Ehl Quotes

Jahan mein ehle-e-imaan soorat-e-khursheed jeetay hain, Idhar doobey, udhar nikley; udhar doobey, idhar nikley In this world, men of faith and self-confidence are like the sun, They go down on one side to come up on the other.

Hail Ostara, white-clad maiden. Snow and ice melt at your gaze, flowers bloom with each soft step. We who late have longed for spring-time, we welcome you at winter's end. I praise you now, O bright Ostara: Earth's cold cover send from here!

Only the strong knew what suffering was. The weak never found themselves in the strong webs; the strong man was the one who found himself day and night bound and struggling, so that the work he did, the plotting and the owning and the buying, the decisions he made—and in a large family there had been many to make—were often hard-fibered.

But even in the wealth of spring, he remembered the harshness of this country. It is a cunning place, he thought, a place of dangers, after all.

Keçi gibi olma! Koyun atlamış su arkından kuyruğu kalkmış, keçi gülermiş, niye gülüyorsun demişler, koyunun edep yeri göründü demiş..halbuki keçininki hep açık!...hiç kapanmaz onunki!...böyle olma sakın ha!! Kimle konuşursan konuş kendini ondan dûn gör! "Belki bu zât Allah'a benden daha yakındır" diyeceksin..Konuştuğun genç ise yine böyle düşüneceksin, diyeceksin ki "bu adam gençtir, benim kadar günah işlememiştir bunun günahı benden azdır" Kendinden yaşlı ile konuşacaksın, şöyle düşüneceksin; diyeceksin ki "bu benden yaşlıdır, ben bunun kadar Allah demedim, Allah'a bu kadar ibadet etmedim, bunun ibadeti benden fazladır" diyeceksin! böyle düşüneceksin! Kâfirle konuştuğun vakit, şunu da hatırlayacaksın; diyeceksin ki "bu adama son nefeste iman nasib olursa, bu ehl-i saadetten olur, ya benim imanın selb olursa, halim nice olur" diyeceksin!!

What was his place? he wondered. Where was his world? He had sometimes stood on the riverbank and told himself: Deep down in the cold water is your world; a rock lashed to your feet is your clothing for that world. To enter it you need only to climb to the place above the rapids, where the pool is, where it is always calm, so it must be deep, and there bury yourself and leave a world that is not your own and find a garden, long fields already cleared and cribs already filled, a new place in which a weakness in a man is a matter for a word or chide, not a break through which the terrors of the world flow in.

{Excerpt from a message from one of the Cherokee chiefs - Onitositaii, commonly known as Old Tassle} ... 'If, therefore, a bare march, or reconnoitering a country is sufficient reason to ground a claim to it, we shall insist upon transposing the demand, and your relinquishing your settlements on the western waters and removing one hundred miles back towards the east, whither some of our warriors advanced against you in the course of last year's campaign. Let us examine the facts of your present eruption into our country, and we shall discover your pretentions on that ground. What did you do? You marched into our territories with a superior force; our vigilance gave us no timely notice of your manouvres [sic]; your numbers far exceeded us, and we fled to the stronghold of our extensive woods, there to secure our women and children. Thus, you marched into our towns; they were left to your mercy; you killed a few scattered and defenseless individuals, spread fire and desolation wherever you pleased, and returned again to your own habitations. If you meant this, indeed, as a conquest you omitted the most essential point; you should have fortified the junction of the Holstein and Tennessee rivers, and have thereby conquered all the waters above you. But, as all are fair advantages during the existence of a state of war, it is now too late for us to suffer for your mishap of generalship! Again, were we to inquire by what law or authority you set up a claim, I answer, none! Your laws extend not into our country, nor ever did. You talk of the law of nature and the law of nations, and they are both against you. Indeed, much has been advanced on the want of what you term civilization among the Indians; and many proposals have been made to us to adopt your laws, your religion, your manners, and your customs. But, we confess that we do not yet see the propriety, or practicability of such a reformation, and should be better pleased with beholding the good effect of these doctrines in your own practices than with hearing you talk about them, or reading your papers to us upon such subjects. You say: Why do not the Indians till the ground and live as we do? May we not, with equal propriety, ask, Why the white people do not hunt and live as we do? You profess to think it no injustice to warn us not to kill our deer and other game for the mere love of waste; but it is very criminal in our young men if they chance to kill a cow or a hog for their sustenance when they happen to be in your lands. We wish, however, to be at peace with you, and to do as we would be done by. We do not quarrel with you for killing an occasional buffalo, bear or deer on our lands when you need one to eat; but you go much farther; your people hunt to gain a livelihood by it; they kill all our game; our young men resent the injury, and it is followed by bloodshed and war. This is not a mere affected injury; it is a grievance which we equitably complain of and it demands a permanent redress. The Great God of Nature has placed us in different situations. It is true that he has endowed you with many superior advantages; but he has not created us to be your slaves. We are a separate people! He has given each their lands, under distinct considerations and circumstances: he has stocked yours with cows, ours with buffaloe; yours with hogs, ours with bear; yours with sheep, ours with deer. He has indeed given you an advantage in this, that your cattle are tame and domestic while ours are wild and demand not only a larger space for range, but art to hunt and kill them; they are, nevertheless, as much our property as other animals are yours, and ought not to be taken away without consent, or for something equivalent.' Those were the words of the Indians. But they were no binding on these whites, who were living beyond words, claims ...

