Kara Sevda Quotes

Seni kara saplı bir bıçak gibi sineme sapladılar Değirmen misali döner başım Sevda değil bu bir hışım Gel gör beni darmadağın Tel tel çözülüp kalmışım.

Ağır bir nakış örneğinin zorlu ilmekleri gibi her hücreme işliyor Elif. Karşı koymuyorum buna. Bırakıyorum kendimi... Varsın bu kara sevda, delik deşik işlesin ruhuma...

Senin bir havan var beni asıl saran o Onunla daha bir değere biniyor soluk almak Sabahları acıktığı için haklı Gününü kazanıp kurtardı diye güzel Birçok çiçek adları gibi güzel En tanınmış kırmızılarla açan Bütün kara parçalarında Afrika dahil

O gün bugündür, Küp Gölünün oralardan geçenler, gölün kıyısına oturmuş, kara, ışık gibi akan uzun saçlarını sırtına vermiş, başı iki elleri arasında gözlerini som mavi suya dikmiş Gülbahar'ı görürler. Arada sırada Ahmet gölün sularında Gülbahar'ın gözüne gözükür ve Gülbahar kollarını açıp Ahmet'e yürür..... Göl kaynar, Ahmet silinir. Gülbahar silinir ve küçük ak bir kuş gelip kanadını suyun som mavisine batırır. Ve sonra da bir atın kapkara gölgesi gölün üstünden gelir geçer. Her yıl, bahara çiçeğe durduğunda, dünya nitelendiğinde, Ağrıdağının çobanları dört yandan gelirler, kepeneklerini gölün bakır toprağına atıp üstüne otururlar. Bin yıllık sevda toprağının üstüne otururlar. Tanyerleri ışırken kavallarını bellerinden çekip Ağrıdağının Öfkesini, sevdasını çalarlar. Ve gün kavuşurken ak kuş gelir...

Portekizcede ‘saudade’ diye bir kelime vardır: Artık kaybolmaya başlamış, nadirleşmiş veyahut tamamen kaybedilmiş bir şeyi ya da bir kişiyi derinden özleme hissi demektir bu... Osmanlıcada ve günümüz Türkçesindeyse, ‘saudade’ kelimesini anımsatan, Arapça kökenli bir kelime bulunur: Süveyda. Tasavvufta, ‘kalbin tam ortasında, gizli günahlarımızın saklı durduğuna inanılan, küçük, kara nokta’ demektir süveyda... İşte, bu kara nokta, mazinin kalpte yarattığı sarsıntılarla büyümeyi bir hayli sever... Aşkla bağlandıklarını, –aşkla bağlandıkların yanında olsalar da olmasalar da– kalbindeki süveyda sarsıldığı için, bir gün, durup dururken, gümbür gümbür bir pişmanlıkla, daha önceleri hiç özlemediğin kadar şiddetli özlersin...

Sana bir mektup yazmak lazım, Fırsat bulursan biraz oku. Ne kadar katlanacağım, bilmem ama, Fırsat bulursan biraz oku. Diyorlar ki, zaman her şeyi iyileştirir, Ama benim durumuma hiç ilaç yok. Fırsat bulursan gel, elimi tut biraz, Sen yanımdaysan, ölüm bile ölüm yok. Dünya bana kahraman diyor, bilge adam diyor, Ama bu kahramanın kalbi kıyamette yaşıyor. Dünyanın zehrini tekrar ve tekrar içerek, Bu aşksiz fakirin ruhu çok ama çok acıyor. Okuyacaksın, yoksa fırlatacaksın, bilmiyorum. Ama can olduğu sürece, seni çok ama çok bekliyorum.

Sen iste, Bin defa din değiştireceğim. Sen iste, Bin atalar bırakacağım. Sen iste, Bin defa milliyet değiştireceğim. Sen sadece emret, canım benim, Senin her arzunla yeni bir hayat yazacağım.

Bir damla yağmur için, Bu kalp uzun zamandır bekliyor. Bulutlar geldi, bulutlar gitti, Ama bir sembol insan olduğu her an, Paramparça bu kalp daha paramparça oluyor. Paramparça olmak nasıl bir duygu, Çok iyi biliyorum ben. Bu yüzden, her derdimi, Mutlu bir gülümsemeyle sakladım. Karanlıkta bu kalp çok parlar, Karanlık bize yolu gösterir. Kalbini kaybetme be deli insan, Seviyorum söylemek çok kolay, Ama karanlıkta sevmek, sadece, Gerçek bir aşık için mümkündür.

Kalbin kaldığı yer insanın evi değil, kalbin kaybolduğu yer insanın evidir.

İnsan yanımda kalan birini değil, kalbinde kalan birini sever.

Aşkın olduğu her yer cennet, Aşksız cennet bile cehennemdir. Bir anlık aşk için yüz yıllık şöhreti, Feda etmek, benim için çok kolaydir.

Eğer seviyorsa çocuk gibi sev, kuru soğuk gibi değil.

Aşksız şöhret sadece lanettir.

Neden bu kadar çok konuşuyorum, Yalnızım, yalnız kalacağım! Her zaman herkese gülüyorum ama, İçimde gözyaşlarımla savaşacağım. Bolca bilgelik dağıttım, Ama kimse bana söylemedi, Yazmayı bırak, sarıl bana! Gözyaşlar senin, benim olsun, Gülüşler benim, verdim sana.

