Kern Quotes

A crude age. Peace is stabilized with cannon and bombers, humanity with concentration camps and pogroms. We're living in a time when all standards are turned upside-down, Kern. Today the aggressor is the shepherd of peace, and the beaten and hunted are the troublemakers of the world. What's more, there are whole races who believe it!

Unlike a bag of heroin, a girl can be sold again and again.

Ain’t nobody comin’ to save you, girl. You wanna survive? You better start thinking for yourself.

Früher wusste man (oder vielleicht ahnte man es), dass man den Tod in sich hatte wir die Frucht den Kern. Die Kinder hatten einen kleinen und die Erwachsenen einen großen. Die Frauen hatten ihn im Schoß und die Männer in der Brust. Den hatte man, und das gab einem eine eigentümliche Würde und einen stillen Stolz.

Self-confidence is the belief in your abilities as a person. Self-worth is the belief in your value as a person.

Because of Stephen King, horror movies don’t scare me. There is nothing a horror movie director can do to me that Stephen King hasn’t done already.

Wir sollten uns um die kümmern, die uns wichtig sind und die einen guten Kern haben. Das muss eine der Maximen im Leben sein, und der Teufel tritt die in den Allerwertesten, die nicht danach handeln.

Ewww... intelligent design people! They're just buck-toothed, Bible-pushing nincompoops with community-college degrees who're trying to sell a gussied-up creationism to a cretinous public! No need to address their concerns or respond to their arguments. They are Not Science. They are poopy-heads. There. I just saved you the trouble of reading 90 percent of the responses to the ID position... This is how losers act just before they lose: arrogant, self-satisfied, too important to be bothered with substantive refutation, and disdainful of their own faults... The only remaining question is whether Darwinism will exit gracefully, or whether it will go down biting, screaming, censoring, and denouncing to the bitter end. — Tech Central Station contributor Douglas Kern, 2005

Je moet niet teruggaan naar plaatsen van vroeger. Dan vernietig je die gloed, de kern van je herinneringen.

... So bewies mir das Wagnis, dass es nicht zerstörerisch ist, wenn wir unser Innerstes aufs Spiel setzen, wenn wir unseren verborgenen und echten Kern anbieten. Wie können nicht zerstört werden.

I incline my agreement with Toirdealbhach,' said Gareth. 'After all, what is the good of killing poor kerns who do not know anything? It would be much better for the people who are angry to fight each other themselves, knight against knight.' 'But you could not have any wars at all, like that,' exclaimed Gaheris. 'It would be absurd,' said Gawaine. 'You must have people, galore of people, in a war.' 'Otherwise you could not kill them,' explained Agravaine.

The merciless Macdonald (Worthy to be a rebel, — for, to that, The multiplying villainies of nature Do swarm upon him) from the Western Isles Of kerns and gallowglasses is supplied; And Fortune, on his damned quarrel smiling, Showed like a rebel's whore: but all's too weak: For brave Macbeth (well he deserves that name) Disdaining Fortune, with his brandish'd steel, Which smoked with bloody execution, Like valour's minion, Carv'd out his passage.

Hatte ich nicht hinter der Legende die Wahrheit gesucht? Als ich den Kern der Wahrheit erreicht zu haben glaubte, da war er Legende.

There is an Old Earth phrase Kern used sometimes, about a boat whose every part was replaced, and was it the same boat then?

It's a pook, a messenger...spy is more like it," Kern explained sourly. "This one will tattle, and I'll never hear the end of it when I go back." An eyebrow lifted. "Consorting with a human.

Seine Augen waren blau vor Sehnsucht und wurden vor Schmerz und Auflehnung wieder schwarz. Er war ein Gewirr verschlungener Nerven, die ohne einen Kern der Ruhe nach allen Seiten vibrierten.

Euer Schmerz ist das Zerbrechen der Schale, die euer Verstehen umschließt. Wie der Kern der Frucht zerbrechen muß, damit sein Herz die Sonne erblicken kann, so müßt auch ihr den Schmerz erleben.

