Mali Quotes

Nalaman kong hindi pala exam na may passing rate ang buhay. Hindi ito multiple choice, identification, true or false, enumeration, o fill-in-the-blanks na sinasagutan, kundi essay na isinusulat araw-araw. Huhusgahan ito hindi base sa kung tama o mali ang sagot, kundi base sa kung may kabuluhan ang mga naisulat o wala. Allowed ang erasures.

Yon ang mali sa tinatawag na 'cool factor.' Para maging 'in' ka, dapat magustuhan mo yung gusto ng iba. Pero pag sobrang dami na ng may gusto, dapat umayaw ka naman dahil magiging jologs ka na. Dapat kakaiba lagi ang gusto mo, para kunyari iba ka.

Falling In Love Is Like Owning A Dog. Throw things away and love will bring them back, again, and again, and again. But most of all, love needs love, lots of it. And in return, love loves you and never stops.

il tempo guarisce tutti i mali.

Kad si jako mali, jedna si osoba. Kasnije se praviš da si barem dvije, pa onda tri i tako to ide dok ne odrasteš. Bio sam mnogo djece, a u meni je bilo samo malo djetinjstva.

Tu ne cede malis, sed contra audentior ito

Ženama je potreban samo mali znak, nagoveštaj, jedan mig, nevidljiv detalj, sitan povod, a zatim sve rade same; vole, pate, nadaju se, maštaju i plaču.

We're the most aggressively inarticulate generation to come along since, you know, a long time ago!

Because once upon a time, we grew up on stories and the voices in which they were told. We need words to hold us and the world to behold us for us to truly know our own souls.

You see, I have a policy about honesty and ass-kicking, which is, if you ask for it, then I have to let you have it.

Time heals all wounds. Il tempo guarisce tutti i mali. It’s been said time and time again, but what they don’t talk about are the jagged scars left behind. What they don’t tell you is that sometimes, when ignored, the wounds fester

Paano mo malalaman kung hindi ka magtatanong? Pero andami-dami nating nalalaman kahit hindi tayo nagtatanong. Paano ka pa magtatanong kung alam mo na ang sagot. Pero paano ka magtatanong kung hindi mo alam kung ano ang iyong itatanong? Paano mo sasagutin ang tanong sa iyo kung hindi mo alam ang isasagot? Paano ka sasagot kung hindi mo alam ang tanong. (Kunsabagay, sa buhay na ito, madalas, tama ang sagot, mali nga lang ang tanong).

Bonis nocet, qui malis parcit. He harms the good (people) who spares the evil.

Great teachers will never be able to make up for bad parents, nor should they be expected to.

Cula su naelektrisala vrhove prstiju kojim sam joj doticao kozu i pratio besprekornu liniju glatkih ramena, tragajuci uzalud za malom, najmanjom greskom. Mirisala je na Indiju, na breskvu, na izvor, biseri su virili iz tek odskrinute skoljke njenih usana, osetio sam u bradi laki drhtaj, jeku jedne davne groznice za koju sam mislio da umire kad te obuzme i da se vise ne moze vratiti ako je jednom prebolis. Da, zeleo sam je, jako sam je zeleo... Dodirnuo sam joj mali prst na nozi, bezuspesno pokusao da nadlanicom uklonim beleg iz detinjstva sa njenog levog kolena, udubio se u cudni raspored sicusnih mladeza na tilu vitkih ledja...I trgao se.Uplasen...Koliko to na njoj ima tajnih mesta koja bih zeleo da poljubim? Ali ne sad. Jednom. Mozda... Ja sam momak staromodan. Prevazidjen. Po mojoj religiji, moja zelja je samo pola zelje... Lepo sanjaj, mali misu nabareni. Ko zna da li ces mi ikad vise biti tako blizu? Mozda cu se kajati, mozda cu morati da se napijem svaki put kad se setim ove noci...Neka... Ako ikad budemo spavali zajedno, to ce biti onako kako sam zamislio. I kako Bog zapoveda. I niko nece spavati za vreme tog spavanja... Laku noc, njene pospane oci...

Teachers shouldn't make the mistake of always thinking they're the smartest person in the room

Kad si mali malo fali da od sreće odlepiš, al' ti malo fali i da se totalno zaslepiš. (De Facto)

Everything I do is kind of a lesson, even if I am the only person who learns it.

The only thing that surprises me is the characterization of teachers as lazy and greedy. Only someone with very little understanding of what teaching requires would say such a thing.

Свак је рођен да по једном умре, част и брука живе довијека!

Skromni ljudi stidljivo plaču, znaju meru i u plakanju. Mali ljudi ne plaču, već cmizdre, oni nemaju ni pravih muka, ni pravih suza. Lako plaču samo zaboravni. Ima onih koji nikada ne plaču, koji čuvaju suze za svaki slučaj. Malo je života za mnogo plakanja, mnogo je plakanja za malo života

How can you study geometry and not believe in a god? A god of perfect points and planes, surrounded by angels and angles of all different degrees...

...aveva dovuto credersi amato ben poco per non sentire che perderlo sarebbe stato per me il peggiore dei mali.

Certainly teachers themselves can do a better job of letting the world know how hard their profession is, but frankly, they have real work to do and a lot of it, so they don't have a whole lot of free time on their hands.

Ja, crv, sitan i nevažan, šta sam mogao učiniti njima, slonovima? Kakvu sam im štetu mogao nanijeti? Ja sam pesnica koja je udarila u zid. Ja sam udarac koji boli onoga koji udara. Ja sam mali čovjek koji je zaboravio da je mali. Uvrijedio sam ih što se usuđujem da mislim. Ja, ludi vrabac, pošao sam jastrebu u pohode. Jedva sam izvukao živu glavu.

Ja sam pesnica koja je udarila u zid. Ja sam udarac koji boli onog koji udara. Ja sam pijesak pod njihovim nogama, ptica što zanijemi kad kobac nadleti šumu, glista koju kokoš kljucne, kad izađe iz svojih podzemnih hodnika. Ja sam mali čovjek koji je zaboravio da je mali. Uvrijedio sam ih što se usuđujem da mislim. Zašto im treba ta osveta? Da me uplaše? Da mojom kaznom uplaše druge? Da likuju nad slabim? Da zabrane misao? Da zabrane riječ? Nikakva odgovora nisam mogao da nađem. Javio se u meni užas zbog te besmislene surovosti. Gdje smo mi? U kakvom to svijetu živimo?

Simply put, the best teachers are the ones you work your tail off for because in the end you just don't want them to think any less of you. You want and need their approval.

Read to your children all of the time Novels and nursery rhymes Autobiographies, even the newspaper It doesn't mater; it's quality time Because once upon a time We grew up on stories in the voices in which they were told We need words to hold us and the world to behold us For us to truly know our souls

That's what teaching is, the art of explanation: presenting the right information in the right order in a memorable way.

il tempo guarisce tutti i mali" "Time heals all wounds.

