Odysseas Elytis Quotes

If a separate personal Paradise exists for each of us, mine must be irreparably planted with trees of words which the wind silvers like poplars, by people who see their confiscated justice given back, and by birds that even in the midst of truth of death insist on singing in Greek and saying eros, eros, eros.

Του θεού το στάρι στα ψηλά καμιόνια το φόρτωσαν και πάει. Μες την έρμη κι άδεια πολιεία μένει το χέρι που μονάχα με μπογιά θα γράψει στους μεγάλους τοίχους ΨΩΜΙ ΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ἡ Ποίηση, ποὺ ἀπὸ τὴ φύση της δὲν ἀρκεῖται ποτὲ στὴ μία ὄψη τῶν πραγμάτων, ἔφτασε νά ΄ναι στὶς ἡμέρες μας ἡ μόνη πραγματικὰ ἐπικίνδυνη γιὰ τοὺς ἑκάστοτε κρατοῦντες. Ἐφ΄ ᾧ καὶ οἱ πιὸ ἔξυπνοι ἀπ’ αὐτοὺς τὴ βάζουν τώρα τελευταῖα νὰ φωνάζει «ἐλευθερία», ὅπως οἱ κλέφτες γιὰ νὰ τρομάξει ὁ νοικοκύρης -ὡσότου ὁ ἀφανισμός της συντελεσθεῖ. Τριάντα αἰώνες καὶ πλέον ὁ ἄνθρωπος πασχίζει νὰ βάλει τὴ μία λέξη κοντὰ στὴν ἄλλη μὲ τέτοιον τρόπο ποὺ ἡ σκέψη νὰ ἐξαναγκάζεται νὰ παίρνει καινούργιες στροφές. Ἰδοὺ ποὺ γιὰ πρώτη φορὰ ἡ λειτουργία αὐτὴ σταμάτησε. Εἴμαστε πανέτοιμοι γιὰ τὴ βλακεία. "Ἀναφορά στὸν Ἀνδρέα Ἐμπειρίκο

SAMEDI (SAINT), 25 PASSAGÈRE DE MON INSOMNIE d'hier un brin, pour un instant, elle m'a souri la mignonne déesse au ruban mauve qui depuis ma tendre enfance m'initie aux mystères Puis elle a disparu en flottant vers la droite pour aller vider le seau de mes scories - mégots de l'âme et poèmes avortés - là où rissole encore toute une jeunesse ancienne et arrogante la mer.

Golden wind of life, why don't you reach us?

Και πολύ τρομάξανε τα παιδιά, και οι άνθρωποι με το μολύβι στην όψη και το άχερο στα μαλλιά και τα κοντά μαύρα ποδήματα κέρωσαν. Επειδή πήγανε κι ήρθανε γύρω τα χαμόσπιτα, και σε πολλές μεριές το πισσόχαρτο έπεσε και φανήκανε μακριά, πίσω απ’ τον ήλιο, οι γυναίκες να κλαίνε γονατιστές, πάνω σ’ ένα έρμο οικόπεδο, γεμάτο τσουκνίδες και μαύρα πηχτά αίματα. Ενώ σήμαινε δώδεκα ακριβώς το μεγάλο ρολόι των αγγέλων.

Τότε, από τ’ άλλο μέρος φάνηκε αργά βαδίζοντας να’ρχεται Αυτός με το Σβησμένο Πρόσωπο, που σήκωνε το δάκτυλο κι οι ώρες ανατρίχιαζαν στο μεγάλο ρολόι των αγγέλων. Και σε όποιον λάχαινε να σταθεί μπροστά, ευθύς οι άλλοι τον αρπάζανε από τα μαλλιά και τον εσούρνανε χάμου πατώντας τον. Ώσπου έφτασε κάποτε η στιγμή να σταθεί και μπροστά στον Λευτέρη. Αλλά κείνος δε σάλεψε. Σήκωσε μόνο αργά τα μάτια του και τα πήγε μεμιάς τόσο μακριά —μακριά μέσα στο μέλλον του— που ο άλλος ένιωσε το σκούντημα κι έγειρε πίσω με κίντυνο να πέσει. Και σκυλιάζοντας, έκανε ν’ ανασηκώσει το μαύρο πανί, ναν του φτύσει κατάμουτρα. Μα πάλι ο Λευτέρης δε σάλεψε.

Quien pose los ojos en la belleza del otro, niña de los ojos no tiene, sino prostituta.

Εδώ και χιλιάδες χρόνια, ο τρόπος που αγγίζονται δύο σώματα δεν άλλαξε. Μήτε οδήγησε σε καμιά σύγκρουση όπως οι εικοσάδες των ιδεολογιών που αιματοκύλισαν τις κοινωνίες μας και μας άφησαν με αδειανά χέρια.

mi odio es superfluo en las calles del cielo