Leven is eigenlijk niets anders dan afscheid nemen van leven. Dat is de kern van het leven, en liefde is afscheid nemen van liefde - het is allemaal één groot afscheidsfeest. Het was een mooi afscheidsfeest, maar ik moet nu naar huis, even uitslapen, de afwas doen van verleden week. Begrijp je?

Die Krankheit war den Menschen Existenzbeweis - als wären sie nicht in der Lage gewesen, sich selbst zu spüren, solange ihnen nichts wehtat! Jahrhunderte lang hat man die Schwäche angebetet, man hat sie sogar zum Kern einer Weltreligion erhoben. Man kniete vor dem Bild eines magersüchtigen, bärtigen Masochisten, der eine Stacheldrahtrolle auf dem Kopf trug, während ihm das Blut übers Gesicht lief. Der Stolz der Kranken, die Heiligkeit der Kranken, die Selbstliebe der Kranken: Das waren die Übel, die den Menschen von innen fraßen.

It takes courage to be the real you, and it’s also the only path you’ll ever find to true freedom. It takes risk to be the real you, and it’s also the only possibility of experiencing true purpose. It takes vulnerability to be the real you, and it’s also the only place you’ll experience true love. Showing up in this world as ALL of who you are tastes like freedom.

The world will ask you who you are, and if you don’t know, the world will tell you. — CARL JUNG

Het is gebeurd en kan dus weer gebeuren: dat is de kern van wat we te zeggen hebben.

Ein Mann, dessen romantischer Kern in einen brutalen, einfachen Behälter eingeschlossen war, welcher aus Instinkt und Pragmatismus bestand.

Der Kern des Glücks: Der sein zu wollen, der du bist.

Der Kern seiner Seele war schwarz und vertrocknet wie der schimmelige Kern, der einen reifen Pfirsich verdirbt.

Kern was always up for sharing bad news.

Maakt het uit, vroeg ik, maakt het iets uit of je weet waarom iemand je verlaat? Leiden gesprekken over waarom en hoe en met welke gevoelens ergens toe? Het verhaal kan immers een leugen zijn, en de uitkomst blijft hetzelfde en het onverenigbare of het onoverbrugbare dat de pijnlijke kern is van zo'n breuk verdwijnt er niet door. Al dat praten is alleen een ritueel.

Een kunstwerk kan ons op velerlei manieren aanspreken: door zijn thema, zijn thesen, zijn onderwerp of zijn helden. Maar het meest van alles spreekt het ons toch aan door de aanwezigheid van kunst, want die aanwezigheid van kunst op de bladzijden van 'Misdaad en Straf' brengt de lezer in groter beroering dan de misdaad van Raskolnikov zelf. De primitieve kunst, de Egyptische kunst, de Griekse kunst, onze kunst, -dat alles is in een tijdsbestek van vele duizenden jaren één en dezelfde, enkelvoudige kunst. Daar ben ik van overtuigd. Zij houden een bepaalde gedachte in, een bepaalde bevestiging van het leven die zo allesomvattend is, dat zij niet in afzonderlijke woorden ontleed kan worden. Als een korrel van deze kracht in een gecompliceerder mengsel terechtkomt, krijgt dit bijmengsel van kunst op de betekenis van al het overige de overhand en blijkt het de kern, de ziel en de grondslag van het uitgebeelde te zijn.

It is a special vanity of Southern women to believe that they are different from other American women.” -Sharon McKern, author of Redneck Mothers, Good Ol’ Girls and Other Southern Belles

An ancestress of hers stole the Sacred Eye of the Messenger from the ants, back when the ants were the great power in the world and not merely a convenient operating system to run Avrana Kern on.

You don’t become what you want. You can have the greatest heart desire, and really work so hard, so hard, so hard. But if you don’t believe you are worthy, it will not come. That is the magic formula.

Je zou de geschiedenis van Europa kunnen beschrijven als een geschiedenis van terugverlangen naar de geschiedenis.' 'Dat is eigenlijk de kern van de renaissance,' zei ik. 'Het is de kern van alles,' zei ze.

Ik wil branden in het vuur van mijn gevoelens. Ik wil alles, want alleen als ik alles heb weet ik dat ik iets ben. Ik wil meegevoerd worden om de zinloosheid van mijn bestaan te vergeten en ik wil de ander vervoering, onderdompeling en overgave geven en laten ondergaan om duidelijk te maken dat er niets is buiten mij, dat ik de kern van haar bestaan ben, dat het nergens beter is en dat ik alles verdien wat zij kan geven.