Dve smetnje, uglavnom, ne dopuštaju čoveku da dođe do saznanja: stid kojim se zaslepljuje duh i strah koji u svemu vidi opasnost i obeshrabruje čoveka u njegovoj delatnosti. Ludost sjajno oslobađa svih tih teškoća. Mali broj ljudi zna koliko koristi i ugodnosti donosi preimućstvo da te nikad ničega nije stid i da te nikad nije strah!

Here, let me break it down for you, so you know what I say is true: Teachers? Teachers make a difference! Now what about you?

And I want to tell her… [that] changing your mind is one of the best ways of finding out whether or not you still have one.

Tu ne cede malis

Non ignora mali, miseris succurrere disco.

As Ennius wrote, “The good is mostly in the absence of bad”; Nimium boni est, cui nihil est mali.

Mali ljudi, koje mi zovemo "deca", imaju svoje velike bolove i duge patnje, koje posle kao odrasli i mudri ljudi zaboravljaju. Upravo, gube ih iz vida. A kad bismo mogli da se spustimo natrag u detinjstvo, kao u klupu osnovne škole iz koje smo davno izišli, mi bismo ih opet ugledali. Tamo dole, pod tim uglom, ti bolovi i te patnje žive i dalje i postoje kao svaka stvarnost.

Recital' malsorit O, si nuk kam një grusht të fortë t'i bij mu në zemër malit që s'bëzanë, ta dij dhe ai se ç'domethanë i dobët - n'agoni të përdihet si vigan i vramë. Unë - lugat si hij' e trazueme, trashigimtar i vuejtjes dhe i durimit, endem mbi bark të malit me ujën e zgjueme dhe me klithma të pakënaqura t'instinktit. Mali hesht. Edhe pse përditë mbi lëkurë të tij, në lojë varrimtare, kërkoj me gjetë një kafshatë ma të mirë... Por më rren shaka, shpresa gënjeshtare. Mali hesht - dhe në heshtje qesh. E unë vuej - dhe në vuejtje vdes. Po unë, kur? heu! kur kam për t'u qesh? Apo ndoshta duhet ma parë të vdes? 0, si nuk kam një grusht të fuqishëm! Malit, që hesht, mu në zemër me ia njesh! Ta shof si dridhet nga grusht' i paligjshëm... E unë të kënaqem, të kënaqem tu' u qesh.

The big problem with pornography is defining it. You can't just say it's pictures of people naked. For example, you have these primitive African tribes that exist by chasing the wildebeest on foot, and they have to go around largely naked, because, as the old tribal saying goes: "N'wam k'honi soit qui mali," which means, "If you think you can catch a wildebeest in this climate and wear clothes at the same time, then I have some beach front property in the desert region of Northern Mali that you may be interested in." So it's not considered pornographic when National Geographic publishes color photographs of these people hunting the wildebeest naked, or pounding one rock onto another rock for some primitive reason naked, or whatever. But if National Geographic were to publish an article entitled "The Girls of the California Junior College System Hunt the Wildebeest Naked," some people would call it pornography. But others would not. And still others, such as the Spectacularly Rev. Jerry Falwell, would get upset about seeing the wildebeest naked.

Per tutti i mali ci sono due rimedi, il tempo e il silenzio

Klonite se ljudi koji će pokušati omalovažiti vaše ambicije. Mali ljudi čine takve stvari, dok veliki ljudi mogu učuniti da se osetite da i vi možate postati veliki

Tu non le sai, povero ubriaco filosofo, queste cose; non ti passano neppure per la mente. Ma la causa vera di tutti i nostri mali, di questa tristezza nostra, sai qual è? La democrazia, mio caro, la democrazia, cioè il governo della maggioranza. Perché quando il potere è in mano d’uno solo, quest’uno sa d’essere uno e di dover contentare molti; ma quando i molti governano, pensano soltanto a contentar se stessi, e si ha allora la tirannia più balorda e più odiosa: la tirannia mascherata da libertà.

Zeleno, volim te, zeleno. Zelen vetar, zelene grane. Brod na moru i konj u planini. Opasana senkom ona sanja na verandi, zelene puti, kose zelene, sa očima od hladnog srebra. Zeleno, volim te, zeleno! Pod lunom Cigankom stvari pilje u nju a ona ih ne vidi. Zeleno, volim te, zeleno! Velike zvezde od inja dolaze sa ribom senke što otvara put zori. Smokva trlja vetar korom svojih grana, a breg, mačak lupež, ježi svoje ljute agave. Ali ko će doći? I odakle? Ona čeka na balkonu, zelene puti, kose zelene, sanjajuci gorko more. -Kume, daću ti konja za kuću, sedlo za njeno ogledalo, nož za njen ogrtač. Kume, dolazim krvareći iz Kabrinih klanaca. -Kad bih mogao, mladiću, lako bi se nagodili. Ali ja više nisam ja niti je moj dom više moj. Kume, hoću da umrem pristojno u svojoj postelji od čelika i, ako je moguce, sa holandskim čaršavima... Zar ne vidiš moju ranu od grudi do grla? -Trista crnih ruža pokrivaju tvoj beli grudnjak. Krv ti vri i miriše oko pojasa. Ali ja više nisam ja niti je moj dom više moj. -Pusti me bar na visoke verande, pusti me da se popnem! Pusti me na zelene verande. Verandice mesečeve, gde kaplje voda. Već se penju dva kuma na visoke verande. Ostavljajući trag krvi. Ostavljajući trag suza. Drhtali su krovovi, fenjerčići od lima. Hiljadu staklenih defova ranjavalo je zoru. Zeleno, volim te, zeleno! Zelen vetar, zelene grane. Dva kuma su se popela. Širok vetar ostavljao je u ustima čudan ukus žuči, mentola i bosiljka. -Kume, gde je, reci mi, gde je tvoje gorko devojče? -Koliko puta te je čekala sveža lica, crne kose, na toj zelenoj verandi. Nad ogledalom bunara Ciganka se njiha. Zelene puti, kose zelene, sa očima od hladnog srebra. Mesečev stalaktit od leda drži je nad vodom. Noć je postala intimna kao mali trg. Pijani su žandari lupali na vrata. Zeleno, volim te, zeleno! Zelene vetar, zelene grane. Brod na moru i konj u planini. - ROMANSA MESECARKA

Samo se srcem dobro vidi, suština je očima nesaglediva.

