Ang Lee Quotes

Me quota ang pag-ibig. Sa bawat limang umiibig, isa lang ang magiging maligaya. Ang iba, iibig sa di sila iniibig. Iibig nang di natututo. O iibig sa wala. O di iibig kailanman.

Ang great love mo, hindi mo makakatuluyan. Ang makakatuluyan mo ay yung correct love.

Kakabog ang dibdib mo, kikiligin ang kalamnan mo at kikirot ang puso mo. Kabog, kilig, kirot. Kapag naramdaman mo ang tatlong K, umiibig ka.

Mas matinding nakakaalala ang puso kaysa utak.

Hindi pagkain ang kailangan ng mga kababayan natin. Ang kailangan nila ay labanan ang tunay na dahilan kung bakit wala silang makain!

Hindi mo pwedeng mahalin ang isang tao nang hindi mo minamahal ang hilaga, silangan, timog at kanluran ng kanyang paniniwala. Kapag nagmahal ka’y dapat mong tanggapin bawat letra ng kanyang birth certificate. Kasama na doon ang kanyang libag, utot at bad breath. Pero me limit. Pantay-pantay ang ibinibigay na karapatan sa lahat ng tao upang lumigaya, o masaktan, o magpakagago, pero kapag sumara na ang mga pinto, nawasak na ang mga puso, nawala na ang mga kaluluwa at ang bilang ay umabot na sa zero, goodbye na. Pero, the memory of that one great but broken love will still sustain you, tama nga na mas matindi ang mga alaala.

Samantalang sa tunay na buhay, pag nangyari, iyon na. Walang revision.

Pantay-pantay ang ibinibigay na karapatan sa lahat ng tao upang lumigaya o masaktan o magpakagago pero kapag sumara na ang mga pinto, nawasak na ang mga puso at ang bilang ay umabot na sa zero, goodbye na.

Alam nyo namang hindi tayo totoo. Gawa lang tayo sa mga letra!

Iniisip ni Lucas kung gaano kalaki ang kapangyarihan ng isang writer. Sa pamamagitan ng mga salita ay kaya niyang patigilin ang dyip, ilabas ang lihim ng mga pasahero, pabuhusin ang ulan upang linisin ang mga basura sa palibot, ikulong ang mga opisyal na corrupt at tuluyang i-delete sa bansa ang kahirapan.

Hindi mo pwedeng mahalin ang isang tao nang hindi mo minamahal ang hilaga, silangan, timog at kanluran ng kanyang mga paniniwala. Kapag nagmahal ka'y dapat mong tanggapin bawat letra ng kanyang birth certificate. Kasama na doon ang kanyang libag, utot at bad breath.

Kakabog ang dibdib mo, kikilig ang kalamnan mo, at kikirot ang puso mo. Kabog, kilig, kirot. Kapag naramdaman mo ang tatlong K, ... umiibig ka!

Kumplikado ang tao, lalo na ang mga bakla, hindi siya dapat ikahon sa labels.

Ang Pilipino ay pinaghalohalo-halong dugo. Sumasamba kay Buddha at kay Kristo at sa mga anting-anting at Feng Shui. Sa dami ng nagsasabi sa kanya kung ano siya, nakakalimutan na nya kung sino siya.

Never go out of bounds. There are certain boundaries para sa bawat tao at doon lang ang lugar mo. Kapag lumagpas ka, maaari ka nang makapanakit ng iba.

Ang Pilipino sabi ni Trono kay Giselle, at sa kumpulan ng mga kinkilig na kababaihan, ay pinaghalo-halong dugo. Sumasamba ng sabay-sabay kay Buddha at kay Kristo at sa mga anting-anting at Feng Shui. Sa dami ng nagsasabi sa kanya kung ano siya, nakalimutan na niya kung sino siya.