A tree didn't yield to his strength of will or daring, but only to the continual cutting of his ax.

EHL Landscaping, founded by landscaper Eden Hill, has been transforming outdoor spaces on the Central Coast since 2019. With a focus on crafting high end gardens and architectural outdoor living areas, EHL combines creativity and expert workmanship to achieve exceptional results for both residential and commercial clients. Our versatile team excels in various landscaping techniques, including stone masonry, horticulture, outdoor structures, decking, excavations, concrete, and timber works.

Comparing the hippocampal volume of mentally healthy subjects and patients with PTSD, DDNOS, and DID, thus patients with increasing levels of dissociation, an increasingly smaller volume is observed: PTSD (primary structural dissociation), approximately -10%; DDNOS (secondary structural dissociation), approximately -15%; and DID (tertiary structural dissociation), approximately -20%. These findings are characterized by a remarkable relationship: the more severe the structural dissociation of the personality, the smaller the hippocampal volume. Furthermore, Ehling et al. (2008) found high correlations between the volume of these brain structures and psychoform and somatoform symptoms, as well as with the severity of the reported potentially traumatizing events. Correlations between the volume of these brain structures and the degree of general psychopathology and fantasy-proneness were lower or statistically nonsignificant.

Şehirleşen Aleviliğin, bir yandan şeriat baskısı altında Sunnileştirme çabaları, bir diğer yanda ideolojik saptırmalarla Aleviliğin esası olan Hak Muhammed Ali ve Ehl-i beyt inancı; İkrâr ve itikâttan uzaklaştırılıp sadece bir kültür düzeyinde yozlaştırma çabalarını gördüm. İnancından ve öz değerlerinden koparılan bir toplumun varlığını sürdürmesinin mümkün olamayacağı bilinci ve sorumluluğu ile ecdatlarımızdan devraldığımız yüce inancımızı özümsedim ve korudum. Bu seyranda; 'Ete kemiğe büründüm Yunus oldum göründüm' diyen Yunus'u, canı serden geçip 'Enelhak' diyen Mansur'u, 'Dönen dönsün ben dönmezem yolumdan' diyen Pir Sultan'ı anlamaya çalıştım. Gördüm ki; Yaradan murad eylemiş ki 'Kim aşkımdan ölürse ben onun diyetiyim' diye.

Şiilik; Bu İslam anlayışında Fars kültür unsuru hakimdir. Alevilik; Temeli Kur'an ve Ehl-i Beyt'in yüksek ahlak ve faziletleri olmakla birlikte, Anadolu kültürü ve Anadolu uygarlığının, aynı zamanda erenlerin, velilerin irfanı ile yoğrulmuş, sufilerin tasavvufi İslam yorumu ve inancıdır. (...) Alevilik erenlerin inanç ve irfan dehasıyla geniş bir alanı kapsar. Alevilik evrenseldir. Alevilikte; ikrar, iman, ilim, bilgi, birikim ve engin bir dünya görüşü hakimdir.

