Bekende Quotes

Aldus werd hij vanzelf een Bekende Nederlander, zoals de bovenlaag van culturele volksvertegenwoordigers heette die waren aangeraakt door het televisielicht.

Het stelt me buitengewoon gerust,' zei ze, terwijl ze de geïnhaleerde rook uit-sprak, 'te horen dat u geen hartstochtelijk mens bent. Hoe zou u trouwens ook? Dan zou u uw aard moeten verloochenen. Hartstocht betekent : leven omwille van het leven. Maar het is bekend dat jullie leven omwille van de belevenis. Hartstocht betekent zichzelf vergeten. En jullie is het erom begonnen jezelf te verrijken. C'est ça. U hebt er geen flauw vermoeden van dat dat een afschuwelijke vorm van egoïsme is en dat jullie je op zekere dag zullen ontpoppen als vijanden van de mensheid.

De tijd (dat is bekend) vliegt soms als een vogel en kruipt soms als een worm; maar het gaat de mens bijzonder goed als hij zelfs niet merkt of hij snel of langzaam voorbijgaat.

Meneer Giordano had zich voorgesteld met de woorden: Giordano, alleen Giordano graag. Gepromoveerd historicus, beroemd modeontwerper, reikimeester, creatieve sieradenontwerper, bekende choreograaf, adept van de derde graad, deskundige inzake de achttiende en negentiende eew.’ ‘Shitterdeshit,’ zei Xemerius. ‘Die heeft als kind zeker een keertje in een te heet bad gezeten.

Maar wie denkt, zal niets ervaren, dat is bekend. Onze zintuigen laten zich net commanderen. De beleving is er alleen voor degene die in staat is te zijn als een kind, hier, op dit moment, open en zonder verwachtingen.

je kunt alles doorstaan zei Phoebe, zelfs als het vertrouwen geschonden is, als het maar eerlijk wordt bekend. je wordt dan levenspartners op een andere manier, maar je kunt nog wel partners blijven. maar liegen- liegen is een goedkope manier van macht uitoefenen over de ander. wie liegt, kijkt toe terwijl de ander handelt op basis van onvolledige informatie- met andere woorden zichzelf vernedert. ... het is toch eeuwig hetzelfde verhaal. de man verliest de hartstocht voor de huwelikspartner, zonder dat kan hij niet leven. de vrouw is pragmatisch. de vrouw is realistisch. zeker de hartstocht is geluwd, maar zij is tevreden met de lichamelijke genegenheid, gewoon samen met hem in bed liggen, hij in haar armen, zij in de zijne. maar voor hem is dat niet genoeg. hij is een man die niet zonder leven kan

De moderne mens: volledig in zichzelf gekeerd eet hij zijn patatje, tegen anderen opbotsend, een trek van wezenloze domheid en kwaadaardigheid op z'n gezicht dat ontsierd wordt door een modieus snorretje. Na z'n patatje te hebben opgevreten werpt de moderne, zelfbewuste, geseculariseerde mens het plastic bakje over z'n schouder op straat. Als hij langs onze winkel komt denkt hij: 'Uhh?! Boekies.'  Dan smeert hij de mayonaise die nog aan z'n handen zit aan de buiten uitgestalde boeken, loopt de hal in en doet de deur half open om de verkoper toe te snauwen: 'Ken ik hier ook boekies inleveren!' En als de verkoper op z'n bekende vriendelijke manier uitlegt wat voor boeken hij wel zou willen kopen, kijkt de moderne mens hem niet-begrijpend en met openhangende, walmende muil aan: 'Literatuur! Wa bedoelu?' 'O, leesboekies. Nou daar heb ik nog wel wat van staan.' En enige seconden later verlaat de moderne mens de winkel om zijn zinloze, verontreinigende tocht door de straten, de stad en het leven voort te zetten.