Alam niya habang mabilis na naglalakad palayo na hindi magtatagal ay hindi rin niya isusuko maski si Isaac. Pag naproseso na niya ang lahat at mas matapang na siya ay babalikan niya ito. Lahat naman ng bagay gaano man kasakit, pinoproseso lang.

Hindi mo pwedeng mahalin ang isang tao nang hindi mo minamahal ang hilaga, silangan, timog, at kanluran ng kanyang mga paniniwala. Kapag nagmahal ka’y dapat mong tanggapin bawat letra ng kanyang birth certificate. Kasama na doon ang kanyang libag, utot at bad breath. Pero me limit. Pantay-pantay ang ibinibigay na karapatan sa lahat ng tao upang lumigaya, o masaktan, o magpakagago, pero pag sumara na ang mga pinto, nawasak na ang mga puso, nawala na ang mga kaluluwa at ang bilang ay umabot na sa zero, goodbye na.

Maski hindi Valentine's Day nagpamudmod ang Malakanyang ng Valentine's package na may lamang five hundred pesos, tatlong latang sardinas, at isang torotot na kapag hinipan mo ay nagsasabing I love you, love mo din ba ako? Ang fatigue na uniform ng army ay ginawang pink para daw mapalapit sa sambayanan.

Kaloka! Ito ba ang Pilipinas na gustong iligtas nina Lola Sepa at Emil? Iligtas mula saan? Kung sarili nga ayaw nitong iligtas! Ang gusto lang ng mga ito'y kumain, tumae, mag-Glutathione, saka pumunta sa weekend markets, mag-malling para makalibre ng air-con, mag-text ng corny jokes, sumingit sa pila ng bigas, saka umasa ng suwerte sa lotto o sa TV! Kapag may bagyo o lindol o anumang problema'y laban pero susuko din agad at makakalimot, o kaya ay magma-migrate! Ilang taon na ba ang bansang ito pero bakit hanggang ngayo'y wala pa ring pinagkatandaan?

I just wanted Lee's attention—if not forever, then at least for the seven and a half minutes it would take him to polish me off.

Ang mga Amerikanong yan, para ding aswang! Kakaibiganin ka,ililigtas at tutulungan,pero kakainin ang lamang-loob mo, ang dugo mo at kaluluwa, ang kultura at pagkatao mo! Hanggang di mo na makilala ang sarili mo!

Ang nagmamahal ay laging may misyon na iligtas ang minamahal nito.

(Golden Globe acceptance speech in the style of Jane Austen's letters): "Four A.M. Having just returned from an evening at the Golden Spheres, which despite the inconveniences of heat, noise and overcrowding, was not without its pleasures. Thankfully, there were no dogs and no children. The gowns were middling. There was a good deal of shouting and behavior verging on the profligate, however, people were very free with their compliments and I made several new acquaintances. Miss Lindsay Doran, of Mirage, wherever that might be, who is largely responsible for my presence here, an enchanting companion about whom too much good cannot be said. Mr. Ang Lee, of foreign extraction, who most unexpectedly apppeared to understand me better than I undersand myself. Mr. James Schamus, a copiously erudite gentleman, and Miss Kate Winslet, beautiful in both countenance and spirit. Mr. Pat Doyle, a composer and a Scot, who displayed the kind of wild behavior one has lernt to expect from that race. Mr. Mark Canton, an energetic person with a ready smile who, as I understand it, owes me a vast deal of money. Miss Lisa Henson -- a lovely girl, and Mr. Gareth Wigan -- a lovely boy. I attempted to converse with Mr. Sydney Pollack, but his charms and wisdom are so generally pleasing that it proved impossible to get within ten feet of him. The room was full of interesting activitiy until eleven P.M. when it emptied rather suddenly. The lateness of the hour is due therefore not to the dance, but to the waiting, in a long line for horseless vehicles of unconscionable size. The modern world has clearly done nothing for transport. P.S. Managed to avoid the hoyden Emily Tomkins who has purloined my creation and added things of her own. Nefarious creature." "With gratitude and apologies to Miss Austen, thank you.