Iemand zou de hoop kunnen koesteren dat hij door zijn verwachtingen te reduceren werkelijker zou kunnen worden, dat hij zichzelf zou kunnen beperken tot een harde, betrouwbare kern en daarmee immuun zou worden voor de pijn van de teleurstelling. Maar hoe zou het zijn om een leven te leiden dat zich verre houdt van grootse, onbescheiden verwachtingen, een leven waarin alleen nog banale verwachtingen bestaan, zoals de verwachting dat de bus komt?

Der Kern des Problems bestand darin, dass »man(n)« mit einer fremden Spezies konkurrieren musste. Man(n) konnte von Natur aus nicht größer, schneller, behaarter, muskulöser sein als ein Pferd. Jede Form von Wettkampf war chancenlos.

Chinese culture had boys memorize the Dao for centuries. Many cultures commit their sacred, foundational texts to memory.... When you read a hundred words a hundred times they get woven into your soul.... Understanding is not as important. When we struggle with a text, it changes us. Why put things in memory? ... We memorize to contemplate, not to show off.

Steve paid attention to every nuance of the slides, even details that, as far as I could tell, were invisible to the naked eye, like font kerning—which is adjusting the space between letters—and font smoothing to make sure the curves on each font were perfect. He hired a presentation professional, Wayne Goodrich, to help finalize these details and to make sure that at every single stop on the road show, all the pieces were in place to show the presentation and video perfectly.

You are currently on a heading that will bring you to a quarantine planet and no interference with this planet will be countenanced. Any interference with Kern’s World will be met with immediate retaliation. You are not to make contact with this planet in any way. Monkeys the monkeys are back they want to take away my world is only for me and my monkeys are not as they say as they seem as much as they claim to be from Earth I know better vermin they are vermin leaving the sinking ship of Earth has sunk and no word no word none

De tijd heeft littekenweefsel over mijn hart gevormd. Het is een andere pijn, een ander verdriet. Een mens verhuist in de tijd, weg van de kern van zijn droefenis, naar de periferie van de pijn, naar de leegte van het gemis. Missen is de voorstad van verdriet. Daar woon ik.

take a deep breath Pick yourself up, dust yourself off Start all over again And again and again and again. May be easier said than done, but it can be done. Slowly but surely — and sometimes, not so surely, but with radical hope. Step by precious step.Hour by hour.Day by day.

When we courageously take steps toward unlearning the lies and gaining awareness of the truths, and assessing the impact of living our lives in ways that are inauthentic, disconnected, numb, people-pleasing, and out of alignment with who we truly are, we begin our journey of going from unseen to seen. From invisible to visible. From disconnected to connected. From doubting ourselves to trusting ourselves. From craving love to realizing we already are . . . love.

In allem aber möchte ich zum Wesen dringen. Beim Werk, beim Suchen eines Wegs, In Herzens Ringen. Zum Wesen der Vergangenheit, Es aufzufinden, Bis zu den Wurzeln, bis zum Kern, Bis zu den Gründen. Und will die Schicksalsfäden klug Zusammenstecken, Will denken, fühlen, lieben und Stets neu entdecken (Boris Pasternak)

The diamond absolutes. I am neither internee nor informer; An inner emigre, grown long-haired And thoughtful; a wood-kerne Escaped from the massacre, Taking protective colouring From bole and bark, feeling Every wind that blows; Who, blowing up these sparks For their meagre heat, have missed The once-in-a-lifetime portent, The comet's pulsing tose.

One day the people who never believed in you will talk about how they met you. —ANONYMOUS

You didn’t come this far to only come this far. —ANONYMOUS

When you change your relationship with rejection and failure, you change your entire life.

Our setbacks are almost always setups for what we’re called to do next in our lives.

pimp is a guy in a music video, with a tricked-out car and gold chains. That’s not Devon.

I can crawl inside my head where nothing hurts.

