Akin Ka Quotes

Walang pakealam ang mga tao sa katotohanan, sa tsismis lang sila interesado.

ako, ang hinahangaan kong tao na mahilig sa libro e yung may matututunan ka pag kausap mo, yung makikita mong naging marunong at mabuti siyang tao dahil sa pagbabasa niya ng mga libro.

Pero hindi lahat ng inaakala mong korni, e korni. Minsan ikaw lang din talaga ang walang sense of humor at may deperensya, siguro dahil sa pagpipilit mong maging iba.

Tama na sa akin 'yung maligaya ako paminsan-minsan. Para kapag malungkot ako, masasabi ko sa sarili ko: Minsan naman, maligaya rin ako.

Kung ibibigay mo sa akin ang puso mo, paano ka?" "Hahatiin ko ito para sa ating dalawa. Ang kalahati ay para magmahal ka. Ang matitira ay para mahalin kita.

Yon ang mali sa tinatawag na 'cool factor.' Para maging 'in' ka, dapat magustuhan mo yung gusto ng iba. Pero pag sobrang dami na ng may gusto, dapat umayaw ka naman dahil magiging jologs ka na. Dapat kakaiba lagi ang gusto mo, para kunyari iba ka.

Nilagyan lang ng konting moral lesson ang pelikula para hindi maging ganap na basura.

Isa pa, pwede nga ring yung TV talaga ang may sumpa. Dahil ang TV, para ring drugs, pero ligal. Isipin mo, bakit isa ito sa mga unang-unang pinupundar ng mga Pilipino kahit gaano sila kahirap? Kasi malaking tulong ang telebisyon para lumimot. Para tumakas sa realidad.

Mahihirapan kang maghanap ngayon ng soap opera na walang elemento ng love triangle.

the problem is, lahat na lang kasi ng pelikula pinipilit gawing pampamilya. one size fits all. kaya tuloy ang material for movies nagiging too mature for kids and too cheesy for adults.

Pero kung lahat na lang sasabihan mo ng 'corny' kasi sosyal ka -- iba nga panlasa mo, mamamatay ka namang malungkot.

kung alam ko lang na pwersado rin akong magtatrabaho nang ganito, nagsikap na lang sana ako sa eskwelahan nung bata ako. parehas lang naman palang nakakapagod. at least pag nakapag-aral ka, may pag-asa ka pang magkaroon ng magandang kinabukasan at makatulong sa iba.

At least pag nakapag-aral ka, may pag-asa ka pang magkaroon ng magandang kinabukasan at makatulong sa iba.

Kontrabida ako. Lahat ng gusto ng ibang tao, akin.

Hindi ba mas tama na sa halip na maliitin ang kabataan dahil sa binabasa nilang manunulat ay purihin sila sa pagbabasa, at saka samantalahin ang pagkakataon para hikayatin sila at ipakilala sa iba pang makabuluhang libro? O masyadong malaking abala 'yon sa inyo?

Tatawa lang sila. Tatawa lang sila at sisisihin ang sistema. Ang laging bida at walang kamatayang sistema.

Tatlo ang magulang ng henerasyon natin. Ang tatay, ang nanay, at ang mga patalastas o media. Kaya kung mahina yung dalawang nauna, naagawan sila ng ikatlo sa pagpapalaki sa bata.

MHARILYN: Naku, sobrang thank you po, talaga! URSULA: Bakit sobra? Hindi ba pwedeng eksakto ang--eksaktong thank you? Sayang naman yung sobrang hindi na magagamit!

Pero sa Pilipino, magloloko ang teenager, bubuo ng pamilya...pero hindi aalis sa poder ng magulang hanggang magkaapo. Kuhang kuha natin ang mga katarantaduhan ng Hollywood, pero hindi ang kaunting pagiging responsable ng mga kanluraning bansa sa isyu ng pagtayo sa sariling paa.

Nalapa na ng komersyalismo ang sining. Kaya utot na lang nito ang nilalanghap natin ngayon.

Magsama kayo ng palitaw mo sa impyerno!

Walang pakialam ang tao sa katotohanan, sa tsismis lang sila interesado.

Ang comedy natin, puro slapstick. Ang horror natin, puro visual. I'm sensing a pattern here

kuhang-kuha natin ang mga katarantaduhan ng hollyeood, pero hindi ang kaunting pagiging responsable ng mga kanluraning bansa sa isyu ng pagtayo sa sariling paa.

Gusto ng producer, feel good movie. Ubos na ang dalawang oras. Anuman ang nangyari, automatic happy ending tayo.

Magiging selfish ba ako kung sasabihin kong... gusto kong akin ka lang?

And we don't ask: Anong produkto kaya ang naibenta sa akin ngayong araw nang hindi ko namalayan? Anong kaisipan? Anong ideya? Anong paniniwala? Anong ugali? Anong bagong pananaw sa mundo at sa mga kapwa ko? Hindi natin ito naitatanong pero andali-dali nating maimpluwensyahan.

...pwede nga ring yung TV ang may sumpa. dahil ang TV, para ring drugs, pero ligal. isipin mo, bakit isa ito sa mga unang-unang ipinupundar ng mga Pilipino kahit gaano sila kahirap? kasi malaking tulong ang telebisyon para lumimot. para tumakas sa realidad. kahit mag-isa ka lang sa bahay, nababawasan ang lungkot kung may TV. nakakatanggal-buryong kung wala kang trabaho. mas entertaining kesa sa diyaryo, at mas accessible kesa sa sine. pwede rin itong tagapag-alaga ng mga anak mo. pwedeng ulam kung sakto lang ang budget pambili ng ng bigas. at pwedeng bintana kung parang bartolina lang ang tirahang tinutulugan ng mag-anak mo, dahil may magaganda itong lugar at magagandang tao. kumpleto sa sayawan, kantahan, tawanan, pantasya, at boksing. burado ang mga suliranin mo. pag sinuswerte ka, pwede ka pang manalo.