Sense and Sensibility signs litter Devon -- arrows with S & S on. Whenever Ang [Lee] sees a B & B sign he thinks it's for another movie.

Di ba mas matinding parusa ang parusang ginagawa sa sarili?

Edward finds Elinor crying for her dead father, offers her his handkerchief and their love story commences. Ang [Lee] very anxious that we think about what we want to do. I'm very anxious not to do anything and certainly not to think about it.

Ba't ba naghahalikan ang mga utaw? Para magpalitan ng laway? Magdikit ang mga dila? Bakit hindi mga ilong na gaya sa ibang bansa, o kaya ay mga balikat? Bakit maski sa pisngi lang siya nahalikan ni Homer ay parang ang kaluluwa niya ang tinamaan ng nguso nito? At andito na rin lang tayo sa subject ng paghahalikan, me pagkakaiba ba kapag lalaki o babae o kapwa lalaki o kapwa babae ang mga ngusong nagdidikit? Paano ang mga walang nguso?

Quick dinner with ... Ang [Lee] and his wife Jane who's visiting with the children for a while. We talked about her work as a microbiologist and the behaviour of the epithingalingie under the influence of cholesterol. She's fascinated by cholesterol. Says it's very beautiful: bright yellow. She says Ang is wholly uninterested. He has no idea what she does. I check this out for myself. 'What does Jane do?' I ask. 'Science,' he says vaguely.

Life is not just eating, drinking, television and cinema… The human mind must be creative, must be self-generating; it cannot depend on just gadgets to amuse itself.

Buti a ang tren na ito, walang isi pero may upuntahan, ako, saan nga ba ako papunta?

Shooting Willoughby carrying Marianne up the path. They did it four times. 'Faster,' said Ang [Lee]. They do it twice more. 'Don't pant so much,' said Ang. Greg [Wise (playing Willoughby)], to his great credit, didn't scream.

Me quota ang pag-ibig. Sa bawat limang umiibig, isa lang ang magiging maligaya. Ang iba, iibig sa di sila iniibig. O iibig nang di natututo. O iibig na wala. O di iibig kailanman. Ang iba'y iibig sa maling panahon, umibig na noong 1980s, nakipagmartsa sa mga aktibista, pero ang taong nakatakda para sa kanya ay nabuhay noon pang 1930s, isang rebelde laban sa mga amerikano, matagal nang namatay. Kaya she keeps falling in love sa mga lalaking mas matatanda hinahanap sa kanila ang di mahanap na wala, hindi mapagtagpo ang kahapon at ang kasalukyan. May mga pusong pinaglalaruan. Nasa parehong building ng call center but they will never realize that they are on the same floor. Maski parang laging may strange force na humihila sa kanila para tumingin sa kabilang building. Kailanman ay di sila magtatagpo. Tanungin man siya ng boyfriend niya kung ano iyong lagi niyang tinitignan sa kabila ay di niya masasagot. At kailanman ay di niya malalaman dahil eventually ang lalaki ay lilipat sa ibang lugar, at siya, hanggang sa mamatay, di na niya malalaman kung sino nga iyong nasa kabila. Merong pinalad na nagkakilala, nagkaibigan at nagsama. Pero sa di malamang dahilan ay iniwan ng babae ang lalaki. Mabubuhay ang lalaki sa walang hanggang paghahanap. Mari-realize niya na ang pag-ibig ay laging paghahanap. Pero hindi niya kailanman mahahanap ang babae dahil ang totoong hindi niya mahanap ay ang kanyang sarili. Merong away nang away kapag magkasama pero hindi naman kaya ang makahiwalay. Merong nagmamahal lamang kapag nananakit. Meron relihiyon ang humaharang, o katayuan sa buhay, o mga magulang. Merong sila mismo ang gumagawa ng harang. Merong umiibig na habang nagtatagal ay lalong nawawalan ng IQ. Merong pag umibig ay napupundi ang 4 out of 5 senses, touch lang ang natitira. Merong ang tingin sa pag-ibig ay tali. Meron di makahakbang dahil sa pag-ibig at merong namang nakakalipad. Merong ang tingin sa pag-ibig ay hapunang walang sawsawan. Merong pag umibig ay nahaharap sa salamin, sarili ang sinasamba. Merong ang tingin sa pag-ibig ay parusa. Ang iba'y iibig sa hayop, dahil noong unang panahon ay mga hayop sila. Ang iba'y iibig sa mga bahay, kinikilig kapag hinahaplos ang barandilya, nalilibugan sa mga kisame, pinagnanasaan ang sahig. Patuloy silang mananakit sa mga babaing umiibig sa kanila dahil hindi nila kailanman malalaman ang puso nila ay gawa sa kahoy. Pero merong isa sa lima, harangan man ng kulog, ng ganid, ng lindol, ng teknolohiya, mahahanap niya ang kanyang mahal. Siya lang ang magiging maligaya.