When you want something, all the universe conspires in helping you to achieve it. —PAULO COELHO

You only missin’ if somebody looking for you.” Kat’s words slice through the air. “Understand? We ain’t missin’, Peach. We just gone.

The future of aviation human factors lies primarily with the discipline of individual flyers, not high-powered training programs, 3D simulation, or advanced technology aircraft.

When we don’t believe we are enough as we are, attention starts looking like love, external significance starts looking like success, and validation starts looking like worthiness.

Rape myths also have a geography. This gets embedded into the mental map of safety and danger that every woman carries in her mind. 'What were you doing in that neighbourhood? At that bar? Waiting alone for a bus?' 'Why were you walking alone at night?' 'Why did you take a shortcut?' We anticipate these questions and they shape our mental maps as much as any actual threat. These sexist myths serve to remind us that we're expected to limit our freedom to walk, work, have fun, and take up space in the city. They say: The city isn't really for you.

In niets onderscheidden ze zich van de heikneuters waar ze later hun voeten op zouden vegen. Het waren nullen in elke betekenis van het woord, nullen die de kern vormen van een fatsoenlijk en jammerlijk burgerdom. Ze sliepen best en klaagde nooit; ze waren niet vrolijk en niet ongelukkig. De onverschilligen die Dante naar het voorportaal van de Hel heeft verwezen. De lui van de bovenlaag.

Denn dieser Ort konnte keine gewöhnliche Stadt sein – er musste den ursprünglichen Kern und Mittelpunkt irgendeines urzeitlichen und unfassbaren Kapitels der Erdgeschichte gebildet haben, der nur in den dunkelsten und verzerrtesten Mythen vagen Widerhall findet und vom Chaos der Erdwehen verschlungen wurde, lange bevor irgendeine uns bekannte Menschenrasse aus dem Affenstadium herauswatschelte

And Kern guesses, then, that the spiders’ meddling might go further than they had thought. If there had been some tiny bead present in the brain of all humans, that had told each other, They are like you; that had drawn some thin silk thread of empathy, person to person, in a planet-wide net – what might then have happened? Would there have been the same wars, massacres, persecutions and crusades?

Doctor Avrana Kern awoke to a dozen complex feeds of information, none of which helped her restore her memories of what had just happened or why she was groggily returning to consciousness in a cold-sleep unit. She could not open her eyes; her entire body was cramping and there was nothing in her mental space except the overkill of information assailing her, every system of the Sentry Pod clamouring to report.

Reshma Saujani, in her book Brave, Not Perfect, writes, “We’ve become conditioned to compromise and shrink ourselves in order to be liked. The problem is, when you work so hard to get everyone to like you, you very often end up not liking yourself so much.

Self-worth is the internal, deep-rooted belief that you are enough and worthy of love and belonging, just as you are. On the other hand, self-confidence, while also an internal trait, is generally linked to your assessment of how you compare to the outside world.

In life it’s not our experiences that make us unique, it’s our response to those experiences. And to the uncertainty they immerse us in. Where you come from doesn’t have to determine where you’re going, but it definitely shapes the foundation you have to build on.

Alles aan hem en aan zijn omgeving veranderde continu: zijn haar, zijn lichaam, waar hij die nacht zou slapen. Vaak had hij het idee dat hij een vloeistof was, iets wat steeds van de ene felgekleurde fles in de andere werd gegoten, waarbij er elke keer een klein beetje werd gemorst of in de fles achterbleef. Maar zijn vriendschap met Jude gaf hem het gevoel dat er iets wezenlijks en onveranderlijks aan hem was, dat hij ondanks al zijn verschillende gedaantes een vaste kern had, iets wat Jude kon zien, al kon hij dat zelf niet, aslof hij pas werkelijk bestond als Jude er getuige van was.

Wie gut, dass ich verborgen bin und niemals wieder sichtbar werde. Mein Kern - im Widerspruch zur Erde - begab sich selbst zum Monde hin, jetzt kannst du ruhig schlafen. Der Ort, wo wir uns trafen, war niemals wirklich in der Zeit. Verzeih mir dies - aus Einsamkeit herausgeschälte - Wissen. Vielleicht fühlt sich dein Kissen trotzdem auch manchmal tauig an, vielleicht verkündet dir der Hahn vom Hühnerbaum her oft zu grell, dass jetzt der Morgen wieder hell und gläsern über Deinem Dach heraufsteigt, während du ganz schwach und übernächtig bist? Ich bin es nicht, die dich dann quält, ich bin die Magd, die Äpfel schält im Mond und keinen isst.

