Okumak Quotes

İnsanın başkalarına söylemek istedikleri kendi duymak istedikleridir.Yazdıkları,okumak istedikleridir.Sevmesi sevilmeyi istediği biçimdedir.

Benden okumak için kitap önermemi isteyenlerin kalbimi de istediklerini sanıyordum, hâlâ öyle!

Ama o andan sonra, Hermione Granger arkadaşları oldu. Bazı olaylar vardır, dostluklara yol açar, dört metre boyunda bir ifritin canına okumak da öyle bir olaydı işte.

Okuduklarin yasadiklarini degistirir, degistirmese bile farkli bir gozle gormeni saglar.

Gel peşimden, ey okur! Kim söyledi sana yeryüzünde gerçek, sadık, sonsuz aşk olmadığını? O yalancının iğrenç dilini kessinler! Gel peşimden, ey okurum ve sadece benim peşimden gel, ben sana böyle bir aşk göstereceğim!

Benim için kitap okurken hala önemli olan anlamaktan çok, okuduğum şeye uygun düşler kurmaktır.

Oldukça cahilimdir, ama epey okurum.

... okumak mağlupların işi.

Aslında kötü bir alışkanlıktır okumak, öteki bütün kötü alışkanlıkların yerini tutabilecek ya da onların yerine herkesi daha bir yoğun biçimde yaşamaya itebilecek bir alışkanlıktır, delicesine bir yaşam biçimidir, insanı yiyip bitiren bir tutkudur. Hayır, uyuşturucu kullanmıyorum, kitapları kullanıyorum...

İnsanın başkalarına söyledikleri kendi duymak istedikleridir. Yazdıkları, okumak istedikleridir. Sevmesi, sevilmeyi istediği biçimdedir.” Tezer Özlü, ‘Kalanlar’, sayfa 61

Okumak kimilerine yazmayı öğretir, banaysa yazmamayı öğretti. Edebiyat ve ibadet dahil, bir tür vecd hali yaratan bütün faaliyetlerin niahi amacı o faaliyeti yapmamayı öğretmek olmalı.

Hiçbir zaman inandıramadım seni kahramansız bir dünyaya neden inandığıma. Hiçbir zaman inandıramadım seni o kahramanları uyduran zavallı yazarların neden kahraman olmadıklarına. Hiçbir zaman inandıramadım seni o dergilerde resimleri çıkanların bizden başka bir soydan olduğuna. Hiçbir zaman inandıramadım seni sıradan bir hayata razı olman gerektiğine. Hiçbir zaman inandıramadım seni, o sıradan hayatta benim de bir yerim olması gerektiğine.

Etrafın seni sıktığı zaman kitap oku...Ben şimdiye kadar herşeyden çok kitaplarımı severdim.Bundan sonra her şeyden çok seveceğim ve kitapları beraber seveceğiz.İnsan muhitin bayağı ,manasız,soğuk tesirleriden kurtulmak istediği zaman yalnız okumak fayda verir.Bana en felaketli günlerimde kitaplarım arkadaş olmuştu.Fakat bu yetmiyor .Şiirlerimde de gördün ki kitaplara rağmen çok ıstırap çektim.Çünkü candan bir insanım yoktu.Sen benim yarım kalan tarafımı ikmal edeceksin

Çünkü bir başkasının belleğini ağır ağır edinmekten başka neydi ki okumak?

İki saatlik yaşam iki sayfalık bir yazıdan daha iyidir diye emin olmayın. Yazı yoksuldur ama daha temizdir.

Doğrusu okumak gibi tatlı şey yok! Başka her şey insanı kitaptan daha çabuk yoruyor!.. Kendi evim olduğu zaman müthiş bir kütüphanem olmazsa mutsuz olurum.

Kitaba karşı hemen hemen karşı konulmaz bir tutkum var; hiç durmadan okumak, öğrenmek, kendi kendimi yetiştirmek peynir ekmek kadar kesin bir gereksinim benim için.

Az bilmek için çok okumak gereklidir..

Özlü sözleri okumak, çoklu güneşe sahip bir gezegende yaşamaktır!

İnsanların pek fazla okumayıp pek fazla düşünmedikleri bir ülkede güneş çoktan batmıştır!

Okumuyor ve düşünmüyorsan, okyanusa bakan pencerelerin kapalı demektir!

Geçmişin bilgeliğine acıkmış biri için, bir sahaftaki kitapların kokusu, dünyanın en güzel yemeklerinin kokusundan daha güzeldir!

Madem ki insanlar birbirine acı veriyordu, o zaman en güzel şey hayata meydan okumak ve mutlak bir yalnızlığı seçmekti.

...sevdiğiniz birinin ölümü, örneğin, yüzleşmenizi sağlayabilir kendinize söylediğiniz yalanlarla. ya da ananızdan yediğiniz okkalı bir dayak. üstelik siz, ananızın canınıza okumak için haklı duygusal gerekçeleri bulunduğuna inanmaya hazırken, içinizi parçalayan onun gözü dönmüşlüğü değil, beyninizi zedelememek için sopayı sadece kollarınıza ve bacaklarınıza indirecek kadar düşünceli davranması olabilir. nihayet onun elinden kurtulup kendinizi odanıza attığınızda pencereden giren akşam güneşinin ışığında neşeyle dans eden tozlar dört bir yana dağılır. onların huzurunu kaçırmak sizi öyle çok üzer ki, içiniz feci bir dışlanmış duygusuyla dolar. birden gözlerinize yaşlar hücum eder. bu küçük sevimli yaratıkların sizden korkmasını hazmedemezsiniz. iki saatlik dayak seansına gık demeden katlanan siz, yere kapanıp zırıl zırıl ağlamaya başlarsınız. sonra bir toz tanesi gelip parmağınızın üzerine konuverir. usulca oynatırsınız parmağınızı. hala oradadır. derken diğerleri ona katılırlar. yere yatarken üzerinize toz tanecikleri yağar. sırt çevirdiğiniz hayat o noktada sizi kucaklarken hıçkırıklarınız fraktal bir dans müziğine dönüşür. bir gün toz zerrecikleri sizi bağrına basarsa, bilin ki ya nirvanaya ulaştınız ya çıldırdınız. hangisi olduğuna kendiniz karar vereceksiniz.

Etrafın seni sıktığı zaman kitap oku...Ben şimdiye kadar herşeyden çok kitaplarımı severdim.Bundan sonra her şeyden çok seni seveceğim ve kitapları beraber seveceğiz.İnsan muhitin bayağı ,manasız,soğuk tesirleriden kurtulmak istediği zaman yalnız okumak fayda verir.Bana en felaketli günlerimde kitaplarım arkadaş olmuştu.Fakat bu yetmiyor .Şiirlerimde de gördün ki kitaplara rağmen çok ıstırap çektim.Çünkü candan bir insanım yoktu.Sen benim yarım kalan tarafımı ikmal edeceksin

Okuduğun kitaptaki becerikli ve kederli kahraman bendim; mermer taşlar, iri sütunlar ve karanlık kayalar arasından rehberimle birlikte yeraltındaki kıpır kıpır hayatın mahkumlarına koşan ve yıldızlarla kaplı yedi kat göğün merdivenlerinden çıkan yolcu bendim; uçurumu aşan köprünün öteki ucundaki sevgilisine, "Ben senim!" diye seslenen ve yazarı onu kayırdığı için sigara küllüğündeki zehir izlerini çözen kül yutmaz dedektif bendim... Sen sabırsız, sessizce sayfayı çevirirdin. Aşk için cinayetler işledim, atımla Fırat Nehrini geçtim, piramitlere gömüldüm, kardinalleri öldürdüm: "Canım, ne anlatıyor o kitap öyle?" Sen evli barklı ev kadını, ben akşam o eve dönmüş kocaydım: "Hiç." En son otobüs, en boş otobüs bütün boşluğuyla evin önünden geçerken koltuklarımız karşılıklı titrerdi. Sen elinde kapağı kartondan kitap, ben elimde okuyamadığım gazete, sorardım: "Kahramanı ben olsam beni sever miydin?" "Saçmalama!" Gecenin acımasız sessizliği diye yazardı okuduğun kitaplar, sessizliğin acımasızlığı nedir bilirdim.