Kalmadı hürmet ehl-i alemde Alemu alem ehliden yuv ilik Babür, iki padişahlıktan Daha iyidir bu zamanda bir beylik.'' (Alemu alem ehliden yuv ilik /Dünyadan ve dünya halkından elini yıka.)

Içlerinden zulmedenleri bir yana, ehl-i kitapla ancak, en güzel yoldan mücadele edin ve deyin ki: "Bize indirilene de, size indirilene de iman ettik. Bizim ilâhimiz da, sizin ilâhiniz da birdir ve biz O'na teslim olmusuzdur." 47- (Resulüm!) Iste sana (önceki kitaplari tasdik eden) bu kitabi indirdik. Onun için, kendilerine kitap verdiklerimiz ona iman ediyorlar. Sunlardan da ona iman eden nice kimseler vardir. Ayetlerimizi ancak kâfirler bile bile inkâr eder.

Bidayet‑i hürriyette şu fikri (aşağıdaki) Jön‑Türklere teklif ettim, kabul etmediler. Oniki sene sonra(122) tekrar teklif ettim, kabul ettiler. Lâkin meclis fesholdu. şimdi âlem‑i İslâm’ın mütemerkiz noktasına tekraren arz ediyorum.” Jön Türklere teklif edilen fikir şu idi: “Tarih bize gösteriyor ki: Ehl‑i İslâm ne derece dine temessük etmiş ise, terakkî etmiş. Ne vakit dinde zaaf göstermiş ise, tedennî etmiştir. Başka dinde bilâkis kuvveti zamanında vahşet, za’afı zamanında temeddün hasıl olmuştur. Cumhur‑u enbiyanın şark’ta bi’seti, kader‑i ezelînin bir remzidir ki: şark’ın hissiyatına hâkim dindir. Bugün âlem‑i İslâm’daki tezahürat da gösteriyor ki; âlem‑i İslâm’ı uyandıracak, şu mezelletten kurtaracak yine o histir.

    The only one in the valley who was working was Mooney Wright.     Harrison leaned over and kneaded his hands roughly. He was wary of Mooney. Mooney was a strong one, not subject to weakness at all. He had done only one grievous act, in Harrison's mind. He had taken Lorry and the boys from him.     For a man to be jealous of his daughter was a damnable thing, Harrison thought, though he realized he had been jealous of Lorry for years. It was to her that he had let his heart go out, yes, back when she was a small thing.

Vakti zamanında merhum Nasreddin Hoca “Ye kürküm ye.” fıkrasıyla kıyafete dikkat çekmiş. Benim oradan aldığım ders: Kifâyet olmadan kıyafete kıymet verilmesi, makbul değilmiş. imam-ı Gazali Hazretleri, Kimya-yı Saadet adlı eserinde “Dünyanın aslı üç şeydir: Yemek, elbise ve ev edinme.” diye yazmış. Ve ehl-i tasavvuf meclislerinde bu elbisenin, libas-ı takva; yani, takva elbisesi olduğu söylenirmiş. Ulvî mahlaslı divan şairi Bursalı Hüseyin, bu denî dünyayı gardıroba teşbih etmiş. Gurur etme libâs-i fahr ile ömrüm cihandır bu Kabâ-yî cismini kor bunda herkes camekândır bu Beyti, ilmim iktizasınca şerh etmem icap ederse şu mana daha muvafık olur: “Ey ömrüm, içinde bulunduğun yer fânî bir cihandır; öğünme elbisesi giyip de mağrur olma. Bu dünyâ, bütün fânilerin, sırtlarındaki elbiseleri çıkarıp teslim ettikleri camlı bir esvap dolabından/gardıroptan başka bir şey değildir.” Nüzhet mahlaslı divan şairi Rıdvan Paşazâde ise Nasreddin Hoca misali ‘Zât olmadıkça libas bir kıymet ifade etmez.’ manasında bir beyit serd etmiş: Zât olmadıkça fâide vermez nizâm-ı hâl Lât ü Menât’a revnak ü zîb-i kaba abes Şair, telmih sanatı yaparak cahiliye devrini bir beyitte çok iyi resmetmiş. “insanın kendinde bir cevher olmadıkça, üstündeki muhteşem elbisenin hiçbir faydası yoktur. Putperestlerin, cahiliye devrinde Kâ’be’ye diktikleri Lat ve Menat isimli putları altınlar ve gümüşlerle süslemeye çalışan gafiller idrâk edemiyorlar ki, bu ziynetler Lat ve Menat’ı yine âciz ve nâciz birer put olmaktan kurtaramamıştır.” Bu kadar kelam, arif olana kâfîdir zannımca. Her ne kadar, cebinizdeki parayı çekmek için ucuz manasında outlet olarak yazılsam da bir söz ile kendimi tanıtmaya hitam vereyim: Paranız çok olmasa da outlet’in tam ne manaya geldiğini bilmeseniz de ilk intiba için bu sözü kulağınıza küpe etmenizi isterim: “insanlar kıyafetleri ile karşılanır, fikirleri ile uğurlanır.

