“
¡Libros! ¡Libros! Hace aquí una palabra mágica que equivale a decir: "amor, amor", y que debían los pueblos pedir como piden pan o como anhelan la lluvia para sus sementeras. Cuando el insigne escritor ruso Fedor Dostoyevsky, padre de la revolución rusa mucho más que Lenin estaba prisionero en la Siberia, alejado del mundo, entre cuatro paredes y cercado por desoladas llanuras de nieve infinita; y pedía socorro en carta a su lejana familia, sólo decía: "¡Enviadme libros, libros, muchos libros para que mi alma no muera!". Tenía frío y no pedía fuego, tenía terrible sed y no pedía agua
pedía libros, es decir, horizontes, es decir, escaleras para subir la cumbre del espíritu y del corazón. Porque la agonía física, biológica, natural, de un cuerpo por hambre, sed o frío, dura poco, muy poco, pero la agonía del alma insatisfecha dura toda la vida.
Ya ha dicho el gran Menéndez Pidal, uno de los sabios más verdaderos de Europa, que el lema de la República debe ser: "Cultura". Cultura porque sólo a través de ella se puede resolver los problemas en que hoy se debate el pueblo lleno de fe, pero falto de luz.
Medio pan e un libro. Locución de Federico García Lorca al pueblo de Fuente de Vaqueros (Granada)
”
”
Federico García Lorca
“
...if you fall into a lion's pit, the reason the lion will tear you to pieces is not because it's hungry-be assured, zoo animals are amply fed-or because it's bloodthirsty, but because you've invaded it's territory.
”
”
Yann Martel (Life of Pi)
“
La bellezza salverà il mondo.
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
«Io vorrei farti dormire, ma come i personaggi delle favole, che dormono per svegliarsi solo il giorno in cui saranno felici. Ma succederà così anche a te. Un giorno tu ti sveglierai e vedrai una bella giornata. Ci sarà il sole, e tutto sarà nuovo, cambiato, limpido. Quello che prima ti sembrava impossibile diventerà semplice, normale. Non ci credi? Io sono sicuro. E presto. Anche domani.»
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Indeed a lie is often more plausible than the truth. "Almost" always. The truth, of course, is never very plausible.
”
”
Fyodor Sologub
“
What I can't understand is why the silly things you say makes so much sense."
"I'll tell you why," said Papa Dima. "It's because the best idea is the idea you least expect. And the unexpected always seems silly at first.
”
”
Eduard Uspensky (Дядя Фёдор, пес и кот. Dyaya Fedor, pes i kot)
“
La belleza es algo misterioso y terrible. Ahí luchan la maldad y la bondad, y su campo de batalla es el corazón del hombre
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
El secreto de la existencia no consiste solamente en vivir, sino en saber para que se vive.
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
«Capita d'incontrare persone, anche a noi totalmente sconosciute, che ci cominciano ad interessare fin dal primo sguardo, per così dire di colpo, prima che abbiano detto una parola»
”
”
Fyodor Dostoevsky (Delitto e castigo)
“
En todas las cosas hay un límite que no se debe franquear, pues, una vez al otro lado, la vuelta atrás es imposible.
”
”
Fyodor Dostoevsky (Crimen y castigo)
“
Uno beve la propria tristezza e quasi se ne ubriaca.
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Eu, palavra, gosto do Ega! Lá essas coisas de realismo e romantismo, histórias... Um lírio é tão natural como um percevejo... Uns preferem fedor de sargeta; perfeitamente, destape-se o cano publico... Eu prefiro pós de marechala num seio branco; a mim o seio, e, lá vai à vossa. O que se quer, é coração. E o Ega tem-no. E tem faisca, tem rasgo, tem estilo... Pois, assim é que eles se querem, e, lá vai à saúde do Ega!
”
”
Eça de Queirós (Os Maias)
“
Es una mujer que anhela sufrir por alguien, y si se la privase de este sufrimiento, sería capaz, tal vez, de arrojarse por una ventana.
”
”
Fyodor Dostoevsky (Crimen y castigo)
“
Man is an enigma. This enigma must be solved, and if you spend all your life at it, don't say you have wasted your time; I occupy myself with this enigma because I wish to be a man.
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
E enquanto houver um reino nesta ilha varrida pelo vento, haverá guerra. Portanto não podemos nos encolher para longe da guerra. Não podemos nos esconder de sua crueldade, de seu sangue, do fedor, da malignidade ou do júbilo, porque a guerra virá para nós, desejemos ou não. Guerra é destino, e o destino é inexorável.
”
”
Bernard Cornwell (Sword Song (The Saxon Stories, #4))
“
Si los perros razonasen, sin duda alguna, descubrirían mayores ridiculeces en las relaciones sociales de sus amos, o algo peor.
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Man is a creature who gets used to everything, and that, I think, is the best definition of him.
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Sí, a veces la idea más delirante, la que parece más imposible, se le clava a uno en la cabeza con tal fuerza que acaba por juzgarla realizable... Más aún, si esa idea va unida a un deseo fuerte y apasionado acaba uno por considerarla a veces como algo fatal, necesario, predestinado, como algo que es imposible que no sea, que no ocurra.
