Lev Tolstoy Quotes

They certified that I was sane; but I know that I am mad." This confession gives us the key to what is most important and significant in Tolstoy's hidden life.

Dostoevsky does not believe his own words, and he is trying to replace a lack of faith with "feeling" and eloquence.

Yes! All is vanity, all falsehood, except that infinite sky. There is nothing, nothing but that. But even it does not exist, there is nothing but quiet and peace. Thank God!...

The story of a regeneration of convictions - can any story in the entire field of literature be more filled with thrilling and all-absorbing interest?

- Every girl is proud of an offer - Yes, every girl, but not she

Biliyorum ki, insanlar sadece kendilerini düşünerek var oluyor gibi görünseler de, aslında onlara hayat veren tek şey "sevgi"dir.

Isn't it obvious to everyone but me that I'm dying, and that it's only a question of weeks, days... it may happen this moment. There was light and now there is darkness. I was here and now I'm going there! Where?

Count Tolstoy preached inaction. It seems he had no need. We "inact" remarkably. Idleness, just that idleness Tolstoy dreamed of, a free, conscious idling that despises labour, this is one of the chief characteristics of our time.

One day at Fenner's (the university cricket ground at Cambridge), just before the last war, G. H. Hardy and I were talking about Einstein. Hardy had met him several times, and I had recently returned from visiting him. Hardy was saying that in his lifetime there had only been two men in the world, in all the fields of human achievement, science, literature, politics, anything you like, who qualified for the Bradman class. For those not familiar with cricket, or with Hardy's personal idiom, I ought to mention that “the Bradman class” denoted the highest kind of excellence: it would include Shakespeare, Tolstoy, Newton, Archimedes, and maybe a dozen others. Well, said Hardy, there had only been two additions in his lifetime. One was Lenin and the other Einstein.

Count Lev Nikolayevich Tolstoy, commonly referred to in English as Leo Tolstoy, was a Russian novelist, writer, essayist, philosopher, Christian anarchist, pacifist, educational reformer, moral thinker, and an influential member of the Tolstoy family. As a fiction writer Tolstoy is widely regarded as one of the greatest of all novelists, particularly noted for his masterpieces War and Peace and Anna Karenina; in their scope, breadth and realistic depiction of Russian life, the two books stand at the peak of realistic fiction. As a moral philosopher he was notable for his ideas on nonviolent resistance through his work The Kingdom of God is Within You, which in turn influenced such twentieth-century figures as Mohandas K. Gandhi and Martin Luther King, Jr. Source: Wikipedia

Мы думаем, как нас выкинет из привычной дорожки, что все пропало; а тут только начинается новое, хорошее. Пока есть жизнь, есть и счастье

Все разнообразие, вся прелесть, вся красота жизни слагается из тени и света.

I ask only one thing: I ask the right to hope and suffer as I do now; but if even that is impossible, command me to disappear and I will do it. -Vronsky

Beklemesini bilen için herşey zamanında gelir.

Yaşamınızın belli bir döneminde olaylarla ilgili bakış açınızın tümden değiştiği, o ana dek gördüğünüz her şeyin henüz bilmediğiniz öbür yüzünü size döndürdüğünü ansızın fark ettiğiniz oldu mu hiç sevgili okurum?

Только люди, способные сильно любить, могут испытывать и сильные огорчения; но та же потребность любить служит для них противодействием горести и исцеляет их. От этого моральная природа человека еще живучее природы физической. Горе никогда не убивает.

Many a present-day Alcibiades, who laves all the week in the muddy waters of life, comes on Sundays to cleanse himself in the pure stream of Tolstovian ideas. Book-keeping is satisfied with this modest success, and assumes that if it commands universal attention one day in the week, then obviously it is the sum and essence of life, beyond which man needs nothing. On the same grounds the keepers of public baths could argue that, since so many people come to them on Saturdays, therefore cleanliness is the highest ambition of man, and during the week no one should stir at all, lest he sweat or soil himself.

Selv om det ingen gjester var, var Anna like opptatt med seg selv som ellers og dessuten svært opptatt av å lese - både romaner og alvorlige bøker, slike som var på mote nå. Hun bestilte alle de bøkene som ble rosende omtalt i de utenlandske avisene og tidsskriftene hun mottok, og pløyet dem igjennom med den oppmerksomhet for det man leser som man bare finner hos mennesker i ensomhet.

No, pardon me, I consider myself and people like me aristocrats: people who can point back to three or four honourable generations of their family, all with a high standard of education (talent and intelligence are a different matter), who have never cringed before anyone, never depended on anyone, but have lived as my father and my grandfather did. I know many such. You consider it mean for me to count the trees in my wood while you give Ryabinin thirty thousand roubles; but you will receive a Goernment grant and I don't know what other award, and I shan't, so I value what is mine by birth and labour... We - and not those who only manage to exist by the bounty of the mighty of this world, and who can be bought for a piece of silver - are the aristocrats. -Levin

Hayat, çoğalan bir yığın ıstırap, daima artan bir hızla sona, en korkunç ıstıraba doğru tepetaklak inmektir.