Here are the essentials of a happy life, my dear friend: money not worked for, but inherited; some land not unproductive; a hearth fire always going; law suits never; the toga rarely worn; a calm mind; a gentleman’s strong and healthy body; circumspect candor, friends who are your equals; relaxed dinner parties, a simple table, nights not drunken, but free from anxieties; a marriage bed not prudish, and yet modest; plenty of sleep to make the dark hours short. Wish to be what you are, and prefer nothing more. Don’t fear your last day, or hope for it either. Translated from original text: Vitam quae faciant beatiorem, Iucundissime Martialis, haec sunt: Res non parta labore, sed relicta; Non ingratus ager, focus perennis; Lis numquam, toga rara, mens quieta; Vires ingenuae, salubre corpus; Prudens simplicitas, pares amici; Convictus facilis, sine arte mensa; Nox non ebria, sed soluta curis; Non tristis torus, et tamen pudicus; Somnus, qui faciat breves tenebras: Quod sis, esse velis nihilque malis; Summum nec metuas diem nec optes.

Lekcije iz kontriranja svemiru nauče se u pubertetu ili nikad, a ona glavna ide ovako: na stolu je tanjir i u njemu zrno pasulja - ti si zrno a tanjir je sistem. Ti ne želiš da te tanjir ograničava, zato hrabro odbiješ da boraviš u njemu i iskočiš; mašala, zeznuo si sistem. Elem, sledi neugodna spoznaja: čitav sto je sistem, ti si iz tanjira sagledavao samo njegov mali, lako prejebivi ogranak. Lepo, sad kad si to shvatio, bunt ide dalje: skačeš sa stola. Neugodna spoznaja 2: em što si doznao da je cela soba sistem, em si, tako tvrdopasuljast, pošteno napukao od skoka sa astala. E, ta igranka ide u nedogled i sad još samo treba da budeš dovoljno klinac da nastaviš otkrivanje sve većih jedinica sistema. Pametnijima je već u toj tački jasno da nema izlaza. I još gore: sesitem em dopušta, em predviđa buntovnike. Na taj način, reguliše se princip nade - a bez nade vazda ništa ne ide. Hajdučija je, dakle, sistemu dobrodošla. Stoga ostaje samo jedno: nauči da funkcionišeš unutra i da što manje izneveriš sebe. Nauči da je moguće spasiti samo dušu - sebi i još nekima - ne i spasiti svet. Ko nađe načina za to, kanda nalazi i svoj recept sreće.

Ruke. Svemu su krive ruke. To je kod nas i kod majmuna koji jedini medju životinjama imamo ruke! I gledao je ruke. Ruke pametne i vrijedne, svemoćne i lukave, strašne, zločinačke ruke. Mogu se stisnuti u šaku, raširiti u lepezu i sklopiti u najropskiju molitvu. Njima se može dohvatiti nož i pištolj i protivnički grkljan… Rukama se može zadaviti! Ta ga je činjenica zaprepastila. Ovim istim rukama kojima se miluje draga po kosi i pas niz dlaku, kojima se odmahuju pozdravi i šalju poljupci onima koji odlaze ili onima koji ostaju… Ruke rade, grade, stvaraju, onda opet uništavaju i ruše što su stvorile. Lude ruke. Ruke hvataju ruke, uvjeravaju se stiskom o medjusobnom prijateljstvu, bratstvu, solidarnosti i vjernosti do smrti, zatim ruke ustaju protiv ruku, bore se protiv ruku, sakate ruke. Ruke ubijaju ruke. Ruke ubojice. Svemu su krive ruke, to je jasno. A da nema ruku? — nosovi bi nam se izdužili u surle ubilačke, bili bismo mali dvonožni opaki slonovi.

How few things good fortune prizes!' Yes, the day you are fortunate is also the day when you are the most unfortunate, for in good fortune you cannot imagine what suffering is.

accipite haec, meritumque malis advertite numen, et nostras audite preces.

By the time these students enter the workforce, many of the jobs they will apply for ill be in industries that don't even exist yet. That's a hard future to prepare someone for. Teachers have their sights set on the real goal: not to produce Ivy League graduates, but to encourage the development of naturally curious, confident, flexible, and happy learners who are ready for whatever the future has in store.

Ganoon naman yata talaga minsan, hindi natin masumpungan ang mga sagot dahil mali ang mga tanong natin. O nasusumpungan natin ang tamang sagot kahit mali minsan ang itinatanong natin.

In the Lake Debo region (in Mali, on the Niger), pyramids are also found, and these were dubbed “mounds,” as might be expected. This is the usual procedure in the attempt to disparage African values. In contrast, there is the reverse procedure consisting of describing a clay tumulus—a real mound—in Mesopotamia, as the most perfect temple that the human mind can imagine. It goes without saying that such reconstructions are generally mere wishful thinking.

Kiswahili ni lugha rasmi ya nchi za Tanzania, Kenya na Uganda. Ni lugha isiyo rasmi ya nchi za Rwanda, Burundi, Msumbiji na Jamhuri ya Kidemokrasia ya Kongo. Lugha ya Kiswahili ni mali ya nchi za Afrika ya Mashariki, si mali ya nchi za Afrika Mashariki peke yake. Pia, Kiswahili ni lugha rasmi ya Umoja wa Afrika; pamoja na Kiarabu, Kiingereza, Kifaransa, Kireno na Kihispania. Kiswahili ni lugha inayozungumzwa zaidi nchini Tanzania kuliko nchi nyingine yoyote ile, duniani.

Suzy smiled and the whole class laughed at me, but when she spoke, I heard a new sound, not the song of an angel, but the words of a woman on a pedestal, coming down.

There is no better outcome of one’s education, which the American philosopher William Durant called “a progressive discovery of our ignorance.

Love is the recognition of the equal in the other,” he liked to say. “When you diminish another person, you lose their ability to contribute to you.

Ponekad prolazim pored malih radnji, recimo u rue de Seine. Trgovci starim stvarima ili mali knjižarski antikvari i prodavci bakroreza, prepunjenih izloga. Niko nikad ne ulazi kod njih, oni očigledno ne prave poslove. Ali kad čovek pogleda unutra, vidi ih kako sede, sede i čitaju, bezbrižni; ne brinu se za sutra, ne strahuju za uspeh, imaju psa koji sedi pred njima, dobro raspoložen, ili mačku, koja tišinu čini još većom idući duž nizova knjiga i prevlačeći dlakom preko njih, kao da briše imena sa hrptova. Ah, kad bi to bilo dovoljno : želeo bih ponekad da kupim takav prepun izlog i da sa psom sednem iza njega na dvadeset godina.

We are a city that has had Islam for one thousand years. We had the greatest teachers and universities. And now these Bedouins, these illiterates, these ignoramuses, tell us how to wear our pants, and how to say our prayers, and how our wives should dress, as if they were the ones who invented the way?

