor ain; and noo she maun gang to strangers who know her not.

Dit het min gebeur, maar ek het geleer as dinge vir Anton buite beheer raak, is sy meganisme om dit te hanteer om op te kyk en te gil – hard te gil. Ná ’n paar gille is hy heeltemal ontlaai en gaan hy onverstoord voort. Anton reageer eintlik hoe ons almal wil reageer, maar te skaam is oor wat mense sal dink. Dalk sou dit vir ons ook beter werk as ons gewoon kon gil om van ons frustrasies ontslae te raak. Die samelewing sou dalk beter daaraan toe wees as ons dinge eerder soos Anton gedoen het. – Stefan Visagie (huismaat)

Het rook nog naar mijn moeder, alsof ze hier vannacht gewoon was geweest. Die geur kwam uit een kuiltje onderaan haar nek, een plek waar ik al een tijd niet meer had mogen komen. Ik hoorde daar niet meer, daar met mijn oor tegen haar borst, want volgens mijn moeder was ik allang geen klein kind meer.

Maar het toespreken van de landweg spreekt slechts zo lang als er mensen zijn die, in zijn lucht geboren, hem kunnen horen. Zij zijn horigen van hun herkomst, maar geen knechten van machinaties. De poging om planmatig een ordening aan de aardbol op te leggen is tevergeefs als de mens zichzelf niet schikt naar het toespreken van de landweg. Het gevaar dreigt dat de hedendaagse mensen doof blijven voor zijn spreken. Tot hun oor dringt alleen nog maar het lawaai van apparaten door, die ze bijna voor de stem van God houden. Aldus raakt de mens verstrooid en richtingloos. Aan de verstrooiden verschijnt het eenvoudige éénvormig. Het éénvormige bewerkt verzadiging. De verzadigden vinden alleen nog de sleur. Het eenvoudige is ontvlucht. Zijn stille kracht verdord.

somer swel soos ’n ryp lemoen in my palms en kolk die lug in die geur van sitrus en son sypel deur my vel word ’n roering rondom my my rug teken ruigtes blare van bekendes en ontdekkings waar ek vanoggend nog was en my voete stamp nie meer nie my oë soek nie meer nie - nie na sekerheid of son of saad nie die seisoen omhels my streel strepe son oor my wange soos my siel my liggaam vol maak met nektar en sappe en gedagtes

Nie helemal die army games wat julle gespeel het toe julle klein wassie, nuh?” sug Kalla. “Ek het nooit oorlogspeletjies gespeel nie.” Pieter kyk ’n laaste keer uit oor die laerskool. “Ek het skaak gespeel.

Basically, we live a short, disappointing life; and then we die. We fill up oor lives wi shite, things like careers and relationships tae delude oorsels that it isnae aw totally pointless.

Dis wat jy doen as jy lief is vir mense. Jy kom oor dit. Al gaan dit nie weer dieselfde wees nie.

Hier’s die ding oor meisiewees in ’n hyper masculine omgewing met klomp masculine idiots: Almal wil jou save. Of hulle wil jou breek. Volgens húlle kort jy saving, of ’n attitude adjustment.

We may not practice what we preach, but we do preach what we practice - every single day in every possible way

Oor my eerste boek, Confessions oor kerkwees, het ’n dominee in die Kaap gesê: “Dit lees lekker op die toilet.” My gebed is dat dit ook so sal wees met hierdie boek.

when you fight evil with evil, the outcome is certain: evil will win

Ze drukt theatraal op het groene icoontje, legt de telefoon tegen haar oor en zegt dan: 'Goedemiddag, met de assistente van Jules.

Voor een deel van de toehoorders zal er altijd iets zijn, iets anders. Dat deel wilde nooit met een open hart luisteren, wilde je nooit een eerlijke kans geven. Ze luisterden doelbewust met een half oor, met gesloten ogen en leggen je woorden in de mond. Er is niets zo vermoeiend als het vechten tegen de vanzelfsprekendheid, een waarlijk vechten tegen de bierkaai. Het is vermoeiend om jezelf, om racisme steeds uit te leggen.