”
”
Fyodor Dostoevsky (The Gambler)
“
Sufrir y llorar es también vivir.
”
”
Fyodor Dostoevsky (Crimen y castigo)
“
Dio mio! Un minuto intero di beatitudine! È forse poco per colmare tutta la vita di un uomo?
”
”
Fëdor Dostoevskij (White Nights)
“
Only those who never stand up, never fall down.
”
”
Fedor Emelianenko
“
Не врёт надо сказать, - ошибается. Только маленькие врут, врозлые изволят ошибаться.
”
”
Fyodor Sologub
“
General Ivolgin, like all drunkards, was very emotional, and, like all drunkards who have sunk very low, he was much upset by memories of the happy past.
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
with love one can live even without happiness. Even in sorrow life is sweet; life is sweet
”
”
Dostoevskiy Fedor Mikhaylovich (ZAPISKI IZ PODPOLЬYa. IGROK. KROTKAYa: Povest. Roman. Rasskaz. Seriya "Moya klassika")
“
Os fantasmas do mar, dos navios e das viagens oceânicas existiam apenas nessa gota verde brilhante. Mas, por cada dia que passava, mais os odores abomináveis da vida em terra se colavam ao marinheiro: o cheiro da família, o cheiro dos vizinhos, o cheiro da paz, do peixe frito, das piadas e das mobílias sempre imóveis, o cheiro dos livros de contas da casa e dos passeios de fim-de-semana... todos os cheiros pútridos que os homens de terra deitam, o fedor da morte.
”
”
Yukio Mishima
“
Նրան թվում էր, որ այդ հինգ րոպեի ընթացքում նա կապրի այնքան կյանքեր, որ դեռևս հիմա իսկի էլ կարիք չկա մտածելու վերջին վայրկյանի մասին:
”
”
Fyodor Dostoevsky (The Idiot)
“
Ամենից ճիշտն այն է, որ ով գիտե, քո խղճահարությունն իմ սիրուց ավելի սաստիկ է:
”
”
Fyodor Dostoevsky (The Idiot)
“
Ես ուզում էի բոլորին թողնել, բոլորին, բայց ոչ ոք չկար, ոչ ոք:
”
”
Fyodor Dostoevsky (The Idiot)
“
Վախկոտը նա է, ով վախենում է և փախչում է, իսկ ով վախենում է, բայց չի փոխչում, նա դեռ վախկոտ չէ:
”
”
Fyodor Dostoevsky (The Idiot)
“
Մարդիկ հենց ստեղծված են, որ իրար տանջեն:
”
”
Fyodor Dostoevsky (The Idiot)
“
Nanič sú ľudia, ktorí si pred surovou realitou zakrývajú oči mudrovaním o tom, ako by mal svet vyzerať, keby sme ich viac počúvali. Zmena je akcia.
”
”
Fedor Gál (5102…)
“
Sé que es usted escéptico, pero abandónese sin razonar a la corriente de la vida y no se inquiete por nada: esa corriente le llevará a alguna orilla y usted podrá volver a ponerse en pie.
”
”
Fyodor Dostoevsky (Crimen y castigo)
“
Другой никогда ведь не может узнать, до какой степени я страдаю, потому что он другой, а не я, и, сверх того, редко человек согласится признать другого за страдальца (точно будто это чин).
”
”
Fyodor Dostoevsky (Братья Карамазовы)
“
Let someone who was not from among the convicts try reproaching a prisoner for his crime and abusing him (though it's not in the Russian spirit to reproach a criminal)--there would be no end of cursing.
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Era evidente che non era più possibile, ormai, torturarsi e soffrire passivamente, accontentandosi solo di riflettere sull'insolubilità dei problemi, ma occorreva assolutamente fare qualcosa, e subito, al più presto.
”
”
Fyodor Dostoevsky (Delitto e Castigo (Italian Edition))
“
La nuit était merveilleuse – une de ces nuits comme notre jeunesse seule en connut. Un firmament si étoilé, si calme, qu’en le regardant on se
demandait involontairement : Peut-il vraiment exister des méchants sous un si beau ciel ?
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Il faut détruire l'idée de Dieu dans l'esprit de l'homme. Alors chacun saura qu'il est mortel, sans aucun espoir de résurrection, et chacun se résignera à la mort avec une fierté tranquille. L'homme s'abstiendra de murmurer contre la brièveté de la vie et il aimera ses frères d'une affection désintéressée. L'amour ne procurera que des jouissances brèves, mais la conscience même de cette brièveté en renforcera l'intensité autant que jadis elle se diluait dans les espérances d'un amour éternel.
