Ako Lang Ito Quotes

Hindi ako hihingi ng dispensa sa mga nabulabog kong konsensya." "Kung nasira ko man ang araw mo, o kung hindi mo ito inkinatuwa, malinaw na hindi ako ang tipo ng manunulat na gusto mong basahin. Pero hindi ito nangangahulugan ng pagkakakumpiska ng ballpen at lisensya ko para magsulat." PERO "Kung may magsasabi mn sa hinaharap na: "sana nagpatawa ka na lang!" yun ay opinyong handa kong tanggapin.

May choice naman yata ako na hindi umasa sa pagbabalik ni Jen. Na kalimutan na siya nang tuluyan at maghanap na ng iba o mahanap ako ng iba. O pwedeng ako lang at wala na siya sa sistema ko. Dati naman akong okay nung wala pa siya. Dapat okay pa rin ako kahit wala na siya. Pero choice ko yata na pahirapan ang sarili ko. At sa ginagawa kong pagpapahirap sa sarili ko, parang nasisiyahan ako. Masaya yata ako na nahihirapan akong mahalin siya mula sa kawalan. Teka, kung masaya ako kahit nahihirapan ako... hindi kaya mas mahal ko ang sarili ko kesa sa kanya? Kung pinipilit ko siyang magstay para maging masaya ako pero hindi naman siya masaya, hindi rin ako magiging masaya. Kung masaya siya na malaya siya at masaya ako na masaya siya, teka uli... ultimately, ako ang sumasaya sa lahat ng ito? Dapat akong maging masaya! Bakit hindi ako masaya? Masaya ba ako o may sayad na?

Noong 2016, nag-uumpisa pa lang ang Build, Build, Build. Marami ang may duda na kaya itong isakatuparan. Tinitigan ako ng isang kaibigan sa mata at sinabing, “Isa na naman itong pangako sa kampanya na sadyang hindi tutuparin.” Inihalintulad kami sa masugid na manliligaw na handang ipangako ang lahat. Hindi ko sila masisi. Noong panahong iyon, ₱3.5 bilyon ang nawawala sa atin kada araw dahil sa trapik sa Metro Manila. Nalampasan na ng EDSA ang maximum capacity nito. Ang mga proyekto ng gobyerno ay naantala ng maraming taon o dekada. Bagama’t pamilyar tayo sa katotohanang ito, hindi kami handang tanggapin na lamang ito. Malayo pa ang Pilipinas sa buong potensiyal nito. Ito na ang pagkakataon upang matupad ang isang pangarap na hubugin ang kasaysayan at ihatid tayo sa “Golden Age of Infrastructure.” - Night Owl: Edisyong Filipino (p. 112, Ang Solusyon sa 3.5 Bilyong Pisong Pasanin)

Sumulat ako ng plano sa eroplanong papel. Pinalipad ko ito, pero bumagsak lang sa sahig. Pinulot ko ulit, pinalipad sa himpapawid. Alam kong babagsak lang sya sa sahig. Kaya hindi na masakit. Duon ko naisip na kahit ilang beses man syang bumagsak sa sahig. Nakalipad sya,kahit na sandali. Nag bigay ng kasiyahan sa aking mga mata. Sinabayan ng kaunting ngiti, sa aking labi. Napagod ako at nilukot ang eroplanong papel. Subalit ang plano ay nakalagay na sa pag-iisip. Ang tanging masasabi ko lang salamat Paginoon. Dahil binigyan ninyo kami ng papel sa napakagandang mundong ito. -Aron Micko

Naaalala ko rin na kapag di ko nakikita ang tatay mo, para akong pumupusag-pusag na isda. Hindi ako makahinga, siya ang aking dagat. At ang pagtatangi ko sa kanya ay kasinlawak din ng karagatan. Alam konhg siya na dahil kung ako ay magnanakaw ng kambing, siya ang aking pipiliing makasama. Isipin mong mabuti. Magnanakaw ng kambing. Sino ang baliw na sasamahan ako kahit sa gawaing-kawatan na ito? Ang tatay mo. At naimadyin ko na bawat hakbang ay puno ng katatawanan, hanggang mahuli na lang kami ng pulis o di kaya ay umuwing bigo. Pero OK lang, kasi kasama ko ang iyong tatay.

Naaalala ko rin na kapag di ko nakikita ang tatay mo, para akong pumupusag-pusag na isda. Hindi ako makahinga, siya ang aking dagat. At ang pagtatangi ko sa kanya ay kasinlawak din ng karagatan. Alam kong siya na dahil kung ako ay magnanakaw ng kambing, siya ang aking pipiliing makasama. Isipin mong mabuti. Magnanakaw ng kambing. Sino ang baliw na sasamahan ako kahit sa gawaing-kawatan na ito? Ang tatay mo. At naimadyin ko na bawat hakbang ay puno ng katatawanan, hanggang mahuli na lang kami ng pulis o di kaya ay umuwing bigo. Pero OK lang, kasi kasama ko ang iyong tatay.