Nefer Quotes

We can be at peace through the realization that the adversity is beneficial to act as the genuine demand for wisdom and spiritual power.

Kralına karşı haklı olan bir vekil, kocasına karşı haklı olan bir kadın, subayına karşı haklı olan bir nefer; bunların hepsi iki kat cezaya çarptırılmaz mı? Zayıflar için haklı olmak suçtur.

The painful things—Werenro’s story, Re-nefer’s choice, even my own loneliness—seemed like the knots on a beautiful necklace, necessary for keeping the beads in place.

Nefer tiene oídos y por eso oye, y la boca le sirve para comer, pero el mundo pasa a su alrededor como el agua en torno a un peñasco, y ella está seria y nada importa. Dentro de un tiempo empezará a crecer su cuerpo, dentro de mucho se deshinchará, no importa, ya no importa, todo nace y después muere, pero nada importa.

Exista doua feluri de a simti singuratatea: a te simti singur în lume si a simti singuratatea lumii. Cînd te simti singur, traiesti o drama pur individuala; sentimentul parasirii este posibil chiar în cadrul unei splendori naturale. In acest caz, intereseaza numai nelinistile subiectivitatii tale. A te simti aruncat si suspendat în lume, incapabil de a te adapta ei, consumat în tine însuti, distrus de propriile tale deficiente sau exaltari, chinuit de insuficientele tale, indiferent de aspectele exterioare ale lumii, care pot fi stralucitoare sau sumbre, tu ramînînd în aceeasi drama launtrica, iata ce înseamna singuratate individuala.  Sentimentul singuratatii cosmice, desi se petrece tot într-un individ, deriva nu atît din framîntarea lui pur subiectiva cat din senzatia parasirii acestei lumi, a neantului exterior. Este ca si cum toate splendorile acestei lumi ar disparea deodata pentru ca monotonia esentiala a unui cimitir s-o simbolizeze. Sînt multi care se simt torturati de viziunea unei lumi parasite, iremediabil abandonate unei singuratati glaciale, pe care n-o ating, macar, nici slabele reflexe ale unei lumini crepusculare. Care sînt mai nefericiti, acei care simt singuratatea în ei, sau aceia care o simt în afara, în exterior? Imposibil de raspuns. Si apoi, de ce sa ma chinuiasca ierarhia singuratatii? A fi singur, în orice fel, nu e destul? Dau în scris, pentru toata lumea care va veni dupa mine, ca n-am în ce sa cred pe acest pamînt si ca unica scapare este uitarea absoluta. As vrea sa uit de tot, sa ma uit complet, sa nu mai stiu nimic de mine si de lumea aceasta. Adevaratele confesiuni nu se pot scrie decît cu lacrimi. Dar lacrimile mele ar îneca aceasta lume, precum focul meu interior ar incendia-o. N-am nevoie de nici un sprijin, de nici un îndemn si de nici o compatimire, caci desi sînt cel mai decazut om, ma simt totusi atît de puternic, atît de tare si de fioros! Caci sînt singurul om care traiesc fara speranta. Or, aceasta este culmea eroismului, paroxismul si paradoxul eroismului. Suprema nebunie! Toata pasiunea haotica si dezorientata din mine ar trebui s-o canalizez pentru a uita totul, pentru a nu mai fi nimic, pentru a scapa de spirit si de constiinta. Am si eu o speranta: speranta uitarii absolute. Dar aceasta mai e speranta, nu e ea disperare? Nu-i aceasta speranta negarea tuturor sperantelor viitoare? Vreau sa nu mai stiu nimic, nici macar sa stiu ca nu stiu nimic.

Nefer measures the distance between her body and the table, thinking how before long she won’t be able to slip past and sit at the end of the bench. But by then I won’t be coming to meals. By then I might be dead.