You ever work with a UN stabilization force?” Ash asked. Harvath shook his head. “Then trust me. As the old saying goes, you can’t spell unprofessional, unethical, or unaccountable without the UN. The cholera outbreak the old blue helmets caused in Haiti? Over ten thousand dead, and it has spread to the Dominican Republic and Cuba. The rapes and sex crimes they have committed in Mali and everywhere else? The stories of their depravity and brutality are legion.

Zdalo sa mi, že najlepších kamarátov si vytvárame preto, aby sme sa nemuseli veľmi trápiť s inými ľuďmi. Dávame im akési podvedomé povinnosti a privilégiá, programujeme ich, aby boli vždy pri nás, aby mali o čosi menšie právo povedať nám nie. Ľudí si v podstate egoisticky vyberáme kvôli sebe, nie kvôli ich dobrým vlastnostiam.

A mother or father might be too preoccupied with how one child compares with another to be able to fully appreciate the uniqueness of the individual child.

Non ignara mali, miseris succurrere disco." Unglück lehrte mich, den Unglücklichen zu helfen.

Ti nemas makaze i ne mozes nam nista. Vladamo,ti buni se,jos godina trista." "Gresite,ipak jedno mogu,mali trik: da odem od vas i da ne budem kao vi. NIKAD.

La morte, il più terribile dei mali, non è niente. Quando ci siamo noi la morte non c'è, e quando c'è lei noi non siamo più.

A tutti i mali ci sono due rimedi: il tempo e il silenzio.

Those cotton dandelions wafting on the breeze, Are nothing but the immigrants passing through these trees. Spreading their wings, With all their might, To make their kids (seeds) enjoy their flight!

Passiamo l'esistenza alla ricerca di una soluzione, di quacosa che ci consoli, che ci dia felicità e scacci tutti i mali. Alcuni intraprendono una strada lunga e ardua, e magari non trovano niente, a parte l'abbozzo di uno scopo, di una liberazione, o una forma di appagamento nella ricerca stessa, quanto a noi, ammiriamo nella loro perseveranza, ma ci è già abbastanza difficile accontentarci di esistere e prendiamo l'elisir invece di cercare, e continuiamo a chiederci qual è la via più breve per la felicità, e troviamo la risposta in Dio, nella scienza, nella grappa, nell'elisir che viene dalla Cina.

I love looking for the big white moon. Seeing it change. It's better than looking at my watch. The moon has been up there watching me since the dawn I said goodbye to Abuelita, Mali, Lupe, Julia, the dog, the cat, and my parakeet. It was there with Grandpa, when Marcelo left us, when Chele and Mario ran. It reminds me of all of them. Polleros said there wouldn't be a moon, but they're wrong. Like a slice of watermelon bitten to the rind, it showed up over the mountains to our right. I like its gray light before the sun paints the dawn, our clothing changing from black to gray to blue like we're chameleons.

C'e' un desiderio che non sono mai riuscito a soddisfare, e l'assenza che deriva mi appare come il peggiore dei mali. Non ho un amico, Margaret: quando esultero' nell'entusiasmo del mio successo, nessuno partecipera' alla mia gioia; se saro' assalito dalla delusione, nessuno cerchera' di risollevarmi dall'abbattimento. Consegnero' i miei pensieri alla carta, questo si'; ma per comunicare i sentimenti e' un mezzo insufficiente.

Disdain for blacks as inherently inferior to other people and the pretense that reason and humanity are proportional to the pink pigment in Western flesh were new prejudices. Disgust with Mali fed them. Attitudes remained equivocal, but the balance of white assumptions tilted against blacks. If white respect for black societies had survived the encounter with Mali, how different might the subsequent history of the world have been?

The moment we immerse ourselves in fearful thoughts about what our lover is thinking, or indulge in speculation about their motives or intentions, we disconnect from ourselves and instantly feel uncertain and insecure.

Teachers have their sights set on the real goal: not to produce Ivy League graduates, but to encourage the development of naturally curious, confident, flexible, and happy learners who are ready for whatever the future has in store.

Il professor Grammaticus Il professor Grammaticus, tra Como e Battipaglia, udì gridare a gran voce: I-ta-glia! I-ta-glia! I-ta-glia! Alcuni sventatelli apparsi in fondo alla via in coro scandivano quell’errore di ortografia. Disse il bravo docente: – Signori, non così! Non lordate la Patria con quella brutta «g»! Al fardello dei mali che affliggono il paese non aggiungete, prego, ortografiche offese… Il professor Grammaticus fu tosto circondato, di ben altre scorrettezze e di pugni minacciato. Ma dai dintorni accorse una folla di persone amanti della grammatica e della buona educazione. Cacciarono i giovinastri e gridarono così: – Viva il nostro professore e l’Italia senza «g»!

Znati kako je biti sam u mraku, u mracnoj sobi. A samo jedan mali prozorcic je tamo, tamo na onom zidu. Gde i onu jarku zutu svetlost presecaju niti metalne, koje nisu bas slabasnog karaktera. Eh. Pa nije svako te srece da okusi tugu.

And there are also languages that divide nouns into much more specific genders. The African language Supyire from Mali has five genders: humans, big things, small things, collectives, and liquids. Bantu languages such as Swahili have up to ten genders, and the Australian language Ngan’gityemerri is said to have fifteen different genders, which include, among others, masculine human, feminine human, canines, non-canine animals, vegetables, drinks, and two different genders for spears (depending on size and material).

Earthquake in Sumatra. Plane crash in Russia. Man holds daughter captive in cellar for thirty years. Heidi Klum separates from Seal. Record salaries at Bank of America. Attack in Pakistan. Resignation of Mali’s president. New world record in shot put. Do you really need to know all these things? We are incredibly well informed, yet we know incredibly little. Why? Because two centuries ago, we invented a toxic form of knowledge called “news.” News is to the mind what sugar is to the body: appetizing, easy to digest—and highly destructive in the long run.

Bio je to izbor od kojega ju je majka odmah pokušala odvratiti. Majka je znala da njeno dijete takvom vrstom glazbe neće uspjeti osvojiti srca mase, koju su i majka i dijete oduvijek prezirale, ona prva zato što je oduvijek bila malen, beznačajan dio te mase, a potonja jer se od početka trudila da ne postane takav mali, beznačajni dio.

Howard Wynn did not suffer boredom or mediocrity well. He felt equally dismissive of willful ignorance—his description of the modern press—and smug stupidity, his bon mot for politicians. To his mind, they were a gang of vapid and arrogant thugs all, who greedily snatched their information from one another like disappearing crumbs as society spiraled merrily toward hell. With the current crop of pundits, bureaucrats, and hired guns in charge, America was destined to repeat the cycles of intellectual torpor that toppled Rome and Greece and Mali and the Incas and every empire that stumbled into short-lived, debauched existence. Show man ignoble work and easy sex, and there went civilization.