The great God of Nature has placed us in different situations. It is true that he has endowed you with many superior advantages; but he has not created us to be your slaves. We are a separate people! He has given each their lands, under distinct considerations and circumstances: he has stocked yours with cows, ours with buffaloe; yours with hog, ours with bear; yours with sheep, ours with deer. He has, indeed, given you an advantage in this, that your cattle are tame and domestic while ours are wild and demand not only a larger space for range, but art to hunt and kill them; they are, nevertheless, as much our property as other animals are yours, and ought not to be taken away without our consent, or for something equivalent.

Ishamael (ih-SHAH-may-EHL): In the Old Tongue, “Betrayer of Hope.” One of the Forsaken. Name given to the leader of the Aes Sedai who went over to the Dark One in the War of the Shadow. It is said that even he forgot his true name. See also Forsaken.

It passed laws forbidding any Indian to engage “12in digging for gold in said land, and taking therefrom great amounts of value, thereby appropriating riches to themselves which of right equally belong to every other citizen of the state.” They passed a law that further denied Indians rights in a court, declaring that an Indian cannot testify at a trial involving white men; that no Indian testimony was valid without at least two white witnesses; that no Indian contract was valid without at least two witnesses. They voted through a bill making it unlawful “13for any person or body of persons … to prevent, or deter any Indian, head man, chief, or warrior of said Nation … from selling or ceding to the United States, for the use of Georgia, the whole or any part of said territory.” The penalty was a sentence in the Georgia penitentiary, at hard labor, for up to four years. They passed a bill making it illegal for any person or body of persons to prevent, by force or threat, Cherokees from agreeing to emigrate or from moving to the West. They passed in this same bill a provision outlawing all meetings of the Cherokee council and all political assemblies of Indians in Georgia, except for purposes of ceding land.