I'm not trying to say that women like being fearful, but that some of the pleasure of city life relies on its inherent unknowability and on one's courage in braving that unknowability. In fact, unpredictability and disorder can come to represent the 'authentically urban' to women who reject safe suburban conformity and repetitive rural rhythms.

Showing up fully and revealing who you truly are with the intention of connection and love is very different from confusing attention with love and trying to reveal things in hopes of calling for attention. Showing up authentically in hopes of true connection is very different from ploys to get attention in hopes it will lead to a feeling of validation or significance.

It’s been said many times that you are the culmination of the five or so people you spend the most time with. Think about that for a moment. Aside from your kiddos, of course, if you’re a parent, who are the five or so people you see or talk to most often? Do they sharpen you and help you reach your full potential and live your best life? Do they love you well and inspire you to love greater?

Everything in life simply carries the meaning we attach to it. That meaning creates the emotions we feel around it. And the emotions we feel then create our life experience. When you change the meaning you assign to something, and truly believe that meaning, everything shifts. Disappointment becomes divine trust. Self-loathing becomes gratitude. Rejection becomes resiliency. Self-worth solidifies.

When it comes to defeating capitalism, I’m not so naïve as to think we can win. Not how you think. Not decisively, for all time. All our protests, all our organizing, they can’t defeat the tanks and gas and guns and greed machines—at least not forever, not right now. So what I think, these days, is you have to accept that there’s no winning, and learn to live for the joy of the struggle. And for maybe. Maybe someday.

Leadership isn’t difficult, son. Start by showing your people the worker you want them to be by being that worker yourself. If you drive yourself to the point of exhaustion, so will the people who rely on you for guidance. If you slack off and don’t care, so will your people, and if you do your job while being certain to take care of yourself at the same time… so will they. First, last, always: lead by example. Everything else comes from that.

Self-confidence is what you show on the outside. Self-worth is what you feel on the inside. Self-confidence is based on mastery. Self-worth is based on identity. Self-confidence is what you can do. Self-worth is who you are. Self-confidence is believing you’re skilled enough. Self-worth is believing you ARE enough. Self-confidence fluctuates based on your environment. Self-worth is stable through every environment. Self-confidence is fragile. Self-worth is foundational. Self-confidence is the belief in your abilities as a person. Self-worth is the belief in your value as a person. Self-confidence is “I’m striving to earn love.” Self-worth is knowing “I am love.” Self-confidence gives you drive. Self-worth gives you peace. Self-confidence is optional. Self-worth is essential. Self-confidence eventually surrenders. Self-worth ultimately prevails. Self-worth is your foundation. Self-confidence is the house you build on top of it. Your house will only ever be as secure as the foundation it’s built upon.

Als ein Schriftgelehrter Jesus einmal fragte, […]was nach seiner Meinung das grüßte Gebot im Gesetz sei, sagte er, es sei die Liebe zu Gott. Das zweite Gebot, man solle seinen Nächsten genauso lieben wie sich selbst, sei jedoch dem ersten gleich. Offenbar ging er davon aus, dass jeder sich selbst liebt; Menschenkenntnis war nicht gerade seine Stärke. In dieser Hinsicht mußte man erst noch auf den Juden aus Wien warten. Wer sich selbst nicht liebte oder gar hasste, durfte also dem zweiten ‚Wort’ zufolge auch seine Mitmenschen hassen, man durfte morden, wenn man dann auch Selbstmord verübte wie Judas oder Hitler. Von der Hölle hatte Jesus offenbar keine Ahnung, aber das war eigentlich klar: schließlich war er ein Wesen, das Gott liebte wie sich selbst. Aber der Kern seiner Antwort lag im Ist-Gleich-Zeichen, das er zwischen die fünf Gebote auf der einen und die fünf auf der anderen Tafel setzte; eines Tages formulierte er sogar eine positive Version der Goldenen Regel: ‚Was Du willst, das man dir tu, das füge auch dem andern zu, denn das ist das Gesetz und die Propheten.