Bolca bilgelik dağıttım, Ama kimse bana söylemedi, Yazmayı bırak, sarıl bana! Gözyaşlar senin, benim olsun, Gülüşler benim, verdim sana.

Gözyaşlar senin, benim olsun, Gülüşler benim, verdim sana.

Ev-siz evlilik yok. İnsan otelden ayrılabilir, Ama evden vazgeçmek yok.

Aşkı aradım, Acıları buldum. Acıları terkettim, Aşkı kaybettim. Acıları aradım, Aşkı buldum. Acılara sarıldım, Saadetimi buldum.

Acısız amacı yok, Amaçsız ilacı yok.

Hayat ne kadar zor olursa olsun, Şair ben, yaralarımla yaşıyorum. Ama ben artık şair olmak değil, Sevgili olmak istiyorum.

Cansiz, Bir Şiir Seni çok özlüyorum, Ne zaman geleceksin ya! Benim kafamı kırmaya, Ne zaman bağıracaksın ya! Ne olursa olsun hemen gel, Sensiz hayat çok acıyor. Gel, çıldırt bu bilim adamını, Cansız akıllılık çok acıyor. Senin için adımı kaybettim Senin için arzuları kaybettim. Bir tek ruhum önemli vardı bana, Senin için ruhumu bile feda ettim. Hayat ne kadar zor olursa olsun, Şair ben, yaralarımla yaşıyorum. Ama ben artık şair olmak değil, Sevgili olmak istiyorum.

Yaralardan yangın doğar, Bilgelik doğar bulutlardan.

Onun yaralarına ilacı ol, tuz değil.

Onun için cennet ol, cehennem değil. Vicdanlı bir adam ol, hayvan değil.

Acıyor, yine de yazıyor.

Benim Mekke O, Beytüllahim de O. Benim El Dorado O, Ankara bile O.

Ev kalbin olduğu yer değil, ev kalbin kaybolduğu yerdir.

Geldim, gördüm, kendimi unuttum.

Burda senin cesaretinden laf açmanın tam sırası Kalabalık caddelerde hürlüğün şarkısına katılırkenki Padişah gibi cesaretti o, alımlı değme kadında yok Aklıma kadeh tutuşların geliyor Çiçek Pasajında akşamüstleri Asıl yoksulluk ondan sonra başlıyor Bütün kara parçalarında Afrika hariç değil.

Kusura bakma, canım benim, Benim için Allah'tan daha önemli sensin. Kusura bakma, güzel gözlerim, Benim için en büyük ibadet sensin.

Biz neyiz? Aşk askeri. Biz ne yüzden kâinatta doğduk? Birbirinize destek olmak yüzden. Biz neyiz? Aşk ateşi. Biz ne yüzden kâinatta doğduk? Birbirimizin derdine ilaç olmak yüzden.

Aşk tehlikedeyken, Her aşık kanundur, Her aşık adalettir. Aşk tehlikedeyken, Her aşık kıyamettir.

Saril bana, vurun bana, Nasıl istiyorsa, hoşgeldin! Rüyama gel, rüzgarda gel, Kaderim artık senin kararın.

İnsan çok tanıdık birini değil, kanına girmiş birini sever.

Ne bahar, ne bulutlar, her an, her dakika, yaşamak için sev, sevmek için yaşa.

Din, dünya, milliyet falan, hiç umurumda değil. Sen mutlu ol - bana yeter.

Cesaretin var mı, insan, insan gibi yaşamaya! Beynin falan yok mu, insan, hakikatini aramaya! Omurgan var mı, insan, insan gibi durmaya! Kalbin falan yok mu, insan, insan gibi kanamaya! Vicdanın var mı, insan, insan gibi yaşamaya! Cesaretin var mı, gönlüm, güneş gibi yanmaya!

Yeşil Gözler (Balkan Şiir) Bazen Kara Sevda'da yaşıyormuşum gibi geliyor, Pernik'teki o yeşil gözler Nihan'a benziyor. Beş yılı birlikte geçirdikten sonra karar verdin, ben sana layık değildim, çünkü henüz yoktu para. Yaraları bir kenara bırakıp mücadeleye devam ettim, Bugün sen bana layık değilsin, diyorum ben sana. Sana en çok ihtiyacım olduğu anda sen vazgeçtin, Ama yine de bu gerçek aşık sana beddua etmiyo. Sevgili değil artık, insan olarak destek olacağım, Kendine iyi bak - kiminle olursan ol mutlu ol! Dünyadaki bütün aşıklara diyorum, eğer seviyorsan kendini kaybederek sev. Binlerce kez ihanete uğra, ayıp değil, ama asla kimseye beddua etme.

Dünyadaki bütün aşıklara diyorum, eğer seviyorsan kendini kaybederek sev. Binlerce kez ihanete uğra, ayıp değil, ama asla kimseye beddua etme.

Paramparça olana kadar, padişah olamazsın.

Derviş biraz, kardeş biraz, Sizin için ben kurban biraz. Yangın biraz, rüzgar biraz, Verdim sana her sevincim biraz.

Karanlıksız aşk yalan aşktır, Karanlıkta bile sevmek, kara sevdadır.

O beni kral sanıyor, ama gerçek bu değil, çünkü fakir gibi yaşıyorum. Herkese ben güç verdim ama, güçlü bir el tutmak için, uzun zamandır ölüyorum.

Kanıma akıyor tüm kâinat, Artık benim kâinat sensin. Zor geliyor medeniyet falan, Artık tek medeniyetim sensin.