True strength comes from how much flexibility we have to adapt to our constantly changing world.

Govor je izgovor nesporazuma.

Being kind to ourselves makes us better able to be kind to those we love the most.

A mali mikrofoni?Kako bi bilo kad bi ih svi progutali,pa da preko malih zvučnika,koji bi se mogli nalaziti u nekom od džepova kombinezona,prenose zvuk vašeg srca?Kad biste noću na skejtbordu prolazili ulicom,mogli biste čuti kako drugima kuca srce,a oni bi mogli čuti vaše srce,nešto kao na ultrazvuku.Čudno je što se pitam bi li svima srce počelo kucati istovremeno,usklađeno,kao što sve žene koje žive zajedno imaju usklađene mjesečnice,za što znam,iako zapravo ne želim znati.To bi bilo tako neopisivo čudno,osim što bi ono mjesto u bolnici na kojem se rađaju bebe zvučalo poput kristalnog lustera na brodu,jer djeca još ne bi mogla uskladiti otkucaje.A na ciljnoj crti njujorškog maratona sve bi zvučalo kao da je izbio pravi rat.

It’s unrealistic to expect that other people will respond to the world in the same way we do—that what bothers us will bother them and that what’s important to us will be important to them.

Je tak jasne, ze v dlhodobom horizonte je nutna restrukturalizacia celkoveho verejneho dlhu a jeho ciastocne odpisanie zhruba na urovni 65% z tejto sumy. Ako druhy krok je nutny predaj majetku statu, co by mohlo znizit dlh o dodatocnych 20% HDP. Z vynosov z privatizacie je nutne oddlzit a rekapitalizovat grecke banky, respektive vytvorit tak domace zdroje kapitalu na financovanie statneho dlhu, kedze po znizeni ratingu a poslednej emisii je uz jasne, ze na trhu si Grecko vie pozicat len kratkodobo, teda do jedneho roka. Pokial sa tieto kroky co najskor neurobia, hrozi kolaps celeho greckeho financneho systemu a nie len vyhlasenie defaultu krajiny. Vsetky tieto kroky by navyse mali prebehnut este predtym, nez budu v juni publikovane vysledky stresovych testov europskych bank.

Ningependa kujitokeza leo kutoa salamu zangu za rambirambi kwa Watu wa Musoma; kutokana na ajali mbaya ya mabasi ya J4 Express, Mwanza Coach, na gari ndogo aina Nissan Terrano, iliyotokea Ijumaa tarehe 5/9/2014 katika eneo la Sabasaba mjini Musoma. Kulingana na vyombo vya habari, watu 39 wamefariki dunia. Wengine wengi wamejeruhiwa vibaya. Mali za mamilioni ya fedha zimeteketea kabisa. Hii ni ajali mbaya na ya kusikitisha mno kwa maana halisi ya maneno mabaya na ya kusikitisha. Maneno hayataweza kuelezea kikamilifu huzuni niliyonayo juu ya ajali hii ya kutisha, lakini Mungu awasaidie wale wote waliofiwa au walioguswa na ajali hiyo kwa namna yoyote ile, na awasamehe marehemu wote dhambi zao na awapumzishe mahali pema peponi. Wale wote waliofariki hawataweza kurudi huku, lakini sisi tutakwenda huko.

Objectively (i.e., in theory) there is utterly no conflict between morality and politics. But subjectively (in the self-seeking inclinations of men, which, because they are not based on maxims of reason, must not be called the [sphere of] practice [Praxis]) this conflict will always remain, as well it should; for it serves as the whetstone of virtue, whose true courage (according to the principle, “tu ne cede malis, sed contra audentior ito”)35 in the present case consists not so much in resolutely standing up to the evils and sacrifices that must be taken on; rather, it consists in detecting, squarely facing, and conquering the deceit of the evil principle in ourselves, which is the more dangerously devious and treacherous because it excuses all our transgressions with an appeal to human nature’s frailty.

In trying to comprehend and judge moral dilemmas of this scale, people often resort to one of four methods. The first is to downsize the issue. To understand the Syrian civil war as though it were occurring between two foragers, for example, one imagines the Assad regime as a lone person and the rebels as another person; one of them is bad and one of them is good. The historical complexity of the conflict is replaced by a simple, clear plot.4 The second method is to focus on a touching human story that ostensibly stands for the whole conflict. When you try to explain to people the true complexity of the conflict by means of statistics and precise data, you lose them, but a personal story about the fate of one child activates the tear ducts, makes the blood boil, and generates false moral certainty.5 This is something that many charities have understood for a long time. In one noteworthy experiment, people were asked to donate money to help a poor seven-year-old girl from Mali named Rokia. Many were moved by her story and opened their hearts and purses. However, when in addition to Rokia’s personal story the researchers also presented people with statistics about the broader problem of poverty in Africa, respondents suddenly became less willing to help. In another study, scholars solicited donations to help either one sick child or eight sick children. People gave more money to the single child than to the group of eight.6

V tu chvíli se necítili jako dospělý muž, ale jako malý kluk, který se konečně všem pomstí za dávné křivdy. Vmete jim do tváře, že je někdo! Nezabýval se tím, jak je to od něj mali-cherné, nebo tím, že by se měl mnohem víc zamýšlet nad důvodem, proč ho spasitel nevy-chovával a nechal ho místo toho trčet s ostatními sirotky. A už vůbec ho nenapadlo, že by načasovaní jeho oznámení mohlo mít nějaký zvláštní důvod. Ne, on se jen opájel myšlenkou, že už na něj nikdo nebude pohlížet s despektem.

...Evlilikler ve birliktelikler bir gelgit dalgasına kapılmışçasına dağılıyor, dertler kabarıyor, koca evler dalgaya kapılıp sürükleniyor, mülkler ve umut dolu hayaller savrulup gidiyor, güçlü bir yaşam güdüsüne sahip olmayanlar boğuluyordu. Sevgi dolu vaatler inkâr ediliyor ya da yeniden yazılıyor, bir zamanların sorunsuz yoldaşları masrafına aldırmadan avukatlarının ardına çömelmiş usta savaşçılara dönüşüyordu. Bir zamanlar yüzüne bakılmayan ev eşyaları uğruna kıran kırana savaşılıyor, bir zamanlar esirgenmeyen güvenin yerini her kelimesi özenle seçilmiş "anlaşmalar" alıyordu. Tarafların zihninde evliliğin tarihi yeniden yazılıp başından beri hüsrana mahkûm, aşkınsa yanılgı olduğu anlaşılıyordu. Ya çocuklar? bir oyundaki fişler annelerin kullanımına ayrılmış pazarlık kuponları, babaların mali yada duygusal ihmal nesnesi; kimi gerçek kimileriyse genellikle anneler, bazen de babalar tarafından hayal edilmiş ya da utanmadan uydurulmuş taciz suçlamaları; ortak velayet anlaşması gereği her hafta evler arasında gidip gelen, serseme dönmüş çocuklar...