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Bem ali, no local mais fedorento de todo o reino, foi que nasceu Jean-Baptiste Grenouille, a 17 de julho de 1738. Era um dos dias mais quentes do ano. O calor pairava como chumbo por sobre o cemitério e empurrava para as ruas vizinhas os gases da putrefação que cheiravam a uma mistura de melões podres e chifre queimado. Quando as dores começaram, a mãe de Grenouille estava numa peixaria da Rue aux Fers e escamava pescadas que acabara de eviscerar. Os peixes, supostamente recolhidos do Sena naquela manhã, já fediam tanto que o seu fedor se sobrepunha ao dos cadáveres. Mas a mãe de Grenouille não sentia nem o cheiro dos peixes nem o cheiro dos cadáveres, pois o seu nariz era praticamente insensível à odores e, além disso, doía-lhe o corpo, e a dor tirava-lhe toda sensibilidade para sensações externas. Ela só queria uma coisa: que a dor cessasse, fazendo-a deixar para trás o quanto antes o horror do parto. Era o seu quinto filho. Os quatro anteriores ela havia despachado ali na peixaria, e os quatro haviam nascido mortos ou semimortos, pois a carne ensanguentada que dela saíra não se diferenciava muito das vísceras dos peixes que já estavam atiradas pelo chão, e também não vivera por muito tempo mais, e à noite era tudo jogado junto em carretas e levado para o cemitério ou lá para baixo no rio. Assim deveria ocorrer também hoje. A mãe de Grenouille era uma mulher ainda jovem, na casa dos 20 anos, ainda bonita, com quase todos os dentes na boca, um resto de cabelo e que, além de gota, de sífilis e de uma leve tísica, não tinha nenhuma doença grave; esperava ainda viver muito tempo, talvez uns cinco ou dez anos, e até talvez um dia casar e ter filhos de verdade, como a honrada esposa de um artesão viúvo ou coisa parecida... A mãe de Grenouille queria que tudo já tivesse acabado. E quando as dores se tornaram mais intensas, ela se acocorou debaixo da mesa de limpar peixe e lá pariu, como já havia feito das quatro outras vezes, e cortou com a faca de peixe o cordão umbilical dessa coisa recém-nascida.
”
”
Patrick Süskind (Perfume: The Story of a Murderer)
“
На света няма нищо по- трудно от откровеността и по- лесно от ласкателството. Ако в откровеността има поне една стотна нотка фалш, веднага настъпва дисонанс, а след него скандал. А в ласкателството дори всичко, до последната нотка да е фалшиво, то и тогава е приятно и се слуша не без удоволствие; макар и с грубо удоволствие, но все пак с удоволствие. И колкото и да е грубо ласкателството, в него винаги поне половината изглежда истина."-
”
”
Fyodor Dostoevsky (The Insulted and Humiliated)
“
La bellezza è una cosa terribile e paurosa. Paurosa, perché è indefinibile, e definirla non si può, perché Dio non ci ha dato che enigmi. Qui le due rive si uniscono, qui tutte le contraddizioni coesistono. Io, fratello, sono molto ignorante, ma ho pensato molto a queste cose. Quanti misteri! Troppi enigmi sulla terra opprimono l’uomo. Scioglili, se puoi, e torna salvo alla riva. La bellezza! Io non posso sopportare che un uomo, magari di cuore nobilissimo e di mente elevata, cominci con l’ideale della Madonna e finisca con l’ideale di Sodoma. Ancora più terribile è quando uno ha già nel suo cuore l’ideale di Sodoma e tuttavia non rinnega nemmeno l’ideale della Madonna, anzi, il suo cuore brucia per questo ideale, e brucia davvero, sinceramente, come negli anni innocenti della giovinezza. No, l’animo umano è immenso, fin troppo, io lo rimpicciolirei. Chi lo sa con precisione cos’è? Lo sa il diavolo, ecco! Quello che alla mente sembra un’infamia, per il cuore, invece, è tutta bellezza. Ma c’è forse bellezza nell’ideale di Sodoma? Credimi, proprio nell’ideale di Sodoma la trova l’enorme maggioranza degli uomini! Lo conoscevi questo segreto, o no? La cosa paurosa è che la bellezza non solo è terribile, ma è anche un mistero. E’ qui che Satana lotta con Dio, e il loro campo di battaglia è il cuore degli uomini. Già, la lingua batte dove il dente duole…E ora veniamo al fatto. Ascolta.
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Կրո՜նը: Հավիտենական կյանքը ես հնարավոր եմ համարում և, գուցե միշտ էլ համարում էի: Թող որ գեղեցկությունը վառվել է բարձրագույն ուժի կամքով, թող որ այդ կամքը նայել է աշխարհին ու ասել` ես կամ, և թող որ հենց այդ բարձրագույն ուժը հանկարծ գիտակցությանը պատվիրագրել է ոչնչանալ, որովհետև չգիտես ինչու և նույնիսկ առանց բացատրության` թե ինչու, դա պետք է, թող ես այդ բոլորը հնարավոր եմ համարում, բայց դարձյալ նույն հավիտենական հարցը` ինչու՞ է անհրաժեշտ իմ հնազանդվելը: Մի՞թե չի կարելի ինձ ուղղակի ուտել առանց ինձնից գովասանք պահանջելու նրա հասցեին, ինչը ինձ կերավ:
”
”
Fyodor Dostoevsky (The Idiot)
“
Một sinh viên nghèo khổ, rạc rài đi vì cảnh túng bấn và chứng ưu uất, chỉ còn một ngày nữa là lăn ra ốm mê man, và có thể là đã chớm bệnh sẵn (cậu chú ý điểm nầy); một người giàu tưởng tượng, đầy tự ái, có ý thức về giá trị của mình, một con người đã từng sống trong xó sáu tháng ròng không nhìn thấy ai; áo quần thì rách bươm, giầy thì không đế, phải đứng trước những tên cảnh sát bẩn thỉu, nghe những lời lẽ xấc xược của chúng; rồi chúng lại bất thần tống cho anh ta một tờ hối phiếu đòi anh ta phải trả tiền cho một viên hội thẩm Sebarov nào đó, lại thêm mùi sơn ướt ngập ngụa trong căn phòng kín mít, với nhiệt độ ba mươi độ Reaumer, ngột ngạt lên vì một đống người; lại phải nghe nói đến vụ ám sát một người mà anh vừa mới đến gặp hôm trước, và tất cả những thứ đó trong khi dạ dày đang rỗng tuếch. Làm sao mà lại không ngất đi được? Ấy thế mà chúng dựa vào đấy, dựa vào tất cả những thứ ấy để nghi ngờ Mẹ kiếp? Tớ hiểu rằng chuyện đó thật đáng bực mình, song Rodia ạ, ở địa vị cậu, tớ sẽ cười vào mặt mũi bọn chúng, hay hơn nữa: tớ sẽ nhổ toẹt vào mặt chúng tất, nhổ mạnh vào, nhổ vung ra vài chục bãi ấy với chúng thì phải đối xử như thế mới được, và chấm dứt đi như vậy với chúng. Nhổ lên mặt chúng đi! Can đảm lên! Thật nhục!
