“
Qua na stat nagin pront davant la porta, uschia che jau m'avischin e splunt in zic timida. Ina dunna cun schlappa e scussal alv m'avra. Probablamain la cuschiniera. Immediat cumenza ella a discurrer per tudestg. Jau na chapesch betg pled e na sai betg tge dir. Dus egls severs m'examineschan. Ella para da spetgar ina resposta. Qua cumpara tuttenina in'autra dunna davos ella. Quella porta in bellezza vestgì e surri en maniera simpatica. 'Haben wir Besuch, Roswitha?', dumonda ella la cuschiniera. 'Nun ja, dieses Mädchen is hier aufgetaucht. Ich weiss nicht, ob es stumm ist oder unsere Sprache nicht spricht.' La cuschiniera guarda sco sch'ella n'avess betg grond gust da sa fatschentar pli ditg cun mai. 'Ist schon gut, Roswitha, du kannst sie mir überlassen.' Jau hai empruvà da suandar lur discurs cun tutta fadia, ma n'hai tuttina chapì nagut. Ussa sa drizla la dunna cun il surrir amiaivel a mai: 'Buna saira, jau sun la patruna da quest hotel.' Ella ma tanscha il maun. 'Discurris Vus rumantsch?' Surstada dun jau dal chau. Cun quai n'aveva jau betg quintà. Ella è bain la patruna tudestga, pertge sa ella pia rumantsch? Sche mes parents discurrivan davart ils Tudestgs, eran els adina plain aversiun: 'Taidla, Catrina, quels pensan ch'il rumantsch saja la lingua da las muntognas, dals purs. Ils Tudestgs n'empruvassan mai da communitgar cun nus. Ma quai è bain en urden, nus stain gugent tranter nus.' L'experientscha d'ier m'ha confermà quai. Questa dunna qua è dentant tut autra.
”
”