I have no regrets. I have spent my life, so much of it, building up this country. There's nothing more that I need to do. At the end of the day, what have I got? A successful Singapore. What have I given up?. My life."... quote from the book Hard Truth by Mr Lee Kuan Yew.

People like Mrs. Lee were used to only one kind of Chinese wedding banquet—the kind that took place in the grand ballroom of a five-star hotel. There would be the gorging on salted peanuts during the interminable wait for the fourteen-course dinner to begin, the melting ice sculptures, the outlandish floral centerpieces, the society matron invariably offended by the faraway table she had been placed at, the entrance of the bride, the malfunctioning smoke machine, the entrance of the bride again and again in five different gowns throughout the night, the crying child choking on a fish ball, the three dozen speeches by politicians, token ang mor executives and assorted high-ranking officials of no relation to the wedding couple, the cutting of the twelve-tier cake, someone’s mistress making a scene, the not so subtle counting of wedding cash envelopes by some cousin,* the ghastly Canto pop star flown in from Hong Kong to scream some pop song (a chance for the older crowd to take an extended toilet break), the distribution of tiny wedding fruitcakes with white icing in paper boxes to all the departing guests, and then Yum seng!†—the whole affair would be over and everyone would make the mad dash to the hotel lobby to wait half an hour for their car and driver to make it through the traffic jam.

Non ho mai sentito dire che sia illegale per un cittadino fare tutto il possibile per impedire che si commetta un reato, che è esattamente ciò che lui ha fatto, ma forse lei dirà che è mio dovere raccontare tutto ai nostri concittadini, e non tacere alcunché. Sa cosa succederebbe allora? Che tutte le signore di Maycomb, compresa mia moglie, verrebbero a bussare alla porta di quest'uomo con un pane degli angeli. A mio modo di vedere, signor Finch, prendere l'uomo che ha reso un grande servizio a lei e a questa città e trascinarlo, con tutta la sua riservatezza, sotto i riflettori... per me, questo è un peccato. E' un peccato, e non intendo assumermene la responsabilità. Se si trattasse di chiunque altro, sarebbe diverso. Ma non quest'uomo, signor Finch.

