“
Sen hiçliği gördün mü oğulcuk?"
"Evet, birçok kez."
"Nasıl görünüyor?"
"Sanki körmüşsün gibi."
"Pekalâ... oraya düştünüz mü size o yapışır işte; hiçlik. Sizler insanları, hayalle gerçeği ayırt edemeyecek kadar kör eden bulaşıcı bir hastalık gibisiniz. Size orada ne diyorlar, biliyor musun?"
"Hayır," diye fısıldadı Atreju.
"Yalan!" diye hırladı Gmork.
Atreju kafasını sallayarak karşı çıkıyordu. Dudaklarındaki bütün kan çekilmişti.
"Bu nasıl olabilir?"
Gmork, Atreju'nun korkmasından keyifleniyordu. Bu konuşma onu görünür bir biçimde canlandırıyordu. Kısa bir süre sonra devam etti: "Sana orada ne olacağını mı soruyorsun? Ama burada nesin ki sen? Siz, Fantazya varlıkları, nesiniz ki? Hayallersiniz siz, şiir evrenindeki buluşlar, bitmeyecek bir öyküdeki şekiller! Kendini gerçek mi sanıyorsun oğulcuk?
”
”