Matagal nang sinabi sa akin ni Lola na ang kagandahan ay sumpa, dahil tulad ng isang bulaklak ay nanaisin kang pitasin ng mga tao. gugustuhin ka nila at aariin, nang walang kasiguruhan kung tunay ka nilang iibigin. Aalagaan ka at pagsisilbihan, ngunit para lamang sa sarili nilang kaligayahan. Mahihirapan kang hanapin ang totoong nagmamahal sa 'yo sapagkat lagi silang matatakpan ng mga taong nag-aagawan para sa iyong puso. Ibibigay nila ang lahat ng hilingin mo at ipagkakaloob nila anuman ang iyong gusto. Dahil alam nilang sa ganitong paraan nila maipapalimot ang totoong kailangan mo. Ipakikita nila ang hindi nila maipadarama. Ipagmamalaki nila ang hindi naman nasusukat. Ipapangako nila sa'yo ang wala sa kanila.

Mag-inuman tayo tulad sa patalastas sa TV: konting kahig, kontig lagok.

Walang pakialam ang mga tao sa katotohanan, sa tsismis lang sila interesado.

Pinapakita nyong mga dayuhang libro pa rin at mga dayuhang libro lang ang tinatangkilik ng mga tao. Bakit magsusugal ang mga publisher sa Pilipinong manunulat kung hindi naman pala mabili ang mga kwentong isinusulat ng mga Pilipino? At kung walang mga publisher na tatanggap ng mga trabaho ng mga Pilipinong manunulat, sino pa ang gugustong magsulat? Kung walang magsusulat, ano ang kahihinatnan ng panitikan sa bansa at sa kakayanan nating bumasa't sumulat?

Para sa akin, basta manliligaw, malinis ang hangarin. Bakit ka ba liligawan ng lalaki kung meron siyang masamang balak? Kung katawan ko lang ang habol, madadaan naman sa simpleng usapan ‘yun.

Hindi ako nagagalit, nasasaktan, o nalulungkot dahil sa nalinlang at nagamit ako. Lumuluha ako sapagkat nanlinlang at nanggamit ka. Tanggap ko na lagi akong masusugatan, binuo ang puso ko upang durugin; wala ng sugat na makasasakit pa sa akin. Ngunit umaasa akong may isang tao sa mundo na hindi mananakit, at naniwala akong ikaw 'yon. Doon ko lang nalaman na maaari rin pala tayong makasugat ng sarili, at humihiwa rin ng ng kaluluwa ang pag-asa.

sa pagkakataon na makita kita inagaw ka sakin kahit hndi,na tau bsta alm ko na akin ka parin #hai mga kepeted...:)

Sumandal ka sa akin Sa isang haplos mo'y Bumalik ako sa pagiging iyo

Dahil sa pinakamadilim na bahagi ng buhay ko kung saan ay kinamuhian ko na ang sarili ko, naniwala ka pa rin sa akin. Naniwala kang mabuti ako.

Kapag inililigpit na natin ang ating mga sarili, maglalakad akong patungo sa iyong tabi bago ka tuluyang agawin ng gabi. Susumahin ko sa isang munting pag-uusap ang bawat inumit na sulyap. Dito sa minsang pagpadpad mo sa akin alam nating tila natagpuan ko ang katubusan ng lahat at muli akong mangangarap ng mga tagpong alam natin.

Maraming pwedeng humadlang sa'tin, but you have to promise me na sa akin ka lang maniniwala, that I will love and follow you until the end of time.

We wish to be left alone in the lands of our forefathers, whose bones lie in the sand hills and along the trails, but a pale-face stranger has come from a distant land and sends word to us that we must give up our country, as he wants it for the white man. Where can we go? There is no place left. Only a single mountain now separates us from the big salt water of the setting sun. Our fathers from the hunting grounds of the other world are looking down on us today. Let us not make them ashamed! My people, the Great Spirit has his eyes upon us. He will be angry if, like cowardly dogs, we give up our lands to the whites. Better to die like brave warriors on the battlefield, than live among our vanquishers, despised. Our young men and women would speedily become debauched by their fire water and we should perish as a race.

The feeling of the Indian towards the earth was a part of his religion which makes still more understandable his reluctance to give up his lands. In his belief, the earth is the mother; light the father. He must not disrupt the mother's bosom by plowing, nor cut her hair (the grass). When he dies, his body returns to his mother earth, while his breath, or spirit, goes in a vapor to the father. The Indians felt that calamity would come upon them, if they should sell their mother.

Everything seems dead. The rushing waters speak our doom. I have now enough. The word of a pale face shall pass by my ears as the idle wind. In my poverty and humiliation I blush. I have been a bold man, born of a race of warriors who never turned their back on a foe. My father was the bravest of the brave. His name struck terror to his enemies. I have always been a free man, and shall be again. I will disgrace his name no longer by keeping this false peace. - Quil-ten-e-nock

Matagal nang sinabi sa akin ni Lola na ang kagandahan ay sumpa, dahil tulad ng isang bulaklak ay nanaisin kang pitasin ng mga tao. Gugustuhin ka nila at aariin nang walang kasiguruhan kung tunay ka nilang iibigin. Mahihirapan kang hanapin ang totoong nagmamahal sa 'yo sapagkat lagi silang matatakpan ng mga taong nag-aagawan para sa iyong puso.