Maar de dagen verstreken, en het werden weken en maanden, - verveling? Ik geef toe dat er niet altijd een boek bij de hand is om een aantal uren inhoud te verschaffen; je hebt ook al zonder dat er iets lukte op de piano proberen te fantaseren, je zit bij het raam een sigaret te roken en onwillekeurig bekruipt je een gevoel van afkeer van de hele wereld en van jezelf; de angstigheid overvalt je weer, de maar al te goed bekende angstigheid, en je springt op en gaat naar buiten waar je met het opgeruimde schouderophalen van de fortuinlijke naar de mensen die werken kijkt die geestelijk en materieel te weinig begiftigd zijn om niets te doen en te genieten.

Wat mij interesseert in de reacties is dat mijn citaat van de zwarte jongeman in Congo uit Van Reybrouck — “Wanneer komen de Belgen terug?” waarvan hij meldt dat het “een veel gehoorde klaagzang” was die hij “ontelbare keren” hoorde toen hij daar was in 2010. Ze kunnen het feit duidelijk niet onder ogen zien dat veel voormalige koloniale volkeren zouden willen dat hun land terugkeerde naar koloniale heerschappij. Koloniale heerschappij was voor deze mensen niet een of ander filosofisch idee, maar een praktisch alternatief dat moest worden afgewogen tegen andere praktische alternatieven en in vergelijking daarmee vaak minder gebrekkig werd gevonden. Dergelijke ‘gevaarlijke gedachten’ moeten duidelijk worden bestreden door de uitbranders in de faculteitslounge, anders worden ze algemeen bekend.

Wij zijn alle koningen zonder onderscheid onderdanigheid en gehoorzaamheid verontschuldigd, want die betreffen hun functie; maar achting en zeker liefde zijn we alleen hun deugden verschuldigd. Laten we hen, als concessie aan de openbare orde, geduldig verdragen wanneer ze hun ambt onwaardig zijn, over hun fouten zwijgen, en hen helpen door bijval te schenken aan hun neutrale politieke handelen zolang hun gezag onze steun behoeft. Maar wanneer de relatie beëindigd is zou het niet redelijk zijn de Gerechtigheid en onze vrijheid het uiten van onze ware gevoelens te ontzeggen en met name de goede onderdanen de eer te onthouden dat zij eerbiedig en trouw een meester hebben gediend wiens onvolkomenheden hun zo goed bekend waren, en daarbij het nageslacht dit zo nuttige voorbeeld te onthouden. En zij die omwille van een of andere persoonlijke verplichting tegen beter weten in de herinnering aan een laakbare vorst koesteren, hanteren een eigen, particuliere gerechtigheid ten koste van die van de gemeenschap.

Als ik een boek les, dan plaats ik de scènes die zich binnen een huisakmer afspelen altijd in een voor mij bekende huisakmer. Hoe goed de schrijver de ruimte ook beschrijft, wat er in de kast staat en waar de keuken is en hoe de klok tikt, het wordt een variatie op een kamer die ik zelf van binnen ken. De huiskamer die ik in boeken zag, was altijd die van mijn ouders, de huiskamer waar ik in opgroeide. Daar vond Hersenschimmen van Bernlef plaats, daar zag ik een kleine Martin Bril lopen wanneer hij het over zijn jeugd had. De huiskamer die ik zie in de boeken die ik nu lees, is in Utrecht. Misschien is dat alles wat thuis zijn is.

Ik wil jullie graag voorstellen aan Scathach. Ze zal jullie waarschijnlijk niet veel over zichzelf vertellen, dus vertel ik jullie maar dat ze van het Aloude Ras is en dat ze de afgelopen tweeduizend jaar elke krijger en held uit de legenden heeft opgeleid. In de mythologie is ze bekend als de Krijgshaftige Maagd, de Schaduw, de Demonendoder, de Koningmaker, de...' 'O, zeg maar gewoon Scatty, hoor,' zei de jonge vrouw, en haar wangen kregen dezelfde kleur als haar haar.

Ik heb wel de lotan.' Machiavelli en Billy keken hem wezenloos aan. 'Dé lotan,' zei Nereus. De twee onsterfelijken schudden hun hoofd. 'Ik heb geen idee wat dat is,' bekende Machiavelli.