Böylesi meraklı olduğunuzda beni gülümsetiyorsunuz Jane. Meraklı bir kuş gibi gözlerinizi kocaman açıyor ve istediğiniz çabuklukta cevap alamıyormuşçasına sabırsızca kıpırdanmaya başlıyor, sanki karşınızdakinin kalbini okumak istiyormuş gibi davranıyorsunuz.

Dünyada kitaplardan daha tuhaf satış metalarına rastlamak galiba imkânsızdır: Anlamayan kimseler tarafından basılır, anlamayan kimseler tarafından satılır, anlamayan kimseler tarafından okunulur, hatta tetkik ve tenkit edilir; ve şimdilerde artık onları anlamayan kimseler tarafından kaleme alınmaktadır.

Meşgul okuyucudan iyi okuyucu pek çıkmaz. Ya her şeyi beğenirler veya hiçbir şeyden hoşnut olmazlar; dediklerimizin ya yarısını anlarlar ya hiçbirisini anlamazlar ya da (daha kötüsü) hepsini yanlış anlarlar. Zevk alarak veya faydalanarak okumak isteyen insanın ne yapacak başka işi ne de düşünecek başka şeyi olmalı.

Her hareketin bir anlamı var. İnsan, benim gibi hareketten vazgeçerse, bu anlamları daha iyi hissediyor. Sigarayı yaktı; yanmış kibriti kutunun içine koydu. Her hareketini önceden hesaplarsan hata yapmazsın; aynı zamanda, düşüncelerini hareketlerinden ayırırsın. Ne yaptığını hatırlarsın; düşünceden harekete geçmek kolay olur böylece. Düşünmeğe başladığım sırada en son olarak sigara tablasını yere, kilimin üzerine koymuştum, dersin. Düşünceler seni bırakınca delirtici bir şaşkınlığa, gerçeğe alışmanın zorluğuna düşmezsin. Kaç sigara içtiğini, her birini nasıl söndürdüğünü, kibritleri nereye koyduğunu hatırlarsın. yoksa, birdenbire sigara tablasının içinde dört izmarit ve iki kibrit bulursan büyük bir korkuya kapılırsın: sigaramı nasıl yakmışım? Olağanüstü bir şey mi oldu bu arada? Aklımı mı kaybediyorum? Birden her şeyi unutacak mıyım? Oysa, içinden bir ses, kibrit kutusuna koydun, kibrit kutusuna koydun diye seni yatıştırırsa büyük bir ferahlık duyarsın; herkese ve her şeye meydan okumak için büyük bir cesaretle dolduğunu hissedersin. Benimle kimse başa çıkamaz hesabını veremeyeceğim tek dakikam yok diye gururlanırsın. Gerçekle rüyayı birbirinden ayırırsın. Bu iki kibriti ben rüyamda yakmadım. İşte kutuyu açıyorum: içinde iki tane yanmış kibrit. Kendi kendine gülümsersin: beni daha ele geçiremediniz. Korkuların bir an sürer geçer. Sayı ile hareketi renk ile düşünceyi sadece rüyanda karıştırdığın için endişe duymazsın. Hikmetler de birbirine karışmaz. Fakat bütün bu rüyaları neden gördüğünü biliyor musun? Her şeyi biliyorum. Eyvah! Mutfağın elektriğini söndürmeyi unutmuşum. Dur, telaşlanma; gider söndürürsün.

Okumak, sadece okumak. Okuyan insan, dünyanın aklına yaslar sırtını. O zenginlerin arkadaşları birkaç finansçı, üç beş holding yöneticisi. Üstelik içtenlikten her zaman şüphe duyulan ilişkiler içindeler. Oysa benim dostlarım dünyanın gelmiş geçmiş en akıllı ve en yaratıcı insanları: Aristoteles, Platon, İbn Rüşd, Faulkner, Homeros, Nietzsche, İbn Haldun... Bunları hangi maddiyatla bir tutabilirsin?

Kitaplar hayat mücadelesine atılmış olanlara veya büyük ideal sahiplerinin geniş ufuklarına, yani ufuklar katmakta yardımcı olurlar. Demek ki okumak bir gaye değildir. Okumanın ve bilgi edindikten sonra mütalaada bulunmanın hedefi, dünya hakkında genel bir fikre ve görüşe sahip olmaktır. Sistemli biçimde okuyarak elde edilecek bilgiler, bir mozaik parçası gibi yerine yerleştirilmelidir. Böylece kitap okuyanın zihninde dünya hakkında genel bir fikir meydana getirilmelidir. Yoksa okuyucunun kafasında büyük bir değerden yoksun bir bilgi salatası meydana gelmemelidir. Bu bilgi salatası sahibine bir gurur vesilesi olsa da, herhangi bir işe yaramaz. Kafalarının içinde bilgi salatası taşıyan kimseler, kendilerinin çok şeyler bildiklerine hükmederler. Fakat bu gibi kimselerin hayatları ya bir hastanede ya da politika çukurunda son bulur.

Farklılıkların paradan kaynaklanabileceği hiç aklıma gelmezdi, insanların doğuştan temiz ya da pasaklı, zevk sahibi ya da sallapati olduğunu sanırdım. Ayyaşlık, konserve et, kenefin yanındaki çiviye asılmış gazete kağıtları, bunları kendilerinin seçtiğini ve böyle mutlu olduklarını sanırdım. Yığınla ders almak, kafa yormak, okumak gerekiyormuş böyle düşünmeyi bırakmak için, hele çocukken, insan her şeyin değişmez bir şekilde belirlenmiş olduğuna inanıyor.

Yaratıcılık analitik düşünmekle çok ilgili. Bunun tek yolu bol bol kitap okumaktan geçiyor… “Bilgi” kitaplarını kastetmiyorum. Bahsettiğim Mark Twain, Tolstoy, Steinbeck, Balzac, Aziz Nesin kitapları. Çünkü ancak ve sadece roman-hikaye okuyarak geliştirilebilecek bir yetenektir “yaratıcılık”. Ancak okuyarak, olgular arasında ilişkiler kurup; benzer ve zıt kavramları süratle çarpıştırabilirsiniz. Sadece “okumuş” insanlar istenileni anlayabilir ve isteğini anlatabilir.

Hemen yakınındaki çevresi, zihne, okumanın yaptığı gibi, tek bir düşünceyi dayatmaz. Zihne sadece kendi doğasına ve içinde bulunduğu ruh haline uygun düşünceler düşünmesi için fırsat ve konu sunar. Sonuçta çok okumak beynin tüm elastikiyetini çalar, tıpkı bir ağırlığın baskısı altında yayın elastikiyetini kaybetmesi gibi... Dolayısıyla kendine ait herhangi bir düşünceye hiçbir zaman sahip olmamanın en kesin yolu, ne zaman boş zamanınız olsa gidip elinize bir kitap almak olacaktır.

