Appa Quotes

Appa has feelings, too!

Tak ada orang yang benar-benar jahat. Yang ada hanyalah orangorang yang kesepian. Jika mereka tak kesepian dan punya teman,punya Appa, Eomma, atau saudara yang baik, mereka tak akan jadi jahat. Mereka hanya perlu pulang... ke rumah, ke tempat di mana orang-orang mencintai mereka.

For now, we will watch the seagulls swallow paper, Appa and I. We will laugh and laugh, because the snow is still soft and we are still here.

Appa enjoys our current prosperity with considerable hesitation, as if it were undeserved. He’s given to quoting a proverb that says wealth shouldn’t strike suddenly like a visitation, but instead grow gradually like a tree.

The library was my only blessing. Every time I climbed the stairs, my heart lifted. All day, I looked forward to the happy hours I spent in that beautiful room. My guilt over appa's fate was too heavy to carry up there, and I learned to leave it below, somewhere on the ground floor. I left the house far behind as I walked on the path paved by the books, and every evening, baby Mangalam slept soundly on the bed I made for her on the window seat.

I would realize that Appa had not been watching the walls all those years, but the smallness of his reflection in my face. That hidden in his crooked body was an even crookeder man, or, at the very least, the attempt of a man to transform himself into a bird, an egg, a snow crab, a father—anything that could fly or die trying.

The invention of slavery as a ju- ridical institution allowed the capture of living beings and of the use of the body into productive systems, temporarily blocking the development of the technolog- ical instrument; its abolition in modernity freed up the possibility of technology, that is, of the living instrument. At the same time, insofar as their relationship with nature is no longer mediated by another human being but by an appa- ratus, human beings have estranged themselves from the animal and from the organic in order to draw near to the instrument and the inorganic to the point of almost identifying with it (the human-machine). For this reason—insofar as they have lost, together with the use of bodies, their immediate relation to their own animality—modern human beings have not truly been able to appropriate to themselves the liberation from labor that machines should have procured for them. And if the hypothesis of a constitutive connection between slavery and technology is correct, it is not surprising that the hypertrophy of technological apparatuses has ended up producing a new and unheard-of form of slavery.

AU LECTEUR La sottise, l’erreur, le péché, la lésine, Occupent nos esprits et travaillent nos corps, Et nous alimentons nos aimables remords, Comme les mendiants nourrissent leur vermine. Nos péchés sont têtus, nos repentirs sont lâches ; Nous nous faisons payer grassement nos aveux, Et nous rentrons gaiement dans le chemin bourbeux, Croyant par de vils pleurs laver toutes nos taches. Sur l’oreiller du mal c’est Satan Trismégiste Qui berce longuement notre esprit enchanté, Et le riche métal de notre volonté Est tout vaporisé par ce savant chimiste. C’est le Diable qui tient les fils qui nous remuent ! Aux objets répugnants nous trouvons des appas ; Chaque jour vers l’Enfer nous descendons d’un pas, Sans horreur, à travers des ténèbres qui puent. Ainsi qu’un débauché pauvre qui baise et mange Le sein martyrisé d’une antique catin, Nous volons au passage un plaisir clandestin Que nous pressons bien fort comme une vieille orange. Serré, fourmillant, comme un million d’helminthes, Dans nos cerveaux ribote un peuple de Démons, Et, quand nous respirons, la Mort dans nos poumons Descend, fleuve invisible, avec de sourdes plaintes. Si le viol, le poison, le poignard, l’incendie, N’ont pas encor brodé de leurs plaisants dessins Le canevas banal de nos piteux destins, C’est que notre âme, hélas ! n’est pas assez hardie. Mais parmi les chacals, les panthères, les lices, Les singes, les scorpions, les vautours, les serpents, Les monstres glapissants, hurlants, grognants, rampants, Dans la ménagerie infâme de nos vices, II en est un plus laid, plus méchant, plus immonde ! Quoiqu’il ne pousse ni grands gestes ni grands cris, Il ferait volontiers de la terre un débris Et dans un bâillement avalerait le monde ; C’est l’Ennui ! L’œil chargé d’un pleur involontaire, II rêve d’échafauds en fumant son houka. Tu le connais, lecteur, ce monstre délicat, - Hypocrite lecteur, - mon semblable, - mon frère !

