Duurzaamheid Quotes

Hoe vaak hoorden we geen uitspraken in de zin van: “Wetenschappelijk onderzoek toonde aan dat …” of “Het is wetenschappelijk bewezen dat …” Daarbij neemt men aan dat wetenschap altijd waar is. Maar hoe betrouwbaar is wetenschap? Heel veel van wat we wetenschap noemen, en we als waar aanvaarden, is noch waar, noch onwaar, en behoort tot de metafysica. Gedurende een korte tijd (volgend op de publicatie van de Tractatus van Wittgenstein) zag het ernaar uit dat we een messcherp onderscheid konden maken tussen betrouwbare wetenschappelijke uitspraken en onbetrouwbare metafysische uitspraken. Maar Wittgenstein zette dat onderscheid zelf op de helling met de postume publicatie van zijn Philosophical Investigations. Nog later pakte de (overwegend Franse) postmoderne filosofie uit met de stelling dat er in de algehele wetenschap minder waarheid is vervat dan in een simpel literair gedicht. De tijd van betrouwbare algemene theorieën leek hopeloos voorbij. Is dat zo? Is cognitief denken onmogelijk geworden? Hierna volgt een reflectie. Het tijdgewricht waarin we leven, althans in de westerse wereld, noemt men de postmoderniteit. Het wordt gekenmerkt door grote onzekerheid en een gevoel van toenemende onveiligheid. Onzekerheid heerst rond onbeantwoorde vragen met betrekking tot de toekomst van de planeet, tot de duurzaamheid van de energievoorziening, tot de werkzekerheid, tot de stabiliteit van het gezin, tot de gedaalde sociale controle, tot de toename van het aantal asielzoekers, tot het bestaan van een god, enzovoort. Onveiligheid houdt verband met oorlog, met terrorisme, met criminaliteit. Het is de bedoeling al die fenomenen wetenschappelijk te bestuderen. Maar hoe zeker ben ik dat wetenschap nog steeds betrouwbaar is?

Wie tussen de mensen heeft geleefd, en nog altijd uitkijkt naar een onverwachte gebeurtenis, die heeft niets begrepen en zal nooit iets begrijpen. Hij is rijp voor de Stad: alles moet hem worden aangeboden, alle posten en alle eerbetoon - en dat verklaart de duurzaamheid van die ondermaanse hel.

Slow food, yoga, mindfulness, de Tiny House Movement, Marie Kondo, hernieuwde populariteit van volkstuinen, de opkomst van een minimalistische levensstijl; er zijn tal van trends die - hoe klein, imperfect en onbeholpen ze ook zijn - een afkeer belichamen van een consumptiesamenleving enkel gebaseerd op het najagen van steeds meer verlangens en materiële invloed. Ze tonen daarnaast niet alleen een groeiend ongemak met ons destructieve materialisme, maar ook een latent besef van het verlies van betrokkenheid met de spullen die we hebben en met de dingen die we doen.

De ontvangst die ik van de Congolese bevolking heb ontvangen, vormt werkelijk het meest treffend bewijs van het vertrouwen dat België haar inspireert. Dat vertrouwen brengt voor ons de zwaarste verantwoordelijkheden voort. De essentiële vraag die zich nu in Congo stelt [...] betreft de menselijke relaties tussen blanken en zwarten. Het volstaat niet een land uit te rusten, het een wijze sociale wetgeving te schenken, het levensniveau van de bewoners te verbeteren ; de blanken en de zwarten moeten in hun dagelijkse betrekkingen het bewijs van zoveel mogelijk wederzijds begrip tonen. Dan zal het moment aangebroken zijn [...] om aan de Afrikaanse territoria een statuut te geven dat, voor het geluk van allen, de duurzaamheid van een werkelijke Belgisch-Congolese gemeenschap zal verzekeren...

We doen het - we doen wat we kunnen, maar we kunnen helemaal niets met deze regering.

Onze uitgeverij heeft zich ingespannen om dit boek zo duurzaam mogelijk uit te geven. Je kunt de duurzaamheid van deze uitgave vergroten door het boek door te geven als je het uit hebt. En we werken eraan om een volledig duurzaam bedrijf te worden (...)