“
Hij hield van Brussel in de vroege morgen, als de stad ontwaakte. Hij ademde een paar maal diep in, zuchtte en registreerde dat met beklemming, het waren geen zuchten van geluk. Toen hij de Grand Place overstak, bleef hij weer staan en keek: die pracht! Dit plein toonde zijn schoonheid werkelijk alleen op dit vroege uur, voordat de massa's toeristen het bezetten. Hij haatte touristen, jagend op de bevestiging van clichés die ze in hun hoofd meebrachten, mensen die hun ogen door tablets en camera's vervangen hadden, in de weg stonden en van de levende stad een museum maakten, van de mensen die hier werkten figuranten in het stadsbeeld, suppoosten en lakeien, Brussel was al een veeltalige en multiculturele stad voordat uit aller heren landen deze massa's kwamen die hier niets te zoeken hadden. [...] In het jaar 1914, had zijn grootvader verteld, was Brussel de mooiste en rijkste stad van de wereld geweest - toen waren ze driemaal gekomen, tweemaal met laarzen en geweren, daarna met gymschoenen en fototoestellen.
”
”