We are experiencing an explosion of new products and services vying to help us make effort pacts with our digital devices. Whenever I write on my laptop, for instance, I click on the SelfControl app, which blocks my access to a host of distracting websites like Facebook and Reddit, as well as my email account. I can set it to block these sites for as much time as I need, typically in forty-five-minute to one-hour increments. Another app called Freedom is a bit more sophisticated and blocks potential distractions not only on my computer but also on mobile devices. Forest, perhaps my favorite distraction-proofing app, is one I find myself using nearly every day. Every time I want to make an effort pact with myself to avoid getting distracted on my phone, I open the Forest app and set my desired length of phone-free time. As soon as I hit a button marked Plant, a tiny seedling appears on the screen and a timer starts counting down. If I attempt to switch tasks on my phone before the timer runs out, my virtual tree dies. The thought of killing the little virtual tree adds just enough extra effort to discourage me from tapping out of the app—a visible reminder of the pact I’ve made with myself.

* Awakened mind (App):A state of awareness that is not on automatic pilot and can use the power of intention to drive attention to shape the firing of neurons in new and helpful ways. A state of clarity and focus that make choice and change possible.

Mindful awareness practice (App):A skill-building training that focuses attention on intention and the cultivation of awareness of awareness. Repeated and regular practice has been shown to strengthen the ability to regulate emotion and attention, improve empathy and insight, promote healthy immune functioning, move the electrical activity of the brain toward a “left shift” of approaching challenging situations, and increase the activity and growth of regulatory and integrative regions of the brain.

For a second, she perked up, a Pavlovian response wired into her since childhood. The sound of the garage that meant Umma or Appa was home.

Aux objets répugnants nous trouvons des appas.

இந்தப் பெருமை மிக்க விருதை வாங்க உங்களோடு 49 பேர் போட்டி போட்டார்கள். அவர்களிடம் இல்லாதது, உங்களிடம் இருப்பது என்ன?" "என் அப்பா.

காதலோ, கல்யாணமோ, பிரண்ட்ஷிப்போ எல்லாத்தோட டைமென்ஷனும் மாறிட்டே இருக்கு ஒரு சமயத்தில் ரொம்ப முக்கியமா தெரியறது மற்றொரு சமயத்தில் அவ்வளவு பெரிசா, முக்கியமா தெரியாது. டேக் இட் ஈஸி

மெய்த்திருப்பதம் மேவு' 'நாளையிலிருந்து நீ ராஜா' என்று சொன்ன போதும் சரி, 'இத்திருத்துறந்து ஏக' - இந்த நிமிஷத்திலிருந்து காட்டுக்குப் போ' என்ற போதும் சரி, இராமனின் முகம் சித்திரத்தில் வரைந்த தாமரைப் பூப்போல மலர்ந்தே இருந்ததாம்.

அட இதைத்தானே கண்ணதாசன் கையளவு கிடைத்தாலும் கலங்க மாட்டேன். அது கடலளவே ஆனாலும் மயங்க மாட்டேன். உள்ளத்திலே உள்ளதுதான் உலகம் கண்ணா! இதை உணர்ந்து கொண்டால் துன்பம் எல்லாம் விலகும் கண்ணா'ன்னு சொல்லியிருக்கார்

மனிதர் நோக மனிதர் பார்க்கும் வாழ்க்கை இனியுண்டோ'ன்னு

இன்றைய தேதியில் இளைஞர்கள் கிட்டே வெறி இருக்குன்னா அதுக்குக் காரணம் அவங்க இலக்கியத்தாலும் ஆன்மிகத்தாலும் பண்படுத்தப்படாத ஒரு தலைமுறை.

எல்லாரும் பிள்ளைங்க பணம் சம்பாதிக்கணும்னு நினைக்கறாங்களே தவிர, மனசிலேயும் வெளியேயும் வெறி இல்லாம அமைதியோட இருக்கணும்னு நினைக்கறதில்லை.

சுதத்திரம் வேண்டும்போது அதிகப் பொறுப்புகளையும் அதிக வலிகளையும் சுமக்க வேண்டியிருக்கும் என்பதை நினைவுபடுத்திக் கொண்டால் போராட சக்தி கிடைக்கும்.

he said. “Um.” I stopped and looked at him. “Well, I had to look for you and then I found you.” “How you found me?” Kavi asked with the same gentle inflection. “Well, we moved across the country and went all the way to the star nursery,” I said. “How you found me?” he asked again. “Appa and I found you together,” I said. Only then was he satisfied. Falling asleep that night, Kavi put his hand on my cheek. “This is the Mommy I wanted,” he said. I don’t know how love works beyond life and death. Some moments strike in me such wonder that I let myself fall into the glassblower’s breath.