Cuando levanta los ojos, las estrellas han variado de sitio y Nefer es el centro de ese cielo, que va girando alrededor de su cabeza como una pesada nave reluciente, víctima del tiempo, dócil a las horas como ella misma, y la angustia le cierra las manos sucias de tierra y leche

Atat de des suntem nefericiti pentru ca ne asumam prea multa sau prea putina responsabilitate. In loc sa fim asertivi si sa alegem ferm pentru noi insine, este posibil sa devenim agresivi (sa alegem pentru altii) sau pasivi (sa-i lasam pe altii sa aleaga pentru noi) ori pasivi-agresivi (sa alegem pentru altii prin a-i impiedica sa primeasca ceea ce aleg ei insisi).

Oare de ce noi, femeile, ne intrebam mereu barbatii ce-au mancat? Ce cacat vrem sa aflam intreband ce-au mancat? Daca-au futut ceva? Daca sunt nefericiti cu noi? Daca au de gand sa ne paraseasca spunand ca se duc dupa inghetata?

Cuando chica, Nefer quería ser hombre para lucir en las fiestas esas prendas resplandecientes.

Saray "hâs" bahçelerinde veya kasr (köşk)larda "halvette" düzenlenen geleneksel işret meclisleri şâir, mutrib, hânende gibi sanatçıların hükümdar önünde kendilerini göstermek fırsatını elde ettikleri bir yarışma meydanı oluştururdu. Firdevsî, Şehnâme'de (1000 tarihlerinde) kadîm İranlı hükümdar Hüsrev'in verdiği işret meclislerini uzun uzun tasvir eder (N. Lugal çevirisi; IV, İstanbul 1994, s. 194, 275-276, 299, 330, 332, 389-390). Bir zafer veya başka vesilelerle süslenmiş saray bahçe ve kasrlarında tertib olunan bu ziyâfetler, üç gün üç gece, bazen bir hafta sürer, "nahiller dikilir, mis kokuları içinde güzel çalgıcılar çalarken peri yüzlü sakîler misafirlere yıllanmış şarap sunar". Herkes sarhoş olur; zafer hikâyeleri dinlenir, şâirler karşılıklı en güzel şiirlerini söyler, muşâ'ara ederler. Firdevsî, böyle bir mecliste rakibi şâirler önünde Sultan Mahmud'un takdirini kazanır. Selçuklu sultanı Alâeddîn'e kasîde sunan Hoca Dehhânî, "şâhlar-şâhı'nın çalgılı, içkili zengin bezmler"inden söz eder. Yine böyle bir işret meclisinde Anadolu Selçuklu sultanı bir kasîde için şâir Zahîreddin'e beş nefer güzel kul bağışlamış, I. İzzeddîn Keykâvûs (1210-1220) Sinop fethi üzerine düzenlenen bir işret meclisinde nedîmlere ve şâirlere in'âmlarda bulunmuştur. Osmanlı kaynakları şâirlerin çoğu kez bu gibi işret meclislerinde hükümdarın takdir ve lûtflarına eriştiklerini belirtirler. Hükümdar hizmetindekiler arasında patrimonyal ilişkileri pekiştiren sosyal bir kurum