İki haftamı ülkenizi dolaşarak geçirdim -ülkeniz, çılgın zamanlar mıntıkası ve televizyonda sürekli bir biçimde ereksiyon sorununu tedavi eden ilaçların reklamının yapıldığı o ülkeyse eğer- bu dergi için bilgi toplamakla görevlendirilmiş olarak: kırk yedi edebiyatsever, sinir bozucu derecede sakin olmakla beraber yüzü gülmeyen genç adam ve kadından oluşan, her ay bu köşedeki tüm iyi esprileri ayıklayan Hece Cümbüşü, artık Amerikan okuma alışkanlıklarından bihaber olduğuma karar verdi ve beni havaalanı kitapçılarına doğru (itiraf etmeliyim ki faydalı) bir geziye gönderdi. Bu sayede, biliyorum ki, en sevdiğiniz yazarınız Cormac McCarthy değil, hatta David Foster Wallace bile değil, Joel Osteen diye bir adam ki kendisi, hakkında bildiğim kadarıyla Cümbüş üyesi olabilir çünkü kusursuz dişlere ve kurtarıcımız İsa’nın rehberliğinde insanlığın mükemmelliğe ulaşabileceğine dair bir inanca sahip. Televizyonu her açışımda Osteen ekrandaydı -Allah şu yetişkinlere yönelik, seyrettiğin-kadar-öde kanallarından razı olsun!- ve kitabı Become a Better You (Daha İyi Bir Sen Ol) her yerdeydi. Sanırım, şimdi bu kitabı okumak zorunda kalacağım, sırf sizin ne düşündüğünüzü öğrenmek için. Gerçek bir hikaye: Texas Houston’da George Bush Havaalanı’nda, otuzlarında çekici bir kadın gördüm bu kitabı satın alırken ve ilginç olan şuydu ki kadın ağlıyordu bu işi yaparken. Aceleyle içeri girdi gözlerinden yaşlar akarak ve kendi kendine söylenerek, doğruca ciltli, çok satan, kurgusal olmayan kitapların sergilendiği bölüme yöneldi. Tahmininiz benimki kadar başarılı. Neredeyse tamamen eminim ki, suçlanması gereken kişi duyarsız bir herifin teki (kadının D15 ile D17 kapıları arasında bir yerde terk edildiğini tahmin ediyorum), ve aslına bakılırsa duyarsız Amerikalı erkekler, Hıristiyanlığın A.B.D.’de popüler olmasının sorumlusudur. İlginçtir ki, İngiltere’de erkekler zerre kadar duyarsız değildir ve sonuç olarak biz de neredeyse toptan allahsız bir milletiz ve Joel Osteen hiçbir zaman televizyonlarımıza çıkmıyor.

Ancak tasavvuf yolundan seyr-î illallah yapılacağını tasavvur eden mutasavvıf hata içindedir. Daha önce de tasavvuf ilmini inkar edenlerle seyr-î illallahı yalnızca tarikat şeyhleri vasıtasıyla tasavvur eden müfrit sofulara cevap olarak bunu zikretmiştik. Zira böyle bir tasavvur tamamen yanlıştır. Zira Ashab-ı Kiram ve onlardan sonra gelenlerin tasavvuf ilminin kaideleri sistemleştirilinceye kadar en büyük gayretleri Kuran ve Sünneti okumak ve tatbik etmekti. Bunların yaptığı seyr değilse, o halde seyr nedir?

Karşı çıkmamın nedeni, orada yine tanıdık insanlarla bir arada olmak, yine nezaketen bazı şeyler yapmak ve sosyal davranmak zorunda kalmaktı. Oysa benim kendi başıma kalmaktan başka bir isteğim yoktu, iki hafta boyunca kitap okumak, yürüyüşe çıkmak, hayal kurmak, rahatsız edilmeden uzun uzun okumak, iki hafta boyunca telefonsuz ve radyosuz yaşamak, konuşmak zorunda olmamak, bir anlamda rahatsız edilmeden kendim olmak istiyordum. Bilincine varmasam da, yıllardır özlemini çektiğim tek şey tam bir sessizlik ve dinlenmeymiş aslında.

Anlamını çıkarmak istediği bir yazıyı okuyan biri, işaretleri ve harfleri küçümsemez; yanılsama, rastlantı ve değersiz bir kabuk diye bakmayıp okur, inceler ve sever onları, her harf karşısında böyle davranır. Oysa dünya kitabını ve kendi varlığımın kitabını okumak isteyen ben ne yaptım, önceden varsaydığım bir anlam uğruna işaretleri ve harfleri hor gördüm, görüngeler dünyasına yanılsama, dedim; kendi gözümü ve kendi dilimi nasılsa var olmuş değersiz nesneler saydım. Olamaz böyle bir şey, geride kaldı bu, artık uyandım, gerçekten uyandım ve ancak bugün açtım dünyaya gözlerimi.

İşte hep kendini sonunda, istesin istemesin, böyle denizin yavaş yavaş kemirdiği bir toprak parçası üzerinde bulur ve orada bırakılmış bir deniz kuşu gibi tek başına dururdu; bu onun yazgısı, ona özgü bir şeydi; işte onun asıl gücü, asıl üstünlüğü buradaydı; tüm fazlalıkları birden silkip atmak, özleşmek, küçülmek, bedence bile daha hafiflemek, daha yalın görünmek ve yine de kafa gücünden hiçbir şey yitirmemek; kendi küçük toprağı üzerinde durup, insanların içinde bulunduğu bilisizliğin, aymazlığın karanlığına meydan okumak, bizim bir şeyden haberimiz yok ama deniz, üzerinde durduğumuz kara parçasını alttan alta durmadan kemirmektedir, diye düşünmek - işte bu onun yazgısı, onun yeteneği idi.

Anne Mangen Norveç'teki Stavanger Üniversitesi'nde okuryazarlık alanında profesör olarak görev yapıyor. Konu üzerine yirmi yılı kapsayan araştırmalarında hayali bir şeyi kanıtladığını söyledi bana. Dediğine göre kitap okumak bizi belli bir şekilde okumaya alıştırıyormuş - çizgisel bir şekilde, bir süreliğine tek bir şeye odak­lanarak okumaya. Ekrandan okumanın ise bizi farklı bir şekilde oku­maya alıştırdığını keşfetmiş Anne - bir şeyden diğerine atlayıp zıplayarak okumaya. Gerçekleştirdiği çalışmalarda, ekrandan okurken "göz gezdirmeye ve taramaya daha yatkın olduğumuzu" görmüş ihtiyacımız olanı almak için ekrandaki enformasyonun üstünde hızla göz gezdirdiğimizi. Ama yeterince uzun bir süre böyle okuduğu­ muzda, "bu tarama ve göz gezdirme bulaşıcı hale geliyor. Kağıt üstünde yazılı olanları okuma şeklimizi de etkilemeye, belirlemeye başlıyor . Varsayılan okuma şekli haline geliyor".

