Laag Quotes

Uit het kafee gekomen, zagen we dat de Maan er weer prima bijstond Zo lief, zo rood, zo vol, maar ook zo laag: een kwestie van een trapleer of op iemands schouder staan, meer niet.

God leeft in mijn hoofd. Zijn velden zijn er onmetelijk, zijn tuinen staan er vol schoone bloemen, die niet sterven, en statige vrouwen wandelen er naakt, vele duizenden. En de zon gaat er op en onder en schijnt laag en hoog en weer laag en 't eindeloze gebied is eindeloos 't zelfde en geen oogenblik gelijk. En breede rivieren stroomen er door met vele bochten en de zon schijnt er in en ze voeren 't licht naar de zee. En aan de rivieren mijner gedachten zit ik stilletjes en genoeglijk en rook een steenen pijpje en voel de zon op mijn lijf schijnen en zie 't water stroomen, voortdurend stroomen naar 't onbekende. En 't onbekende deert mij niet. En ik knik maar eens tegen de schoone vrouwen, die de bloemen plukken in mijn tuinen en hoor den wind ruischen door de hooge dennen, door de wouden der zekerheid, dat dit alles bestaat, omdat ik 't zoo verkies te denken. En ik ben dankbaar dat mij dit gegeven is. En in ootmoed pijp ik nog eens aan en voel mij God, de oneindigheid zelf. Doelloos zit ik, Gods doel is de doelloosheid. Maar voor geen mensch is het weggelegd dit bij voortduring te beseffen.

Wat wij te goedkoop verwerven, schatten we te laag in. Het is duurte die alles zijn waarde geeft.

Hoewel de bevolking dus niet profiteert van de bio-industrie, is het ironische ook nog eens dat ze niet alleen van ons verwachten dat we hun producten kopen, maar ook nog eens betalen voor hun fouten. Alle vervuiling, alle onkosten voor het opruimen van hun afval wentelen ze af op de gemeenschap. Hun prijzen zijn kunstmatig laag - voor alle verborgen kosten mag iedereen nog jarenlang betalen.

Laag ho to us ko ham samjhein lagaao, Jab na ho kuchh bhee to dhokaa khaaein kyaa (If love/enmity would exist, then we would consider it an attachment, When neither feeling exists, then-- why would we be deceived?)

Met een kring mensen één betovering tot stand brengen is iets heel anders dan een yogales doen met een docent die alle deelnemers aanmoedigt hun eigen tempo te volgen, het is alsof je met vier mensen die je nauwelijks kent een gechoreografeerde dans leert van een chagrijnige instructeur die je de volle laag geeft als je je teen ietsje scheef zet.

Ik waardeer het vanavond gevoerde debat. Het was precies, concies. Maar ik weet dat er onder jullie nog te veel spreken. Ieder woord in de klas moet bevel zijn. Het bevel is kort. Het woord in de klas kan korter zijn.Wij moeten de spreekwoordelijke wijdlopigheid van de Nederlander bekampen, logenstraffen. De taal van de regering, hoog en laag, de taal van de wetten, de taal van de kranten is mij een gruwel. Ik lees geen kranten meer omdat van de tien woorden er niet één is verantwoord.Wij misbruiken onze taal steeds roekelozer. Wij prostitueren haar. Prostitutie is zedenbederf. Aan zedenbederf gaat een volk onder. Wij zijn op de helling. Als wij ons niet weten af te werken van de helling gaan wij onder aan onze taal, met onze taal.