De kracht en sterkte van mijn lichamelijke als geestelijke gestel zijn bekend binnen mijn familie.

Soms vlogen een troep kleine-burgerhuisjes van de een of andere gemeente voorbij, met hun nog schaarse lichtramen. Van welke gemeente kon ik niet zeggen. Ze kwamen me alle bekend voor; ze gelijken immers ook allemaal vreselijk op elkaar of toch in elk geval weer op zoveel andere. Hun namen ken ik ook wel maar ik heb nooit naam en uitzicht vast aan elkaar kunnen verbinden, hoewel ik al sinds mijn kinderjaren door dit landschap trein. Dat moet ook een gevolg van vrij dromerige natuurliefhebberij zijn. Ik geloof niet dat het op onverschilligheid wijst, maar veeleer een vorm van liefde is, die de wijde omarming van het geheel, boven de aanbidding van een bijzonderheid verkiest.

Ras en huidskleur hebben helemaal niks met elkaar te maken. Ras is een wetenschappelijk fabeltje, er bestaan wezenlijk alleen maar Homo Sapiens, Neanderthalers etc dat zijn mensenrassen. 'Wit' is gewoon geen goede omschrijving van de huidskleur van de mensen waar hier op wordt gedoeld, noch is 'zwart' een correcte aanduiding. Als je toch een verzamelkleur moet benoemen probeer dan een beetje realistisch te duiden, varkensroze bijvoorbeeld. Ik denk verder niet dat Sunny Bergman over een eeuw nog bekend zal staan als een van de grote filosofische vernieuwers van de 21e eeuw. En ook ontgaat me wat er precies mis is met het pantone systeem, dat is een universele en realistische kleur aanduider. Als je dus zo nodig wilt identificeren met een zelfde kleur zoek je Pantone 456c bijv.

Het is ruim negen jaar bekend op de werkvloer.

Je mag zeggen van de Middeleeuwen wat je wilt, met hun Zwarte Dood en manke hygiëne, met hun oorlogen en furies, hun brandstapels en navenante levensverwachting – maar als het tijd was om te gaan, dan mocht je gaan. De dood was een oude bekende, geen reden tot hysterie. En de weinige wetenschap sloeg zelf nog niet om in een groteske kwaal, die kwellingen in stand houdt en vergroot in plaats van ze te bestrijden.

Het begon met de mening van de socialisten. Hun mening is bekend: de misdaad is een protesttegen de abnormaliteit van het sociale stelsel.

Toen Lumikki in de hal twee paar bekende schoenen zag staan, wilde ze zich al bijna omdraaien en teruggaan. Het ene paar van maat eenenveertig en het andere van drieënveertig. Ze kon zich niet herinneren dat ze had toegezegd mee te doen aan een of andere vergadering met Kwik, Kwek en Kwak.

Na die halfeeuwending het die Franse glans begin taan. Soos ook die belangrikheid van die Franse taal wat al hoe meer voor wêreldwye Engels moet wyk. Die intelligentsia het begin dwaal, geflirt met die Marxisme, of begin om die nuwe gode, die media, en by uitstek die internasionale vervlakking van TV aan te hang. Om self op die kassie te verskyn. 'La trahison des clercs', die verraad van die klerke, noem kritikus Julien Benda dit. Wie kan vandag nuwe groot name in die Franse skrywerswêreld opnoem? Wanneer laas het 'n bekende Franse skrywer die Nobelprys verower? Wie ken Claude Simon? Die styl en dinamiek van stede kom en gaan. Ook dié van beskawings. Dit lyk of die hele Weste op die afdraand van geld is. Op die oomblik is daar geen stad ter wêreld wat Parys se vroeg 20ste-eeuse roem kan ewenaar nie. Miskien amper New York? Ons sien dit ook in die Afrikaanse letterkunde wat 'n sekere elegansie verloor vir 'n brute en verwarde herwaardering van prioriteit in die Suider-Afrika waarin ons woon.