Düşünmenin ve okumanın insan zihni üzerinde meydana getirdiği etkiler arasındaki fark varılamayacak kadar büyüktür. Zihinler arasında bir insanı düşünmeye diğerini okumaya götüren asli farklılık bu yüzdendir ki sürekli olarak büyür. Okumakla insanın o an içinde bulunabileceği ruh haline ve temayülüne yabancı olan düşünceler zihni zorla ele geçirir ve üzerine damgasını bastığı balmumuna mühür ne kadar yabancıysa bu düşünceler de zihne o kadar yabancıdır. Böylelikle zihin bütünüyle dışarıdan gelen zorlama altındadır; şunu veya bunu düşünmeye zorlanır, her ne kadar o an için böyle bir şeye zerrece eğilimi yahut isteği yok ise de... Fakat bir insan kendi kendisine düşününce o an için ya çevresi ya da zihnine düşen belli bir şey tarafından belirlenmiş olan kendi sevki tabisini takip eder. İnsanın görünür çevresi zihne okuma gibi tek bir belirli düşünceyi zorlamaz, ona sadece doğasına ve mevcut ruh haline uygun olan şey üzerine düşünmeye götürecek malzemeyi ve vesileyi sunar. Dolayısıyla çok okumanın zihni her türlü esneklikten yoksun kılmasının nedeni budur; bu tıpkı bir çelik yayı sürekli tazyik altında tutmak gibidir. Eğer bir insan düşünmek istemezse bunun en güvenli yolu yapacak başka bir şeyi olmadığı zaman eline bir kitap almaktan geçer. Eğitimin insanların çoğunu fıtraten olduklarından daha ahmak ve budala yapmasının ve yazdıklarını herhangi bir başarı kazanmaktan alıkoymasının sebebini açıklayan işte bu alışkanlıktır. Pope' un şu dizesinde söylediği gibi kalırlar:"For ever reading, never to be read" (Dunciad iii. 194.) Fakat kendi dehasının kılavuzluğunda ilerleyen, bir başka söyleyişle, kendi kendisine düşünen, dışarıdan hiçbir zorlama olmaksızın ve doğru bir şekilde düşünmesini öğrenmiş insan, kendisini doğru yoldan saptırmayacak şaşmaz bir pusulaya sahiptir. Bu yüzden bir insan ancak kendi düşüncelerinin kaynağı kuruduğu zaman okumalıdır ki ço ğu zaman en iyi kafaların durumu bu merkezdedir.

bence kitap demek bir defa okumak için yazılan şey değildir. bazı tanıdıklarım haftada üç dört tane okuyorlar. onlara hayret ediyorum. kitap. nasıl diyeyim... içinde yaşadığımız ev gibi olmalı, vatan gibi olmalı, ona alışmalıyız, bağlanmalıyız, köşesini bucağını gayet iyi tanımalıyız, her noktasına hatıralarımız karışmalı. değil mi? bir musiki parçası gibi... her vakit başka başka eserler okuyanlar, iki üç günde bir dostlarını, evlerini, vatanlarını değiştiren insanlara benzemezler mi?" syf. 23 "korkuyorum, sizden değil, sizden ve kendimden, yaşamaktan korkuyorum." syf. 52 "gece yarısı kaldırımların hürriyetine, kimsesizliğine vurgunum. ben de kimsesiz ve hürüm, ben de kaldırım çocuğuyum." " gece yarısından sonra kaldırımlarda uyumak için kuru bir parça yer arayan etsiz ve tüysüz, kuyrukları bile tüysüz, vücutları uzun ve karınları çukur, sıska ve sessiz, filozof ve mütevekkil, aç ve yorgun köpekleri bilir misiniz? onları ben pek iyi tanırım, onların hayatı benim hayatımdır ve bu en güzel hayattır, inanınız." syf. 88 "yaratma ameliyesi yekpare, spontane ve kendi tekniğini de haizdir. tashih etmek bozmaktan başka bir şey olmaz." syf. 92 "bir roman ya yazılır, ya yaşanır. ben sana hemen tutkun olduğumu hissettim, fakat yazmak için değil, yaşamak için! ben sana kollarımı uzatıyorum ve sen, bana ellerini, dudaklarını uzatacağın yerde, yazmak için mürekkepli kalemimi uzatıyorsun." syf 108 "sen hayatında her şey yapmış bir kadınsın. fakat hiç birine alışamamışsın, hiç birinde ihtisas kazanamamışsın: evlendin, fakat tam manasıyla zevce olamadın; sevdin, fakat yekpare bir aşkın olmadı, bir çok hadiseler en büyük ihtirasın billurunu kırdı; seyahat ettin, fakat sende bir seyyah melekesi teşekkül etmedi; birçok hafiflikler yaptın, barlarda, balolarda, tiyatroların kulis aralarında yaşadın, fakat bir kokot pişkinliği elde edemedin; tercemeler yaptın, fakat bir satır yazı neşretmedin; çocuklara bayılıyorsun, fakat ana olmadın; her emelin, her gayenin büyüklüğünü ve güzelliğini anlıyorsun, fakat hiç bir emelin ve gayen yok; bir çocuk saflığıyla en basit yalanlara inanabilirsin; fakat hiç bir şeye iman etmiyorsun." syf. 126 "dante'yi sever misin sen? şu dakika nerdesin? benim gibi hem roma'da hem istanbul'da mı? "düşün ki her an ben değişiyorum, her an sen değişiyorsun, buna rağmen birbirimizi nasıl tanıyabiliyoruz? bu kaçan benliklerimizi birbirimizde aramak tecessüsü olmasaydı bir saniye konuşabilir miydik?" syf.132 "bu kelimeyi sevmiyorum. alakalarımızın yüz bin şekline isim bulamıyoruz ve 'sevmek' deyip çıkıyoruz. o için ne kadar suistimale uğruyor bu kelime." syf. 153 "yıkılıyor, her şey yıkılıyor!" syf. 164 "ancak 'izm'siz düşünebildiği gün insan zekasının hürriyetinden ve genişliğinden bahsedilebilir. kafamızın zinciri bu 'izm'dir: sistemcilik ve nazariyeciliktir." syf. 190

kimse sonunu bildiği bir romanı okumak istemez.

Okumak için Norfolk’a yalnız birkaç temel araştırma kitabı götürecek, bu defa yanıma roman almayacağım. Hatta günler ihtimallerin olumlularını getirirse, orada, kitap yüzü açılmamış tatillerin havasını atan o asîlik timsali öğrenci arkadaşlarıma da birkaç günlüğüne memnuniyetle ben de katılıp, gevşeklik müziğinin kusursuz ahenginin, yaşamları sürekli hepsi doğru notalara da basmayan farklı tellerden çalmaya zorlamasıyla ünlü edebiyat müziği tarafından dahi bozulmasına izin vermeyeceğim.

Ama Cemil bir edebiyat okuruydu. Edebiyat okurları aslında okudukları her kitapta insanı muayene ve ameliyat eder. Bu yolla edindilleri bilgi, görgü yaşayarak elde edilemeyecek kadar büyüktür ve insana dair her şeyi anlarlar, sahiden anlarlar. Cemil Nazlı'yı anlamıştı ve okduğu kitaplardan birindeki bir Nazlı için bir Cemil için üzülmüştü, üzülmüştü.

Ama okumak gerek, çok, daha çok okumak...