Toen gebeurde het dat zijn grootmoeder voortijdig overleed; gebeurtenissen zijn immers niets anders dan onmogelijkse tijden en onmogelijke plaatsen, je wordt op een verkeerde plaats neergelegd of vergeten en je bent zo machteloos als een ding dat door wordt opgeraapt. Ook wat veel later gebeurde, gebeurt duizenden keren op de wereld, en het was alleen niet te begrijpen dat het Tonka overkwam. De dokter verscheen dus, de lijkbezorgeres kwamen, de overlijdensakte werd ingevuld en grootmama begraven - het een volgde heel gladjes op het andere zoals dat nou eenmaal hoort in een nette familie. De erfenis werd geregeld; je mocht blij zijn dat je daaraan niet mee hoefde te doen; slechts een enkel punt in de nalatenschap vereiste de aandacht: de verzorging van juffrouw Tonka met de prachtige achternaam, die een van die Tsjechische familienamen was die 'hij zong' of 'hij kwam over de weide' betekenen. Er was een arbeisovereenkomst. Het meisje zou behalve haar loon, dat laag was, voor elk voltooid dienstjaar met een bepaald bedrag in de erfenis bedacht worden, en omdat men met een vrij lang ziekbed van grootmama rekening had gehouden en, overeenkomstig de te verwachten steeds moeilijker wordende verpleging een langzaam oplopend bedrag had vastgesteld, leidde dat ertoe dat het geringe bedrag op een jong iemand een stuitende indruk moest maken, als hij de opgeofferde maanden van Tonka's jeugd in minuten zou omrekenen.

Het is zonneklaar dat er met BDW en zijn N-VA doodgewoon niet te regeren valt. Eerst liet hij ons 541 dagen verliezen rond Brussel-Halle-Vilvoorde, nudeinst hij er niet voor terug de Vlaamse Raad één jaar lang lam te leggen door Kris Peeters op te zadelen met allicht één jaar lopende zaken, stilletjes hopend vervroegde verkiezingen uit te lokken. Nu laat hij weer zijn visceraal conservatisme blijken: ASO is altijd goed geweest, dus waarom het afschaffen? Altijd teruggrijpen naar het verleden en steeds weer negeren dat we in de postmoderniteit leven waar het huwelijk al lang niet meer de hoeksteen van de gezonde maatschappij is. Wat was er dan zo goed aan dat fameuze ASO? Mijn kinderen weten niet eens welke de literaire codes zijn van Classicisme over Sturm und Drang, Vroegromantiek, Romantiek, Naturalisme, Realisme, Symbolisme, Modernisme, Postmodernisme; hebben nooit geleerd wat de dominerende stromingen in de filosofie zijn, hebben nooit geleerd hoe je een kram in de muur moet kloppen, hoe je een luchter ophangt, hebben wel tot 7 uur per week volkomen nutteloos Latijn gestudeerd, ikzelf 8 uur per week godsdienstlessen gevolgd. Maar uitleggen hoe de sociale dynamica werkt, hoe formele sociale controle de steeds verder achteruitboerende informele controle kan rechttrekken (onmogelijk!), oh neen! Het niveau van ons fameuze ASO is bedroevend laag. Onderwijs is een verlengstuk van de noden van het bedrijfsleven geworden. Geschiedenis? Daar weten mijn kinderen niets van tenzij dat in 1302 een stel Vlaamsche boeren de Franse adel in het zand lieten bijten. Maar dat de Galopin doctrine de Société Générale er niet van weerhield uranium te leveren aan de Nazi's: niets van geleerd. Wij kweken op scholen onderdanige nuttige idioten. En dat wil BDW verderzetten, want je moet al goed idioot zijn om op zulk'n oerconservatieve kwal te stemmen.

Universitair docent is een behoorlijk raar beroep. Om te beginnen staat college geven laag op het lijstje van kwaliteiten waar sollicitatiecommissies van universiteiten naar op zoek zijn. Het belangrijkste criterium is de staat van dienst op onderzoeksgebied die de kandidaat met zich meebrengt. Dat verklaart waarom het sommige docenten ontbreekt aan zelfs de meest basale communicatieve vaardigheden of aan wat voor sociale vaardigheden ook.

Ik verlaag me niet bovenop de verlaging van een ander. Het lijkt me niet bepaald wenselijk.

De dag waarop ik geboren ben, had mijn vader gezien, zo schreef hij, dat ik omhuld werd door een bijzondere laag van was.