მასში იყო რაღაც სხვა,ზეამაღლებული სამყარო.

Togli il sangue dalle vene e versaci dell'acqua al suo posto: allora si che non ci saranno più guerre.

Operele de ficţiune care se isprăvesc cu triumful binelui şi cu fericirea sunt false, pentru că contrazic realitatea şi dezmint experienţa omenirii; sunt imorale, pentru că creează iluzii zadarnice; sunt lipsite de interes, pentru că toate fericirile sunt la fel

All great literature is one of the two stories; a man goes on a jorney, or a stranger comes to town.

That’s a question I have never asked myself, Anna Arkadyevna...The same as in war— one doesn’t ask oneself whether one is sorry or not sorry.

Un prost poate să întrebe mai mult decât pot răspunde o mie de înţelepţi.

Umarsızlığına, korkunç yalnızlığına, insanların acımasızlığına, Tanrı'nın acımasızlığına, Tanrı'nın yokluğuna ağlıyordu.

Iubirea se epuizase prin satisfacerea senzualității și rămăseserăm noi, unul împotriva celuilalt, în adevărata noastră relație, adică doi egoiști, complet străini unul față de celălalt, care doreau să obțină cât mai multă plăcere unul prin celălalt.

Zafer kazanmak barut kokusu almayanlara herhalde çok kolay geliyordur.

En büyük özgürlüğümüzü ve en büyük bağımlılığımızı sergilediğimiz koşullar gözlemlenirse, eylemlerimiz ne kadar soyut ve başka insanların eylemlerine ne kadar az bağımlıysa o kadar özgür olduklarını ve tersine, başka insanların eylemlerine ne kadar çok bağlılarsa özgürlükten o kadar uzak olduklarını görmemek imkansızdır.

Bonaparte çalışırken, hedefine adım adım yürürken özgürdü, hedefinden başka bir şey yoktu ve ona ulaştı. Ama kendini birisine bağlarsan zincirlere vurulmuş bir mahkûm gibi tüm özgürlüğünü yitirirsin. Ve sahip olduğun tüm umut, tüm güç sana sadece yük olur, ağır bir işkence haline gelir.

Canlıları ölülerden ayıran çizgiyi hatırlatan bu çizginin bir adım ötesi bilinmezlik, acı, ve ölümdür. Orada ne var? Kim var? Orada, boşluğun, ağacın, güneşin aydınlattığı çatının ardındaki ne? Kimse bilmez ama herkes bilmek ister; insan bu çizgiyi geçmeye korkar ama geçmek ister ve bilir ki er geç onu geçmek, orada, çizginin diğer tarafında ne olduğunu öğrenmek zorunda kalacak, orada, ölümün öte tarafında ne olduğunu kaçınılmaz olarak öğrenmek zorunda kalacağı gibi. Halbuki insan güçlü, sağlıklı, neşeli, öfkelidir ve çevresi de kendisi gibi sağlıklı, öfkeli, heyecanlı insanlarla sarılıdır.

Elma olgunlaşınca düşer. Ama neden düşer? Bir güç onu toprağa doğru çektiği için mi? Sapı kuruduğu için mi? Güneşte kurumaya başladığı için mi? Ağırlaştığı için mi? Rüzgâr estiği için mi, yoksa aşağıda duran bir çocuk o elmayı yemek istediği için mi? Hiçbir şey, hiçbir şeyin nedeni değildir. Bütün bunlar, sadece yaşantıyla ilgili her olayın, her organik ya da doğal oluşumun meydana gelmesine yol açan tüm koşulların bir araya gelmesidir. Elmanın hücreleri parçalandığı için ya da buna benzer bir durum yüzünden düştüğünü söyleyen bir botanik bilgini de aşağıda durup elmanın yalnız kendisi onu yemek istediği ve yere düşsün diye dua ettiği için düştüğünü söyleyen çocuk kadar haklı ya da onun kadar haksızdır. Napolyon’un Moskova üzerine, bunu istediği için yürüdüğünü ve Aleksandr onun mahvolmasını istediği için mahvolduğunu ileri süren de hem haklı hem haksız olacaktır. Tıpkı altı oyulan milyonlarca pudluk bir tepenin, son çalışan işçi, ona son bir kez kazmayla vurduğu için çöktüğünü söyleyenin hem haklı hem de haksız olacağı gibi. Tarihî olaylarda “büyük adam” denilen insanlar olup bitenlere etiket yapıştırırlar; olaya ad takarlar. Oysa verilen bu adın, olayla, etiketin kendisi kadar az ilgisi vardır. Onlara herhangi bir nedene bağlı olarak meydana geliyormuş gibi görünen olaylar, tarihî anlamda insanın iradesine bağlı değildir; tarihin genel akışına bağlıdır ve meydana gelişleri yüzyıllarca önceden hazırlanmıştır.