Müslüman Mahallesinde Neden Salyangoz Satılmaz? Ne Yediğini/Giydiğini Söyle, Sana Kim Olduğunu Söyleyeyim Her grup, üyelerini çeşitli âdet ve ritüellerle kendine bağlar ve başka grupların üyelerinden ayrı konumlandırırdı. Bir Müslüman'ı Hıristiyan'dan farklı kılan en önemli farkın sünnet olması gibi ki İspanya topraklarına sızmaya çalışan Osmanlı casuslarını birçok kez ele veren cinsel organlarıydı. Gene en dışlayıcı dinî gruplardan biri olan Yahudiliğin en sert yeme-içme tabularına sahip olması da boşuna değil. Bundan üç küsur yüzyıl önce Evliya Çelebi'nin bunlara güvenmemesinin nedeni işte tam da buydu: "Bunlar kimseden yeyüp içmezler ve ihtilât itmezler, eğer ülfet ederlerse ca'lî aşinalık iderler", yani "Kimseyle sofraya oturup karışmazlar, eğer dostluk ederlerse de yapmacıklıktan yaparlar" diyor seyyahımız, hem de hızını alamayıp ekleyerek: "Her şeyleri ümmet-i Muhammed' e husûsan Muhammed isimli bir Müslîmi katl etme ihânetleri mukarrerdir", yani tek amaçları Müslümanları öldürmektir, özellikle de adı Muhammed olanları. Bugün domuz yemenin bazı ateistler için bile tabu olması ya da içki içmenin mütedeyyinler için faiz gibi benzer günahlardan çok daha kötü algılanması da geçmişten gelen bir önyargının devamı aslında. Kimin ne yediği görünür bir şey olduğundan, grup içinden olanı grup dışındakinden ayırmayı kolaylaştırıyor çünkü. Kıyafette de benzer bir durum var ve bu yüzden eskiden giyiminden bir kişinin hangi dinî ya da etnik gruba ait olduğunu anlamak mümkündü. Bu ayrımın flulaşmasından hoşnut olmayan hükümetler de kişinin ait olmadığı bir cemaatin kıyafetini giymesini men eden yasalar yapmaktan geri durmazlardı. Dış görünüşteki değişiklik kimlikteki bir değişiklikti aynı zamanda; Hak Din'i reddedip Müslüman olan Hıristiyanların "sarığa büründüğü"nden (Fr. prendre le turban) şikâyet edilmesi boşuna değildi. Gene Mançurya kökenli Qing (ok. Çing) Hanedanı bir anda kendisini Çin'i yönetirken bulunca tüm halkın saçlarını kendileri gibi kesmelerini emredecekti. Bu korku salan yabancı kavme meydan okumak pahasına Çinlilerin uzun süre direnmesinden, bu talebin öyle yenilir yutulur bir şey olmadığını söylemek mümkün. Türban meselesi ya da saç, sakal ve bıyıkla (badem bıyık, ülkücü bıyığı, çember sakal, uzun saç, favori) ifade edilen politik görüşler göz önüne alındığında bugün bile kılık kıyafetin bir yere kadar kimliği ifşa ettiğini söylemek mümkün. Modern devlet ne kadar çabalarsa çabalasın geçmişten gelen bazı âdetler sinsice sokuluyor günümüze. Bazen türban örneğinde olduğu gibi bizzat aynı modern devlet eliyle olsa bile. İnsanın suratından politik görüşünü tahmin eden algoritmalar üzerinde çalışıldığını da ekleyelim. Ve bizi özgürleştirmesini umduğumuz teknolojinin bazen tersi yönde sonuçlar verebileceğini bir kez daha anımsatalım.

Okumayı sever misin?" "Evet. Okumak gözlerimi açıyor. Her zaman köyümün dışındaki dünyayı görmek istedim, ama ailemin beni gezmeye gönderecek parası yok. Ben de dış dünya hakkında kitaplar okuyorum.

Severek okuduğun güzel bir kitap zihninde, ruhunda hiçbir iyi değişiklik yapmadıysa, muhtemelen senin gelişmişlik düzeyin ve derinliğin kitabın gelişmişlik düzeyinin ve derinliğinin üzerinde demektir!

Kitaplar düşe kalka, şaşırtıcı bir sürat ve çeviklikle kendi içimize doğru ormanlarda koşmaya başladığımız bir yer, bir firar noktasıdır.

okumak sana mutluluk getirsin, benim sevgili yıldızım...

Eğer biri okuduğun bütün kitapları biliyorsa ve sende o kitaplardan hiçbir iz görmüyorsa bütün o okumaların boşa gitmiş demektir!

Hayatla kitap arasındaki fark şudur: Hayat, yazılmamış bir kitaptır ve kendi hayatını yazarken yazılmış bir kitabı okursan, kendi hayat-kitabını daha iyi yazabilirsin!

Bir mum olmak ne demektir? Öleceğini bildiğin halde karanlığa meydan okumak demektir!

Ben gençlik yıllarımdan beri sabahları çalışmaya gayret ettim. Okuyacaksam sabahları okudum; yazacaksam sabahları yazdım. İnsan sabah okuduğu metinleri asla unutmaz. Bunun da basit bir sebebi var: Zihin boşken, vücut diriyken, kafa dinçken okumak; çalışmanın verimini kat kat arttırır.

Sihrin en faydalı ilaçlarından biri de ilah çarelerdir. Kalp Allah sevgisiyle dolu, onun zikriyle meşgul oldugu zaman kalbin bu meşguliyeti sihrin insana isabetine engel olan ve isabetinden sonra da tedavi eden en etkili ilaçlardandır. Okunması tavsiye edilen dualardan bazılar; Fatiha, Ayetel Kürsi, Bakara suresinin son iki ayeti, Amener rasulü, Haşr suresinin son ayetleri, Kalem suresinin 51 ve 52 ayeti, İhlas, Felak ve Nas surelerini okumak.

Bir kitabı okumak tamamen mekanik bir şeydir; fakat o kitabı okuyup içselleştirmek duygusal ve ruhsal bir şeydir!

DİYARBEKİR HALKEVİ MUSİKİ ŞEFİ CELAL BEY'E (8 EYLÜL 1932) Diyarbekir'e ait topladığı halk türkülerini gramofonda okumak üzere İstanbul'a giden Diyarbekir Halkevi Musiki Şefi sanatkar Celal Bey, Aziz Fahri Hemşehrimizi Dolmahahçe Sarayı'nda ziyaret etmiş ve iltifatlarına mazhar olmuşlardır. Büyük Kurtarıcı 'mız Diyarbekirli hemşehrilerinin hallerini sorduktan sonra bu gencin dilinden yüksek ruhunun coşkun ve ölümsüz kaynaklarından akıp gelen bu veciz hitabeyi irat buyurmuşlardır: Ben Türk elinin kahraman bir bucağındanım. Yazık ki oraya Bekir diyarı diyorlar, fakat özünde Türk diyarı idi. Bekir sonradan ona ad olmuş. Fakat biz öz diyarımızın ne olduğunu biliriz. Bizim diyarımız Oğuz Türk'ün has konağıdır. Biz de bu yüce konağın çocuklarıyız. Buraya konduğumuzdan beri ne olduğumuzu anlatmaya çalıştık ve anlatıp duruyoruz ki: Türk eli büyüktür ve yeryüzünde yalnız o büyüktür. Her yeri dolduran Türk'tür ve her yanı aydınlatan Türk'ün yüzüdür. Diyarbekirli, Vanlı, Erzurumlu, Trabzonlu, İstanbullu, Trakyalı ve Makedonyalı hep bir ırkın evlatları, hep aynı cevherin damarlarıdır. Bizim yeni işimiz budur. Bu damarlar birbirini duysun ve birbirini tanısın. Bu dediğim şey hakikat olacak, çünkü hakikattir. Bu dediğim şey olduğu zaman başka bir âlem görülecek ve bu âlem dünyaya hayret verecek, nur ve feyzini insanlığa saçacaktır. Hakikat güneşi durmaz, daima yükselecek, Türk'ün varlığı bu köhne âleme yeni ufuklar açacak, güneş ne demek, ufuk ne demek o zaman görülecek. Bu karmakarışık işlerin içinden çıkıp yükselebilmek için bize dirilik gerektir. Birlik onunla beraber yürür. Diri yalnız Türk milletidir, birliği ortaya koyan da Türk'tür, dirliğin ne olduğunu anlatan da Türk'tür, çalışalım.

Az bilmek için çok okumak gereklidir.

Düşünmeden okumak, hazmetmeden yemeye benzer.

Okumadığın bir kitap seni değiştirebilir mi? Elbette değiştirebilir, o kitabı okuyup da değişmiş biriyle karşılaşırsan! O halde unutma, tanıştığın bir insan, okumadığın bir kitabın ta kendisi olabilir!