De beste organisatoren vind ik altijd die organisatoren die een politiek statement willen maken door niet bijvoorbeeld die mensen te programmeren die de beste bundels van het jaar schreven (want dat is maar iemands mening) maar op radicaal politieke wijze te kiezen voor naamsbekendheid. Zo word je poëziefestival jaar in jaar uit een geheid succes, zonder dat je je conformeert aan meninkjes uit het veld. En aan hen die wanstaltig beweren dat poëziefestivals en prime time praatprogrammas niet hetzelfde zijn: think again. Het gaat om de radicale keuze voor de familiestructuur. Genadeloos de BN laag weerspiegelen. Tegendraads je eigen DWDDtje draaien, tegen de publieke opinie in, ten dienste van de grote roem en het grote publiek. Zodat uiteindelijk, een paar honderd jaar later, iemand zal zeggen: nou nou. Wat een radicale beweging, daar in het begin van de 21e eeuw, die do-it-yourself Matthijs van Nieuwkerk is het toch maar mooi gelukt een flinke stempel op de canon te drukken door nooit naar de plebejische kritieken te luisteren.

Achter een masker kan een mensch zijn gewone masker, dat hem al een leven lang verveelt, tezamen met een dikke laag conventie afleggen en eens òngemaskerd zijn. Bij de démasque begint dan weer de levensmaskerade. En na de kater ’s morgens opnieuw de verveling.

Alles wat laag is, valt langs me, heen. Petra Hermans 31 Oktober 2016

Want ek kyk om my rond en ek sien die mense met hulle onnosele slimfone in hulle hande en ek weet hulle wil vergeet. Hulle wil vergeet dat die lewe so kort is soos 'n vonk of 'n weerligstraal.... .....Ons het die Waterberge vergeet, die Langkloof vergeet, die Karoo, die Murgland, die Weskus. Ons vergeet hoe hoog die Hoëveld, hoe laag die Laeveld is. Ons het die veld vergeet. 'n Binneveld vol liefde en verwondering. 'n Plek waar bome groei en waar ons nuwe tale kan aanleer.

Gender hier, gender daar. Maar over lengtediscriminatie heeft niemand het. En dat terwijl ik niet lang ben, en zeker niet kort, en al helemaal niet iets in het midden, ik ben gewoon Q qua lengte, en regelmatig kost mij dat een knal voor mijn kop, want je niet conformistisch opstellen qua lengte roept een ongelofelijk hoeveelheid maatschappelijke agressie op, letterlijk, in de vorm van deurposten, laag hangende belichting enzovoort. Het is alsof men de hele boel van valkuilen heeft voorzien om de onbestemde in lengte bij voorbaat onmogelijk te maken. Vaste maten wil men, voorspelbare tunnels, het is werkelijk bij de beesten af. Om maar niet te spreken over de aanschaf van een broek wanneer men lengte-neutraal is, dat is zo'n beetje de hel op aarde.

Hugo schilderde en dacht na over hem, hoe het kon dat hij zo oud was geworden, als een wezen met een extreem laag metabolisme, zoals de noordkromp uit het Noord-Atlantisch gebied, die meer dan vijfhonderd jaar kon worden. Hij denkt te weten waarom zijn grootvader de leeftijd der allersterksten heeft bereikt: hij heeft zich nooit met een ander verbonden, nooit andermans leed ingeademd en empathie uitgeademd, zoals dat heet in een Tibetaanse meditatiepraktijk. Je slijt van gevoelens, je verkruimelt van liefde of gebrek daaraan, van angst voor verlies en van verlies zelf. Mensen kunnen sterven aan een gebroken hart. De anempathicus leeft het langst, in zijn ijzige, nordische biotoop.

Tot 2005 was ik nog gematigd positief over Molenbeek. Ik zag de problemen, maar dacht dat sommige buurten in laag-Molenbeek er wel bovenop zouden komen, zoals in New York een buurt ook kan omslaan. Maar hier is er boven de sociaal-economische problematiek nog een politiek-religieuze dimensie bij gekomen.