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Il y a quelque chose d’ineffablement touchant dans notre campagne pétersbourgeoise, quand, au printemps, elle déploie soudain toute sa force, s’épanouit, se pare, s’enguirlande de fleurs. Elle me fait songer à ces jeunes filles languissantes, anémiées, qui n’excitent que la pitié, parfois l’indifférence, et brusquement, du jour au lendemain, deviennent inexprimablement merveilleuses de beauté: vous demeurez stupéfaits devant elles, vous demandant quelle puissance a mis ce feu inattendu dans ces yeux tristes et pensifs, qui a coloré d’un sang rose ces joues pâles naguère, qui a répandu cette passion sur ces traits qui n’avaient pas d’expression, pourquoi
s’élèvent et s’abaissent si profondément ces jeunes seins ? Mon Dieu ! qui a pu donner à la pauvre fille cette force, cette soudaine plénitude de vie, cette
beauté ? Qui a jeté cet éclair dans ce sourire ? Qui donc fait ainsi étinceler cette gaieté ? Vous regardez autour
de vous, vous cherchez quelqu’un, vous devinez... Mais que les heures passent et peut-être demain retrouverezvous le regard triste et pensif d’autrefois, le même visage pâle, les mêmes allures timides, effacées : c’est le sceau du chagrin, du repentir, c’est aussi le regret de l’épanouissement éphémère... et vous déplorez que cette beauté se soit fanée si vite : quoi ! vous n’avez pas même eu le temps de l’aimer !...
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
De la doisprezece ani, cred că de când mi s-a trezit conştiinţa de sine, am început să nu-i mai iubesc pe oameni. De fapt, nu să nu-i iubesc, ci să simt că mi-e greu cu ei. În clipele de tristeţe, mi-a fost mie însumi foarte greu că nu puteam să spun totul nici măcar celor apropiaţi ; adică puteam, dar nu voiam, era ceva care mă reţinea : sunt suspicios, posac şi necomunicativ. În plus, chiar din copilărie am observat faptul că învinuiesc prea adesea sau sunt înclinat să-i acuz pe alţii ; însă, deşi aveam această înclinaţie, foarte adesea eram prins de un alt gând, mult prea grav pentru mine : "Oare nu eu sunt adevăratul vinovat şi nu ei?". Şi cât de adesea mă învinuiam pe mine pe degeaba! Ca să nu caut răspuns la asemenea întrebari, preferam singurătatea. La drept vorbind, nici n-am aflat ceva demn de interes în societatea oamenilor, oricât m-aş fi străduit, şi m-am straduit ; în orice caz, cei de o vârstă cu mine, toţi colegii mei, toţi pâna la unul, erau mai prejos în ce priveşte gândirea - nu-mi vine în minte nici o excepţie.
Dar sunt morocanos, mă ascund mereu. Foarte des vreau să parasesc societatea. Aş putea face un bine oamenilor, dar nu văd nici un motiv ca să le fac acest bine. Şi oamenii ce nu sunt deloc atat de minunati, încât să ai grija lor. De ce nu se poartă ei direct şi sincer şi de ce, neapărat, eu trebuie să fiu primul care să-i abordez?
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
The righteous man departs, but his light remains
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Ничто не истинно, всё возможно
”
”
Федор Михайлович Достоевский (The Brothers Karamazov)
“
Siempre es mejor tirar que rechazar. Si rechazas a un hombre, no podrás obligarlo a enmendarse, y menos si se trata de un muchacho.
”
”
Dostoevskiy Fedor Mikhaylovich (Crime and Punishment)
“
Man is sometimes extraordinarily, passionately, in love with suffering.
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Beauty will save the world.