Biz necm ü hilâli Belde-i Tayyibe gibi yine onlardan fethetmiştik. Temdîd ü i'mârı vazife vü şi'âr edinerek girdiği yerlerde ahşâb kulübeler, silâhsız adamlar, biçilmiş, biçilmemiş ekinler imhâ eden bayrakların mâcerâlarına bizim necm ü hilâl hiçbir vakit, hiçbir yerde iştirâk etmemiştir. 'Afvı zekât-ı zafer 'add eden -i'tirâf ederim ki bu yüzden biraz da sâde-dil olmakla ma'rûf- bir kavimiz. Yapmak için girdiğimiz yerleri aslâ yıkmadık. Eğer memleketimizde harâbe varsa... Eğer tarîk-i temeddünde geri kalmışsak sebeplerini bizde değil, hâriçte arasınlar. Atalarımızın bastığı yerlerde yalnız otlar değil, kasabalar, şehirler de bitiyordu. Zemînî vü süflî ihtirâslara semâvî kutsiyetler vermek isteyen ehl-i salîbin sekiz yüz seneden beri mütevâlî tecâvüzlerine ma'rûz iken, yine büsbütün harâb u yebâb olmadık. Muzaffer vakt-i fırsatta 'adûdan intikam almaz Mürüvvet-mend olan nâ-kâmî düşmanla kâm almaz diyor yılanı kendi koynumuzda besleyip büyütüyorduk. Kumkapı'da sakin Yunanlı Petro, fırında yaktığı o bayrağın biraz da cezâ-yı gafletini vermiş oldu. Fâtih Sultan Mehmed İstanbul'a dâhil olduğu gün te'lîf-i 'anâsır mesleğini iltizâm etmişti. Hâkimiyet Yıldız Sarayı'ndan Ayasofya Meydânı'na intikâl ettiği zamân, intihâb ettikleri sandûklarını hâmil 'arabalarda papazlarla imâmlar, yan yana öpüşüyorlardı. Meletyus, Zaven gibi vekâlet-i mesîhiyeyi âlet-i şerr ü tezvîr eden kefere-i ni'met dâhilde, hâriçte, îkâ'-yı şûru fesâd ederken bunları tatyîb için, biz Nemrût Mustafa gibi cellâdlara bî-günâhlar astırdık. İşte necm ü hilâlin ekseriyetle şâhid olduğu vakâyi'-i dâhiliye!.. Bunlar istisnâ olunursa, bayrağımıza isnâd olunabilecek hiçbir kusûr, sürülebilecek hiçbir leke yoktur. O, düştüğü yerlerde bile, pek mehîb ü 'ulvî kaldı. Şimdi Plevne'deki gibi bayrağın rengi ne olursa olsun, orada ilelebet temevvüc edecek sancak bizim -mağlûbiyeti bile zaferleri mecbûr-ı ihtirâm eden- râyetimizdir. Bizans'ın necm ü hilâli bizim elimizde livâü'l-hamd-i İslâm'a temessül etti; Şühûd-i hâdiseden birinden işittim: İlk (İnönü) muhârebesinin mütereddid bir safhasında, kumândânımız 'İsmet Pâşâ, - Yârabbi!.. Biz de mağlûb olursak senin dînini kimler muhâfaza, ismini kimler tekrâr edecek?.. demiş. Necm ü hilâlin bu pek sevgili oğlu ve 'askeri şu hitâbıyla kendi kavminin İslâmiyet ve insâniyetteki mevki'ini pek güzel ta'yîn etti. Allah'ın kıyâmete kadar takdîs edileceğine îmân ettiğimiz İsm-i Celâl'i önünde dâ'imâ bizim bayrak yürüyecektir. Mâlikânesi Ümit Burnu'ndan Edirne'ye ve Septe Boğazı'ndan Çin Surları'na kadar imtidâd eden bir bayrağı bütün Yunanistan, dağları, adaları ve denizleriyle birlikte bir fırın olsa -nasıl ki oldu!..- yine yakamaz. Derler ki: Çinliler du'âlannı kâğıtlara yazarak ve yakarak göklere gönderirlermiş. Kumkapı'da sâkin Yunanlı Petro eğer fi'l-hakîka bizim bayrağı yakmış ise, dumanı Kara Hisâr-ı Sâhib'den İzmir rıhtımına kadar yanan hânelerden yükselen dûdu âteşle birleşsin ve Yunanîlerin yeryüzündeki vahşetlerini semâvîlere ve Allah'a kadar söylesin!..