Maybe 99.99% of our lives will be spent stuck trudging down the narrow sidewalks afforded to us by capitalism. Roads have taken away our land, our right to roam and play. Artificial scarcity forces us to work ourselves sick at shitty, soul-crushing jobs or we risk death from starvation, homelessness, or medical neglect. Environmental destruction has severed us from our nurturing nonhuman relatives. Colonization has erased our ancestors and histories. Step out of line, raise your voice against the state, make a mistake, and you’ll be crushed with swift and brutal violence. But once in a while, for a brief bubble in time, enough of us get together to defy the ruling classes. To step out in the street and carve our own path. And even if I get to experience that for less than 0.01% of my time on this earth, I’ll take it.

Sehr oft werde ich nach meinem Lieblingskomponisten gefragt - eine typische Frage von Laien an Musiker, eine, die wir Musiker uns gegenseitig wohl eher selten stellen. Vielleicht weil wir sie vordergründig als banal empfinden. Vielleicht auch, weil eine direkte Antwort darauf, ehrlich gesagt, unmöglich ist. Musik ist zu meinem Leben geworden. Nichts von dem, was ich tue, hat nicht irgendwas mit Musik zu tun. Ich habe Werke berühmter und weniger bekannter Komponisten einstudiert und dirigiert, aus ganz unterschiedlichen Epochen. Ich habe versucht, sie zu verstehen. Unzählige Stunden habe ich darüber nachgedacht, wie die Orchester, die ich dirigiere, die Werke spielen könnten, um dem Publikum die darin liegenden Aussagen nahe zubringen. Ich habe mich bemüht, bis zum Kern der Kompositionen vorzudringen und so mancher Rätselhaftigkeit auf die Spur zu kommen. Ich tue es heute noch. So sind mir meist die Komponisten, mit deren Werken ich mich gerade intensiv beschäftige, am präsentesten und vielleicht in dem Moment auch am nächsten. Aber sind sie mir dann auch die liebsten ? Ich weiß es nicht. Meine Entdeckungsreise durch die Welt der klassischen Musik, die vor sechzig Jahren an der Westküste Kaliforniens in einem Fischerdorf begann, ist längst nicht zu Ende. Im Gegenteil : Meine künstlerische Neugier treibt mich täglich weiter in diese faszinierte Welt hinein, deren Umfang immer größer wird, je tiefer ich in sie vordringe. Die Welt der Musik gleicht unserem expandierenden Universum. Je mehr ich mich mit Musik befasse, desto weniger meine ich über sie zu wissen. Wie also sollte ich diese offenbar gar nicht so banale Frage nach meinem Lieblingskomponisten beantworten ? Vielleicht, indem ich sie anders formuliere : "In deiner freien Zeit, in Stunden, die nicht verplant sind und ganz dir gehören - welche Musik würdest du dann für dich spielen ?" Die Antwort darauf ist viel einfacher. Es ist die Musik von Johann Sebastian Bach. Das sage ich ohne den Hauch eines Zweifels. Von frühester Kindheit an hat mich Bach verfolgt und ich ihn. Bis heute. Seine Musik lässt mich nicht los. Ihre Tiefe ist unendlich. Sie vereint alles, was klassische Musik ausmacht. Und bis heute bin ich auf der Suche nach dem Warum.

