Duygu Asena Quotes

Hiçbiri de demiyor ki: “Seni çok beğeniyorum, seninle flört etmek istiyorum. Bu işe başlamak ve bu konuyu konuşmak için, en iyi yer şık bir restoran, gelmek ister misin?” “Güzel bir gece geçirdik, bu gece seninle birlikte olmak istiyorum, eğer sen de istiyorsan eve gidelim, ya sana ya bana, hangisi uygunsa.” Böyle deseler sanki bir şeyler yıkılacak... Adamın kötü duyguları açığa çıkmış olacak. (Bu duygular neden kötü olsun?) Kadını kahve, plak gibi masum şeylerle çağırmazsa, kadın da bu sözlere kanmış da gitmiş gibi yapmazsa, kadının onuru kırılacak. (Bunun onurla ne ilgisi var, bu bir arzu meselesidir yalnızca.)

Özgür ve bağımsız olmak için bir canlı, bir tek canlı bile olmamalı mı insanın yaşamında? Özgürlüğün bedeli bu mu? Bu, yalnızlık mı?

Mehmet hüzne bayılıyor. Benim gözlerimde arayıp da bulamadığı hüznü kendi gözlerinde çoğalttıkça çoğaltıyor.

Ben böyle... kaskatı... okşanmaya muhtaç... hiç neşelenmeyen... gülmeyen... ben, böyle kaskatı... biri bana sarılsa, biri saçımı okşasa diye bekleyen yavru kediler gibi... Ah baba... babacığım..

Balayı odalarının çarşafları naylonla kaplı... Kanımız şilteye akmasın diye... Balayı odalarında naylonların üzerinde, bacaklarımızın arası kan ve acı içinde, şaşkın, okuduğumuz romanları düşünerek, kocalarımızın kollarında, naylonların üzerinde, kan revan içinde uykuya dalıyoruz... Balayı... bal...

Baba, ben hâlâ bir erkek sevgisine muhtaç, her seni seviyorum'un peşinden mi gideceğim? Baba, sen beni seviyormuşsun meğer... Bundan böyle her seni seviyorum'un peşinden gitmeme gerek yok, değil mi? Baba, sen beni seviyormuşsun meğer, her başımı göğsüne dayayana ağlamam için bir neden yok, değil mi? Baba sen beni sevmişsin, sevgi, bir erkek sevgisi hiç eksik olmamış ki hayatımdan... Baba, seni seviyorum'lar da yetmiyor artık bana... Onları her şey sanmıştım... İnsan yaşamında eksik olanı, her şey sanıyor... Ama artık sanmayacağım baba...

Koskoca adamlar, bir futbol uğruna bu kadar çocuklaşsınlar, birbirlerine girsinler, kabalaşsınlar, dünyayı gözleri görmesin, olacak şey değil

Ben de Okyay’ı çoktan unuttum, şimdi Erhan var.

Kardeşimle birlikte üniversiteye gidiyoruz, ne heyecan.

Neden bütün bunlar, neden bu sıkıntılar, neden ben yaşıyorum bunları?

Ya bu insanlar kötü insanlarsa...

ilk kez bir arkadaşımız evleniyor. Evleniyor ve kurtuluyor. Kurtuluyor mu?

Evli olunca insanın dünyası değişmez ki!

Ben okumak istiyorum, evlenmek istemiyorum

Annem, sabahın köründe beni camdan bakarken gördü. “Ne işin var burada?” diye sordu. “Hiiç, uykum kaçtı,” dedim.

Seni özledim, by by”...

Ben güçlüyüm

Mehmet yok diye. Oysa beş gün oldu tam Mehmet gideli... Söylemeye utanıyorum ben... Onu... o kadar çok...

Amaan, Mehmet de güneşte yanmış çingeneye dönmüş...

Hem biz evlenmek değil çalışmak istiyoruz..

Ve kardeşimle Nejat’ı nişanladılar. Ve kardeşim nişanlandığının dördüncü ayında nişanı attı, Nejat’tan ayrıldı. “Ne sersem şeymiş, meğer yaptığım çocuklukmuş, onu hiç sevmemişim” dedi... Ve kardeşim şimdi bir tiyatrocuyu seviyor...

Asık yüzlü prenses,kaç gündür burada sizi izliyorum, bu iki iskemleyi sizin için ben tuttum. Ve işte sizi güldürdüm

Uğraşıyorum, didiniyorun, yemek on dakikada bitiyor

Çektiğimiz her tür acının içinde sizin de payınız var... Gözyaşlarımızın her damlası sizin yüzünüzden akıyor...