”
”
Dostoevskiy Fedor Mikhaylovich (Idiot)
“
Creyó ver el mundo entero asolado por una epidemia espantosa y sin precedentes, que se había declarado en el fondo de Asia y se había abatido sobre Europa. Todos habían de perecer, excepto algunos elegidos. Triquinas microscópicas de una especie desconocida se
introducían en el organismo humano. Pero estos corpúsculos eran espíritus dotados de inteligencia y de voluntad. Las personas afectadas perdían la razón al punto. Sin embargo —cosa extraña—, jamás los hombres se habían creído tan inteligentes, tan seguros de estar en posesión de la verdad; nunca habían demostrado tal confianza en la infalibilidad de sus juicios, de sus teorías
científicas, de sus principios morales. Aldeas, ciudades, naciones enteras se contaminaban y perdían el juicio. De todos se apoderaba una mortal desazón y todos se sentían incapaces de comprenderse unos a otros. Cada uno creía ser el único poseedor de la verdad y miraban con piadoso desdén a sus semejantes. Todos, al contemplar a sus semejantes, se golpeaban el pecho, se retorcían las manos, lloraban… No se ponían de acuerdo sobre las sanciones que había que
imponer, sobre el bien y el mal, sobre a quién había que condenar y a quién absolver. Se reunían y formaban enormes ejércitos para lanzarse unos contra otros, pero, apenas llegaban al campo de batalla, las tropas se dividían, se rompían las formaciones y los hombres se estrangulaban y devoraban unos a otros.
En las ciudades, las trompetas resonaban durante todo el día. Todos los hombres eran llamados a las armas, pero ¿por quién y para qué? Nadie podía decirlo y el pánico se extendía por todas partes. Se abandonaban los oficios más sencillos, pues cada trabajador proponía sus ideas, sus reformas, y no era posible entenderse. Nadie trabajaba la tierra. Aquí y allá, los hombres formaban grupos y se comprometían a no disolverse, pero poco después olvidaban su compromiso y empezaban a acusarse entre sí, a contender, a
matarse. Los incendios y el hambre se extendían por toda la tierra. Los hombres y las cosas desaparecían. La epidemia seguía extendiéndose, devastando. En todo el mundo sólo tenían que salvarse algunos elegidos, unos cuantos hombres puros, destinados a formar una nueva raza humana, a renovar y purificar la vida humana. Pero nadie había visto a estos hombres, nadie
había oído sus palabras, ni siquiera el sonido de su voz.
”
”
Fedor Dostoyevski (CRIMEN Y CASTIGO)
“
Don't mistake that success for thinking you are a God. Better come back to earth, Icarus."
-Ron Bender
”
”
Michael Fedor (The Senate Deception (Bull Moose Series))
“
Look out!" came a frightened cry from a soldier and, like a bird whirring in rapid flight and alighting on the ground, a shell dropped with little noise within two steps of Prince Andrew and close to the battalion commander's horse. The horse first, regardless of whether it was right or wrong to show fear, snorted, reared almost throwing the major, and galloped aside. The horse's terror infected the men. "Lie down!" cried the adjutant, throwing himself flat on the ground. Prince Andrew hesitated. The smoking shell spun like a top between him and the prostrate adjutant, near a wormwood plant between the field and the meadow. "Can this be death?" thought Prince Andrew, looking with a quite new, envious glance at the grass, the wormwood, and the streamlet of smoke that curled up from the rotating black ball. "I cannot, I do not wish to die. I love life—I love this grass, this earth, this air...." He thought this, and at the same time remembered that people were looking at him. "It's shameful, sir!" he said to the adjutant. "What..." He did not finish speaking. At one and the same moment came the sound of an explosion, a whistle of splinters as from a breaking window frame, a suffocating smell of powder, and Prince Andrew started to one side, raising his arm, and fell on his chest. Several officers ran up to him. From the right side of his abdomen, blood was welling out making a large stain on the grass. The militiamen with stretchers who were called up stood behind the officers. Prince Andrew lay on his chest with his face in the grass, breathing heavily and noisily. "What are you waiting for? Come along!" The peasants went up and took him by his shoulders and legs, but he moaned piteously and, exchanging looks, they set him down again. "Pick him up, lift him, it's all the same!" cried someone. They again took him by the shoulders and laid him on the stretcher. "Ah, God! My God! What is it? The stomach? That means death! My God!"—voices among the officers were heard saying. "It flew a hair's breadth past my ear," said the adjutant. The peasants, adjusting the stretcher to their shoulders, started hurriedly along the path they had trodden down, to the dressing station. "Keep in step! Ah... those peasants!" shouted an officer, seizing by their shoulders and checking the peasants, who were walking unevenly and jolting the stretcher. "Get into step, Fedor... I say, Fedor!" said the foremost peasant. "Now that's right!" said the one behind joyfully, when he had got into step. "Your excellency! Eh, Prince!" said the trembling voice of Timokhin, who had run up and was looking down on the stretcher.
”
”
Leo Tolstoy (War and Peace)
“
Yalan, insanların bütün öteki yaratıklara karşı biricik üstünlüğüdür!