Vermeulen schraapt de laatste kapucijners van zijn bord en merkt ineens dat er aan de andere kant van het eethuis, achter een tafel naast de ingang, onafgebroken een jongen naar hem zit te staren. Een bekend gezicht heeft die knaap. Blootshoofd, met zijn handen naast zijn bord kijkt hij maar en kijkt, zonder zijn ogen af te wenden. Erg jong is hij nog, een jaar of zestien, zeventien - een schooljongen, als hij tenminste op school zit. Aan zijn kleding te zien heeft hij het thuis niet breed. Het is het soort jongen dat je in de stad bestellingen rond ziet brengen of als hulpje met een timmerman of schoorsteenveger mee ziet lopen. Al heeft hij geen dom of volks gezicht, eerder kwetsbaar en gevoelig. En prachtige, donkere schroei-ogen. Waar ken ik die jongen toch van? denkt hij. In de Universiteitsbibliotheek zal ik hem niet tegengekomen zijn. Misschien kwam hij ook vaak muziek luisteren achter de hagen rond de Concertgebouwtuin. Ja, dat is het. Die jongen is een 'hek-abonnee', net als ikzelf vóór ik aan 'De Tijd' kwam.

Ik denk dat niet alleen mensen, maar ook maatschappijen niet voor het geluk maar voor de strijd zijn geboren. Het nagestreefde doel is altijd geluk, maar dat is altijd alleen het beeld van de verlokking. Het is nog steeds niet bekend hoe het individuele leven te verenigen is met de doelen van de maatschappij, waar we nauwelijks een notie van hebben. We weten nog steeds niet wat ons beweegt en waarom we, voorbij het vegetatieve automatisme, eigenlijk leven. In feite is nog steeds niet opgehelderd of wij zelf bestaan of dat we alleen de belichaamde figuren zijn van de cellenmassa die in ons aan het werk is - een symbool dat doet alsof het een autonome werkelijkheid is, omdat het niet anders kan. Ik ben niet belangrijk, maar voor mij is iets wat niet belangrijk is toch belangrijk: zo staat het ongeveer met de literatuur.

Zij was nog bekender om de diepvriestemperatuur in haar hart.

De Hollandse molen staat op bekende bodem te draaien.

Het kerkorgel klinkt me bekend in de oren.

... dead letters sent (Hopkins) Ik schrijf je in de nacht. Zoals bekend is het dan stiller. En zeker in dit dorp: de bomen rillen in de wind maar verder hoor ik alleen het stokken van mijn bloed en het haastig weer doorstromen door die mooie rode boom van leven. Ik schrijf je alsof je iemand bent die op een brief wacht, op mijn woorden achter en onder elkaar, ik zeg er niet veel in maar je kent me weer als ik eindig met gegroet. Maar zo is het niet. Wat moet je met brieven? En ieder woord komt bij me terug.

Zoodra een verliefd mensch naar een maan kijkt wordt die rooder en grooter en mooier, dat is een algemeen bekend natuurverschijnsel.

somer swel soos ’n ryp lemoen in my palms en kolk die lug in die geur van sitrus en son sypel deur my vel word ’n roering rondom my my rug teken ruigtes blare van bekendes en ontdekkings waar ek vanoggend nog was en my voete stamp nie meer nie my oë soek nie meer nie - nie na sekerheid of son of saad nie die seisoen omhels my streel strepe son oor my wange soos my siel my liggaam vol maak met nektar en sappe en gedagtes

Hij lag te draaien naast de slapende Tereza en dacht terug aan wat ze ooit lang geleden tegen hem zei tussen onbeduidend gebabbel door. Ze praatten over zijn vriend Z. en ze bekende: 'Als ik jou niet had ontmoet, was ik vast en zeker op hem verliefd geworden.' Toen al brachten die woorden Tomas in een vreemde melancholie. Opeens besefte hij namelijk dat Terezea alleen maar door een toeval van hém hield en niet van zijn vriend Z. Dat er binnen het rijk der mogelijkheden naast haar verwerkelijkte liefde met Tomas een eindeloze hoeveelheid niet verwerkelijkte liefdes voor andere mannen bestaat. We vinden het allemaal ondenkbaar dat je grote liefde iets lichts zou kunnen zijn - iets dat niets weegt; we veronderstellen dat onze liefde iets is dat moest zijn; dat zonder haar ons leven niet ons leven zou zijn.