olarak işret meclisleri, şölenler ve toylar Avrasya Türk-Moğol devletlerinde hayatî sosyal bir fonksiyona sahipti. K. Jettmar'a göre "en ince ayrıntılarına kadar düzenlenmiş içki âlemleri" hükümdarın şöhret ve prestijini yükseltmek için yapılan bir çeşit âyin (ritual) hükmünde idi. Osmanlılar'da haftalarca süren muhteşem sûr-i hümâyûnlar (pâdişâh düğünleri) bu geleneğin ne kadar önem taşıdığını kanıtlayan olaylar olup görkemli sûrnâmeler'de yaşatılmak istenir. Bu işret meclislerinin, hükümdarın ve sarayın hayatında nasıl hayatî bir yer tuttuğunu ayrıntılı tasvirlerle İbn-i Bîbî'nin tarihinde görüyoruz: Alâeddîn Keykubad'ın işret meclisi kuruldu... l'al şaraplarla ve dürlü dürlü nakiller (nahil) birle ârâste edüp döşediler ve mutribler hezâr destân gibi elhân-i cân-fezay birle surûda şuru' kıldılar ve câm-i şarâb içmeye ve barbut ve rubâb istimâ'ına meşgul oldular" (Yazıcızâde çevirisi, 170, sık sık yapılan bu işret meclisleri için keza bkz. s. 140-151, 117). Bir defasında sultan meclis-i işrette "ber sebîl-i imtihan heriflere (sanatkârlara) eyitti ki, yerin adını (Kayseri ve Aksaray) ol beyitlere telfîk etsun" dedi, münşî Şemseddîn'inkini çok beğendiğinden mansıbına ilâve yaptı. Bu işret meclisleri bazı sultanların sarayında sık sık toplanırdı. Bütün kaynakların "gâyet mertebede 'âyyâş" olduğunda birleştikleri divan sahibi II. Murad, herhalde böyle bir mecliste sarhoşken şu Hayyâmâne kıtayı demiştir (Sehî, 95). Sâkî getür getür yine dünkü şarâbımı Söyle dile getür yine çeng ü rebâbımı Ben var iken gerek bana bu zevk bu safâ Bir gün gele ki görmiye kimse türâbımı Paşalar da işret meclisleri düzenlerdi. Fâtih'in fâzıl vezîri Mahmud Paşa'nın şu'arâ meclisleri ünlü idi. Fuzûlî, hâmisi olup kasîde sunduğu Bagdad valisi Üveys Paşa için "ehl-î 'işret"tendi der. Sâkînâme'de (677): Beyâ sâkî âb-i âtaş-mizâc k'ezo cümle dard dâred ilâc (Sâkî, o ateş içeren şarabı getir ki, o her derde devâdır) derken, herhalde mistik sarhoşluğu anmıyordu. Fuzûlî, divanlarının girişlerinde böyle görkemli saray işret meclislerini tasvir ediyor, sultanlar ve şâirlerle paylaşamadığı bu zevklerden yoksun, kendi "külbe-i ahzânına" sığınıyordu. Şu'arâ oldukça serbest bir yaşam sürerlerdi (bak. Halîlî, Melîhî, Gazâlî'nin yaşamı: Latîfî, 254, 315, Latîfî kendisi hakkında, 298). Onlar hakkında ulemanın görüşü Abussu'ûd’un bir fetvâsında yansımıştır (Âşık Çelebi, 16a). Şâirler için şarap, sûfîler için haşîş mubâh idi (bak. Fuzûlî, Bang u Bâde).