The hero of my tale, whom I love with all the power of my soul, whom I have tried to portray in all his beauty, who has been, is, and will be beautiful, is Truth.

Utangaç insanların ızdırabı, haklarında oluşan düşünceyi bilmemekten kaynaklanır; bu düşünce -ne olursa olsun- açıkça ifade edilir edilmez ızdırap sona erer.

Он понял, что она не только близка ему, но что он теперь не знает, где кончается она и начинается он.

Говорят, человек не свободен, потому что все, что он делает, имеет свою предшествующую во времени причину. Но человек действует всегда только в настоящем, а настоящее вне времени; оно только соприкосновение прошедшего и будущего, и потому в момент настоящего человек всегда свободен. Не беспокойся о завтрашнем, потому что нет завтра. Есть только нынче; живи для него, и если твое нынче хорошо, то оно добро всегда.

It is as if I had been going downhill while I imagined I was going up. And that is really what it was. I was going up in public opinion, but to the same extent life was ebbing away from me. And now it is all done and there is only death.

Doğrudan da unudulmaz kəlamlar deyirdilər. Lakin onların qoçaqlığı ilə kapitanın qoçaqlığı arasında böyük fərq vardır. Bu fərq ondan ibarətdir ki, hansı bir şəraitdə olursa olsun böyük kəlam hətta mənim qəhrəmanımın qəlbində hərəkətə gəlsə də, əminəm ki, bu kəlamı o söyləməzdi. Birincisi ona görə ki, bçyük kəlamı söyləməklə bu kəlamı söyləməkdən o qorxardı. İkincisi də ona görə ki, bir adam özündə böyük iş görmək güvvəsini hiss edirsə daha heç bir söz lazım deyil. Mənim fikrimcə bu rus qoçaqlığının xüsusi və yüksək cəhətidir. Belə bir vəziyyətdən sonra köhnəlmiş fransız cəngavərliyini yamsılamaq, iddiasında başqa bir şeyi olmayan bayağı fransız cümlələrini eşidəndə rus qəlbi necə də ağrımasın?

The king's heart is in the hands of the Lord. The king is history slave. History, that is, the unconscious general swarm life of mankind, uses every moment of the life of things as a tool for its own purposes

Ya gerçekten de yaşamam gerektiği gibi yaşamadıysam ve bilinçli olarak seçtiğim yaşamım yanlışsa ..

Všetky šťastné rodiny sú si podobné; každá nešťastná rodina je nešťastná svojim spôsobom.

Bir insan, anne babasız yaşayabilir ama Tanrı'sız yaşayamaz.

Biliyorum ki, insanlar sadece kendilerini düşünerek var oluyor gibi görünseler de, aslında onlara hayat veren tek şey "sevgi"dir.

As is always the case, the more cloudy and confused the conception conveyed by a word, with the more aplomb and self-assurance do people use that word, pretending that what is understood by it is so simple and clear that it is not worth while even to discuss what it actually means

Happy families are all alike; every unhappy family family is unhappy in its own way.

Happy families are all alike; every unhappy family is unhappy in its own way

It is a secret, necessary and important for me alone, and inexpressible in words.

Jeg hadde aldri et inntrykk av - og jg tror at jeg ikke tar feil - at Lev Nikolaevitsj ikke var særlig glad i å tale om litteratur; men han var alltid levende interessert i forfatterens person.

(…) Em mim próprio e neste sol há tanta felicidade, mas aqui… os gemidos, o sofrimento, o medo e esta imprecisão, esta pressa… Voltam a gritar alguma coisa e correm todos de novo para trás, e eu corro com eles, eis a morte por cima de mim, ao meu redor… Mais um instante e nunca mais verei este sol, esta água, este desfiladeiro…” Neste instante o sol começou a desaparecer entre as nuvens; em frente de Rostov surgiu outra maca. Então, o medo da morte e da maca, e o amor pelo sol e pela vida fundiram-se numa sensação única, doentiamente inquieta.

Една от най-вредните и опасни мисли е: "Всички правят така.

,,Да умееш да обичаш, значи да умееш всичко.

