Onrecht Quotes

Je hebt geen idee wat angst is tot je een kind hebt, en misschien is dat hetgeen ons ten onrechte doet geloven dat liefde indrukwekkender is omdat de angst zelf ingewikkelder is

Er bestaat een creatieve macht die zich inzet om de bergen des kwaad omver te halen en de heuveltoppen van het onrecht te vereffenen.

Nadruk op het belang van de gemeenschap is een klassiek ingrediënt in het retorische repertoire van iedere dictator. Die individuele vrijheden vormden wat mij betreft geen probleem van de moderne westerse samenleving, maar een verworvenheid, terwijl het werkelijke probleem gelokaliseerd kon worden in de ten onrechte als vrijheid verkochte kernwaarden van de wereldwijde religie van het neoliberalisme, die egoïsme als een deugd beschouwt en altruïsme als een zwakte. Nu we een generatie van onze kinderen hebben opgevoed met het idee dat het leven dient te worden aangegaan als een concurrentiestrijd, waarbij winnaars winnaars zijn ten koste van verliezers en succes een keuze is die erin bestaat geen medelijden te hebben met degenen die er niet voor hebben gekozen succes te hebben, hoeven we niet verbaasd te zijn dat empathie een rariteit is geworden.

En daarom, Michiel, laat je niet misleiden door de romantiek van de oorlog, de romantiek van heldenmoet, opoffering, spanning, avontuur. Oorlog betekent verwondingen, verdriet, gemarteld, gevangenissen, honger, ontberingen, onrecht. Niks romantisch aan.

Die individuele vrijheden vormden wat mij betreft geen probleem van de moderne westerse samenleving, maar een verworvenheid, terwijl het werkelijke probleem gelokaliseerd kon worden in de ten onrechte als vrijheid verkochte kernwaarden van de wereldwijde religie van het neoliberalisme, die egoïsme als een deugd beschouwt en altruïsme als een zwakte.

Ik sta voor mijn eigen recht, als de overheid, naar mijn idee, voor totaal onrecht staat.

U kunt proberen mij onrecht aan te doen. Ik weet, dat het nooit meer goed te maken is.

Als u graag leeft, in de wetenschap van de ander onrecht aandoen, dan is het, van harte gegund.

Italië is nog een te jonge natie: er moet eerst wat tijd overheen gaan voordat we in staat zullen zijn om dezelfde taal te spreken. En dan bedoel ik niet de taal op zich, ik heb het over de cultuur die, in goede of slechte zin, onze gezamenlijke erfenis is. We liepen toch zeker niet met ringen door onze neus toen dat Italië werd opgericht!? Ik zeg dit: ze moeten ons de tijd gunnen om vast te stellen hoe we in deze natie willen staan. Ik denk dat we betere Italianen zouden zijn als ze ons als Sarden zouden laten toetreden tot deze natie.’ ‘Ja, maar we kunnen toch niet verlangen dat er speciale wetten of regels worden gemaakt, alleen om dat wij er nog niet klaar voor zijn…’ ‘Daar ben ik het niet mee eens! Hebben ze niet meer dan genoeg speciale wetten gemaakt? Nou en of ze die gemaakt hebben! Allemaal speciaal voor ons! En allemaal om ons te straffen! Die speciale wetten hebben we afgelopen mei toch in actie gezien? Massa-arrestaties. Hoeveel arrestanten waren het? Vierhonderd? Willekeurige vervolgingen; kinderen en zelfs zwangere vrouwen die van hun bed werden gelicht en voor de kerk bijeen werden gedreven! Allemaal misdadigers, allemaal schuldig! Tjonge, dat waren nog eens speciale wetten! Daar weet jij toch zeker alles van!?

Opnieuw richtten wij ons tot elkaar op die bijzondere toon van voortdurende irritatie en verwijt die altijd ten onrechte deed geloven dat wij ruziemaakten en die ik tussen moeder en dochter zou herkennen in welke taal dan ook

Bij het licht van het vuur zag alleen Ana de blik die de Trianera haar toewierp. Het was maar een seconde, misschien nog minder. De blik van een zigeunerin: koud en hard, in staat om tot in de ziel door te dringen. Ana rechtte haar rug, bereid de uitdaging aan te nemen, maar ze stuitte op de blik van de Graaf. Luister en leer! zei zijn gezicht.
   De Trianera zong zonder muziek, zonder dat iemand schreeuwde, klapte of haar aanmoedigde. Een melancholisch vers, een debla: een lied gericht tot zigeunergodinnen. Haar hese stem, oud, zwak, vals, raakte degenen die luisterde echter in hun diepste wezen. Ze hield haar gekromde, trillende handen voor haar borst, alsof dat haar kracht gaf, en zing over het vele leed van de zigeuners: het onrecht, de gevangenis, de verbroken liefdes... in verzen zonder metrum die hun betekenis ontleenden aan het ritme dat de stem van de Trianera eraan wilde geven en die altijd eindigden met een loftuiging in zigeunertaal. Deblica barea, schitterende godin.
Er leek geen einde aan het lied te komen. De Trianera had het zo lang kunnen maken als haar verbeeldingskracht of haar herinneringen zouden hebben toegelaten, maar ten slotte liet ze haar handen op haar knieën vallen en hief ze haar tot dan toe gebogen hoofd op. Met een brok in hun keel brastten de zigeuners, onder wie ook Ana, opnieuw in applaus uit; velen met betraande ogen. Milagros klapte ook, terwijl ze schuin naar haar moeder keek.  (p. 50-51, La reina descalza)

Ja, we hebben activisten nodig die strijden tegen al het onrecht in het hier en nu, maar er is ook behoefte aan makers en bouwers van de toekomst.

Emoties zijn krachten die ons oordeel beïnvloeden met de anticipatie van aangename of onaangename gewaarwordingen, waarbij het een potentieel probleem mag heten dat ons oordeel en de beïnvloeding ervan twee verschillende dingen zijn, dat de koerswijziging ten gevolge van onze sentimenten geen onderdeel vormt van onze oorspronkelijke overwegingen en dat er zich daarmee twee mogelijkheden voordoen, die beide even funest zijn: ofwel de koerscorrectie onder invloed van onze emoties is terecht, waaruit volgt dat ons rationale oordeel tekortschiet, ofwel beneveling verleidt ons om ten onrechte van ons adequate oordeel af te wijken.

Witten, die de politieke sensitiviteit hadden van een aardappel - bonkig, zouteloos en met een voorliefde voor alles wat Iers was - voelden zich ineens geroepen zich uit te spreken tegen onrecht. Dat gebeurde gemiddeld zo eens in de veertig jaar, meestal na een periode waarin volksmuziek weer populair was. Door de populariteit van volksmuziek realiseerden mensen zich weer dat ze voorouders hadden, en vervolgens, met een aanzienlijke vertraging, dat die voorouders verwerpelijke dingen hadden gedaan.

Vol bewondering keken Elida en ik naar de van binnen verlichte tenten in de straat. Ze gaven het dorp een magische sfeer. Het was een schouwspel van lichtfonteinen waaromheen tientallen nachtvlinders fladderden. Iemand die verdwaald was, had zich er ten onrechte welkom door kunnen voelen in Hemgin.

Kinderen verdragen geen onrecht en gehoorzamen hun ouders. Dat blijft zo als ze groter worden. Enkel gehoorzamen ze dan soms aan een stem op het internet. (From: Kinderpraat)