பிள்ளை மனசு சப்பாத்தி மாவு மாதிரி. அதிலே வெறுப்பைப் பிசையறது ரொம்பச் சுலபம்.

To APPAL  (APPA'L)   v.a.[appalir, Fr. It might more properly have been written appale.]To fright; to strike with sudden fear; to depress; to discourage.

For the third time today, I feel a lump in my throat. I know Appa is happy for me and my life as a K-pop trainee, but I can’t help feeling guilty for the dreams he gave up in order to let me pursue mine.

Appa joins her in my room. There are dark bags under his eyes, and it looks like he’s lost some weight since the last time I saw him. Late nights at the gym and night school seem to be taking their toll on him. Maybe I should offer him some of Juhyun’s depuffing eye cream.

You studied your whole lives for the chance to go to school. And you gave it up without thinking.” I had never heard her say something so direct to them. Usually, it was Appa who reminded us of the importance of education.

துறையில் அவரை வெறுப்பதற்கும் பழிவாங்க நினைப்பதற்கும்  யாரும் இல்லை என்பது எத்தனை பெரிய கௌரவம்!

What else can we do but persevere, my child? We’re meant to increase our talents. The thing that would make your appa happy is if you do as well as you’ve been doing. Wherever you go, you represent our family, and you must be an excellent person—at school, in town, and in the world. No matter what anyone says. Or does,

Our people talk as if your life is over if you are not a doctor, or an engineer, or an accountant. So much pressure to be the same things! But look at him—or look at Appa. There are plenty of other ways to live.

Aku cinta Appa dan Eomma yang dulu, sekarang, dan selamanya

Rappelons les noms de ces êtres imaginaires, à la nature d'ange, que ma plume, pendant le deuxième chant, a tirés d'un cerveau, brillant d'une lueur émanée d'eux-mêmes. Ils meurent . dès leur naissance, comme ces étincelles dont l'ail a de la peine à suivre l'effacement rapide, sur du papier brûlé. Léman ! ... Lohengrin Lombano Holzer !... un instant, vous appa-rûtes, recouverts des insignes de la jeunesse, à mon horizon charmé: mais je vous ai laissés retomber dans le chaos, comme des cloches de plongeur. Vous n'en sortirez plus. Il me suffit que j'aie gardé votre souvenir ; vous devez céder la place à d'autres substances, peut-être moins belles, qu'enfantera le débordement orageux d'un amour qui a résolu de ne pas apaiser sa soif auprès de la race humaine. Amour affamé, qui se dévoreraitlui-même, s'il ne cherchait sa nour-riture dans des fictions célestes : créant, à la longue, une pyramide de séraphins, plus nom-breux que les insectes qui fourmillent dans une goutte d'eau, il les entrelacera dans une ellipse qu'il fera tourbillonner autour de lui. Pendant ce temps le voyageur, arrêté contre l'aspect d'une cataracte, s'il relève le visage, verra, dans le loin-tain, un être humain, emporté vers la cave de l'enfer par une guirlande de camélias vivants ! Mais... silence!

Rappelons les noms de ces êtres imaginaires, à la nature d'ange, que ma plume, pendant le deuxième chant, a tirés d'un cerveau, brillant d'une lueur émanée d'eux-mêmes. Ils meurent, dès leur naissance, comme ces étincelles dont l'ail a de la peine à suivre l'effacement rapide, sur du papier brûlé. (...) un instant, vous appa-rûtes, recouverts des insignes de la jeunesse, à mon horizon charmé: mais je vous ai laissés retomber dans le chaos, comme des cloches de plongeur. Vous n'en sortirez plus. Il me suffit que j'aie gardé votre souvenir ; vous devez céder la place à d'autres substances, peut-être moins belles, qu'enfantera le débordement orageux d'un amour qui a résolu de ne pas apaiser sa soif auprès de la race humaine. Amour affamé, qui se dévoreraitlui-même, s'il ne cherchait sa nour-riture dans des fictions célestes : créant, à la longue, une pyramide de séraphins, plus nom-breux que les insectes qui fourmillent dans une goutte d'eau, il les entrelacera dans une ellipse qu'il fera tourbillonner autour de lui. Pendant ce temps le voyageur, arrêté contre l'aspect d'une cataracte, s'il relève le visage, verra, dans le loin-tain, un être humain, emporté vers la cave de l'enfer par une guirlande de camélias vivants ! Mais... silence!

I spend hours at hockey games every week working as the assistant trainer. (Appa said it would great on my resume for med school. I don’t think he realized I’d spend most of my time bandaging up sexy shirtless boys, but I’m not complaining).