In al deze ontsporende mechanismen zien we een overkoepelend of ‘metapatroon’, namelijk de drang tot zelfcontrole. Immers, mijn hele identiteit creëert de illusie dat als ik mezelf niet onder controle houd, mijn kern van slechtheid (het negatieve geloof !) naar buiten komt en schade gaat aanrichten. Deze illusie creëert haar eigen argumenten, kijk maar: eerst is er het negatieve geloof, bijvoorbeeld ‘ik ben zwak’. Daarop volgt de basisregel dat ik mezelf onder controle moet houden in zaken die ik lekker vind, bijvoorbeeld alcohol drinken. Het gedragspatroon zal vervolgens energie steken in het afremmen of onderdrukken van de zin in alcoholische drank. Dat wordt gevoeld als een beknelling. De frustratie daarover bouwt zich op en keert zich op een bepaald moment tegen de zelfcontrole. Er ontstaat een bui waarin we tegen onszelf iets zeggen in de trant van ‘Ach, wat kan het me ook eigenlijk verdommen, ik doe lekker even helemaal waar ik zin in heb.’ Er volgt een uitspatting plus de volgende dag een kater. Op dat moment is er een argument gecreëerd voor een nieuwe ronde van zelfcontrole, een zogenaamd zie-je-wel-argument: ‘Zie je wel dat je helemaal de mist in gaat als je jezelf niet onder controle houdt.’ Het negatieve geloof in de eigen zwakheid is bevestigd door het mislukken van de poging die zwakheid te bedekken met zelfcontrole.

Zou het onverbloemde egoïsme de kern van het leven zijn? Wie wenst te voelen wat het leven is moet zich ontdoen van zijn verantwoordelijkheden en verplichtingen. Al is het maar voor even. Leven alsof de ander niet meer is dan een decorstuk. Is dat echt zo veel eenzamer, zoveel slechter dan leven alsof de ander altijd en overal een moreel appèl op je kan doen waartegen je geen nee kunt zeggen?

Geloof, hoop en liefde zijn, als je er goed over nadenkt, nagenoeg identiek. Je kunt een almachtige god scheppen naar je beeld en hem in alle onfeilbare goedertierenheid die je hem toebedenkt voor eeuwig in de hemel zetten, zodat je je onvoorwaardelijke liefde op hem kunt projecteren in de verwachting dat dat je leven verrijkt, of je kunt met diezelfde verwachting besluiten om je verlangens weerspiegeld te zien in een ander persoon wie je alle eigenschappen toedicht die je dierbaar zijn. In feite komt dat op hetzelfde neer. Blind vertrouwen in een groot verwonnen verhaal dat de futiliteit van onze sterfelijkheid overstijgt, is evenzeer als de overtuiging dat tegenslag noodzakelijkerwijs een prelude moet zijn op voorspoed en evenzeer als de aangeprate illusie dat de ander ons onvolmaakte bestaan als een perfecte wederhelft vermag te completeren, een in fictie gewortelde poging om in hemelsnaam iets te verzinnen waardoor het allemaal nog enige zin heeft. Geloof, hoop en liefde zijn drie min of meer inwisselbare manieren om de reeks willekeurige voorvallen die ons leven vormen te herschrijven en om er een verhaal van te maken dat ergens over gaat. Zo zijn wij mensen gemaakt van woorden. Maar hoewel het allemaal fictie is en hoewel het belangrijk is om dat te beseffen, geloof ik in die verhalen. Zij zijn de kern van wat ons mensen maakt. Zonder onze seksuele mythen, dagdromen en gedichten over de dood zouden we als angstige dieren staren in de felle koplampen van de oogverblindende zinloosheid die ons, zoals wij terdege beseffen, binnen luttlele momenten verplettert.

BEING VULNERABLE IS hard, but I’ve learned that sharing our true, flawed, authentic selves is the only way real connection and love can happen. It’s the only way to step into our full power and purpose in our lives.

felt dizzied by a sudden sweeping understanding of our collective grief—kids ripped from their homes in Palestine, kids shot in the streets of Gaza and Houston and Rio, the greed, the oil, and guns—it was the same struggle everywhere.

Ik was zo verward door alle regels van goed en fout dat ik dat groene vruchtsteeltje van de ui totaal vergeten was. ik staarde me blind op de lagen die ik zelf heb laten groeien. De kern was steeds verder weg. Ik bleef maar lagen kweken en zo werd ik ronder en sappiger en nam de traanproductie toe.

Hier zit ik gevangen,’ zei hij halfluid, ‘in mijn oude vel: een man in de neergang van het leven, grijs, dik, en zo tot in de kern van mijn wezen vermoeid en onverschillig, dat ik de indruk maak mild te zijn.

This world was always filled with monsters; the only difference is that now people can recognize them.

When you know an employee is toxic to your culture, get rid of them right away. Otherwise, that toxicity will spread in your culture and take over, infecting others.