Razmrsio sam niti snova i stvarnosti, otkrio sam da postoji na jednoj strani san kada sam lebdeo bolje od kakvog orla, a na drugoj strani neki drugi, istinski svet, tvrd kao stene na kojima se zamalo nisam polomio. ... ja sam stvoren da živim zauvek... Bio sam besmrtan, nigde u sebi nisam osećao smrt... Nisam imao nikakve veze sa smrću. Porasti značilo je opovrgnuti. Porasti značilo je pad. Svojstvo da sam odrastao spoznao sam kroz povrede, nasilje, nagodbe i osvešćenje. Svet je izgubio čari. Jer, šta je čovek? Jednostavno, to je neko-ko-ne-može. Ko-ne-može sve znati. Ko-ne-može sve učiniti. Ko-ne-može ne umreti. Saznanje o svojim granicama načinilo je pukotinu na jajetu mojega detinjstva: rastavljanje mi je pomoglo da porastem, to jest da se smanjim. Sa sedam godina, konačno sam prestao biti bog. -Ali, mama, ne treba oklevati da se ljudima kaže da ih volimo: mogli bismo svi umreti, zar ne? Ona je tiho plakala kada bih tako govorio i milovala me po kosi da bi smirila moje misli. -Mali moj Isuse - govorila je - ne treba suviše voleti. Inače ćeš mnogo patiti. -Ali ja ne patim. Ja sam ljut. Odlučio sam da više ne volim Boga. Optužio sam Boga za sve gluposti, za sva ljudska zlodela; težio sam za nekim pravednijim svetom u kojem se više voli; okrenuo sam svet protiv Boga, kao dokaz o njegovoj bezvrednosti ili njegovoj lenjosti. Istraživao sam njegov postupak od jutra do mraka. Bunio sam se protiv sveta. Očekivao sam da on bude lep kao stranica rukopisa, da je skladan kao molitvena pesma. Očekivao sam od Boga da bude veštiji majstor, brižljiviji, pažljiviji, onaj ko bi brinuo o pojedinostima koliko i o celini, Bog koji bi vodio računa o pravdi i ljubavi. Međutim, Bog nije održao svoja obećanja. ... ne prihvatam stvari takve kakve jesu, želim da su onakve kakve treba da budu. Vera kakva bila je uvedena, organizovana, sa svojom hijerarhijom, prežvakavala je mrtvu reč, izgubila osećanje za smisao. A ja sam pokušavao da u ćutanju i razmišljanju nađem Boga. Od sreće više sam voleo Ljubav. Rušio sam se sam u sebi. Kako sam mogao i naslutiti da postoje toliki klanci, neki tako vrtoglavi ponor, stotine i stotine koraka u unutrašnjosti jednoga čovečijega tela? Strovaljivao sam se u prazninu. Žele da ubede, a kada neko želi da drugoga ubedi, iskrenost i prevara ponekada idu zajedno.

Kao što stari mitovi govore, mi smo jednako djeca neba i Zemlje. Kroz vrijeme svog boravka na ovom planetu sakupili smo opasno evolucijsko breme, naslijeđene sklonosti prema agresiji i ritualu, podčinjavanje vođama, mržnju prema strancima, što sve sada dovodi u pitanje naše preživljavanje. Ali stekli smo suosjećanje za druge, ljubav prema djeci i djeci naše djece, želju da učimo iz povijesti i uzvišenu strastvenu inteligenciju – očito oružje našeg preživljavanja i napretka. Koji će oblici naše prirode prevladati nesigurno je, posebno ako su naši pogledi, razumijevanje i vidici vezani isključivo za Zemlju – ili, još gore, za jedan mali dio nje. Ali tamo gore u beskraju svemira očekuje nas neizbježna budućnost. Za sada nema još nikakvih sigurnih signala izvanzemaljske inteligencije i stoga se pitamo da li civilizacije poput naše uvijek srljaju neumoljivo, nepromišljeno, prema samouništenju. Nacionalne granice su nezamjetljive kada Zemlju gledamo iz prostora. Fanatični etnički, religijski, nacionalni šovinizmi teško se mogu održati kada promatramo naš planet kao nježan plavi polumjesec kako se gasi poput sve slabije točke svjetlosti usred zvjezdanog tkanja. Putovanja proširuju vidike.

Mali Johann stekao je dojam da dolaziti među ljude, razgovarati, vladati se, kretati se i djelovati među ljudima nije neko prirodno i gotovo nesvjesno zastupanje praktičnih interesa koji su nam zajednički s drugim ljudima, ili koje hoćemo provesti protiv njih, već da je to nešto što je samo sebi svrha, neki svjestan i umjetan napor za koji je, umjesto iskrenih i jednostavnih osjećaja, potrebna strahovito teška i zamorna virtuoznost. I kad bi pomislio da će i on jednom morati da se javlja na javnim skupštinama, da govori i da se kreće ispred toliko ljudi, protrnuo bi od straha i odvratnosti i zatvorio bi oči...

Yes, our social and economic circumstances shape decisions we make about all sorts of things in life, including sex. Sometimes they rob us of the power to make any decisions at all. But of all human activity, sex is among the least likely to fit neatly into the blueprint of rational decision making favoured by economists. To quote my friend Claire in Istanbul, sex is about 'conquest, fantasy, projection, infatuation, mood, anger, vanity, love, pissing off your parents, the risk of getting caught, the pleasure of cuddling afterwards, the thrill of having a secret, feeling desirable, feeling like a man, feeling like a woman, bragging to your mates the next day, getting to see what someone looks like naked and a million-and-one-other-things.' When sex isn't fun, it is often lucrative, or part of a bargain which gives you access to something you want or need. If HIV is spread by 'poverty and gender equality', how come countries that have plenty of both, such as Bangladesh, have virtually no HIV? How come South Africa and Botswana, which have the highest female literacy and per capita incomes in Africa, are awash with HIV, while countries that score low on both - such as Guinea, Somalia, Mali, and Sierra Leone - have epidemics that are negligible by comparison? How come in country after country across Africa itself, from Cameroon to Uganda to Zimbabwe and in a dozen other countries as well, HIV is lowest in the poorest households, and highest in the richest households? And how is it that in many countries, more educated women are more likely to be infested with HIV than women with no schooling? For all its cultural and political overtones, HIV is an infectious disease. Forgive me for thinking like an epidemiologist, but it seems to me that if we want to explain why there is more of it in one place than another, we should go back and take a look at the way it is spread.