Saray "hâs" bahçelerinde veya kasr (köşk)larda "halvette" düzenlenen geleneksel işret meclisleri şâir, mutrib, hânende gibi sanatçıların hükümdar önünde kendilerini göstermek fırsatını elde ettikleri bir yarışma meydanı oluştururdu. Firdevsî, Şehnâme'de (1000 tarihlerinde) kadîm İranlı hükümdar Hüsrev'in verdiği işret meclislerini uzun uzun tasvir eder (N. Lugal çevirisi; IV, İstanbul 1994, s. 194, 275-276, 299, 330, 332, 389-390). Bir zafer veya başka vesilelerle süslenmiş saray bahçe ve kasrlarında tertib olunan bu ziyâfetler, üç gün üç gece, bazen bir hafta sürer, "nahiller dikilir, mis kokuları içinde güzel çalgıcılar çalarken peri yüzlü sakîler misafirlere yıllanmış şarap sunar". Herkes sarhoş olur; zafer hikâyeleri dinlenir, şâirler karşılıklı en güzel şiirlerini söyler, muşâ'ara ederler. Firdevsî, böyle bir mecliste rakibi şâirler önünde Sultan Mahmud'un takdirini kazanır. Selçuklu sultanı Alâeddîn'e kasîde sunan Hoca Dehhânî, "şâhlar-şâhı'nın çalgılı, içkili zengin bezmler"inden söz eder. Yine böyle bir işret meclisinde Anadolu Selçuklu sultanı bir kasîde için şâir Zahîreddin'e beş nefer güzel kul bağışlamış, I. İzzeddîn Keykâvûs (1210-1220) Sinop fethi üzerine düzenlenen bir işret meclisinde nedîmlere ve şâirlere in'âmlarda bulunmuştur. Osmanlı kaynakları şâirlerin çoğu kez bu gibi işret meclislerinde hükümdarın takdir ve lûtflarına eriştiklerini belirtirler. Hükümdar hizmetindekiler arasında patrimonyal ilişkileri pekiştiren sosyal bir kurum olarak işret meclisleri, şölenler ve toylar Avrasya Türk-Moğol devletlerinde hayatî sosyal bir fonksiyona sahipti. K. Jettmar'a göre "en ince ayrıntılarına kadar düzenlenmiş içki âlemleri" hükümdarın şöhret ve prestijini yükseltmek için yapılan bir çeşit âyin (ritual) hükmünde idi. Osmanlılar'da haftalarca süren muhteşem sûr-i hümâyûnlar (pâdişâh düğünleri) bu geleneğin ne kadar önem taşıdığını kanıtlayan olaylar olup görkemli sûrnâmeler'de yaşatılmak istenir. Bu işret meclislerinin, hükümdarın ve sarayın hayatında nasıl hayatî bir yer tuttuğunu ayrıntılı tasvirlerle İbn-i Bîbî'nin tarihinde görüyoruz: Alâeddîn Keykubad'ın işret meclisi kuruldu... l'al şaraplarla ve dürlü dürlü nakiller (nahil) birle ârâste edüp döşediler ve mutribler hezâr destân gibi elhân-i cân-fezay birle surûda şuru' kıldılar ve câm-i şarâb içmeye ve barbut ve rubâb istimâ'ına meşgul oldular" (Yazıcızâde çevirisi, 170, sık sık yapılan bu işret meclisleri için keza bkz. s. 140-151, 117). Bir defasında sultan meclis-i işrette "ber sebîl-i imtihan heriflere (sanatkârlara) eyitti ki, yerin adını (Kayseri ve Aksaray) ol beyitlere telfîk etsun" dedi, münşî Şemseddîn'inkini çok beğendiğinden mansıbına ilâve yaptı. Bu işret meclisleri bazı sultanların sarayında sık sık toplanırdı. Bütün kaynakların "gâyet mertebede 'âyyâş" olduğunda birleştikleri divan sahibi II. Murad, herhalde böyle bir mecliste sarhoşken şu Hayyâmâne kıtayı demiştir (Sehî, 95). Sâkî getür getür yine dünkü şarâbımı Söyle dile getür yine çeng ü rebâbımı Ben var iken gerek bana bu zevk bu safâ Bir gün gele ki görmiye kimse türâbımı Paşalar da işret meclisleri düzenlerdi. Fâtih'in fâzıl vezîri Mahmud Paşa'nın şu'arâ meclisleri ünlü idi. Fuzûlî, hâmisi olup kasîde sunduğu Bagdad valisi Üveys Paşa için "ehl-î 'işret"tendi der. Sâkînâme'de (677): Beyâ sâkî âb-i âtaş-mizâc k'ezo cümle dard dâred ilâc (Sâkî, o ateş içeren şarabı getir ki, o her derde devâdır) derken, herhalde mistik sarhoşluğu anmıyordu. Fuzûlî, divanlarının girişlerinde böyle görkemli saray işret meclislerini tasvir ediyor, sultanlar ve şâirlerle paylaşamadığı bu zevklerden yoksun, kendi "külbe-i ahzânına" sığınıyordu. Şu'arâ oldukça serbest bir yaşam sürerlerdi (bak. Halîlî, Melîhî, Gazâlî'nin yaşamı: Latîfî, 254, 315, Latîfî kendisi hakkında, 298). Onlar hakkında ulemanın görüşü Abussu'ûd’un bir fetvâsında yansımıştır (Âşık Çelebi, 16a). Şâirler için şarap, sûfîler için haşîş mubâh idi (bak. Fuzûlî, Bang u Bâde).

If adventures were suppose to be fun, they'd call them vacations.