Biraz da İstanbul havasına dönelim: Beyoğlu’nda İngiliz karargâhına uğrıyalım, Yüzbaşı Armstrong’la bir defa daha görüşelim. Armstrong der ki: “Londra’da iken Türkiye’deki yanılmalarımızın sebebini anlamak istedim. Fakat boşuna uğraştım. Londra’da sanılıyordu ki Türkiye’ye ait kararlar İstanbul’da verilmektedir, İstanbul’da ise bunun aksi sanılmakta idi. Asıl mesele harp ruhunun sönmüş olmasında idi. Hiçbir sınıfta kuvvet kullanmak hevesi yoktu. ‘Kızıl bayrak’ tahrikleriyle çalkalanan İngiliz adalarının yanı başında İrlanda ateş içinde idi. Hükûmet dış politika ile uğraşmaya vakit bulamıyordu. Yakınşark’a önem verilmiyordu. Yeni bir Türkiye’nin doğduğu, müttefikler karşısında dayanabilecek bir kuvvet meydana geldiği anlaşılmıyordu. Şark işlerini bilmeyen Lloyd George’u güden duygu ve düşünce, Gladston’kârî Türk düşmanlığı idi. Yunanistan büyümeli ve İngiltere ile yeni büyük Yunanistan’ın menfaatleri birleştirilmeliydi. Lloyd George’un bilgisi, eski Yunanistan’ın şairleri ve filozofları olmuş olmasından ibaretti. Bir defa Clemenceau demişti ki: ‘Lloyd George’un okumak bildiğini biliyorum, fakat okuduğundan şüphe ediyorum.’ Venizelos’un sihrine kapılan Lloyd George’a göre Yunanistan, Avrupa ve Anadolu’da eski şan ve şerefine kavuşacak, Boğazlar’ı Avrupa’ya açık tutacak, Akdeniz’de İngiltere ile beraber yürüyecekti. Yunanistan oyun bozanlığa kalkarsa, İngiltere donanması onu uslandırmaya yeterdi. Lloyd George’un aldandığı nokta, Yunanlıların kendilerine verilen görevi başarabilecek güçte olmadığı idi.

Okumak, benim için en büyük mutluluk ve en güvendiğim avuntum olmuştu.

- Evet, kitap okumak bir sanattır; belki de yazmak kadar güç bir sanat. Onun için muharrirler, yalnız muharrirlerin okuması için yazmalıdırlar. Kari ile muharrir arasındaki seviye aynı derecede olmazsa anlaşmanın imkânı kalır mı?

Ateşli bir gence, yaşlılıktaki hali gösterilebilse, korkuyla yerinden sıçrar. Tatlı gençlik yıllarından, olgunluk yaşlarının asık yüzlü, sert yıllarına girdiğiniz zaman, bütün insansal duyguları da beraberinizde alın, onları yolda bırakmayın, çünkü sonra bir daha yerlerinden kaldıramazsınız. Sizi bekleyen yaşlılık korkunçtur. Aldığını geri vermez. Mezar ondan daha merhametlidir. Çünkü, onun üstünde, "Burada bir insan gömülü," diye yazar; fakat insanlıktan çıkmış yaşlılığın o soğuk, o duygusuz çizgilerinde hiçbir şey okumak mümkün değildir.

Şark mıntakasında bir orduluk kıtaat vardır. Mü­tarekede 9. Ordunun ismine 15. Kolordu denilerek ordunun tedricî lâğvına gidiliyordu. Dört fırka ve bir orduluk kıtaatı merbuta var. Erzu­rum müstahkem mevkii, sahra şümendöferleri, aşiret kıtaatı gibi yalı­nız askerî vezaif bile kolordu teşkilâtını istilzam ederken valilere varın­caya kadar hâlâ Millet Meclisinin dahi -hey'eti temsiliyede olduğu gi­bi- benimle idare umurunun zarurî olduğu bu devirde -vaktile verilmiş ve ilân edilmiş karara rağmen- Mustafa Kemâl Paşanın bu makul ve muhik olan tekliflerime cevap vermemesini nasıl tefsir ettiğini hatırat­larında okumak ne meraklı bir şeydir. Bu işde birinci derece alâkadar makam ve mes'ul zatlar olan Müdafaai Milliye Vekili Fevzi Paşa ile Erkânı Harbiyei Umumiye Reisi İsmet Bey de acab bunu nasıl tevil ede­ceklerdir. Bugün askerliğin en basit kavaididir ki kendisinden kıdemsiz bir insanın âmir tâyin olunması kıdemli madûna sen istifa et! demek­tir. Halbuki insafsızlıktan ve şarktan ayrılamamak ehemmiyetinden naşî ben Ankarada vazife almayı aklıma bile getirmemiş ve Sivasta Mustafa Kemâl Paşanın Harbiye Nezareti için vaki teklifine de beni şarktan ayırmamak lüzumunu düşünerek Ali Fuat Paşayı ve sonra da Fevzi Paşa ve İsmet Bey gelince birini Harbiye Nezaretine diğerini de Erkânı Harbiyei Umumiye riyasetine teklif etmiştim. Fakat benim or­du kumandanlığım da yukarda sırası gelince bahsettiğim vechile, esa­sen vekâleten ifa ettiğim bir vazife ve hey'eti temsiliyenin tesbit ve ilân ettiği bir makam idi. Bunun neden yapılmadığı artık en ufak rütbedeki bir şifre zabitinin de anladığı bir vaziyetti; fakat Mustafa Kemâl Paşa doğru mu yapıyordu, vaziyet benim haysiyet ve şerefi mevkiiyem ile oynamaktı. Ben istiklâlimizi kurtarmak için her fedakârlığa razıyım. Nitekim icap ettiği zaman İstanbul hükûmetinin ordu müfettişliği pa­yesini de kabul etmedim. Fakat artık millî hükûmet, millî adalet tevzi olunurken bu dirsek çevirmek ne derece doğrudur.

Bilmek için, oku; öğretmek için, konuş; düşünmek için, yaz!

Bunun için yapmanız gereken şey, kendinize ait bir okuma masası veya köşesi oluşturun. Yemek için masa/sofra, yatmak için yatak nasıl lazım ise beyni ve gönlü besleyen okumak için de hayatınızda bir yer açın. Açın ki kitaplar masanıza, yanınıza gelebilsin, okumak fiili canlı kalabilsin.

Hayal kırıklığı testini tersinden okumak Bir grup çocuğu güzel oyuncaklarla dolu bir odaya koydular. Oyuncak bebekler, konuşup ağlayabiliyordu ve psikologlar onların bu süper oyuncaklarına ve ortamlarına alışmasına izin verdiler. Sonra bu odadan bir perde ile ayrılmış başka bir odaya götürdüler. Bu oda ikinci sınıf oyuncaklarla doluydu. Deneyciler perdeyi kaldırıp, çocukların süper oyuncakların yanına gitmelerini bir camla önlediler. Çocuklar ikinci sınıf oyuncaklarla oynarken onların yaptıklarını not aldılar ve bu çocukların hayal kırıklığına uğradıklarında saldırgan davranışlarının birden bire arttığını gördüler. Böylece, hayal kırıklığı saldırganlığa yol açar sonucuna vardılar. (Yokluğu görmeden hayata başlayan çocukların düştüğü hayal kırıklığı bu deneyde not edilebilir.)

Bir demokraside, özgürlükler için kırmızı trafik ışığı yandığında asla durma, asla bekleme! Kırmızı ışığı reddet, onu görmezden gel, kuralları çiğne ve ilerle! Faşizme meydan okumak - bu meydan okuma şiddet içermediği sürece - dünyadaki her millet için her zaman meşrudur! Çünkü şiddet demek faşizmin aynı bayağı, aynı şeytani metotlarını kullanmak demektir! Bir köpeğe karşı savaşırken bir köpek gibi davranma!