EDIPO - Non venirmi più a dire che non ho fatto ciò che era meglio, non darmi più consigli. Io non so con quali occhi, vedendo, avrei guardato mio padre, una volta disceso nell'Ade, o la misera madre: verso entrambi ho commesso atti, per cui non sarebbe bastato impiccarmi. O forse potevo desiderare la vista dei figli, nati come nacquero? No davvero, mai, per i miei occhi; e neppure la città, né le mura, né le sacre immagini degli dèi: di tutto ciò io sventuratissimo, l'uomo più illustre fra i Tebani, privai me stesso, proclamando che tutti scacciassero l'empio, l'individuo rivelato agli dèi impuro e figlio di Laio. Dopo avere denunziato così la mia infamia, dovevo guardare a fronte alta questi cittadini? No, affatto: anzi, se fosse stato possibile otturare nelle mie orecchie anche la fonte dell'udito, non avrei esitato a sbarrare del tutto questo misero corpo, così da essere sordo, oltre che cieco. È dolce per l'animo dimorare fuori dai mali. Ahi, Citerone, perché mi accogliesti? Perché, dopo avermi preso, non mi uccidesti subito, così che io non rivelassi mai agli uomini da chi sono nato? O Polibo e Corinto, e voi, che credevo antiche dimore degli avi, quale bellezza colma di male nutrivate in me: ora scopro d'essere uno sventurato, nato da sventurati! O tre strade e nascosta vallata, o querceto e gola alla convergenza delle tre vie, che beveste il sangue di mio padre, il mio, dalle mie stesse mani versato, vi ricordate di me? Quali delitti commisi presso di voi, e quali altri poi, giunto qui, ancora commisi! O nozze, voi mi generaste: e dopo avermi generato suscitaste ancora lo stesso seme, e mostraste padri, fratelli, figli, tutti dello stesso sangue; e spose insieme mogli e madri, e ogni cosa più turpe che esiste fra gli uomini. Ma, poiché ciò che non è bello fare non bisogna neppure dire, nascondetemi al più presto, per gli dèi, via di qui, o uccidetemi, o precipitatemi in mare, dove non mi vedrete mai più. Venite, non disdegnate di toccare un infelice; datemi ascolto, non temete: i miei mali nessun altro mortale può portarli, tranne me. Sofocle, Edipo Re [Esodo]

Ad ogni costo bisogna che l'Amore rimanga nel mio cuore. Se vado in prigione senza Amore, che cosa accadrà della mia anima? Preferirei dire, o che si dicesse di me, che fui così tipicamente figlio della mia epoca da finire, nella mia perversità, e per amore di quella stessa perversità, col volgere il male i beni della mia vita, e i mali della mia vita in bene. Ciò che si dice, tuttavia, da parte mia o di altri, importa poco. Ciò che importa, ciò che ancora mi attende, ciò che ho da fare se non voglio rimanere mutilato, guasto e incompleto per il breve resto della mia vita, è di assorbire nella mia natura tutto quel che mi è stato fatto, farlo parte di me, accettarlo senza lamenti, paura o riluttanza. Il vizio supremo e la superficialità. Tutto ciò che è vissuto fino in fondo è giusto.

La popolazione era presa costantemente d'assedio dalla tubercolosi, dal morbillo, dal rachitismo, dallo scorbuto, da due tipi di vaiolo (confluente ed emorragico), dalla scrofola, dalla dissenteria e da un vasto, amorfo assortimento di flussi e febbri (febbre terzana, febbre quartana, febbre puerperale, febbre navale, febbre quotidiana, febbre a macchie) così come di «frenesie», «mali impuri» e altre curiose malattie di vaghi e numerosi tipi. [...] Meno di tre mesi dopo la nascita di William, la sezione sepolture del registro parrocchiale della chiesa di Holy Trinity di Stratford riporta le sinistre parole: Hic incepit pestis, qui comincia la peste, accanto al nome di un bambino chiamato Oliver Gunne. L'epidemia del 1564 fu terribile. [...] In un certo senso, la più grande conquista di William Shakespeare non fu quella di aver scritto l'Amleto o i Sonetti, ma semplicemente di essere sopravvissuto al suo primo anno di vita.

Stabla po zimi Ta stabla pod snijegom, sva ogoljela, jednom je moja duša voljela, dok se nisu razboljela. A sad, možda, manje im se divi, ali ih više ljubi i grli i poklonički časti. Ta ipak, kako su divni ti kosturi! Mili su nam kao uzvišene starosti mudraca ili prolazne nedaće drugih, mlađih bića. Onaj studeni, ledeni srh što njih zebe steže i muči sve nas, mene, tebe. Prutići tako vješto nacrtani, tankoćutne i točne grane drva bez jednog lista još su urez grada, oslon živaca, zanimljivosti ceste. Kad ih vjetrić dirne, s grane prahati snijeg. Mi tugujesmo s njima. Te gole grane osjećamo kao svoje rane. Samcu prave društvo na ulici, brate se s beskućnikom. Studen ih grči, vjetar pahuljice stresa, studen i vjetar, strpljenje našeg mesa. Žalosna su bez jarkoga sunca i bez bujne prizme dana. Počitanja ih barem bratska prate. Čekati ćemo, da se sunca vrate. Eto mrznu u nadi razvigora. Tako imamo bolnih drugova i braće, što tuguju bez spektra i bez ptica. No imat će opet svojih vedrih dana Uskrska, kad šuma prolista i nadživjeti mnogi crni čas. Ta stabla pod snijegom znak su korota kao katarke na brodu razlupanom. I nepomična duša drva strada kao božanstvom što skriva glatku golgotu u divljoj kori. Pa ipak, svojojm čistoćom linija taj pusti crtež debla, grane, grančica, šiba, kako zatravljuje sjenu! Svejedno, ti crni križevi znak su nada: bolno drvo još pred sobom čeka spas. Kada snijeg kipovima pjesnika i mudraca na šetalištu nače kukuljicu kao mali brijeg vrh glave, hladni kipovi su čudovišno ljepši u perspektivi zime; ali bijelo deblo strada, no duboko pod korom i u žilju svim sokovima i svim vlakancima još se životu nada. Stablo želi, stablo žudi, ono strepi, ono hlepi, ono čezne, ono hoće, ono čeka; pati strasti, želje, čuva volju u patnji, vjeruje u udes tmasti i u vrijeme trajno. Dušo, zavoli ta stabla po zimi, tu neoskvrnjenu sliku sloma, i u vlastitu toplinu kao uz vatru u kutu doma njih primi!