He wept on account of his helplessness, his terrible loneliness, the cruelty of man, the cruelty of God, and the absence of God. "Why hast thou done all this? Why hast thou brought me here to die?" He did not expect an answer, and yet wept because there was no answer and could be none. The pain again grew more acute, but he did not stir and did not call. He said to himself: "Go on! Strike me! But what is this for? What have I done to Thee?" Then he grew quiet and not only ceased weeping but even held his breath and became all attention. It was as though he were listening not to an audible voice but to the voice of his soul, the the current of thoughts arising within him. "what is it you want?" was the first clear conception capable of expression in words that he heard. "what do i want? to live and not to suffer." He answered. "What do you want? what do you want" he repeated to himself. And again he listened with such concentrated attention that even his pain did not distract him. "to live? how?" asked his inner voice. "Why, to live as before - well and pleasantly." as you lived before, well and pleasantly?" the voice echoed. And in imagination he began to recall the best moments of his pleasant life. But strange to say, none of those best moments of his pleasant life now seemed at all what they had seemed then - none of them except the first recollections of childhood. There, in childhood, there had been something really pleasant with which it would be possible to live if it could return. But the child who had experienced that happiness existed no longer, it was like a reminiscence of somebody else. As soon as the period began which had been produced the present Ivan Ilych, all that had then seemed joys now melted before his sight and turned into something trivial and often nasty. And the further he departed from childhood, and the nearer he came to the present, the more worthless and doubtful and false were the joys. This began with the School of Law. A little that was really good was still found there - lightheartedness, friendship and hope. But in the upper classes there had already been few of such good moments. Then during the first years of his official career, when he was in the service of the Governor, some pleasant moments again occured: they were memories of love for a woman. then all became confused and still less of what was good. later on again there was no good. the further he went, the less there was. his marriage, a mere accident, then the disenchantment and his wife's bad breath following it. Then the deadly official life and those preoccupations of money, a year of it, and two, then ten, then twenty years. and the longer it lasted, the more deadly it became. "What really happened was I went down hill but thought I was going up!

What if my whol life has really been wrong?" It occured to him that what had appeared perfectly impossible before, namely that he had not spent his life as he should have done, might after all be true. It occured to him that his scarcely perceptible attempts to struggle against what the highly placed people considered good - those scarcely noticable impulses, which he had immediately suppressed - might have been the real thing, and all the rest false. And his professional duties and the whole arrangement of his life and of his family and all his social and official interests, might have been false. He tried to defend all those things to himself and suddenly felt the weakness of what he was defending. There was nothing to defend. "But if that is so?" he said to himself "and i am leaving this life with the consciousness that i have lost all that was given me and it is impossible to rectify it - what then?" He lay on his back and began to pass his life in review in quite a new way. In the morning when he saw first the footman, then his wife, then his daughter, and then the doctor - their every word and movement confirmed to him the awful truth that had been revealed to him during the night. In them he saw himself - all that for which he had lived - and saw clearly that it was not real at all, but a terrible and huge deception which had hidden both life and death. This consciousness intensified his physical suffering tenfold. He groaned and tossed about and pushed at his clothing which chocked and stifled him. And he hated them on that account.

...her şey ölçüsünde olmalı...

Ödül değil emek değerlidir.

Her şey mutsuzluktan daha iyidir.

Felaket tek başına gelmez.

Yapılması gereken tek şey, hedefe doğru inatla yürümek, o zaman hedefime ulaşırım.

...aynı şeye hem trajik açıdan bakmak ve ondan bir ıstırap çıkartmak, hem de basit, hatta neşeli açıdan bakmak mümkün.

Başkalarını kendimi tanıdığım kadar tanımayı ne kadar isterdim.

Kötü olurum, ama hiç olmazsa yalancı, aldatıcı olmam.

Hiçbir zaman hiçbir konuda aşırıya kaçmamak gerekir.

Bütün mutsuzlukların nedeninin kendi suçu olduğunu hissediyorsa suçlu olanın durumu suçsuzunkinden daha kötüdür.

Her durumdan bir çıkış yolu vardır. Yeter ki karar verilsin.

Pişman olmak için asla geç değildir.

Hiç ayrılmadan yaşamak mümkün değil.

Kavga eden iki kişiden ikisi de her zaman hatalıdır.

En iyisi kırbacı havada tutmaktır, onu koşan hayvanın başına indirmek değil.

Sabır ve zaman: İşte benim en iyi askerlerim! Elmayı olgunlaşmadan koparmamak gerek. Olgunlaşınca o kendi kendine düşecektir, ham koparırsan elmayı da ağacı da berbat edersin, dişlerin de kamaşır.

Tanrı kimi mahvetmek isterse önce onu aklından mahrum eder.

Эцэс төгсгөлгүй цаг хугацаанд эхэн адаггүй түмэн бодисын дунд хааяа хязгааргүй уудам зайнд хөөс шиг өчүүхэн амьд бие бий болон хэсэг байзнаад хага үсэрнэ. Тэр хөөс чинь би шүү дээ.