Okumaya devam et! Seyahat etmeye devam et! Düşünmeye devam et! Ve en sonunda orada olacaksın, Bilgelik Ülkesinde, zihnin bir kartal gözünün kudretine sahip olduğu yerde!

Sana meydan okuyan her şeye meydan okuma! Her komik meydan okumayı ciddiye alma ve her zayıf tehdidi büyük bir tehdit gibi görme; enerjini güçlü meydan okumalara, büyük tehditlere sakla!

Seni korkutan şeyler korkularına meydan okuman için seni her zaman kışkırtırlar!

Kur'ân'ı mânasını bilmeden okuyanların haline dil uzatanlar ne ahmaktır. Kur'ân'daki dış mana, kelimesi kelimesine bilinse bile onu bilememenin, bilmek mümkün olmadığının bilinci içinde okumak ve dinlemek lâzım... Anlayıp ne olacak sanki?... Anlamış olmak tesellisi içinde anlamak da kaybolup gidecek... Ne mutlu hiçbir şey anlamadan Kur'ân'ı bazı delâlet prıltılariyle su gibi tas tas başından dökenlere...

...Okuduklarımla aramda entelektüel olmayan, duygusal olmayan,ilmi hiç olmayan,zevkli olmayan bir ilişki vardı.Ben kitaplarda yaşadığım hayatta ve yaşadıklarını söyleyen,canlı oldukları iddiasında olanların hayatında olmayan gizli ve gerçek şeyleri bunlar her ne olur olsun görüyor,haberdar oluyordum.Yani işin aslından haberdar oluyordum. Bu haberdar olma hali bir gizi öğrenmenin sevincini ya da bir meseleyi çözmenin rahatlığını değil işlerin hiç de öyle olmadığının, olamayacağının bilgisini bana veriyordu...

Kitap okudukça benden uzaklaşıyorsun." demiştin, lise sondaydık, ben bir hastalığa kapılmış gibi Murat Ağabey'in kitaplarını okuyordum. Sen o zamandan anlamıştın, konuşmak, okumak, yazmak sana göre değildi.

İstersen konuşalım. Fakat konuşmaktan ne çıkar ki! Kim bilir şimdiye kadar kaç merkep yükü kitap okudun. Fakat bunlardan ne anladın? Hiç, değil mi? İnsanlar neyi bilirler? Zevk ve bencilliklerinin arzuladığı sanatsal birtakım şeyleri... Fakat hak ve hakikat hususunda ne bilirler? Hiç! Akıl yoluyla hakkı bulmak mümkündür. Fakat bilmek, anlamak mümkün mü? Ne konuşalım? Harfleri bir araya getirerek hikmet bilinebilir mi?

Meydan okuma bir sanattır: Kime meydan okuman, nasıl meydan okuman ve ne zaman meydan okuman gerektiği iyi bilmelisin yoksa yenilgi kaçınılmaz bir kader olur!

Toplum özgürce okusun, toplum özgürce düşünsün ve işte sonuç: Parlak bir ülke! Toplum özgürce okumasın, toplum özgürce düşünmesin ve işte sonuç: Zavallı bir ülke!

Belleksiz dünya, şimdinin dünyası. Geçmiş sadece kitaplarda, belgelerde. Her insan kendini tanıyabilmek için yanında yaşam öyküsünü içeren kendi hayat defterini taşıyor. Her gün okumak suretiyle ailesini, üst tabakadan mı yoksa alt tabakadan mı geldiğini, okulda başarılı olup olmadığını, hayatında herhangi bir şey başarıp başarmadığını yeniden öğreniyor. Hayat defterinden yoksun insan bir fotoğraf karesi, iki boyutlu bir imge, bir hayalet. Zamanla her hayat defteri, baştan sona tek seferde okunamayacak denli kalınlaşıyor. O zaman seçimler devreye giriyor. Mesela yaşlılar gençliklerini veya son dönemlerini okumayı seçebiliyor. Kimileriyse okumayı hepten bırakıyor. Geçmişi terk ediyorlar. Dün zengin olup olmadıklarının, eğitimli olup olmadıklarının, mağrur olup olmadıklarının saçlarını okşayan meltemden daha önemli olmadığına karar veriyorlar. Bu tür insanlar doğrudan karşısındakinin gözüne bakıyor ve elini hararetle sıkıyor. Böyleleri gençliklerindeki tempoyla yürüyor. Belleksiz bir dünyada yaşamayı öğrenenler bunlar işte.

bu kız bende hayatımın sonuna kadar bitirmeye imkân olmayan muazzam bir kitap tesiri yaptı. Ve ben o hale geldim ki, bütün kitaplarımı bu anlaşılmaz ve sihirli kitaptan bir satır okumak için feda edebilirdim. Bu kız kuyrukluyıldızlar gibiydi. Onlar gibi, görünen, parlayan bir kısmı vardı. Fakat kuyrukluyıldızların etrafını saran görünmez gaz tabakası gibi bu kızın etrafında da görünmeden civarını kasıp kavuran bir hava vardı. O, on adım uzaktan geçerken insan kendisine teemmürî bir şeyin, adeta sihirli bir rüzgârın şiddetle çarptığım duyuyordu.

Martaval okumak fırsatın varken asla yalan söyleme.

Pek çok farklı kitap okumadan cehalet limanını terk edemezsin ve gerçeği bilmenin huzurlu zihnine asla kavuşamazsın!

Seyahat ederken yola odaklan! Uyuma! Kitap okuma! Kendi dünyanda dolaşmaktansa yolu gözlemleyerek seyahati dolu dolu yaşa!

İktidar ahlaksızlığının aşırı uç hali, patronun zorba, haliyle daha tehlikeli ama aynı zamanda sıradan güç meraklısından daha zayıf olmasıdır. Klasik zorba zihniyeti "üstü yalamak, astın canına okumak"tır ve dalkavukluğun ödlek sırnaşıklığı aşırı zayıflıkları ortaya serecektir. Astın canına okumadaysa zorbalar sadece incinirlikleri en belirgin kişilere saldırdıklarından, korkusuzluk genellikle yeterli korumayı sağlar. En uygun tavır itaatsizlik ve saygısızlıktır ama bu eylemlerde temkinli davranmak gerekir çünkü zorbalar kincidir. ========== Saçmalıklar Çağı (Michael Foley)

Bu hakir de bu kutlu savaşta bulunup ezanımuhammediyi okumak müyesser oldu Allah’a şükür. Azak kalesi fethinde de Hanya, Yanova, Varat, Ribnişçe, Yenikale, Egirvar, Egirsek, Kemenvar, Uyvar, Litre, Leve ve bu Novigrad kalelerinin ilk ezanlarını okumak bu hakire müyesser oldu. Daha nice kalelerin fethinde ezanımuhammediler okumak müyesser oldu. Bu niyete Allah rızası için el-Fatiha.

Hafızlığını ve müezzinliğini bildiğimiz Evliya Çelebi’nin askeri bir görevi daha vardır, zaferle biten savaşlarda zafer ezanını okumak… Evliya Çelebi, bununla gurur duymaktadır.

Okumayan bir toplum zavallı bir toplumdan başka bir şey değildir; okumayan bir millet bütün öteki milletlerin bir yüz karası olmaktan başka bir şey olmayacaktır!

Kitaplar okuyarak ‘’eski kendini’ kaybedersin ve ‘yeni kendini’ bulursun! Okumak, kendinden başka bir kendine yolculuktur!