”
”
Dostoevskiy Fedor Mikhaylovich (Crime and Punishment)
“
The successor to the throne was fifteen-year-old Fedor,
”
”
Robert K. Massie (Peter the Great: His Life and World)
“
At that time, it had seemed only a formality; Fedor’s health was so delicate
”
”
Robert K. Massie (Peter the Great: His Life and World)
“
Tsar Fedor, who was his godfather as well as his half-brother, said to Natalya,
”
”
Robert K. Massie (Peter the Great: His Life and World)
“
Kilitleyecek hiçbir şeyi olmayan insanlar mutludurlar herhalde, öyle değil mi?
”
”
Dostoevskiy Fedor Mikhaylovich (Crime and Punishment)
“
-io so volere bene, e posso volere bene, ma posso solo fare questo, e non fare del bene, non ripagarvi per i vostri favori.
”
”
Dostoevskiy Fedor Mikhaylovich (Poor Folk)
“
Только маленькие врут, взрослые изволят ошибаться.
”
”
Fedor Sologub (Melkii bes Povesti Stikhotvoreniia)
“
Un soñador - si he de explicarme más concretamente -- no es un hombre, sino, sépalo Usted, más bien una criatura de sexo neutro. Por lo general, suele vivir el tal soñador lejos de todo el mundo, en un rincón retraído, cual si quisiera ocultarse de la luz del día, y luego que se ha instalado en su tugurio, crece con él de igual modo que el caracol con su concha, o por lo menos se asemeja a ese animalillo notable, que es ambas cosas, el animal y su casa, y que llamamos tortuga"
(Dostoievski, Fedor; "Noches Blancas".
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Lev made a show of considering this for a moment before leaning forward. “I like it. Just one little question. Which colour paint should we use?” “Erm.” Fedor stared down at his hands. “Oh.” “So, your plan is one of us escapes, finds some paint, sneaks back in, paints a big message on the side of the building with the vague hope that the others might not only see it, but also understand the message?” He raised a finger. “And, with that knowledge, they’ll whisk us away from the evil assassin riding a magical unicorn to the land of rainbows and pixies?
”
”
Jon Cronshaw (Dawn of Assassins (Dawn of Assassins #1))
“
Ich fürchte nur eines: meiner Qual nicht würdig zu sein.
”
”
Dostoevskiy Fedor Mikhaylovich
“
Pero también es cierto que la embriaguez no es una virtud, cosa que lamento.
”
”
Fyodor Dostoevsky (Crimen y castigo)
“
La razón es esclava de la pasión, y era yo el primer perjudicado por ella...
”
”
Fyodor Dostoevsky (Crimen y castigo)
“
O fedor entranhado na manga do capote derramou acidez no nariz. O cheiro do sangue de um corpo possuído era sodomia nasal.
”
”
Manuel Alves (A Cativa)
“
Uomo, non ti vantare di superiorità nei confronti degli animali: essi sono senza peccato, mentre tu, con tutta la tua grandezza, insozzi la terra con la tua comparsa su di essa e lasci la tua orma putrida dietro di te
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
E quando o dragão de gelo abria a bocarra e exalava, não era fogo que saía, o fedor sulfuroso e ardente de dragões menores. O sopro do dragão de gelo era frio. Gelo se formava quando ele soprava. O calor desaparecia. Fogueiras bruxuleavam e apagavam-se, abafadas pelo frio. Árvores eram congeladas até suas almas brandas e secretas, e seus galhos tornavam-se frágeis e quebravam sob o próprio peso. Animais azulavam, lamuriavam-se e morriam, de olhos esbugalhados e com a pele coberta de geada.
”
”
Anonymous
“
Tutto al mondo è perfetto, tutto è innocente, meno l'uomo. L'uomo è talmente corrotto che, mentre a governare l'universo basta la sola legge naturale della conservazione, l'uomo è invece sottoposto a tutti i disordini che gli provengono dal fatto che in lui l'istinto della distruzione è altrettanto presente che quello della conservazione.
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Certamente io non spezzerò questo muro con la fronte. se le mie forze non riusciranno a spezzarlo, non mi concilierò con esso solo perché c'è davanti a me un muro di pietra che le mie forze non riescono a spezzare
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
L'uomo è infelice perché non sa di essere felice, solo per questo. Tutto sta qui, tutto! Chi lo capisce è subito felice, nello stesso momento.... L'ho scoperto improvvisamente.
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Un giorno se n’era andato a passeggiare sui monti; era una giornata limpida e piena di sole [...] Sopra di lui il cielo luminoso, laggiù in basso un lago, e tutt’intorno l’orizzonte limpido e sconfinato, senza limiti. Egli aveva guardato a lungo quello spettacolo, straziato dall’angoscia. [...] Lo tormentava la sensazione di essere estraneo a tutto ciò. L’idea che quello era un banchetto, un’eterna gioiosa festa senza fine, verso la quale egli si sentiva attratto da tempo, da sempre, fin dall’infanzia, ma alla quale non era mai riuscito ad accostarsi. Ogni mattina si levava quello stesso splendido sole; ogni mattina l’arcobaleno s’inarcava sulla cascata; ogni sera quella cima innevata laggiù, la più alta di tutte, al limite dell’orizzonte, s’incendiava di porpora; ogni “minuscolo moscerino, che gli ronzava attorno in un raggio di sole, anche lui era invitato al banchetto e prendeva parte al coro della vita, conosceva in esso il suo posto, lo amava ed era felice”; ogni filo d’erba cresceva ed era felice! Quel filo d’erba conosceva il suo cammino, e ogni cosa conosceva il suo cammino, giungeva cantando e cantando se ne andava; soltanto lui non sapeva nulla e non capiva nulla, né gli uomini, né i suoni intorno a lui; era solo un aborto estraneo a tutto il resto.