Me quota ang pag-ibig. Sa bawat limang umiibig, isa lang ang magiging maligaya. Ang iba, iibig sa di sila iniibig. O iibig nang di natututo. O iibig na wala. O di iibig kailanman. Ang iba'y iibig sa maling panahon, umibig na noong 1980s, nakipagmartsa sa mga aktibista, pero ang taong nakatakda para sa kanya ay nabuhay noon pang 1930s, isang rebelde laban sa mga amerikano, matagal nang namatay. Kaya she keeps falling in love sa mga lalaking mas matatanda hinahanap sa kanila ang di mahanap na wala, hindi mapagtagpo ang kahapon at ang kasalukyan. May mga pusong pinaglalaruan. Nasa parehong building ng call center but they will never realize that they are on the same floor. Maski parang laging may strange force na humihila sa kanila para tumingin sa kabilang building. Kailanman ay di sila magtatagpo. Tanungin man siya ng boyfriend niya kung ano iyong lagi niyang tinitignan sa kabila ay di niya masasagot. At kailanman ay di niya malalaman dahil eventually ang lalaki ay lilipat sa ibang lugar, at siya, hanggang sa mamatay, di na niya malalaman kung sino nga iyong nasa kabila. Merong pinalad na nagkakilala, nagkaibigan at nagsama. Pero sa di malamang dahilan ay iniwan ng babae ang lalaki. Mabubuhay ang lalaki sa walang hanggang paghahanap. Mari-realize niya na ang pag-ibig ay laging paghahanap. Pero hindi niya kailanman mahahanap ang babae dahil ang totoong hindi niya mahanap ay ang kanyang sarili. Merong away nang away kapag magkasama pero hindi naman kaya ang makahiwalay. Merong nagmamahal lamang kapag nananakit. Meron relihiyon ang humaharang, o katayuan sa buhay, o mga magulang. Merong sila mismo ang gumagawa ng harang. Merong umiibig na habang nagtatagal ay lalong nawawalan ng IQ. Merong pag umibig ay napupundi ang 4 out of 5 senses, touch lang ang natitira. Merong ang tingin sa pag-ibig ay tali. Meron di makahakbang dahil sa pag-ibig at merong namang nakakalipad. Merong ang tingin sa pag-ibig ay hapunang walang sawsawan. Merong pag umibig ay nahaharap sa salamin, sarili ang sinasamba. Merong ang tingin sa pag-ibig ay parusa. Ang iba'y iibig sa hayop, dahil noong unang panahon ay mga hayop sila. Ang iba'y iibig sa mga bahay, kinikilig kapag hinahaplos ang barandilya, nalilibugan sa mga kisame, pinagnanasaan ang sahig. Patuloy silang mananakit sa mga babaing umiibig sa kanila dahil hindi nila kailanman malalaman ang puso nila ay gawa sa kahoy. Pero merong isa sa lima, harangan man ng kulog, ng ganid, ng lindol, ng teknolohiya, mahahanap niya ang kanyang mahal. Siya lang ang magiging maligaya.

Mother made sure her little kids were subjected to a strict routine. We were given a timetable which covered our every waking moment, copies of which were posted by our bedside, in the sitting room and in the kitchen. Story hour meant that mother would read us novels and short stories by Guy de Maupassant, Oscar Wilde and Edmondo de Amicis. Soon we graduated to Tolstoy, Gogol and Turgenev. She read them to us in Chinese and I never realised until much later that the writers wrote them in different European languages. Comics were absolutely forbidden and so were Enid Blyton adventures and pop music. . .Lee Cyn and I soon went to a primary school nearby. . .After mother’s rigorous timetable, school became fun and easy-going.

Hello nǐ hǎo knee how. (Think: How’s your knee, i.e., “How are you?”) Goodbye zàijiàn dzeye gee-en Thank you xiè xie syeh syeh (The second “xie” has no tone.) You’re welcome bú kè qi boo kuh chee (The “chee” has no tone.) Good morning zǎoshang hǎo dzow shahng how Please stand in line qǐng páiduì ching pie dway Too expensive taì guì le tie gway luh (Make it) cheaper piányi yìdiǎn pien yee ee dien (I; we) don’t want it búyào boo yow I want this one wǒ yào zhèige waw yow jay guh (Note: “guh” has no tone) How much (does it cost)? duóshǎo qian dwo shao chee-en Where is the bathroom? cèsuǒ zài nǎlǐ tsuh swo dz-eye nah lee Over there nàli nah lee (Note: “lee” has no tone) Please give me qǐng gěi wǒ ching gay waw Fine; OK; good; alright hǎo how Not OK; no good bùhǎo boo how I want to go ____ Wǒ yào qù waw yow chee-you (Show taxi driver the address in Chinese.) (Want) to go to ____ Wǒ yào dào qù ____ waw you dow ____ chee-you (e.g., when buying tickets at train or bus station) Police! jǐngchá! jing chah! (in case of theft or emergency) Help! Help! jiùmìng! jiùmìng! jee-oh ming! jee-oh ming! Faster! kuài yìdiǎn! kweye ee dien! Numbers one through ten: one yī ee two èr ar three sān sahn four sì szih five wǔ woo six liù leo seven qī chee eight bā bah nine jiǔ geo ten shí sure one of something yíge ee guh two of something liǎngge lee-ang guh three of something sānge sahn guh Etc.