when will i be free saes the cilde to the stag and the stag saes thu will nefer be free then when will angland be free angland will nefer be free then what can be done naht can be done then how moste i lif thu moste be triewe that is all there is be triewe be triewe

It's true," He whispered. Suddenly, I was aware of how close we were standing, so close I could touch the square of his jaw or the chiseled planes of his face. "What's true?" "You are as beautiful as I remembered. Nefer," he said, and his breath came quickly. "Perhaps you want to simply remain my friend, but when I was gone, all I could think about was you. When I was supposed to be thinking about the rebellion, or how my men would find fresh water in the desert, all I could think of was how you wanted to be hidden away in the Temple of Hathor. Nefer," he said passionately, "you can't be a priestess." I wanted to close my eyes and step into the shelter of his embrace, but beyond the column the entire court was gathering. "But if I'm not to be a priestess," I asked him, "where will my place be in Thebes?" I held my breath, waiting for the right answer to come, willing it into his heart. Then he took me in his arms and brushed his lips against mine. "With me," he said firmly. "As my queen.

I have come from my town, I have descended from my nome, I have done justice for its lord, I have satisfied him with what he loves. I spoke truly, I did right, I spoke fairly, I repeated fairly, I seized the right moment, So as to stand well with people. I judged between two so as to content them, I rescued the weak from one stronger than he I gave bread to the hungry, clothes (to the naked), I brought the boatless to land. I buried him who had no son, I made a boat for him who lacked one. I respected my father, I pleased my mother. I raised their children. So says he whose nickname is Sheshi. INSCRIPTION OF NEFER-SESHEM-RE CALLED SHESHI

Kada tako razmišljamo mi zapravo posmatramo sopstvenu ljudskost kakva ona jeste. Mi je ne doživljavamo više na ličnom planu, niti bilo koga krivimo zato što stvari nisu upravo onakve kako bismo voleli ili želeli. Stvari su takve kakve jesu i mi smo takvi kakvi jesmo. Možete se zapitati zašto ne možemo svi da budemo potpuno isti – sa istom ljutnjom, istom pohlepom i istim neznanjem; bez svih tih varijacija i promena. Meñutim, iako možete ljudsko iskustvo da analizirate sve do osnovnih stvari, svako od nas ima i sopstvenu kammu da se nosi sa njom – sopstvene opsesije i sklonosti, koje su uvek drugačije po kvalitetu i kvantitetu u odnosu na tuñe. Zašto svi mi ne možemo da budemo potpuno jednaki, da imamo sve isto i svi isto izgledamo – da smo jedno androgino biće? U takvom svetu ništa ne bi bilo nefer, ne bi bile dopuštene razlike, sve bi bilo apsolutno savršeno i ne bi bilo mogućnosti za nejednakost. Ako ako prepoznajemo dhammu, vidimo da u uslovljenom svetu nijedne dve stvari nisu identične. Sve su različite, beskrajno drugačije i da se stalno menjaju, i što se više upinjemo da situaciju uskladimo sa svojim idejama sve smo više frustrirani. Nastojimo da jedni druge oblikujemo i da društvo prilagodimo prema tome kako verujemo da bi stvari trebalo da izgledaju, ali uvek završimo sa frustracijom. Ako razmišljamo, uviñamo: "Stvari su onakve kakve jesu." , stvari su onakve kakve treba da budu – one jedino takve mogu biti.Ali to nije fatalističko ili negativno razmišljanje. To nije stav: "Stvari su takve i ja tu ništa ne mogu učiniti." To je, naprotiv, veoma pozitivan odgovor kroz prihvatanje toka života onakvog kakav jeste. Čak i kada ne teče u smeru koji želimo, u stanju smo da ga prihvatimo i učimo na osnovu njega.

What's my name again?' she muttered as they closed the distance. 'Nefersekhmet,' he answered. 'Princess Nefersekhmet. Of Nubia.' She snorted. 'Jesus. How the hell do you expect me to remember all that? I don't even know what it means!' 'Sekhmet is the name of an Egyptian goddess,' Sef explained, lowering his voice to a whisper. 'Her purview was wrath and war.She was known as the Mistress of Dread. The Lady of Slaughter. She Who Mauls. Given your temper, I thought it was fitting.' Nikki sucked her teeth and rolled her eyes. 'What about the other part?' 'Nefer?' he asked. 'Well, that one's simple. It means beautiful.' He offered her his arm. 'And you are.

كل يوم يحاول الظلام التهام النور. ولكن لأن النور يحارب بشجاعه, فهو ينجح دائماً في إبعاده. حينما نتأمل شروق الشمس من ناحية الجبل الشرقي, نلاحظ أزهار الاكاسيا الخضراء تؤكد انتصار النور المبعوث. هذه الشجره تعطي نفسها للجميع. ولكي نلحظ جمالها يكفي ان نعرف كيف نتأملها. إن تلك الافكارهي التي كانت تقودني عندما كنت اتعرض لتجارب قاسيه. صحيح أن جمال الحياه لا يعتمد علينا, ولكنه ايضاً موجود في قدرتنا علي الإمساك به.