In de 16de en 17de eeuw vonden in Frankrijk heel wat processen plaats tegen mensen die ervan verdacht werden een weerwolf te zijn. Zo werd op 18 januari 1574 Gilles Garnier uit Lyon aangeklaagd voor het parlement van Dôle. Hij werd ervan beschuldigd, in de gedaante van een weerwolf een klein meisje van 10 à 12 jaar in de buurt van een bos aangevallen en met zijn handen, die er als klauwen uitzagen, gedood te hebben. [...] Gilles Garnier bekende, werd veroordeeld en verbrand.

Het doel van zoekmachine optimalisatie is om een webpagina hoog te krijgen in de ranking van een zoekmachine. Een van de meest bekende zoekmachines is Google. Google optimalisatie is dan ook nodig om ervoor te zorgen dat jouw website het goed doet op deze zoekmachine. Wij kunnen jou hier uiteraard mee helpen! Groei jouw bedrijf met Search Clicks. We hebben al 10 jaar ervaring met het verbeteren van een betere positie in Google.

Ek vrees die mees waarskynlikste moontlikheid is dat die perd verdwaal het op die platoo nadat Straker vermoor is, en in 'n ongebruikte mynskag geval het.

Ze moet het huis uit, en haar hoofd uit. Zolang we in een bekende omgeving zijn, blijven we hangen in ons hoofd, met al die onzinnige gedachten waar we niets mee opschieten. In het buitenlans léven we in onze zintuigen; dan nemen we al die nieuwe en prachtige taferelen, geuren en geluiden in ons op. We stijgen uit boven het zinloze gepruttel van onze gedachten en leven volkomen in het nu." Fairfield Park -

Ze zijn misnoegd dat die daar je nog niet heeft gedood.' Ze wees naar Thalia. 'De verleiding is soms groot,' bekende Thalia. 'Maar, nee, bedankt, hij is mijn vriend.

Ruud Lubbers en Dries van Agt staan erom bekend alle ruimte te bieden aan gajes volk, uitschot van de eerste rochel en nietsnutten van de hoogste categorie!

Wiet-Wijk 't Zand is bekend tot in Den Besterd.

De chemische bestanddelen van verschillende bloemengeuren stimuleren bepaalde stemmingen en beïnvloeden hoe alert of juist ontspannen we ons voelen. Zo is recent gebleken dat lavendel, waarvan de kalmerende werking al lange tijd bekend is, het serotonineniveau in de hersenen laat stijgen. Daar staat tegenover dat de geur van rozemarijn juist stimulerend is, en zowel het dopamine- als het acetylcholineniveau in de hersenen doet stijgen. Citrusbloesems hebben een opwekkende werking vanwege de gecombineerde werking van serotonine en dopamine. Rozengeur, wellicht de geur die we het sterkst in verband brengen met de liefde, verlaagt het stresshormoon adrenaline - in een onderzoek zelfs met wel dertig procent. Daar komt bij dat rozengeur fenylethylamine bevat, een chemische stof die de afbraak van onze lichaamseigen opioïden vertraagt, wat een gevoel van rust en kalmte schept.

De wereld was grenzeloos en onoverzichtelijk, het aantal gebeurtenissen eindeloos, het heden een openstaande deur die in de wind van de geschiedenis stond te klapperen. Maar zo voelde het niet. Het voelde alsof de wereld bekend was, volledig ontdekt en in kaart gebracht, alsof hij zich niet langer in onvoorziene richtingen kon bewegen, alsof er niets nieuws en verrassends meer kon gebeuren.