De Marokkanen van Molenbeek hebben een sterk parochiale cultuur. Laag-Molenbeek is een etnische enclave van een zeer gesloten gemeenschap. Daarop heeft zich een toenemend islamisme gevestigd, een onderstroom die steeds belangrijker wordt. Vrouwen krijgen de raad een hoofddoek te dragen, en als ze dat niet doen worden ze geïntimideerd.

De tweede laag van onze identiteit vormt als het ware een omkering van de richting waarin de geest kijkt: door de overtuigende illusie van waardeloosheid, van niet goed genoeg zijn, van stom, slap of slecht zijn, keert de geest zich van zijn eigen natuur af, en richt zich naar buiten, op de ander, in de eerste plaats natuurlijk op de ouders. Die worden nu de leveranciers van veiligheid, liefde en erkenning, en de kinderlijke geest is maar wat graag bereid om zichzelf te verloochenen en het de ander naar de zin te maken, in ruil voor die vrijwaring van angst en zelfafwijzing. Maar hoe ironisch: door zie zelfverloochening wordt de illusie juist versterkt. De pijnlijke illusie van waardeloosheid en afhankelijkheid krijgt door het wegvluchten ervoor steeds meer schijn van werkelijkheid, wordt als het ware hard gemaakt door de angst ervoor

Een arts kan heel in het algemeen de mensheid proberen te dienen, maar het staat hem uiteraard ook vrij zich alleen in dienst te stellen van een bepaald deel van de mensheid. Een zekere dr. Thaler bijvoorbeeld had ongeveer tweehonderd jaar geleden in Wenen de uit Nigeria afkomstige Soliman na diens dood met de toestemming van keizer Franz de huid afgestroopt, had de man die in een veldslag het leven van de vorst van Lobkowicz had gered, een neger genaamd Soliman, de huid afgestroopt, had de leraar van de vorsten van Liechtenstein, een zwarte genaamd Soliman, de huid afgestroopt, had de vrijmetselaar van de loge De Ware Eendracht, een Moor genaamd Soliman, de huid afgestroopt, had bij wijze van spreken de broeder van de vrijmetselaars Mozart en Schikaneder, de borg van de naar opname in de loge strevende wetenschapper Ignaz von Born, een Afrikaan genaamd Soliman, de huid afgestroopt, had een gehuwde Wener, die zes talen vloeiend sprak, wiens dochter later getrouwd was met baron Von Feuchtersleben en wiens kleinzoon Eduard in het begin van de negentiende eeuw naam maakte als dichter, de huid afgestroopt, had een gezien man uit de hogere Weense kringen, die lang geleden weliswaar een Afrikaans kind was geweest, genaamd Soliman, de huid afgestroopt, had een mens die in het begin van zijn leven op de slavenmarkt was ingeruild voor een paard en later was doorverkocht naar Messina, genaamd Soliman, om kort te gaan: een voormalige slaaf van een laag ras genaamd Soliman de huid afgestroopt. Hij had de huid daarna gelooid, op een corpus van hout gespannen en, tegen de wens van diens dochter, die verzocht 'de huid van haar vader aan haar te overhandigen teneinde hem volgens de regels ter aarde te kunnen bestellen', tegen de wens van die dochter haar opgezette vader ter stichting van het Weense publiek in een vitrine op de vierde verdieping van het Keizerlijk Naturaliënkabinet gezet. Het veren rokje waarmee de Moor was uitgedost, was - wetenschappelijk niet geheel correct - afkomstig van Zuid-Amerikaanse indianen, maar het exotische aspect van het preparaat kwam daardoor veel beter tot zijn recht. Heel even stelde Richard zich voor dat in een vitrine in het staatsmuseum van Caïro bijvoorbeeld de opgezette archeoloog Heinrich Schliemann zou staan, gekleed in een Spaans stierenvechterskostuum of in Mongoolse klederdracht van schapenleer en zijde.

Op de televisie getuigt de laag stof van 2 of 3 centimeter, de totale desinteresse in uw handel en wandel.