”
”
Fëdor Dostoevskij
“
Basta solo con mantenerse firme una sola vez en la vida y en una hora puedo cambiar todo mi destino.
”
”
Fyodor Dostoevsky (The Gambler)
“
Conversation sprang up as to the elegance and realism of her acting -- the sort of conversation that is always repeated and is always the same. In the midst of the conversation Fedor Petrovich glanced at Ivan Ilych and became silent. The others also looked at him and grew silent. Ivan
”
”
Leo Tolstoy (The Death of Ivan Ilych (Annotated))
“
No, Sonja, non è quello!” egli rispose, sollevando d’un tratto il capo, come se un improvviso nuovo giro di pensieri lo avesse colpito e di nuovo eccitato, “non è quello! Ma piuttosto… supponi (sì! così infatti è meglio!) supponi che io sia egoista, invidioso, malvagio, abietto, vendicativo, e… magari anche incline alla pazzia. (Tutto questo insieme! Della pazzia si parlava già prima, me n’ero accorto!) Dunque ti ho detto poc’anzi che non potevo mantenermi all’università. Ma sai tu che forse lo potevo anche? Mia madre mi avrebbe mandato di che pagare quel che occorreva, e quanto alle scarpe, ai vestiti e al pane, avrei provveduto col mio lavoro, di sicuro! Lezioni se ne presentavano; mi si offriva mezzo rublo per ciascuna. Lavora pure Razumichin! Ma io m’incattivii e non volli. Per l’appunto mi incattivii (ecco una bella parola!) Allora, come un ragno, mi ficcai nel mio cantuccio. Tu sei stata nel mio canile, hai veduto… E sai, Sonja, che i soffitti bassi e le camere strette opprimono l’anima e l’intelligenza? Oh, quanto odiavo quel canile! E tuttavia non ne volevo uscire. Apposta non lo volevo! Per interi giorni non ne uscivo e non volevo lavorare, e non volevo neppur mangiare, stavo sempre disteso. Se Nastas’ja me ne portava, mangiavo; se non me ne portava, la giornata passava così; apposta, per rabbia, non ne chiedevo! Di notte non avevo lume, stavo coricato al buio, non volevo lavorare per comprarmi delle candele! Bisognava studiare e io avevo venduto tutti i libri; e sulla mia tavola, sugli appunti e sui quaderni, c’è anche adesso un dito di polvere. Preferivo stare sdraiato e pensare. E pensavo sempre. E facevo sempre certi sogni, una quantità di sogni strani, non è il caso di dir quali! Solo che allora cominciò anche a sembrarmi che… No, non è così! Di nuovo non racconto bene! vedi, allora mi domandavo sempre: perché sono così stupido? Perché, se sono stupidi gli altri, ed io so di sicuro che sono stupidi, non cerco di essere più intelligente di loro?
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Dentro de quatro paredes, tinha-se uma chance. Uma vez que se está na rua, já não há chance alguma, está tudo perdido, tudo realmente perdido. Por que roubar algo se não se pode cozinhar seja lá o que for? Como vai trepar com alguém morando no beco? Como se pode transar com alguém com todo aquele ronco dos albergues municipais? E como resistir quando seus sapatos são roubados? E o fedor? E a loucura? Não dá nem para tocar uma punheta. Você precisa de quatro paredes. Dê a um homem quatro paredes por tempo suficiente e é possível que ele consiga se tornar o dono do mundo.
”
”
Charles Bukowski (South of No North)
“
أنا انطق مالاتجرا أنت بتفكير به
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
I have never felt spite to my rival, I have never got me into a spite like did other sportsmen”. “I think that my attitude to the rival should be with a lot of respect”.
”
”
Sergey Matyushkov (The secrets of training methods Fedor Emelianenko (the last Emperor))
“
Երբեմն այնքան էր վախենում նրանից, որ նույնիսկ սիրում էր:
”
”
Fyodor Dostoevsky (The Idiot)
“
Լավ մարդկանց կարիք եմ զգում:
”
”
Fyodor Dostoevsky (The Idiot)
“
Ու վախկոտությունն ու սեփայան նախաձեռնության լիակատար պակասությունը մեզանում շարունակ համարվել է, նույնիսկ հիմա էլ համարվում է գործնական մարդու լավագույն հատկությունը:
Յուրօրինակության պակասությունը ամենուրեք էլ, ամբողջ աշխարհում դարեր ի վեր միշտ համարվել է բանիմաց ու գործնական մարդու առաջին հատկությունն ու լավագույն հանձնարարականը, և առնվազն մարդկանց ինսունինը հարյուրերորդականը/ դա առնվազն/ միշտ այդ կարծիքին է եղել, և թերևս մարդկանց միայն մեկ հարյուրերորդականն է այլ կերպ նայել ու նայում:
”
”
Fyodor Dostoevsky (The Idiot)
“
Սիրո հնարավորությունն իր հանդեպ, այնպիսի մարդու հանդեպ ինչպիսին ինքնն է, նա հրեշավոր բան կհամարեր:
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
-Բայց մի՞թե քիչ է լոկ ինքնապահպանման զգացումը: Չէ՞ որ ինքնապահպանման զգացումը մարդկության նորմալ օրենքն է...