Voor een deel van de toehoorders zal er altijd iets zijn, iets anders. Dat deel wilde nooit met een open hart luisteren, wilde je nooit een eerlijke kans geven. Ze luisteren doelbewust met een half oor, met gesloten ogen en leggen je woorden in de mond. Er is niets zo vermoeiend als het vechten tegen de vanzelfsprekendheid, een waarlijk vechten tegen de bierkaai. Het is vermoeiend om jezelf, om racisme steeds uit te leggen.

Elke dag herhaal ik het wonder, wat zeg ik, de triomf, van het moment waarop onze soort het schrift uitvond. Lezen en schrijven, we doen het op den duur zo gedachteloos. Altijd weer het vingervlugge mirakel van ons geheugen dat zich woord voor woord; lettergreep na lettergreep, de totaal willekeurige maar o zo zegenrijke band herinnert tussen een letter en een klank, en wat die verbintenis betekent. Telkens weer die schepping van zin uit een ontstellende ruis die zonder het oor van de ander zonder boodschap zou blijven… En dat mirakel , die dagdagelijkse ontploffing in betekenis, knettert en vonkt terug in de tijd, naar de havens van de Feniciërs, naar de koningen van Sumer, naar de glazuren tegels van de toren van Babel, verspreid in het zand.

Snaaks, het sy dikwels daarna gedink, hoe ’n mens sulke lewensveranderende besluite sommer so op die ingewing van die oomblik kan neem. Grinnikend oor ’n glas wyn. Want jy weet nie wat die werklik belangrike besluite in jou lewe is terwyl jy hulle neem nie. Eers later, wanneer jy terugkyk, besef jy dat alles anders sou uitgewerk het as jy dáár anders besluit het. Of dalk nie.

Twee jaar later, in die winter van 1995, het sy die eindfluitjie vir haar huwelik hoor blaas. Alles was verby, daar is nie eens meer beseringstyd oor nie. Niemand het die stryd gewen nie, albei kante het verloor. Daar kon nie ’n wenner in hierdie kragmeting wees nie.

God is óf alles, óf niks; God is óf ’n aktiewe deelnemer en as sodanig teenwoordig in die wêreld wat God geskape het, óf God is volledig afwesig.

(Darwin: “we differ in degree, not in kind”).

Kuns is die barometer van ’n samelewing. Dit wys wat in ons harte aangaan. ’n Goeie kunswerk oorrompel jou, dit roer jou, dit maak goed in jou los. Ek dink nou aan ’n onderhoud met die Amerikaanse fotograaf Roger Ballen. Hy het die volgende oor groot kuns gesê: Dit dring jou geestesoog binne voor jy jou mond kan oopmaak. Dit is soos ’n virus. ’n Verkouevirus. Jy lewe jou lewe en, en o nee, daar is jou keel seer, of jy kry ’n hoofpyn. Die virus is binne jou. Op ’n manier het dit jou lyf binnegedring en nou is dit besig om jou selle se samestelling te verander. Dít is vir hom groot kuns.

When you fight evil with evil, the outcome is certain: evil will win.

Life’s boring and futile. We start oaf wi high hopes, then we bottle it. We realise that we’re aw gaunnae die, withoot really findin oot the big answers. We develop aw they long-winded ideas which jist interpret the reality ay oor lives in different weys, withoot really extending oor body ay worthwhile knowledge, about the big things, the real things. Basically, we live a short, disappointing life; and then we die. We fill up oor lives wi shite, things like careers and relationships tae delude oorsels that it isnae aw totally pointless. Smack’s an honest drug, because it strips away these delusions. Wi smack, whin ye feel good, ye feel immortal. Whin ye feel bad, it intensifies the shite that’s already thair. It’s the only really honest drug. It doesnae alter yir consciousness. It just gies ye a hit and a sense ay well-being. Eftir that, ye see the misery ay the world as it is, and ye cannae anaesthetise yirsel against it.

Thir no fuckin swaggerin aroond Leith, fuckin well surein thair no. A bunch ay fuckin sheepshaggers wi thair diddy European Cup Winner's Cup, comin doon here, drinkin in oor pubs, chattin up oor... Franco hesitates, looks at Tommy. Tommy can't resist it. — Sheep?