How we react to times of uncertainty, and whether we make decisions based in love or fear, can change the course of our life. Champions aren’t made when the game is easy. In any area of life.

Make peace with your broken pieces. —R. H. SIN

look at the kerning. It’s too even.” “The what?” Bethany asks. “Kerning. The spacing between the individual letter forms,” Sandeep explains. “It’s a typography term.” Bethany rolls her eyes as she gets up and heads back to her desk. “You’re such a nerd.” “It’s not nerdy to care about fonts!” Sandeep calls after her. “Typography is an art form.

You’ve always had the power, my dear, you just had to learn it for yourself. —GLINDA THE GOOD WITCH, THE WIZARD OF OZ

I wasn’t there to compete with them. I was there to compete with what God made me capable of.

You can’t fake authenticity.

La separación de los espacios en función del género significaba que la producción podía alinearse con el mundo de los hombres, y el consumo, con el de las mujeres.

Lorna Day, directora de Diseño Urbano en Toronto, se enteró hace poco de que los lineamientos de la ciudad para calcular los efectos del viento partían de una “persona estándar”, cuyo peso, altura y superficie corporal se corresponden con los de un varón adulto 22. ¿Quién hubiera dicho que el sesgo de género pudiera influir en la ubicación y altura de los rascacielos, o en el diseño de túneles de viento? Pero sí. Influye.

En esta línea surgió también el concepto de miasma moral: la idea de que la depravación podía contagiarse por sola proximidad con alguien que la portara. La presencia usual de mujeres “haciendo la calle”, que ejercían abiertamente el oficio e inducían a hombres buenos a entrar en el mundo del vicio, escandalizaba a los escritores de la época.

slipped under his belt.

La figura del flâneur, famosa por su rol en la obra de Charles Baudelaire, remite a un caballero que es un “espectador apasionado” de la ciudad, que ansía “volverse uno con la multitud”, estar en el centro mismo de la acción y aun así ser invisible.

En su ensayo “Merodeo callejero: una aventura londinense”, de 1930, la narradora va imaginando qué sucede en las mentes de los extraños con los que se cruza mientras camina por las calles de Londres, y concluye que “escapar es el más grande de los placeres; merodear por las calles en invierno, la mayor de las aventuras” 35. En su diario, Woolf también escribió que “caminar sola por Londres es el mayor descanso

No, between man and bear, Kern would rather go one-on-one with the grizzly beast every time. Men were devious creatures. Dangerous.

Feeling the heat, Governor Hatfield released Mother Jones on May 7. The next day she appeared in the Senate gallery and applauded when Senator Kern’s call for an investigation passed by a voice vote. Acting largely on her own, one woman had done more than the nation’s top union leaders to alert reformers to the suppression of civil liberties in industrial America.

We’d been shot out of Sutter’s cannon. Ever since the poor captain weighed the nuggets discovered by Marshall and found out they were twenty-three-carat gold, we’ve been stuck in the same gear. Because our beginning was supercharged, we never had a chance to catch our breath and correct our excess. The fever never left our System. It followed us down the mountain to the valley. It became our System. We built a state capitol where two rowdy rivers met. We spent a century trying to conquer the Sacramento River. When we finished conquering it (or not), we killed the San Joaquin. Of all the crimes of the System, this is the one that cannot be forgiven. The farms of Tulare and Kern Counties had rivers of their own to exploit well enough. That they aspired beyond those rivers should not have been a price the San Joaquin had to pay.

Ein zentrales Merkmal der Deutschen ist ihr fundamentaler Sozialdemokratismus, der sich über das gesamte politische Spektrum erstreckt. Sein Kern besteht darin, daß Differenzen aller Art für schlechthin unerträglich gelten.

There is no returning to Earth, he sent to the pensively silent satellite. In the end, we could not counterbalance the increasing toxicity of the environment. So we built the ark ships. In the end all we had was old star maps to guide us. We are the human race. And we’ve had no transmissions from any other arks to say that they’ve found anywhere to stay. Doctor Avrana Kern, this is all we have. Please may we settle on your planet?

But all it takes for evil to succeed is for good people to do nothing.