-Այդ ճիշտ է, օրենքն է, բայց նույնքան նորմալ, որքան և կործանման օրենքը, իսկ թերևս նաև ինքնակործանման: Մի՞թե միայն ինքապահպանման մեջ է մարդկության ողջ նորմալ օրենքը:
”
”
Fyodor Dostoevsky (The Idiot)
“
Գիտե՞ք արդյոք, թե ովէ սատանան, գիտե՞ք արդյոք, թե ինչ է նրա անունը: Եվ նույնիսկ նրա անունը չիմանալով, Վոլտերի օրինակով դուք ծիծաղում եք նրա ձևի վրա, ձեր իսկ հնարած` նրա կճղակների, պոչի ու պոզերի վրա, որովհետև պիղծ ոգին մեծ և ահեղ ոգի է և ոչ թե արարած կճղակներով ու պոզերով, որ դուք եք վերագրել նրան:
”
”
Fyodor Dostoevsky (The Idiot)
“
Կան մարդիկ, որոնք իրենց գրգռված խռովկանության մեջ արտակարգ հաճույք են զգում, և հատկապես այն ժամանակ, երբ այդ խռովկանությունը նրանց մեջ հասնում է / որ միշտ պատահում է շատ արագ/ մինչև վերջին սահմանը. թվում է` այդ վայրկյանին նրանց համար նույնիսկ ավելի հաճելի է լինել վիրավորված, քան չվիրավորված:
”
”
Fyodor Dostoevsky (The Idiot)
“
Ասենք` գուցե ես չէի համարձակվում նույնիսկ վախենալ:
”
”
Fyodor Dostoevsky (The Idiot)
“
գիտեղեք, որ սեփական ոչնչությունն ու վատուժությունը գիտակցելու ամոթալի այնպիսի սահման կա, որից այն կողմ արդեն մարդ չի կարող գնալ և ահա սկսում է իր բուն խայտառակությունից հսկայական բավականություն ստանալ:
”
”
Fyodor Dostoevsky (The Idiot)
“
Dio è la personalità sintetica di tutto un popolo, dalle sue origini fino alla fine.
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Dio è indispensabile, per questo deve esistere. [...] Ma io so che non esiste e che non può esistere. [...] Possibile che tu non capisca che un uomo che ha due idee come queste non può rimanere in vita?
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
нигилизм явился у нас потому что мы все нигилисты
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
No solamente usted no conoce al pueblo, sino que siente el desprecio más abominable por él, porque el pueblo para usted es únicamente el pueblo francés e incluso solo los parisienses, y le vergüenza que el pueblo ruso no se parezca a ellos. Esa es la única verdad. Y para aquel para el que no existe el pueblo no existe Dios. Sepa que todos aquellos que dejan de comprender al pueblo y que no tienen contacto con el pierden al mismo tiempo la fe de sus padres y se convierten en ateos o en indiferentes
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Sus cabellos eran de un negro casi exagerada y sus ojos, muy claros y serenos. Su tez, delicada, de un blanco demasiado puro y un rosa vivo. Dientes semejantes a perlas y labios color coral. Un hombre muy hermoso, pero con algo repelente. Se decía que su rostro semeja una máscara y que no contaba más que con su fuerza física pues era de talla elevada.
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Pongámonos a trabajar y podremos tener una opinión propia. Si no trabajamos nunca, serán los otros quienes tengan opinión por nosotros e incluso quienes trabajen para nosotros, es decir todavía y siempre Europa, todavía y siempre los alemanes, nuestros maestros desde hace dos siglos
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Verdaderamente los hombres grandes, a mi juicio, tienen que padecer en el mundo un gran pesar.
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Tenía sed de vivir, y creía en la vida
”
”
Fedor Dostoiewski (Notes from Underground)
“
I live calmly, die solemnly - and that is charming, indeed charming!
”
”
Fedor Dostojevski (Notes from Underground)
“
I love the sticky leaves in spring, the blue sky – that’s all it is. It’s not a matter of intellect or logic, it’s loving with one’s inside, with one’s stomach.
”
”
Dostoevskij Fedor Mikhajlovichyevsky
“
It is better to be unhappy and know the worst, than to be happy in a fool’s paradise.
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
. “The mystery of human existence lies not in just staying alive, but in finding something to live for.
”
”
Dostoevskij Fedor Mikhajlovichyevsky
“
Strike me dead, the track has vanished,
Well, what now? We’ve lost the way,
Demons have bewitched our horses,
Led us in the wilds astray.
What a number! Whither drift they?
What’s the mournful dirge they sing?
Do they hail a witch’s marriage
Or a goblin’s burying?
”
”
Fyodor Dostoevsky
“
Il nostro eroe era in rapporti così e così con loro… non di amicizia e nemmeno di aperta ostilità.
”
”
Fyodor Dostoevsky