Liefde Voor Jezelf Quotes

Eva voeg zich dat af: waarom mensen niet gewoon krijgen wat ze verdienen, misschien omdat ze ook moeten verdienen wat ze krijge, denk ik nu. Want dat is moeilijk: naar jezelf kijken, en naar het leven dat je altijd hebt geleid, je afvragen of het beter kan, durven toegeven van wel. En dan genoeg op jezelf vertrouwen om te kiezen voor verandering. Omdat de liefde zo groot is. Omdat ze maar niet overgaat. Omdat je weet, diep vanbinnen, dat daar het echte geluk ligt. En dat je echt ten diepste verbonden voelen met iemand alles beter maakt, afstraalt op iedereen die je graag ziet.

Misschien is bang zijn van egoïsme veeleer een kwestie van vrezen dat je alleen maar liefde en waardering verdient als je anderen vooropstelt en hun pleziert, geeft wat ze nodig hebben, doen wat ze verwachten. Misschien is bovenal zorgen voor anderen een manier om geen verantwoordelijkheid te moeten nemen voor jezelf.

Je kunt geen verhouding hebben met jezelf, noch liefde, respect, bewondering, betekenis hebben voor jezelf. Sommige, de meest menselijke, zaken spelen zich alleen maar tussen mensen af, niet in mensen afzonderlijk. Liefde, respect, bewondering, betekenis, hebben alleen maar plaats in een tussenruimte, in dat onzichtbare iets wat door een verbintenis geschapen wordt. Ergens anders bestaan ze niet. Het meest menselijke kun je alleen maar weggeven en ontvangen.

Misschien moeten we bezoedelen, smeuren en ranzen. Dat is tenslotte wie we zijn. Gooi mest op je levenspad en zet er kleine gekleurde kaarsjes in die je mag uitblazen. Wens maar dat alles stuk gaat. Wens jezelf weg. Dan hoef je niet te zorgen dat de verf op je smoel blijft zitten als je lacht. Als je je tanden wilt laten schitteren schuur ze dan kapot. Schoonheid is een laagje over troep. Stilte is je oren dicht voor herrie en rust is verzonnen stilte. Alles schreeuwt door. Liefde is haat met kusjes. Zachtheid krijg je door te boenen met een staalborstel tot het bloed eruit spat.

Nee schat, er is maar één iemand, die jou gelukkig kan maken en dat ben je zelf. Jij bent verantwoordelijk voor jouw leven. Jij alleen en niemand anders. Als jij jezelf niet gelukkig kunt maken, kan niemand het. Misschien wel voor even, maar niet voor altijd.

Maar waarom waarom worden mensen dan verliefd? Omdat je in een relatie veel kunt leren. Over elkaar en over jezelf. Wij zijn allemaal spiegels voor elkaar.

Zeg. Ik verwacht helemaal niets. Dat was juist het probleem. Dat is wel duidelijk, met het glansrijke leven dat je voor jezelf hebt gemaakt, na de onvermijdelijke breuk met je eerste liefde. Tief op, schurk.

In al deze ontsporende mechanismen zien we een overkoepelend of ‘metapatroon’, namelijk de drang tot zelfcontrole. Immers, mijn hele identiteit creëert de illusie dat als ik mezelf niet onder controle houd, mijn kern van slechtheid (het negatieve geloof !) naar buiten komt en schade gaat aanrichten. Deze illusie creëert haar eigen argumenten, kijk maar: eerst is er het negatieve geloof, bijvoorbeeld ‘ik ben zwak’. Daarop volgt de basisregel dat ik mezelf onder controle moet houden in zaken die ik lekker vind, bijvoorbeeld alcohol drinken. Het gedragspatroon zal vervolgens energie steken in het afremmen of onderdrukken van de zin in alcoholische drank. Dat wordt gevoeld als een beknelling. De frustratie daarover bouwt zich op en keert zich op een bepaald moment tegen de zelfcontrole. Er ontstaat een bui waarin we tegen onszelf iets zeggen in de trant van ‘Ach, wat kan het me ook eigenlijk verdommen, ik doe lekker even helemaal waar ik zin in heb.’ Er volgt een uitspatting plus de volgende dag een kater. Op dat moment is er een argument gecreëerd voor een nieuwe ronde van zelfcontrole, een zogenaamd zie-je-wel-argument: ‘Zie je wel dat je helemaal de mist in gaat als je jezelf niet onder controle houdt.’ Het negatieve geloof in de eigen zwakheid is bevestigd door het mislukken van de poging die zwakheid te bedekken met zelfcontrole.