EKREM BEY (Rize) - Meşrutiyetin başlangıcı idi. Henüz okuldan çıkmıştım. Harb Okulu'nun-biliyorsunuz-Talimhane'ye bakan mermer sütunlu mermer merdivenleri vardır. Bunun kapısından bakıyordum. Mermer merdivenin aşağısında, sadrazamlık yapmış bakanlarımızdan birini, Ferik (General) apoletleri ve heybetli vücudu ile ve arkasında bütün yaverleriyle ve maiyyetiyle iyi eğitim ve öğrenim görmüş bir nefer durumunda gördüm. Bu kişi ve maiyyeti, süslü bir arabanın önünde duruyordu. Fakat arabanın içindekini göremiyordum. Tabiî merak ettim, baktım. Bu, Sultan Hamid'in ondört-onbeş yaşındaki şehzadelerinden biri idi. Bu durum, üzerimde garip bir etki yaptı. Çünkü bu çocuk bir hiçti ve hiçbir niteliği olmayan bir insancıktı. Düşündüm. O zaman bu çocuğa o hürmet Sultan Hamid'in oğlu olduğundan dolayı yapılıyorsa, Sultan Hamid denilen adam o canilerdendir ki, cinayeti yalnız Mithat Paşa gibi nice insanları mahvetmekten ibaret değil, bir milleti tükenmeye mahkûm etmiştir. Hâlâ onun cezasını çekiyoruz. Sonra haber aldım ki, meğer saraylarda beş-altı yaşındaki çocukların önünde bakanlar, devlet adamları ve ileri gelenler hep böyle el pençe dîvan dururlarmış. İnsanların böyle kendi kendilerini esaret altına sokmalarına karşı o zaman derin bir nefret duymuştum. Efendiler, bugün bu ülkü tamamıyle değişmiştir ve ben bu günü gördüğüm için ölürsem de gam yemem, ruhum sonsuza kadar rahat edebilir. Artık kimse beş-altı yaşındaki çocukların önünde el pençe dîvan durmayacak ve hiçbir zaman “şahane dileğim”, “milletime bağışladım” sözlerini işitmeyecek. Yalnız milletinin sayesinde yaşadıkları hâlde onu uşak gibi kullanan bu saltanat devrildiği hâlde, garip olan şurasıdır ki, biz hâlâ gözümüzün önünde bu ailenin, Hilâfet kisvesi altında aynı gösterişli hayatı sürmesine razı olmak ve tahammül etmek saflığını gösteriyoruz. Bir gün gelecek, gelecekte bugünün tarihini yazan tarihçiler, Anadolu'da Türk, bağımsızlığını kazanmak için boğaz boğaza gelirken, İstanbul'da onun düşmanı ile dans eden bu hanedan aileyi derhal kovmadığımızdan dolayı hayret edeceklerdir. Tarih bize gösterir ki bu şahıslar her zaman bu tahta bütün kuvvetleriyle sarılmışlar ve onu elde etmek için gereğinde Türk milletinin boğaz boğaza gelmesini istemişlerdir. (Bravo sesleri). Niçin bunlar bu tahta bu kadar sarılıyorlar, millete hizmet etmek için mi? Efendiler, tarihimizde millete hizmet etmiş birçok sadrazamlar gösterebilirsiniz. Fakat padişah göstermek için zorluk çekeceksiniz. Bunların tahta bağlı olmalarının sebebi yalnız çıkar, hırs; bundan ibarettir.

HYMN OF PRAISE. ‘o osiris, lord of eternity, Un-nefer, Horus of the two horizons, whose forms are manifold, whose creations are without number, Ptah-Seker-Tem in Annu, the lord of the tomb, and the creator of Memphis and of the gods, the guide of the underworld, whom [the gods] glorify when thou settest in Nut. Isis embraceth thee in peace, and she driveth away the fiends from the mouth of thy paths.