— Dama, — disse una donna anziana, — credo che sia malato il suo cuore, perché spesso avviene che il cuore soffra d'una malattia per la quale nessuna medicina dei mortali può nulla [...]. E c'è un'altra malattia del cuore: quando è afflitto da una qualche onta arrecata al corpo; se ne guarisce allora vendicandosi del misfatto, vendicando onta per onta. Il cuore è la parte più schietta e più pura dell'uomo, e prende su di sé tutte le onte e tutti i mali, perché il corpo altro non è che la dimora del cuore. Ma ora vi dirò la terza malattia dalla quale un cuore puro viene tormentato: è il male dell'amore che non può essere ricambiato. Amore entra passando dagli occhi e dalle orecchie, e se il cuore viene trafitto attraverso uno di questi varchi, gli tocca soffrire eternamente: poiché, quand'anche ottenga ciò che ha tanto anelato, teme comunque di perderlo. Queste sono le malattie del cuore: si guarisce dalla prima e dalla seconda come ho detto; ma la terza è la più pericolosa perché accade che il cuore non voglia guarire [...].

Tu mi domandi, inquieta, del ricordo che avrò di Te: è tale quale vorrei l'ultimo ritratto della persona cara che non vedremo più. Ineffabile e puro. Perché tutte le mescolanze più acri della nostra carne troppo giovane e tutte le aspirazioni più nobili del nostro cervello superiore (oh! Possiamo ben dircelo, senza false modestie!) non formano che un'armonia unica; e de giorno vissuto insieme (ma è stato vero?) io porterò un ricordo che illuminerà tutte le mie tristezze future. Noi non ci rivedremo più. Si era detto di seppellire nella solitudine della campagna quanto restava di noi. L'abbiamo fatto. E così sia. Ci siamo salvati dalla sorte comune dei piccoli amanti e dobbiamo uscire da questa ribellione più sereni e più franchi. Io sono felice di non dovervi più rivedere. E non soffrirò. Voi soffrirete anche meno. Forse presto vi coglierà una passione forte per un uomo forte. Ve l'auguro - beato il cuore vostro che sa ammalarsi di questi mali! - io mi sento irrevocabilmente sano, fasciato di analisi e di malinconia. Addio, mia buona, buona e cara Amalia, io fuggo un'altra volta da Voi: e non so perché rido a questo pensiero!

- Kad sam bio klinac – odvrati Orr – hodao sam po cijeli dan s divljim jabukama u ustima. S po jednom ispod svakog obraza. Yossarian odloži torbicu iz koje je počeo vaditi toaletne potrepštine, pa se sumnjičavo sav ukruti. Prođe jedna minuta. - A zašto? – nije mogao da najposlije ne zapita. Orr se slavodobitno naceri. - Zato što su bolje nego divlje kestenje – odgovori. Orr je klečao na podu šatora. Radio je bez predaha, rastavljao ventil, pomno rasprostirao sve sićušne djeliće, brojio ih i onda beskonačno proučavao svaki pojedini od njih, kao da nikad u životu nije vidio ništa ni približno slično, pa onda ponovo sastavljao cijeli mali mehanizam, pa opet, i opet, i opet, i opet, a da nije ni najmanje gubio strpljenje ni zanimanje, niti pokazivao znakove umora ni namjeru da ikad završi posao. Yossarian ga je promatrao kako se bakće, i bio je uvjeren da će biti prisiljen da ga ubije s predumišljajem ako ne bude prestao. Pogled mu pade na lovački nož koji je mrtvac objesio iznad okvira mreže protiv komaraca onoga dana kad je stigao. Nož je visio uz mrtvačevu praznu kožnu futrolu iz koje je Havermayer ukrao revolver. - Kad nisam mogao doći do divljih jabuka – nastavi Orr – uzimao sam divlje kestenove. Divlji kestenovi su otprilike iste veličine kao divlje jabuke i zapravo imaju bolji oblik, iako oblik nije uopće važan. - A zašto si nosio divlje jabuke u ustima? – upita ga iznova Yossarian. – To sam te pitao. - Zato što imaju bolji oblik nego divlji kestenovi – odgovori Orr – Upravo sam ti to sad rekao. - A zašto si ti – opsova Yossarian i zadivljeno – zlopogleđo, odrode i kučkin sine sa sklonošću za tehniku, nosio bilo šta u ustima? - Ja nisam nosio bilo šta u ustima – reče Orr – Ja sam nosio divlje jabuke u ustima. Kad nisam imao divlje jabuke, nosio sam divlje kestenove. U ustima. Orr se kesio. Yossarian odluči da šuti i šutio je. Orr je čekao. Yossarian je čekao dulje. - Po jedan ispod svakog obraza – reče Orr. - Zašto? Orr to jedva dočeka. - Kako zašto? Yossarian odmahnu glavom smješkajući se i ne hoteći dalje govoriti. - Nešto je čudno na ovom ventilu – razmišljaše Orr naglas. - Šta to? – priupita Yossarian. - Zato što sam htio… Yossarian je već znao. - Isuse Kriste! Zašto si htio… - … Da imam obraze kao jabuke. - … Da imaš obraze kao jabuke? – pripita Yossarian. - Htio sam da imam obraze kao jabuke – ponovi Orr. – Još dok sam bio klinac, htio sam da jednom imam obraze kao jabuke, pa sam odlučio da radim na tome dok ih ne dobijem, i bogami sam radio dok ih nisam dobio, a eto vidiš kako sam to postigao, noseći divlje jabuke u ustima po cijele dane. On se ponovo naceri. – Po jednu ispod svakog obraza. - A zašto si htio da imaš obraze kao jabuke? - Nisam ja htio da imam obraze kao jabuke – reče Orr. – Ja sam htio da imam velike obraze. Nije mi bilo toliko stalo do boje, samo sam htio da budu veliki. Radio sam na tome baš kao oni luđaci o kojima pišu u novinama kako po cijele dane stišću gumene lopte samo zato da ojačaju ruke. Zapravo sam i ja bio jedan od tih luđaka. I ja sam po cijele dane nosio u rukama lopte. - Zašto? - Kako zašto? - Zašto si po cijele dane nosio u rukama lopte? - Zato što su lopte… - poče Orr. - … Bolje nego divlje jabuke? Orr odmahnu glavom smijuckajući se. - Ja sam to radio zato da sačuvam svoj dobar glas, ako me tko uhvati kako nosim divlje jabuke u ustima. Kad sam imao lopte u rukama, mogao sam poricati da u ustima imam divlje jabuke. Kad god bi me tko zapitao zašto nosim u ustima divlje jabuke, samo bih otvorio šake i pokazao da nosim gumene lopte, a ne divlje jabuke, i da su mi u rukama, a ne u ustima. To je dobar izgovor. Ali nisam nikad znao jesam li ga jasno izložio, jer te ljudi prilično teško razumiju kad govoriš sa dvije divlje jabuke u ustima.