Hamileyim, hamile kalmışım” diyor. Nasıl olur, Tanrım nasıl olur? Küçücük bir kız hamile kalabilir mi? Donup kalmışız, hiçbirimizden ses soluk çıkmıyor. Gül, “Nereden anladın, belki değilsindir” diyor... Fügen gözlerini kurulayarak, “Üç aydır aybaşı olmuyorum, göğüslerim şişti, midem bulanıyor, kitapta okudum, böyle olurmuş” diyor. Ne yapacağız şimdi, ne yapacağız “Atıfa söyledin mi” diye soruyorum. Ulumaya başlıyor... Uluyor. Uluyarak, “Söyledim, beni terk etti” diyor...

Allah kahretsin, bütün aşk romanlarının canı cehenneme.

Bir sarı kanarya... “Anne, bu ne, bu eve babam hiç hayvan sokmazdı?” Annem buruk buruk gülüyor: “Sen gittikten sonra aldı. Bilirsin seni hepimizden çok severdi, arkandan hep ‘sarı kanaryam’ diye söz ederdi, sen gittikten sonra bunu aldı getirdi işte.” (Ah, baba... babacığım... Ne olur bir kere, bir kerecik olsun bana, yüzüme, sarı kanaryam deyiverseydin...)

Yemek yap, evi topla, uyu, süslen, arkadaşına git, kocanı bekle...

Eğer bir izin verme, evden kaçacağım, haberin olsun!

içimden söylediklerim çok doğru, çok tatlı, dışımın böylesine sahtekâr olmasına dayanamıyorum.

Kıskançlık diye bir şey yoktur” diyor, “Kıskançlık sahibiyet duygusunun tasmasıdır

Aman ne önemi var darling Ci-Ci, aşkımız var ya, ne karışıyorlar onlar bize? Neden evlenmemizi istemiyorlar? Mutlaka evlenmeliyiz Ci-Ci, kokuşmuş kafalarla savaşmalıyız. Öyle değil mi?

Ben... Tek başına... Kaç kişiyle savaşacağım böyle?...

Ci-Ci... Ne Ci-Ci'si, yahu ne Ci-Ci'si artık ona Gürkan diyeceğim. Saat sekizde, ''Eveeet ne yiyoruz'' dedi... (Bok) dedim... içimden...

Bir insan bu kadar anlayışsız, bu kadar dikkatsiz, bu kadar bilinçsiz, bu kadar bencil olabilir mi? Hem de bu kadar cahil, hem de öğrenmek için isteksiz

Sevgi, aşk, sınırlanacak, yönlendirilecek şeyler değil. Oluveriyor işte... Bunda kimin suçu olabilir?

Ben abla olmak istemiyorum.

Artık iyice farkındayım. Babam bizi erkeklere karşı korumak istiyor. Çünkü bu erkekler kötü yaratıklar.

Kızların da güçlü olmaları gerek.

Onlar gerçekten bizden güçlü galiba. Ama biz de istemediğimiz şeyleri onlara yaptırmamalıyız. O zaman biz de güçlü olmalıyız.

Hepimize babam para veriyor. Sanırım parayı o verdiği için her şeye karışıyor, para çok önemli.

Babamın oğlanları sevmediğini, kızları sevdiğini biliyorum, ama bunun neden böyle olduğunu bilemiyorum, çünkü babamın kendisi de oğlan.

İnsan hiç olmazsa özel yaşımlarında özgür olmalılar...

Annem, sabahın köründe beni camdan bakarken gördü. “Ne işin var burada?” diye sordu. “Hiiç, uykum kaçtı,” dedim

Mutlu bir sabah. Müziğimi koydum, kahvemi yaptım, saat çok erken, gazetelerimi aldım, koltuğuma gömüldüm, yüreğim kıpır kıpır, kendimi seviyorum, mutluluğuma içiyorum yudum yudum.

Kadın kadına niçin düşman?

Mutlu olamadığın ortamdan kaç git. Bunun için güçlü ol kendi kendine yet.

Hayatın tek gerçeği **nefret** değildir.

Her şey geçici, geçici.

Kadının en kutsal ve tek görevi analıktır.

Paylaşmakmış...Tüm pislikleri, çirkinlikleri paylaşmak evlilik dedikleri...

Özgürlüğün bedeli bu mu? Bu, yalnızlık mı?

Kadınlar birbirlerine güvendiler mi, öyle dost olabiliyorlar ki.

Aneeee, gitmiyeceksin, bu kadar kısa süre içinde senin acını da taşıyamam, beni düşün ve gitme, ben bu acıya taşıyamam, dayanamam... .... Annem artık hiç kıpırdamıyor... nefes de almıyor... ... Ne yapacağım ben şimdi?

Ezmek öldürmek isterler, kadınız biz, ezik olmalıyız, güçsüz olmalıyız, onlara uymalıyız, uymazsak kırarlar, döverler, biçerler, üzülme her şey düzülecek'' demiş... Ona ''Hoşçakal ben gidiyorum'' demişim... Gitmişim...

Hayatın tek gerçeği nefret değildir.