Kitap Okumak Meğer Güzel Bir Şeymiş

Televizyon okuma kültürünü yok etmiştir. Halbuki zihinsel gelişim için okuma eyleminin yerini hiçbir eylem tutamaz. Seyirci olmak için hiçbir beceri gerekmez. "Televizyon okuma-yazma kültürünü genişletmez ve pekiştirmez. Tersine, okuma-yazma kültürüne saldırır. Televizyon, herhangi bir şeyin devamıysa eğer, on beşinci yüzyıldaki matbaanın değil, 19. Yüzyılın ortasında telgraf ile fotoğrafın başlattığı geleneğin devamıdır.

Nazar değmesi hakdır. Ya’nî, göz değmesi doğrudur. Ba’zı kimseler, birşeye bakıp, beğendiği zemân, gözlerinden çıkan şuâ’ zararlı olup cânlı ve cânsız, herşeyin bozulmasına sebeb oluyor. Bunun misâlleri çokdur. Fen, belki birgün, bu şuâ’ları ve te’sîrlerini anlıyabilecekdir. Nazarı değen kimse, hattâ herkes, beğendiği birşeyi görünce (Mâşâallah) demeli, ondan sonra o şeyi söylemelidir. Önce Mâşâallah deyince, nazar değmez. Nazar değen veyâ korkan çocuk için, çöp yakıp etrâfında döndürerek tütsülemek veyâ ergimiş mumu başı üzerinde suya dökmek [ve kurşun dökmek] câiz olduğu, (Fetâvâ-yı Hindiyye)de yazılıdır. (Fâtiha, Âyet-el-kürsî ve E’ûzü bi-kelimâtillâhittâmmeti... okumak) hadîs-i şerîfde emr edildiği (Teshîl) 76.cı sahîfede yazılıdır. (Mevâhib)de ve (Medâric)de diyor ki, (İmâm-ı Mâlike göre “rahmetullahi teâlâ aleyh”, demirle, tuzla, iplik düğümlemekle ve mühr-i Süleymânla Rukye yapmak mekrûhdur).

Merhabalar. Olasılıksız ve Empati yazarı Adam FAWER e en derin saygılarımı sunuyorum. Bu yazarı TÜRK okurları ile buluşturan yayıncılara ve emegi gecenlere teşekkür ediyorum. Bir hayal kırıklıgımı sizlerle paylaşmak istiyorum. Bunu yergi kötüleme olarak görmeyin lütfen . Bunu bir trend yakalamış olan ADAM FAWER gibi degerli insanın yolundan saptıgının gözlemi olarak düşünün. OLASILIKSIZ ve EMPATİ yi bir solukta okumudum. Tadı damagımda kaldı. Uzun süre aklımdan cıkmadı. Bütün arakadaşlarıma tavsiye ettim. Bu kitapları bir hediye olarak verdim. Hala hediye olarak veriyorum.Oglum DENİZ Adam FAWER in OZ kitabını aldıgını görünce aksam alıp bir solukta okumak istedim. İlk 38 sayfayı soluksuz geçtim sonra ilerledikce baymaya basladı. Anlam bütünlügünü yakalamak icin kendimi souna kadar kitabı okumaya zorladım…. Fikir güzel başlamısken icersine masal kahramanları ve bildik hikayelere benzetmeler bana kitabın ZORLAMA ile yazıldıgı hissini verdi.. Bence bir yazar sırf yazmak için yazmamalı. Farklı oldugu icin yazmalı.Farklı dünyalara süükleyebildigi icin yazmalı. Okurunu alıp götürebildigi icin yazmalı. Adam FAWER de Olasılıksız ve Empatide bunları gördüm.. Bu tadı aldım.iKitabın kapagı bence gercekten berbat.Kitabın kendisine odaklanmayıp eski kitaplara gönderme yaparak onların hatırına alın der gibi.. Adam FAWER in ve diger iki kitabının reklamını yaparak, ön plana cıkartarak onların hatırına bu kitabı alın der GİBİ….. Kusura bakmayın bunları söyledigi icin.. Aksam gece 3 de OZ ü bitirdim. Sabah düsüncelerimi sizlerle paylaşma istegi oluştu. Sizden ricam bu düsüncelerimi samimi bir dostun, Kitap okurunun HİSLERİ olarak algılayın.. Lütfen kitaplarınızı kendiniz okuyun acele ile yayına sokmayın.. Önsözde buna vurgu yapılmıs, TÜRK halkına direk hitap edilmiş, onurlandırmak güzel ama benide acaleye getirdiniz der gibi duruyor KİTAP. Adam FAWER i adam yapan SİTİLİ stili bozmak, zorlama kitap yazmak olan masal kahramanlarına benzetmek onların dünyasını carpıtmak bence hic hos degil…. Empati ve OLASILIGI acılen yeniden okuyun, okuyun, tekrar OKUYUN farkı anlayın… Bunlar sabah kalktıgımda OZ kitabının bende bıraktıgı duygulardı… Sizleri kırdıysam özür dilerim… Güzel günler SİZLERİN OLSUN.

Eğer güzel bir kitabın dünyasına girdiysen, dünyanın neresinde olursan ol artık orada değil kitabın dünyasındasındır!

Mum ışığında kitap okurken titreyen mum alevi kitabın cümleleri üzerinde dans eder ve kitabın hikâyesi sanki canlanıp bizim bulunduğumuz boyuta gelir!

Karahindiba: Kitap okumak ne demek? Rüzgar: Bir hayalde kavuşmak demek...

Gözünü kapa, raftan rasgele bir kitap seç ve onu oku! Bu doğru bir yöntem mi? Hayır, yanlış bir yöntem! Seçimlerini bilinçle yap, düşünerek yap, hesaplayarak yap, tesadüfen yapma!

Metal gruplara karşı; 13 Eylül 1999 tarihinde Şehriban Coşkun Fırat adlı 19 yaşındaki genç kızın satanist ayine kurban gitmesi ile başlayan nefretten yola çıkarak kaleme alınmış bir eser. Kitabı elinize alıp bir solukta okuyuveriyorsunuz. İnceleme-araştırma dilinde yazılmış olan bu eser diğer eserlerdeki gibi k durağanlık barındırmıyor ve sizi yoracak bir dil yok, oldukça sürükleyici. Metal Müziğin ülkemizdeki gelişimi nede değinen yazar, eserinden Aydınlanma Kiliselerinden başlayarak, Ortaçağ dönemini , Satanist grupların ortaya çıkma nedenlerini ve gelişimlerini oldukça yalın bir dille kaleme dökmüş. Bütün bu olaylar içerisinde toplumları yönlendirmeye yönelik verilen gizli mesajların bireyleri nasıl sarıp sarmaladığını detaylandırdığı eserin de ben “La “notasının esintilerini de görmek isterdim. Dünya da tüm müzik aletleri La notası ile akor edilirken bir anda ikinci dünya savaşı sırasında değiştirildi. Ve bunun bireyler üzerinde oldukça ağır etkileri olduğunun tartışıldığı bu dönemde bu konunun da bu eserde yer almasını beklerdim. Kitabı okurken aklıma takılan ve eserde cevap bulamadığım konu bu oldu. Müzisyenlerin süre gelen bu gizli oluşumlardan nasıl ve neden etkilendiğinin gözler önüne serilmiştir. Metal müziğin doğuşunu merek edenler ve özellikle farklı bir konu arıyorum okumak için diyen tüm arkadaşlara öneririm.

Bir kitap okurken dışarıdan gelen sesleri duymuyorsan, o zaman gerçekten o kitabın dünyasına girmişsin demektir!