narrow-minded protectionism,

You know the Singaporean. He is a hard-working, industrious, rugged individual. Or we would not have made the grade. But let us also recognize that he is a champion grumbler.

You’ve got to do one of two things when you’ve got to keep people happy: either, give them something that will satisfy them, better food, better clothes, better homes; or if you can’t do that, then give them the vision of greatness to come”.

If you are committed, then no matter how hard the circumstances, you can triumph. That's

Love has a quote. For every five people who fall in love, only one will be happy. The other four will love someone who does not love them back. Or they'll love without learning anything. OR they'll love no one. Or they'll just not experience love at all. Sandra laughed with disbelief. Look around you, the Writer said. Look at all your friends and your office mates. How many of them are truly happy? But happiness is relative, Sandra said. A rationalization that unhappy people make, the Writer said.

The train has it better than I do. It has no mind, but has somewhere to go.

Just be aware that love is always connected to ideology. Everything we do is a political act. Even falling in love.

It’s a big world and there are so many things to do. Why should we repeat the same thing? Of course, there are some people who are getting better and better in one direction. But I love continuous experiments and adventure, and to learn and grow from that.

LESSON 1: The Art of Commitment LESSON 2: From Difficult Situations, We Become Excellent LESSON 3: Questions Are Answers in Disguise LESSON 4: THE ICEBERG . . . Go for Deeper Meanings in Life LESSON 5: Staying Open-Minded LESSON 6: Health Is Better Than Wealth LESSON 7: Embrace Change or Become Stagnant LESSON 8: Determination LESSON 9: The *F* Word to Make You Rich LESSON 10: Role Model... The Father, Husband and Family Man LESSON 11: Some Excellent Traits for Your Career LESSON 12: It Is How You End It LESSON 13: The One-Size-Fits-All Cure...Meditation LESSON 14: The Mantra If All Else Fails CONCLUSION ONE LAST THING OTHER BOOKS

20) What Do You Do For Fun? / What Are Your Hobbies? Ano Ang Ginagawa Mo Sa Libre Mong Oras? Ano Ang Iyong Libangan? (a-no ang gee-na-ga-wa mo sa lee-bre mong o-ras? a-no an gee-yoong lee-ba-ngan?) 21)

Kailangan nating tanggapin ang lahat. Kailangan nating maintindihan na minsan ay di natin maiintindihan ang lahat. E ano kung masakit? E ano kung nadudurog ang puso mo? Ganyan lang talaga ang buhay!

Kapag nawala na ako, sabi ng bahay sa gitna ng pagkukuwento, at nalulungkot ka, lagi mo lang iisipin, ang kalungkutan ay kaligahayang nagtatago lang. Lilitaw din sa tamang panahon.

But that’s Ang Lee’s genius: to have been able to provoke both the Chinese and the Americans with gay cowboys.

I am often accused of interfering in the private lives of citizens. Yes, if I did not, had I not done that, we wouldn’t be here today. And I say without the slightest remorse, that we wouldn’t be here, we would not have made economic progress, if we had not intervened on very personal matters – who your neighbor is, how you live, the noise you make, how you spit, or what language you use. We decide what is right. Never mind what the people think.